Ο πόλεμος καταστρέφει εκ νέου σώματα και ψυχές ανθρώπινων υπάρξεων. Προβάλλει το φοβερό προσωπείο του και εξαπολύει προς κάθε κατεύθυνση την αναίδειά του έναντι της φύσης, μηδενίζοντας το κάλλος που την κοσμεί. Ο Λίβανος και οι περιοχές του βόρειου Ισραήλ κατά τρόπο τραγικό προγεύονται τα δεινά της κολάσεως....
Οι πολιτικοί ηγέτες, σχεδόν όλων των χωρών, είτε συναθροίζονται στην έδρα του Ο.Η.Ε., είτε του Ν.Α.Τ.Ο., είτε της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχουν αλλοτριωθεί σε τόσο βάθος, που αγνοούν επίτηδες και χυδαία πλέον την αξία του ανθρώπινου προσώπου, ακόμα και του ελαχίστου των ανωνύμων, και την προτεραιότητα που επιβάλλει αυτή η απόλυτη αξία έναντι οποιασδήποτε σκοπιμότητας. Ενδιαφέρονται για την ευόδωση των στρατηγικών σχεδιασμών τους, για την εδραίωση ακόμη περισσότερο της επιρροής τους σε ζωτικούς γεωπολιτικούς χώρους ....
Προβάλλονται υποκριτικά η αξία της θρησκευτικής πίστης, ο αγώνας κατά των δυνάμεων του ιμπεριαλισμού, η θυσία χάριν μιας μέλλουσας ουτοπίας που θα εγγυάται την καθαρότητα του δόγματος, των ηθών. Και όλα αυτά τα γελοία μπιχλιμπίδια, που είναι προϊόντα αυθαίρετων φαντασιώσεων προβάλλονται σε βάρος του ανθρώπου και της ζωής του και της ζωής της πλάσης. Προβάλλονται κατά τρόπο αναίσχυντο ως δήθεν ιερά, όλα τα παραπάνω, για να βεβηλώσουν κατά ανίερο τρόπο το όντως ιερό, τη ΖΩΗ!
Φτάσαμε στα άκρα της ανεκτικότητας απέναντι στην πιο φοβερή βαρβαρότητα, που επιτίθεται κατά του ανθρώπου. Από τη μια μεριά το Κράτος του Ισραήλ, με την απροκάλυπτη συμπαράσταση των Η.Π.Α., χρησιμοποιεί τη φονική βία καταστρέφοντας αθώους ανθρώπους, με επιχείρημα την επιβίωσή του, αλλά και την επικυριαρχία του στη Μέση Ανατολή, μέσω του φόβου.... Από την άλλη μεριά η οργάνωση του Σιϊτών Μουσουλμάνων του Λιβάνου 'Χεζμπολλάχ' (που σημαίνει το 'κόμμα του Αλλάχ'), που με πρόσχημα την υπεράσπιση όσων αδικούνται από το Ισραήλ χρησιμοποιεί επίσης τη φονική βία για να εδραιώσει τη θέση του στο Λίβανο και στη Μέση Ανατολή, με το επικίνδυνο 'άλλοθι' για όσα φοβερά πράττει την επίκληση της "απόλυτης αλήθειας" που κατέχει, ως κόμμα του θεού.... Τα πτώματα, οι τραυματίες, οι φοβισμένοι, τα σπαράγματα της βιασμένης ζωής, τόσο στο Λίβανο, όσο και στο Ισραήλ δεν ενδιαφέρουν τους χρήστες της βίας, ούτε διεγείρουν το έλεος του θεού, που υποτίθεται πως πιστεύει η κάθε πλευρά....
Αν στη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, που οι Ναζί εξόντωναν τους Εβραίους, όλοι οι ενσυνείδητοι άνθρωποι, όφειλαν να φέρουν στο στήθος το 'μαγκέν Νταβίντ', ταυτίζοντας τη μοίρα τους με τη μοίρα των ανθώων θυμάτων, σήμερα, δηλώνουμε πως είμαστε Λιβανέζοι, άνθρωποι χωρίς θρησκεία, δίχως κοινωνική ταυτότητα, άνθρωποι του Λιβάνου, που μετά τους βομβαρδισμούς αποτολμούμε να δούμε τον ήλιο από τα χαλάσματα των πόλεων και των χωριών μας, σέρνοντας την ερειπωμένη ελπίδα μας στο φως!
Αρνούμαστε την απόλυτη αλήθεια, οποιασδήποτε προέλευσης, γιατί έχουμε καταλάβει με πολύ πόνο πως αυτή η 'αλήθεια' δεν έχει σχέση, ούτε με το Θεό, ούτε με τον Άνθρωπο, ούτε με τον Κόσμο!
