Powered By Blogger

Tuesday, April 20, 2021

Η απάντηση του Αϊνστάιν όταν τον ρωτούσαν για την πίστη και τον Θεό... του Deepak Goel Όποτε ο Αϊνστάιν έδινε διαλέξεις σε πανεπιστήμια των Η.Π.Α., επαναλαμβανόταν η ίδια ερώτηση από τους φοιτητές: Πιστεύετε στον Θεό; Η απάντηση πάντοτε ήταν η ίδια: Πιστεύω στον Θεό της Σπινόζα. Ο Μπαρούχ ντε Σπινόζα, ήταν Ολλανδός φιλόσοφος, που θεωρείται ένας από τους μεγάλους ορθολογιστές της Φιλοσοφίας του 17ου αιώνα, μαζί με τον Καρτέσιο. Κατά τον Σπινόζα, ο Θεός θα έλεγε: Σταματήστε να προσεύχεστε. Αυτό που θέλω να κάνετε, είναι να βγείτε στον κόσμο και να απολαύσετε τη ζωή σας. Θέλω να τραγουδήσετε, να διασκεδάσετε και να απολαύσετε ό, τι έχω φτιάξει για σας. Σταματήστε να πηγαίνετε σε κείνους τους σκοτεινούς, κρύους ναούς, που έχετε χτίσει, λέγοντας πως είναι το σπίτι μου. Το σπίτι μου είναι στα βουνά, στα δάση, στα ποτάμια, στις λίμνες, στις παραλίες. Εκεί ζω και εκεί εκφράζω την αγάπη μου για σας. Σταμάτα να με κατηγορείς για την άθλια ζωή σου. Ποτέ δεν σας είπα ότι υπήρχε κάτι λάθος με σας ή ότι ήσασταν αμαρτωλοί, ή ότι η σεξουαλικότητά σας ήταν κάτι κακό. Το σεξ είναι ένα δώρο, που σου έδωσα και με το οποίο μπορείς να εκφράσεις την αγάπη σου, την έκστασή σου, τη χαρά σου. Γι 'αυτό μην με κατηγορείτε, για ό, τι σας έκαναν να πιστέψετε. Σταματήστε να διαβάζετε τις λεγόμενες ιερές γραφές, που δεν έχουν καμιά σχέση με μένα. Αν δεν μπορείς να με διαβάσεις σε μια ανατολή, σε ένα τοπίο, στο βλέμμα των φίλων σου, στα μάτια του γιου σου ... δεν θα με βρεις σε κανένα βιβλίο! Σταμάτα να με ρωτάς, “θα μου πεις πώς να κάνω τη δουλειά μου”; Σταμάτα να με φοβάσαι. Δεν σε καταδικάζω, ούτε σε κρίνω, ούτε θυμώνω, ούτε ενοχλούμαι. Είμαι καθαρή αγάπη. Σταματήστε να ζητάτε συγχώρεση, δεν υπάρχει τίποτα να συγχωρηθεί. Αν σε δημιούργησα ... σε γέμισα με πάθη, περιορισμούς, απολαύσεις, συναισθήματα, ανάγκες, ασυνέπειες ... ελεύθερη βούληση. Πώς μπορώ να σας κατηγορήσω αν ανταποκρίνεστε σε κάτι που έθεσα εντός σας; Πώς μπορώ να σε τιμωρήσω, για το ότι είσαι όπως είσαι, αν είμαι αυτός που σε έπλασε; Πιστεύετε, ότι θα μπορούσα να δημιουργήσω ένα μέρος για να κάψω όλα τα παιδιά μου, που συμπεριφέρονται άσχημα για το υπόλοιπο της αιωνιότητας; Τι είδους θεός θα το έκανε αυτό; Σεβαστείτε τους συνανθρώπους σας και μην κάνετε αυτό, που δεν θέλετε για τον εαυτό σας. Το μόνο που ζητώ, είναι να προσέχετε τη ζωή σας, η εγρήγορση να είναι οδηγός σας. Αγαπημένε, αγαπημένη μου, αυτή η ζωή δεν είναι μια δοκιμασία, ούτε ένα βήμα στο δρόμο, ούτε μια πρόβα, ούτε ένα προοίμιο για τον παράδεισο. Αυτή η ζωή, είναι το μόνο πράγμα εδώ και τώρα και είναι το μόνο που χρειάζεστε. Είσαι απόλυτα ελεύθερος· χωρίς βραβεία ή τιμωρίες, χωρίς αμαρτίες ή αρετές, κανένας δεν κουβαλά μεζούρα, κανένας δεν κρατά αρχείο. Είστε απολύτως ελεύθεροι να δημιουργήσετε στη ζωή σας. Παράδεισος ή κόλαση. Δεν μπορώ να σας πω αν υπάρχει κάτι μετά από αυτήν τη ζωή, αλλά μπορώ να σας δώσω μια συμβουλή. Ζήστε σαν να μην υπάρχει. Σαν να είναι αυτή η μόνη ευκαιρία να απολαύσετε, να αγαπήσετε, να υπάρξετε. Έτσι, αν δεν υπάρχει τίποτα μετά, τότε θα απολαύσετε την ευκαιρία που σας έδωσα. Και αν υπάρχει, να είστε βέβαιοι, ότι δεν θα ρωτήσω αν φερθήκατε σωστά ή λάθος. Θα ρωτήσω: Σου άρεσε; Πέρασες καλά; Τι σας άρεσε περισσότερο; Τι έμαθες; Σταματήστε να πιστεύετε σε μένα. Το να πιστεύεις είναι να υποθέτεις, να μαντεύεις, να φαντάζεσαι. Δεν θέλω να πιστεύεις σε μένα, θέλω να πιστεύεις στον εαυτό σου. Θέλω να με νιώσεις μέσα σου, όταν φιλάς την αγαπημένη σου ή τον αγαπημένο σου, όταν βάζεις να κοιμηθεί το μικρό κοριτσάκι σου, όταν χαϊδεύεις το σκύλο σου, όταν κολυμπάς στη θάλασσα. Σταματήστε να με δοξάζετε. Τί είδους εγωμανής Θεός νομίζετε ότι είμαι; Έχω βαρεθεί να με δοξάζουν. Έχω κουραστεί να με ευχαριστούν. Νιώθετε ευγνώμονες; Αποδείξτε το, φροντίζοντας τον εαυτό σας, την υγεία σας, τις σχέσεις σας, τον κόσμο. Εκφράστε τη χαρά σας! Αυτός είναι ο τρόπος να με δοξάσετε. Σταματήστε να περιπλέκετε τα πράγματα και να επαναλαμβάνετε σαν παπαγάλοι, αυτό που έχετε διδάξει για μένα. Για ποιο λόγο χρειάζεστε περισσότερα θαύματα; Τόσες εξηγήσεις; Το μόνο σίγουρο, είναι ότι είστε εδώ, ότι είστε ζωντανοί, ότι αυτός ο κόσμος είναι γεμάτος θαύματα. Σπινόζα






του Deepak Goel



Όποτε ο Αϊνστάιν έδινε διαλέξεις σε πανεπιστήμια των Η.Π.Α., επαναλαμβανόταν η ίδια ερώτηση από τους φοιτητές:

Πιστεύετε στον Θεό;

Η απάντηση πάντοτε ήταν η ίδια: Πιστεύω στον Θεό της Σπινόζα.


Ο Μπαρούχ ντε Σπινόζα, ήταν Ολλανδός φιλόσοφος, που θεωρείται ένας από τους μεγάλους ορθολογιστές της Φιλοσοφίας του 17ου αιώνα, μαζί με τον Καρτέσιο.


Κατά τον Σπινόζα, ο Θεός θα έλεγε: Σταματήστε να προσεύχεστε. Αυτό που θέλω να κάνετε, είναι να βγείτε στον κόσμο και να απολαύσετε τη ζωή σας. Θέλω να τραγουδήσετε, να διασκεδάσετε και να απολαύσετε ό, τι έχω φτιάξει για σας.

Σταματήστε να πηγαίνετε σε κείνους τους σκοτεινούς, κρύους ναούς, που έχετε χτίσει, λέγοντας πως είναι το σπίτι μου. Το σπίτι μου είναι στα βουνά, στα δάση, στα ποτάμια, στις λίμνες, στις παραλίες. Εκεί ζω και εκεί εκφράζω την αγάπη μου για σας.


Σταμάτα να με κατηγορείς για την άθλια ζωή σου. Ποτέ δεν σας είπα ότι υπήρχε κάτι λάθος με σας ή ότι ήσασταν αμαρτωλοί, ή ότι η σεξουαλικότητά σας ήταν κάτι κακό.

Το σεξ είναι ένα δώρο, που σου έδωσα και με το οποίο μπορείς να εκφράσεις την αγάπη σου, την έκστασή σου, τη χαρά σου. Γι 'αυτό μην με κατηγορείτε, για ό, τι σας έκαναν να πιστέψετε.

Σταματήστε να διαβάζετε τις λεγόμενες ιερές γραφές, που δεν έχουν καμιά σχέση με μένα. Αν δεν μπορείς να με διαβάσεις σε μια ανατολή, σε ένα τοπίο, στο βλέμμα των φίλων σου, στα μάτια του γιου σου ... δεν θα με βρεις σε κανένα βιβλίο!


Σταμάτα να με ρωτάς, “θα μου πεις πώς να κάνω τη δουλειά μου”; Σταμάτα να με φοβάσαι. Δεν σε καταδικάζω, ούτε σε κρίνω, ούτε θυμώνω, ούτε ενοχλούμαι. Είμαι καθαρή αγάπη.


Σταματήστε να ζητάτε συγχώρεση, δεν υπάρχει τίποτα να συγχωρηθεί. Αν σε δημιούργησα ... σε γέμισα με πάθη, περιορισμούς, απολαύσεις, συναισθήματα, ανάγκες, ασυνέπειες ... ελεύθερη βούληση. Πώς μπορώ να σας κατηγορήσω αν ανταποκρίνεστε σε κάτι που έθεσα εντός σας; Πώς μπορώ να σε τιμωρήσω, για το ότι είσαι όπως είσαι, αν είμαι αυτός που σε έπλασε;

Πιστεύετε, ότι θα μπορούσα να δημιουργήσω ένα μέρος για να κάψω όλα τα παιδιά μου, που συμπεριφέρονται άσχημα για το υπόλοιπο της αιωνιότητας; Τι είδους θεός θα το έκανε αυτό;


Σεβαστείτε τους συνανθρώπους σας και μην κάνετε αυτό, που δεν θέλετε για τον εαυτό σας. Το μόνο που ζητώ, είναι να προσέχετε τη ζωή σας, η εγρήγορση να είναι οδηγός σας.


Αγαπημένε, αγαπημένη μου, αυτή η ζωή δεν είναι μια δοκιμασία, ούτε ένα βήμα στο δρόμο, ούτε μια πρόβα, ούτε ένα προοίμιο για τον παράδεισο. Αυτή η ζωή, είναι το μόνο πράγμα εδώ και τώρα και είναι το μόνο που χρειάζεστε.


Είσαι απόλυτα ελεύθερος· χωρίς βραβεία ή τιμωρίες, χωρίς αμαρτίες ή αρετές, κανένας δεν κουβαλά μεζούρα, κανένας δεν κρατά αρχείο. Είστε απολύτως ελεύθεροι να δημιουργήσετε στη ζωή σας.

Παράδεισος ή κόλαση. Δεν μπορώ να σας πω αν υπάρχει κάτι μετά από αυτήν τη ζωή, αλλά μπορώ να σας δώσω μια συμβουλή. Ζήστε σαν να μην υπάρχει. Σαν να είναι αυτή η μόνη ευκαιρία να απολαύσετε, να αγαπήσετε, να υπάρξετε. Έτσι, αν δεν υπάρχει τίποτα μετά, τότε θα απολαύσετε την ευκαιρία που σας έδωσα. Και αν υπάρχει, να είστε βέβαιοι, ότι δεν θα ρωτήσω αν φερθήκατε σωστά ή λάθος. Θα ρωτήσω: Σου άρεσε; Πέρασες καλά; Τι σας άρεσε περισσότερο; Τι έμαθες;


Σταματήστε να πιστεύετε σε μένα. Το να πιστεύεις είναι να υποθέτεις, να μαντεύεις, να φαντάζεσαι. Δεν θέλω να πιστεύεις σε μένα, θέλω να πιστεύεις στον εαυτό σου.

Θέλω να με νιώσεις μέσα σου, όταν φιλάς την αγαπημένη σου ή τον αγαπημένο σου, όταν βάζεις να κοιμηθεί το μικρό κοριτσάκι σου, όταν χαϊδεύεις το σκύλο σου, όταν κολυμπάς στη θάλασσα.


Σταματήστε να με δοξάζετε. Τί είδους εγωμανής Θεός νομίζετε ότι είμαι; Έχω βαρεθεί να με δοξάζουν. Έχω κουραστεί να με ευχαριστούν. Νιώθετε ευγνώμονες; Αποδείξτε το, φροντίζοντας τον εαυτό σας, την υγεία σας, τις σχέσεις σας, τον κόσμο. Εκφράστε τη χαρά σας! Αυτός είναι ο τρόπος να με δοξάσετε.


Σταματήστε να περιπλέκετε τα πράγματα και να επαναλαμβάνετε σαν παπαγάλοι, αυτό που έχετε διδάξει για μένα.

Για ποιο λόγο χρειάζεστε περισσότερα θαύματα; Τόσες εξηγήσεις; Το μόνο σίγουρο, είναι ότι είστε εδώ, ότι είστε ζωντανοί, ότι αυτός ο κόσμος είναι γεμάτος θαύματα.


Σπινόζα

 

 

Monday, April 19, 2021

Ο κ. Νίκος Δένδιας στην Άγκυρα...

 

Ομολογώ, πως ο Νίκος Δένδιας, είναι μάλλον ο συμπαθέστερος από τους υπουργούς της κυβέρνησης Μητσοτάκη.


Στην πρόσφατη “διερευνητική” συζήτηση που είχε ο Υπουργός Εξωτερικών της χώρας μας στην Άγκυρα, με τον Τούρκο ομόλογό του, πέραν των όσων ειπώθηκαν μεταξύ τους στην σκιά της δημοσιότητας, με αβρότητα ως προς τον Τσαβούσογλου, έθιξε πράγματα, που άλλες περιόδους, αποφεύγονταν η δημόσια αναφορά τους. Τα αποτελέσματα από την τοποθέτηση Δένδια, θα φανούν εν καιρώ...


Ο Δένδιας αναφέρθηκε και στην μειονότητα της Θράκης και στην Συνθήκη της Λοζάνης. Έχω την εντύπωση ότι ο υπουργός Εξωτερικών είναι ευφυής άνθρωπος και καταλήγω, πως ο τρόπος που αναφέρθηκε στη μειονότητα των Μουσουλμάνων Ελλήνων πολιτών, ήγαν χρέος “διατεταγμένης υπηρεσίας”!


Απέδειξε άλλη μια φορά πως η Ελλάδα ως κράτος, παραμένει δέσμια της εμμονής της, ότι στη χώρα δεν υπάρχουν μειονότητες εθνικές! Και ξαναβάζοντας την ταλαίπωρη Συνθήκη της Λοζάνης, κομμάτι της οποίας είναι η ελληνοτουρκική σύμβαση ανταλλαγής πληθυσμών, στο κρεβάτι του Προκρούστη, το 2021 προσπάθησε να πείσει σε μια ερμηνεία που ανήκει στις συνθήκες της δεκαετίας του 1920!


Η σύμβαση ανταλλαγής πληθυσμών, στο άρθρο 1, δεν αναφέρεται σε όλους τους Τούρκους υπηκόους ελληνικής εθνικής καταγωγής, αλλά μόνο σε όσους πρεσβεύουν το ελληνικό ορθόδοξο θρήσκευμα, δηλαδή στους Ελληνορθόδοξους Χριστιανούς. Έτσι έμειναν ανενόχλητοι στην Τουρκία ελληνικής καταγωγής Καθολικοί, κυρίως στη Σμύρνη, ενώ οι Πόντιοι Ευαγγελικοί, ιδίως από την Ορντού ή οι Ελληνόρρυθμοι Καθολικοί (Ουνίτες) από το Δαούδελι και τα γύρω χωριά της Ανατολικής Θράκης, κατέφυγαν στην Ελλάδα με τη θέλησή τους! Το άρθρο 2 της πιο πάνω σύμβασης, που αναφέρεται σε εκείνους που εξαιρούνταν από την ανταλλαγή, μιλά για Έλληνες, με παραπομπή στο προηγούμενο άρθρο, δηλαδή για Ελληνορθόδοξους κατά το θρήσκευμα και στη συνέχεια για Μουσουλμάνους της Δυτικής Θράκης.


Επομένως, η επίκληση του κ. Δένδια στην Συνθήκη της Λοζάνης για να “μαλώσει” την Τουρκία, που μιλά για Τούρκους στη Θράκη, δεν μπορεί να πείσει, παρά μόνο όσους αγνοούν τις ρυθμίσεις την σύμβασης ανταλλαγής πληθυσμών μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας και κυρίως τις συνθήκες που επέβαλλαν την χρήση συγκεκριμένων ως προς τον προσδιορισμό των ανταλλάξιμων πληθυσμών και όσων εξαιρέθηκαν. Δυστυχώς, μάλλον η πλειοψηφία των Ελλήνων, ανεξαρτήτως κομματικής στράτευσης ή συμπάθειας, αγνοούν σχεδόν στο σύνολό της την Συνθήκη της Λοζάνης και σε ποιους αναφερόταν η σύμβαση ανταλλαγής. Λέω το παραπάνω, έχοντας υπόψη την ανακοίνωση του ΚΚΕ, μετά τη συνάντηση Δένδια και Τσαβούσογλου, που ανέφερε: “Η τουρκική κυβέρνηση επιμένει στην αμφισβήτηση της κυριαρχίας ελληνικών νησιών, στην αποστρατικοποίηση τους, στο χαρακτηρισμό της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης -όπως προβλέπει η Συνθήκη της Λοζάνης- ως τουρκικής και σε άλλες διεκδικήσεις”. Από άλλους έχει γίνει η παρατήρηση, ότι κάλλιστα, το παραπάνω απόσπασμα, θα μπορούσε να είναι ανακοίνωση της “Ελληνικής Λύσης”!


Η Ελλάδα, ποτέ δεν είχε μειονοτική πολιτική. Γιατί να το πράξει άλλωστε, αφού σαν στρουθοκάμηλος δεν παραδέχεται ότι υπάρχουν Έλληνες πολίτες, που διαφέρουν από την πλειονότητα, σε εθνοτικό ή γλωσσικό ή πολιτισμικό, ή θρησκευτικό επίπεδο. Περιορίζεται να αναγνωρίζει μόνο μια θρησκευτική μόνο μειονότητα, αυτήν των Μουσουλμάνων της Θράκης, επικαλούμενη συνεχώς σαν “μαστίχα” την Συνθήκη της Λοζάνης.


Με πολλή καθυστέρηση η Ελλάδα θέλει μάλλον να μιμηθεί τον μακαρίτη τον Τίτο, την εποχή που δημιούργησε την ομοσπονδιακή Γιουγκοσλαβία. Τότε ο Τίτο, τους Μουσουλμάνους της Βοσνίας Ερζεγοβίνης τους καθόρισε ως εθνότητα με τον προσδιορισμό “Μουσουλμάνοι”. Δεν ήταν θρησκευτικός προσδιορισμός, αλλά εθνικός, σε μια Γιουγκοσλαβία που όπως όλες οι χώρες του “υπαρκτού σοσιαλισμού” ήταν εχθρικές προς την θρησκεία!


Στην Ελλάδα οι Μουσουλμάνοι Έλληνες πολίτες της Θράκης αντιμετωπίστηκαν σαν μπαλάκι του πινγκ πονγκ.

Την δεκαετία του ’50 επί “εθνικόφρονος” στρατάρχη Παπάγου εμφανίστηκαν μεγάλοι έρωτες με την Τουρκία. Οι μειονοτικοί εξαναγκάσθηκαν να αυτοαποκαλούνται (!!!) Τούρκοι και όχι Μουσουλμάνοι, τα μειονοτικά σχολεία και άλλα ιδρύματα τουρκικά (βλ. νομοθετικά διατάγματα 2203/1952 και 3065/1954). Ένας “εθνικόφρων” και “τουρκοφάγος” υποστράτηγος ε.α., ο Γεώργιος Φεσσόπουλος, τελευταίος γενικός διοικητής Θράκης, με διαταγές του επέβαλλε την “τουρκοποίηση” της μουσουλμανικής μειονότητας!

Πριν από την δεκαετία του ’50, το 1927 ιδρύεται νόμιμα στην Ξάνθη σωματείο με την ονομασία “Οίκος της Τουρκικής Νεολαίας της Ξάνθης”, που το 1936 αλλάζει επωνυμία και είναι γνωστό μέχρι σήμερα, ως “Τουρκική Ένωση Ξάνθης”. Ο νομάρχης Ξάνθης το 1984 (επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ), επιτυγχάνει με δικαστική απόφαση την διάλυση του παραπάνω σωματείου γιατί έφερε στην επωνυμία του το επίθετο “τουρκική”!


Το 1972, η χούντα εκδίδει το νομοθετικό διάταγμα 1109/1972, με το οποίο οι Τούρκοι “εξαφανίζονται” από την Θράκη και κάθε χρήση του όρου “τουρκικός”, είναι απαγορευμένη. Παρόλα αυτά, στις 20 Δεκεμβρίου του 1968 υπογράφεται μεταξύ (χουντικής) Ελλάδος και Τουρκίας, το Ελληνοτουρκικό Μορφωτικό Πρωτόκολλο, στο οποίο γίνεται αναφορά, ότι στην μειονοτική εκπαίδευση η διδασκαλία των μαθημάτων θα γίνεται στην ελληνική και στην μειονοτική γλώσσα, που ως μειονοτική γλώσσα ορίζεται η τουρκική! Η βλακώδης τοποθέτηση της χούντας δυστυχώς επαναλήφθηκε με τις δημόσιες δηλώσεις περί μειονότητας του κ. Δένδια στην Άγκυρα....


Κατά τη γνώμη μου, ο μόνος πολιτικός ηγέτης, που θέλησε να αποκαταστήσει την απαράδεκτη αντιμετώπιση της Μειονότητας της Θράκης από το ελληνικό κράτος υπήρξε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, που όμως δεν “πρόκαμε” να κάνει πράγματα, γιατί ο “εθνικόφρων” υπουργός του, ο Αντώνης Σαμαράς, έριξε τη Νέα Δημοκρατία από κυβέρνηση της χώρας, ως γνωστό!


Η Ελλάδα, μέχρι σήμερα δεν θέλησε, σκόπιμα και συστηματικά, να ενσωματώσει τους Μουσουλμάνους της Θράκης, ανεξάρτητα από τον εθνοτικό προσδιορισμό τους, ως Τούρκοι ή Πομάκοι ή Ρομά, στην εθνική κοινωνία.

Η θρησκευτική μουσουλμανική κοινότητα στην Θράκη, όπως και στην Ρόδο και στην Κω, είναι υποχείρια του κράτους. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση οι θρησκευτικές κοινότητες διαθέτουν νομοθετικά κατοχυρωμένη διοικητική και διαχειριστική αυτονομία από το κράτος. Στην Ελλάδα, όλες οι θρησκευτικές κοινότητες διαθέτουν αυτονομία, η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι “κράτος εν κράτει”, ενώ η μουσουλμανική θρησκευτική κοινότητα είναι ανύπαρκτη!

Οι Μουφτήδες ή οι τοποτηρητές Μουφτειών είναι δημόσιοι υπάλληλοι! Οι Μουφτείες, που ελέγχουν τα τζαμιά και τους ιμάμηδες, με εξαίρεση εκείνους που ελέγχονται από το Diyanet, είναι περιφερειακές υπηρεσίες του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων! Ιμάμηδες μπορούν να είναι οι ιεροδιδάσκαλοι, που πληρώνονται από το κράτος και ελέγχονται από τον δημόσιο υπάλληλο που προΐσταται της Μουφτείας. Τώρα οι προϊστάμενοι είναι τοποτηρητές, ώστε με την παραμικρή ανυπακοή στον Γενικό Γραμματέα Θρησκευμάτων να απωλέσουν τον καλό μισθό, το υπηρεσιακό αυτοκίνητο και την ευχέρεια επίδειξης της χυδαίας εξουσίας τους...

Η Μειονότητα στη Θράκη έχει πληθυσμό, που μπορεί να αγγίζει και τις 140.000. Δεν υπάρχει Συμβολαιογράφος μουσουλμανικού θρησκεύματος, κι ας μην μιλήσουμε για δικαστή ή εισαγγελέα Μουσουλμάνο. Από τα Δωδεκάνησα αναδείχθηκε καθηγητής του Μετσοβείου Πολυτεχνείου, τώρα ομότιμος και δικαστική γραμματέας, τώρα συνταξιούχος! Από την Θράκη όμως, τίποτα! Το φάντασμα του Αβέρωφ, που εφεύρε τα διοικητικά μέτρα κατά των Μουσουλμάνων, σέρνεται στα υπουργεία των Αθηνών και υποβάλλει σε υπουργούς και παρατρεχάμενους, είτε είναι Νέα Δημοκρατία στην κυβέρνηση, είτε ΣΥΡΙΖΑ, είτε παλιότερα ΠΑΣΟΚ, ανομολόγητα σχέδια και σκοτεινά προγράμματα, ώστε οι μειονοτικοί Έλληνες πολίτες να αντιμετωπίζονται ως δυνάμει μέλη πέμπτης φάλαγγας, ακόμα και όταν επιδεικνύουν ανυποχώρητο συνταγματικό πατριωτισμό!


©ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΟΥΔΟΣ

19/04/2021



Saturday, April 17, 2021

Ραμαζάνι και νηστεία


του Μητροπολίτη πρώην Βότρυος και Όρους Λιβάνου

Γεωργίου Khodr (Πατριαρχείο Αντιοχείας)


Δημόσιο ιφτάρ στο Κάιρο. Υπάρχουν αρκετές ομοιότητες, μεταξύ των χριστιανικών δείπνων, γνωστών ως αγάπες και του μουσουλμανικού ιφτάρ, την περίοδο του Ραμαζανιού.



Το 2009 ο σεβασμιότατος Μητροπολίτης Γεώργιος Khodr, του Πατριαρχείου Αντιοχείας, έγραψε ένα ζουμερό κείμενο, με αφορμή τη νηστεία του Ραμαζανιού.

Είναι μια ευλογημένη συγκυρία, που η Μεγάλη Σαρακοστή και η περίοδος του Ραμαζανιού, συμπίπτουν εφέτος. Τόλμησα λοιπόν να μεταφέρω ένα απόσπασμα του κειμένου του Σεβασμιότατου Ιεράρχη. Ο ίδιος, ως Άραβας νιώθει μεγάλη οικειότητα για τους ομοεθνείς του Μουσουλμάνους. Μάλλον το ίδιο θα ένιωθε και ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, που τόσο ο ίδιος, πριν αναχωρήσει από τον κόσμο, όσο και ο πατέρας του πρωτύτερα, κατείχαν αξίωμα στην αυλή των Ομεϋαδών Χαλιφών της Δαμασκού.





Η άφιξη του Ραμαζανιού είναι ευχάριστη για μένα, καθώς αυτόν τον μήνα οι Μουσουλμάνοι υπόκεινται σε μια πορεία καθάρσεως. Στο Ραμαζάνι, όσοι επιδεικνύουν ειλικρινή ευσέβεια λαμβάνουν υπεροχή από τον Κύριό τους. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι προσεγγίζουν περισσότερο στο βάθος της προσευχής, και με τις απαγγελίες των προσευχών αναζητούν εγγύτητα ενώπιον του ελεήμονος Θεού.


Αυτή η περίοδος, είναι μια ευκαιρία τέλειας μοναξιάς για την υποστήριξη της αλήθειας και της υπομονής. Όποτε αντέχετε την πείνα και τη δίψα σας υπομονετικά θα δεχόσαστε επίσης τους ανθρώπους, ειδικά εκείνους που πορεύονται στον ίδιο δρόμο με σας. Η νηστεία είναι ένα πνευματικό προσκύνημα, όχι στην Καάμπα της Μέκκας, αλλά στον Κύριο της Καάμπα, όπως είπε η αγία Ράμπια αλ Ανταουίγια. Πρόκειται για μια πνευματική άσκηση, που αναζητά το πρόσωπο του Θεού, και τίποτα άλλο....


Μόνο ο Θεός κρίνει τις καρδιές. Προσευχόμαστε ώστε ο Θεός να δώσει σε αυτούς, που ασκούνται επιφανειακά και από συνήθεια, βάθος στην ευσέβειά τους. Η Παρθένος Μαριάμ μας διδάσκει, ότι η νηστεία συνδέεται με τη σιωπή και την ηρεμία. Είπε: «Έχω στ’ αλήθεια υποσχεθεί στον Φιλεύσπλαχνο να νηστέψω αυτή τη μέρα και δεν θα μιλήσω σε κανέναν άνθρωπο» (Σούρα Μαριάμ [19]: 26). Με το παραπάνω εδάφιο του Κορανίου εκφράζεται η αλήθεια ενός ρητού που αναφέρει: Όποτε το άτομο νηστεύει από τον κόσμο όλους τους μήνες που ζει, αυτοί οι μήνες γίνονται μήνες νηστείας. Ολόκληρη η πορεία είναι ένα μονοπάτι συμπόνιας, όπως λέει αυτή η προσευχή: «Θεέ μου, όσοι νηστεύουν έχουν βγει κερδισμένοι, είμαστε αμαρτωλοί υπηρέτες Σου. Φανέρωσε την συμπόνια Σου για μας, δώσε μας από τη χάρη και την καλοσύνη Σου. Συγχώρεσέ μας με το έλεός Σου, Εσύ ο πλέον ελεήμων από τους ελεήμονες». Όποτε ισχύει αυτό για έναν άνθρωπο, ανοίγει ένα παράθυρο για τη Θεϊκή Αγάπη χωρίς αποκλεισμούς.


Στο Ευαγγέλιο η νηστεία είναι μια σύσταση, αλλά όχι μια θεϊκή εντολή. Σε διάφορα μέρη της Καινής Διαθήκης η νηστεία σχετίζεται με την προσευχή. Η νηστεία δεν είναι αποκομμένη από την προσευχή, αλλά μάλλον στηρίζει την προσευχή. Αυτή η παράδοση συνεχίστηκε στην Πρώτη Εκκλησία: Όπως διαβάζουμε στο Βιβλίο των Πράξεων, το Άγιο Πνεύμα απευθύνεται στην Εκκλησία της Αντιόχειας που τηρούσε νηστεία κατά την λειτουργική σύναξη (Πράξεις 13: 1-6). Στην πρώτη περίοδο της Εκκλησίας, δεν υπήρχε κανόνας για τα είδη τροφής, που θα έπρεπε να απέχουν οι άνθρωποι, αλλά ο Επιφάνιος της Κύπρου, τον 4ο αιώνα, μιλά για αποχή από κρέας και από παράγωγα προϊόντά του. Αναφέρει επίσης, για ένα γεύμα την ημέρα, και αυτό επιβεβαιώνεται στην εν Τρούλλω Οικουμενική Σύνοδο (692 μ.Χ.). Η στιγμή που μπορώ να υποθέσω, ότι λάμβαναν το γεύμα τους οι Χριστιανοί, ήταν μετά τις προσευχές του εσπερινού (του ηλιοβασιλέματος).

Οι Ορθόδοξοι έχουν τέσσερις νηστείες, εκτός από τις Τετάρτες και τις Παρασκευές και σε μερικές γιορτές. Ωστόσο, υπάρχει μία ιδιαίτερη ένταση στη σύνδεση της νηστείας και της προσευχής, στην περίοδο της Μεγάλης Σαρακοστής, που αποτελεί προετοιμασία για το Πάσχα. Η Σαρακοστή παραμένει η πιο σημαντική νηστεία, καθόσον σχετίζεται με την προσμονή της Μεγάλης Εβδομάδας ή Εβδομάδας των Παθών, που κορυφώνεται με την Ανάσταση, την «ἑορτή τῶν ἑορτῶν καί πανήγυρι τῶν πανηγύρεων». Όσον αφορά τη σημασία της Ανάστασης ή του Πάσχα, μπορούμε να πούμε, ότι κάθε σημαντική γιορτή πηγάζει από αυτήν.

Για τους Χριστιανούς και τους Μουσουλμάνους, η νηστεία είναι η εκζήτηση του προσώπου του Θεού, και αυτό προϋποθέτει μετάνοια.


Αν θέλουμε να μελετήσουμε τη νηστεία στην εποχή μας, καταλαβαίνουμε, ότι είναι μια διαμαρτυρία ενάντια στην υπερβολική χρήση τροφίμων που επικρατεί σ’ αυτήν την εποχή της κατανάλωσης. Είναι μια επιβεβαίωση των λέξεων του Χριστού: «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ὁ ἄνθρωπος» (Ματθαίος 4: 4). Ο άνθρωπος ζει πρώτα με το Λόγο του Θεού, και τα υπόλοιπα του δίνονται ως συμπλήρωμα.



Για την απόδοση στα ελληνικά

Γ. Δούδος