Powered By Blogger

Wednesday, February 17, 2016



Ἀναρωτιέμαι τί εἶναι ἐκεῖνο πού διακρίνει τόν ἀληθινό πνευματικό ἂνθρωπο, τόν δημιουργό κάθε εἲδους τέχνης, ἀπό ἓναν ἂμουσο χειριστή τῆς γραφίδας ἢ τοῦ χρωστήρα;
Ὁ χειριστής τῆς γραφίδας μπορεῖ νά συγγράφει καί νά ἐκδίδει  βιβλία μέ ἐπιτυχία, ὡς πρός τίς πωλήσεις τους. Ὁ χειριστής τοῦ χρωστήρα καί εἰδήμων ὡς πρός τήν σύνθεση χρωμάτων ἐπί τοῦ καμβά, μπορεῖ νά θεωρεῖται πολύτιμος ἐκθέτης τῶν gallery ἐκείνων, πού διαθέτουν ἱκανοποιητικό κύκλο πελατῶν.
 Ἡ διάκριση μεταξύ τοῦ ὂντως πνευματικοῦ ἀνθρώπου καί ἱερουργοῦ τῆς τέχνης καί τοῦ ἐγωπαθῆ ἐκθεσιογράφου ἢ τοῦ εὐφυῆ ἀναμείκτη χρωμάτων καί συνθέτη παραστάσεων, εἶναι ἡ παρουσία ἢ ὂχι τοῦ ἢθους καί ἡ τοποθέτηση τοῦ καθενός ἢ  τῆς καθεμιᾶς ἒναντι τοῦ Πρωτείου τοῦ Πνεύματος.
Τό Πνεῦμα εἶναι πηγή ἒμπνευσης καί κατάφαση στό κάλλος.
Ἐκδηλώνεται μέ τήν εὐγένεια, μέ τόν σεβασμό στό μέτρο καί προπάντων ἐκφράζεται μέ εὐρυκαρδία καί εὐρύνοια. Γιά τοῦτο καί ἡ ἀναγνώριση τῆς ἀξίας τοῦ Πρωτείου τοῦ Πνεύματος ἐκ μέρους ἀνθρώπων πού διακονοῦν τίς τέχνες, συνιστᾶ κατηγόρημα τῆς ὑπόστασής τους ὡς πνευματικῶν ἀνθρώπων. Ἀλλά καί τά ἒργα αὐτῶν τῶν δημιουργῶν, εἶναι ὂντως ποιήματα καί διακρίνονται μέ εὐχέρεια τόσον ἀπό οἱνονεί λογοτεχνήματα ἢ δοκίμια, πού ἀποδεικνύονται ἐν τέλει φληναφήματα, ἢ ἀπό φανταχτερές πολύχρωμες κατασκευές, δίχως ψυχή.... 

Γιῶργος Δοῦδος


Tuesday, February 16, 2016


Ὁ χρόνος πού ροκανίζει τήν πορεία ἑνός ἀνθρώπου εἶναι ἀνίκανος νά κάμψει ὃποιον ὀνειρεύεται, πιστεύει καί ἀπογοητεύεται, γιατί ἡ σφραγίδα τῆς νεότητας πάνω του μένει ἀνεξάλειπτη.

Γιῶργος Δοῦδος


Tuesday, February 09, 2016

ΟΙ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΣΑΝ ΑΛΛΟΘΙ ΓΙΑ ΤΟ ΕΛΛΕΙΜΜΑ ΣΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΑ ΜΑΣ….



          Η Ευρώπη περνά τις συμπληγάδες βαθειάς κρίσης.... Η κατάσταση ιδίως στην Ελλάδα είναι αισθητή με πολλή σκληρότητα. Οι λόγοι είναι περισσότεροι του ενός.
Δίπλα στη σκόπιμη πολιτική λιτότητας εις βάρος των εργαζομένων, που έχει επιβληθεί από το υπό γερμανική κηδεμονία  Διευθυντήριο των Βρυξελλών, έχει προστεθεί το ακόμα πιο τραγικό πρόβλημα που προκαλεί η καταστροφή της Συρίας. Ένα ανεξέλεγκτο κύμα προσφύγων προσπαθεί να εξασφαλίσει επιβίωση στην Ευρώπη. Ο μεγαλύτερος όγκος απελπισμένων ανθρώπων, που βάζουν σε κίνδυνο και τη ζωή τους για να περάσουν το Αιγαίο, ως θαλάσσιας εξόδου προς την ελπίδα, είναι από την ματωμένη Συρία, που ο επί χρόνια εμφύλιος σπαραγμός την έχει τρέψει σε κόλαση. Προστίθενται όμως σ’ αυτούς  άνθρωποι από το Ιράκ και το Αφγανιστάν, χώρες που έχουν διαλυθεί κυριολεκτικά, μετά τις επεμβάσεις δυνάμεων της Δύσης. 
Οι περισσότεροι από τους πρόσφυγες που φτάνουν στην Ελλάδα ή σε κάποια άλλη χώρα της νότιας Ευρώπης είναι Μουσουλμάνοι. Αλλά από τη Συρία και το Ιράκ δεν είναι λίγοι οι Χριστιανοί ή οι Γιαζίντοι, που κατάφεραν να ξεφύγουν από την μανία γενοκτονικής εξόντωσης που διακατέχει τους τρομοκράτες του Ισλαμικού Κράτους εναντίον τους.
Μέχρι τώρα η ιστορία επιβεβαιώνεται χωρίς παρεκκλίσεις: Όποτε μέσα στο σαπρό κλίμα της κοινωνικής αδικίας, όλο και μεγαλύτερες μάζες ανθρώπων εξωθούνται στην αθλιότητα της ανέχειας, τότε αναπτύσσονται πολιτικές ιδεολογίες ακραίες προβάλλοντας τη λατρεία κίβδηλων θεοτήτων. Άλλοτε είναι το Έθνος, άλλοτε το Προλεταριάτο. Πάντοτε μέσα στην απελπισία που υπάρχει, οι πονηροί ινστρούχτορες υπόσχονται παραδείσους: Τη μια είναι το Καθαρό Ιδεώδες Έθνος, την άλλη η Αταξική Κοινωνία και ό,τι άλλο ουτοπικό μπορεί να σοφιστεί ανθρώπου νους. Και μαζί με τις ακραίες ιδεολογίες που έχουν επίκεντρο ένα τάχα καθαρό έθνος, καλλιεργείται ο ρατσισμός και η ξενοφοβία, μιας και ο ξένος και ο «αλλόφυλος» είναι ο αποδιοπομπαίος τράγος που προκαλεί κάθετι στραβό. Για την κρίση φταίει ο Άλλος, τη φτώχεια την προκαλούν οι μετανάστες και οι πρόσφυγες, ακόμα και για επιδημικές νόσους υπήρξαν εποχές που σαν αιτία θεωρούνταν αλλόφυλοι ή ετερόθρησκοι.
Η μιζέρια που κυοφορεί τις ακραίες πίστεις έχει για μαμές την άγνοια και τη μισαλλοδοξία. Τώρα που το προσφυγικό πρόβλημα έχει πάρει διαστάσεις απρόβλεπτες, που η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αποδειχθεί εξ ολοκλήρου απροετοίμαστη να το αντιμετωπίσει ως ενιαία πολιτική οντότητα, εφευρέθηκε ο νέος αποδιοπομπαίος τράγος, με την καθοδήγηση συγκεκριμένων πολιτικών οργανώσεων ακροδεξιών ιδεολογιών: Είναι το Ισλάμ. Από την άλλη μεριά, η επιθετική αντίδραση στον ερχομό των απρόσκλητων Μουσουλμάνων προσφύγων είναι η αυξημένη προπαγάνδα της Ισλαμοφοβίας!
Η Ισλαμοφοβία είναι φαινόμενο, που «προκαλείται από αβάσιμο φόβο και από απέχθεια κατά των Μουσουλμάνων, που οδηγεί  σε πρακτικές αποκλεισμού και διακρίσεων».   
Η Ισλαμοφοβία, όπως και ο Αντισημιτισμός, που στην Ευρώπη της κρίσης και της λιτότητας σηκώνει ξανά το κεφάλι του, σε σύνδεση με σενάρια συνωμοσιών οργιώδους φαντασίας, είναι καρποί των σπόρων του μισαλλόδοξου ρατσιστικού σωβινισμού. Στοχοποιείται και ενοχοποιείται ο Άλλος, ο Άγνωστος, που κρίνεται ως ανεπιθύμητος και επομένως ως επικίνδυνος. Η ενοχή δε χρειάζεται να αποδειχθεί. Αυτή καθαυτή η ιδιότητα του Άλλου ως Πρόσφυγα, ως Μετανάστη στοιχειοθετεί το αδίκημα και την κατηγορία συγχρόνως.... Το αδίκημα του Άλλου είναι ότι υπάρχει ως Άλλος, ως Άγνωστος, ως Μουσουλμάνος! Στη Ναζιστική κόλαση το ίδιο συνέβαινε με τον Εβραίο, τον Τσιγγάνο, τον Ομοφυλόφυλο, τον Ανάπηρο....
Πρόσφατα είδα την εξής ανάρτηση σε κοινωνικό δίκτυο: “ΚΑΘΕ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟΣ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΜΙΑΝ ΑΚΟΜΗ ΚΟΥΚΙΔΑ ΣΤΗΝ ΙΣΛΑΜΙΚΗ ΗΜΙΣΕΛΗΝΟ ΠΟΥ ΣΙΓΑ-ΣΙΓΑ ΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΗΝ ΗΠΕΙΡΟ ΜΑΣ”, (σκόπιμα διατήρησα τον τρόπο γραφής με κεφαλαία στοιχεία).
Αν λάβουμε υπόψη πως τα κοινωνικά δίκτυα προκαλούν τη μεγαλύτερη δυνατή  αλληλεπίδραση μεταξύ των εμπλεκόμενων χρηστών και ότι αντικειμενικά προωθεί τη διασπορά πληροφοριών, που μπορεί να αποτελέσουν και όχημα σκοπούμενης προπαγάνδας, η προηγούμενη ανάρτηση, έχω την αίσθηση πως επιτυγχάνει τη διασπορά της Ισλαμοφοβίας. Οι Μουσουλμάνοι πρόσφυγες, σημαδεύονται σαν φορείς ενός κινδύνου, του κινδύνου ισλαμοποίησης της Ευρώπης!
Η προσπάθεια ενοχοποίησης του Ισλάμ έχει βρει και τον δημόσιο προπαγανδιστή της· είναι ο απόστρατος στρατηγός Φράγκος Φραγκούλης. Στις 14 Φεβρουαρίου στη Θεσσαλονίκη θα μιλήσει σε εθνικοθρησκευτική εκδήλωση, με θέμα «Προϊούσα ισλαμοποίηση Ελλάδος και Ευρώπης, προσφυγικό, μεταναστευτικό, δημογραφικό». Τα σχόλια είναι περιττά: Ο «κίνδυνος» ισλαμοποίησης συνδέεται άρρηκτα με το προσφυγικό ρεύμα και την ροή μεταναστών σαν απειλές τροπής της Ελλάδος και της Ευρώπης σε αποικίες του Ισλάμ εξαιτίας και του πανευρωπαϊκού δημογραφικού προβλήματος! Στον τόπο μας μάλιστα, ένα καθαρά ακαδημαϊκό θέμα, όπως είναι η ίδρυση Τμήματος Ισλαμικών Σπουδών στη Θεολογική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπισπιστημίου Θεσσαλονίκης, έχει συνδεθεί από τους κύκλους που αντιτίθενται με εξαιρετική σφοδρότητα σ’ αυτό το συμβάν με την τρομοκρατία των τζιχαντιστών!
Τα μεγάλα προβλήματα που προκύπτουν από το προσφυγικό και το μεταναστευτικό πρώτιστα είναι ανθρωπιστικά. Είναι ανάγκη να αντιμετωπιστούν αποφασιστικά αλλά και με ευαισθησία απέναντι στον άνθρωπο που αναζητά ελπίδα, έχοντας ξεφύγει από τον θάνατο και τον τρόμο. Κάθε μορφή σωβινιστικού ρατσισμού, κάθε είδους εθνολατρεία, είναι ταπεινή και ανάξια πέρα ως πέρα ειδωλολατρεία. Η Ισλαμοφοβία, μαγαρίζει τις αξίες του πολιτισμού της Ηπείρου μας και εκχυδαΐζει το ήθος που διακρίνει τον όντως Άνθρωπο!

©ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΟΥΔΟΣ

09/02/16