Ο ελληνικός λαός στην μεγάλη πλειοψηφία του από το 2009 και εδώ περνά μια συνεχώς αυξανόμενη δοκιμασία. Οι Έλληνες και οι Ελληνίδες στο σύνολό τους έχουν χάσει ως λαός την αξιοπρέπειά τους. Η Ελλάδα ως χώρα έχει χάσει την εθνική της κυριαρχία, ενώ στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Διεθνούς Κοινότητας έχει καταντήσει ένα κράτος δίχως φερεγγυότητα και τιμή. Η Ελλάδα είναι μια χώρα ιδιόμορφης υποτέλειας σ’έναν άθλιο συρφετό διεθνών τοκογλύφων!
Αποδείχθηκε οικτρά ότι από την λεγόμενη μεταπολίτευση (1974) ως τις μέρες μας η Ελλάδα δεν είχε πολιτική ηγεσία. Τρεις οικογένειες, Καραμανλή, Παπανδρέου και Μητσοτάκη, νέμονται με ποικίλους τρόπους την εξουσία εδώ και σαράντα χρόνια, άμεσα ή έμμεσα, σ’ ένα θολό τοπίο αισχρής διαπλοκής και χυδαίας διαφθοράς.
Οι πολιτικοί της χώρας και κυρίως αυτοί που διαδραματίζουν πρωτεύοντα ρόλο στα δύο κόμματα που μοιράζονται μεταξύ τους κυβερνητικούς θώκους είναι συνήθως ανεπάγγελτοι! Πολλοί απ’ αυτούς τους αποτυχημένους οικονομικά και κοινωνικά επαγγελματίες πολιτικούς, έχουν αναδειχθεί ιδιαίτερα επιτυχημένοι στις υπόγειες συναλλαγές που έχουν ως συνέπεια διασπάθιση του δημοσίου χρήματος σε διεθνές επίπεδο και ατομικού πλουτισμού τους! Το εκλογικό σώμα εκμαυλισμένο και στην πλειοψηφία του αλλοτριωμένο πολλαπλά, προσφέρει άλλοθι στα εγκλήματα κατά του λαού, της Ελλάδας και των μελλοντικών γενεών που άοκνα μηχανεύονταν και επιμένουν να πράττουν οι αήθεις «ηγεμονίσκοι», σύμφωνα με τη συμπεριφορά που επιδεικνύουν οι πλέον προβεβλημένοι από τους επαγγελματίες πολιτικούς μας.
Η κρίση που πλήττει την Ελλάδα δεν είναι απλά οικονομική όπως μας την παρουσιάζουν. Ίσως, λόγω της εκτεταμένης διαφθοράς που έχει πλήξει τον ελληνικό λαό, χωρίς εξαίρεση καταγωγής, θρησκείας, γλώσσας και πολιτιστικού υπόβαθρου, με ολοφάνερα τα δείγματα της κατάντιας στο περιβόητο νεοπλουτίστικο τρόπο ζωής πολλών συγχρόνων Ελλήνων, η κοιμισμένη συνείδηση των πολλών φθάνει ως το πορτοφόλι τους ή έστω ως τα υπόλοιπα των τραπεζικών λογαριασμών τους, οπότε δικαιολογημένα η κρίση περιορίζεται στον οικονομικό αντίκτυπό της.
Η κρίση στην Ελλάδα είναι δομική! Ωσάν μικρόβιο έχει μολύνει τον μυελό των οστών μας, τη συνείδησή μας και την κρίση μας. Ο χυδαίος νεοπλουτισμός των σύγχρονων Ελλήνων, σε κάθε γωνιά της πατρίδας και δίχως εξαιρέσεις αποτελεί ένα εμετικό φαινόμενο παρακμής που όμως επηρέαζε και συνεχίζει ακόμα να επηρεάζει την κοινωνία μας, αποδυναμώνοντας ηθικές αρχές, αξίες πολιτισμού, θεμέλια πίστης και φωτεινούς δείχτες πορείας ζωής…. Ωστόσο πρέπει να τονισθεί με επίταση, πως η ευθύνη για την κατάπτωση δεν αφορά τους πολλούς, τους ανθρώπους του τίμιου μόχθου, που πρώτιστα ενδιαφέρονταν και συνεχίζουν να νοιάζονται για να κρατούν καθαρό το μέτωπό τους και όχι γεμάτο το πορτοφόλι τους!
Η παγκοσμιοποίηση είναι μια πραγματικότητα. Γι’ αυτό και η κρίση δεν είναι μόνον ελληνική, είναι ευρωπαϊκή, είναι παγκόσμια! Η κρίση που όσο περνά ο καιρός θα γίνεται ακόμα πιο επικίνδυνη καθώς θα αγγίζει τον ιστό της κοινωνίας μας για να τον διαλύσει, είναι κρίση του παγκόσμιου καπιταλισμού στην εξελιγμένη φάση του της αποθέωσης του καταναλωτισμού και της κυριαρχίας του τραπεζικού κεφαλαίου!
Ο καπιταλισμός, που ωραιοποιημένα ονομάζεται «ελεύθερη αγορά», είναι το οικονομικό και κοινωνικό σύστημα, που από την εμφάνισή του τον 19ο αιώνα ως τις μέρες μας, ωσάν χαμαιλέοντας αλλάζει μορφές με ένα και μοναδικό σκοπό· να συντρίψει την αλληλεγγύη, ως δύναμη συνοχής από τις ανθρώπινες κοινωνίες, να επιβάλει την κυριαρχία του ατομικού συμφέροντος και τελικά να επιβάλλει την απόλυτη ειδωλολατρεία, την λατρεία του Κέρδους! Ο καπιταλισμός είναι το σύστημα που μετατρέπει τις κοινωνίες των ανθρώπων σε ζούγκλες, χωρίς περιορισμούς και δισταγμούς! Συχνά οι υποστηρικτές του καπιταλισμού εμφανίζονται σαν θρησκευόμενοι. Είναι υποκριτές και το μόνο που λατρεύουν είναι το χρήμα!
Στην Ελλάδα των ημερών μας η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο επιβάλλεται από το ίδιο το κράτος με άδικους νόμους. Η κυβέρνηση της χώρας όντας υποχείριο διεθνών κέντρων, που εξυπηρετούν τα συμφέροντα ανάλγητων κερδοσκόπων , γιατί τέτοιοι είναι οι δανειστές των λαών, υποκύπτει δουλικά στα κελεύσματά τους, αδιαφορώντας το χρέος της προς τον λαό.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και το σύνολο σχεδόν των Τραπεζών του κόσμου είναι όργανα της Μεγάλης Αποστασίας από το θέλημα του Θεού και της Απόλυτης Εναντίωσης κατά της Ανθρωπότητας! Κάποιες τίμιες φωνές που κατά καιρούς ορθώνονται είτε καταγγέλλοντας την κατάσταση που επικρατεί, είτε προειδοποιώντας για τα χειρότερα που μπορεί να συμβούν στους ανθρώπους, πνίγονται μες στην αδιαφορία και την παραπληροφόρηση. Πώς μπορούμε να ερμηνεύσουμε την πολιτική των Η.Π.Α., που έχει χρήματα για να κάνει πολέμους στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ, να απειλεί το Ιράν και όποια χώρα θεωρεί πως στέκεται εμπόδιο στα συμφέροντα των αμερικανικών μονοπωλίων που λυμαίνονται τις πλουτοπαραγωγικές πηγές του πλανήτη και συγχρόνως διαθέτει στην επικράτειά της στρατιές φτωχών που λιμοκτονούν άστεγοι και άνεργοι; Το φαινόμενο Λαϊκή Κίνα πώς μπορεί να ερμηνευτεί; Μια απέραντη χώρα με στυγνή δικτατορία που καταπιέζει τόσο Κινέζους, όσο και διαφορετικούς λαούς (Θιβετανούς και Ουϊγούρους). Το μεγάλο πλήθος ζει σε μεγάλη ανέχεια, δίχως δωρεάν εκπαίδευση και δίχως υποφερτές παροχές υγείας. Από την άλλη μεριά η νομενκλατούρα του Κομμουνιστικού Κόμματος στη Σαγκάη και στο Πεκίνο κυρίως, σπαταλά τρομερά ποσά σε καταναλωτικά αγαθά από τη Δύση, καταναλίσκει ελαιόλαδο, ενώ η παραδοσιακή κινέζικη μαγειρική προτιμά το σησαμέλαιο και πίνει κρασιά ακόμα και από την Ελλάδα! Η Ινδία, που σημειώνει θαυμαστούς ρυθμούς ανάπτυξης εμφανίζει τεράστιο χάος διαφοράς ανάμεσα στους εκατομμυριούχους της και στην άπειρη σε αριθμούς φτωχολογιά της, αποτελεί ένα ακόμα ερώτημα των καιρών μας. Η λατρεία της θεάς που ακούει στο όνομα ‘Οικονομία’ μαζί με τους ακολούθους της, το Κέρδος, την Ανάπτυξη, λατρεύεται μανιωδώς στους ναούς που λέγονται Χρηματιστήρια. Η ανθρώπινη ύπαρξη δεν έχει καμιά αξία, είναι αναλώσιμο είδος στο σκοπό επίτευξης του μέγιστου κέρδους. Η φύση υπάρχει μόνον για εκμετάλλευση χάριν επίσης του κέρδους…. Αυτή είναι η παγκόσμια κατάσταση του παραδείσου των ελεύθερων αγορών, αυτός είναι ο καπιταλισμός! Ένας βάρβαρος πολυθεϊσμός! Αυτήν την κατάσταση ζούμε τελευταία και στην Ελλάδα!
Και ο πολύς λαός, όχι εκείνοι που στις δύσκολες μέρες για την πλειονότητα πλουτίζουν εκμεταλλευόμενοι τις ευκαιρίες που γεννά η ανάγκη -(σαν μανιτάρια έχουν φυτρώσει σχεδόν παντού σε μεγάλες και μικρές πόλεις τα ενεχυροδανειστήρια, τα ανταλλακτήρια χρυσού και οι τοκογλύφοι κάνουν θαυμάσιες δουλειές!)-, σ’ ένα περιβάλλον όπου η ανεργία καλπάζει, τα εισοδήματα συρρικνώνονται και ο βιοπορισμός καταντά σχοινοβασία, καλείται συνεχώς εξαναγκαστικά, με ένα σωρό απειλές και διακινδυνεύσεις να πληρώνει όλο και απρόοπτους φόρους! Και το τραγικό της όλης υπόθεσης είναι πως αυτά τα χρήματα που αποσπά το κράτος, ωσάν λήσταρχος του παρελθόντος, πηγαίνουν στους διεθνείς τοκογλύφους που μας δάνεισαν χωρίς να ρωτηθούμε. Από την άλλη μεριά ακούμε για τις σπατάλες που συνεχίζει να κάνει η λεγόμενη «πολιτική ηγεσία», δηλαδή οι βουλευτές και οι κυβερνητικοί, για τα προνόμια ορισμένων και για το ότι η Ελλάδα συνεχίζει στην παρούσα κρίση να είναι φορολογικός παράδεισος για ορισμένες ομάδες επιχειρηματιών μεγάλου βεληνεκούς! Ο πολύς λαός μένει ανυπεράσπιστος. Ο πολύς λαός μένει έρμαιο στην απελπισία και στο άγχος της καθημερινότητας.
Στους δίσεκτους καιρούς, είτε αφορούν την ατομική ζωή μας, είτε αυτήν του τόπου, η απελπισία και η απογοήτευση τρέφει την διάθεση καταφυγής στην παρηγοριά που προσφέρει ο Θεός…. Ακόμα κι εκείνοι που θεωρούν τους εαυτούς τους άπιστους, στη δύσκολη ώρα, όταν οι λογικές αναλύσεις μόνον αδιέξοδα δείχνουν, διατηρούν μιαν ανομολόγητη κρυφή ελπίδα στην παρέμβαση του «από μηχανής θεού».
Ο Πλάτων, είχε γράψει τούτο το βαρυσήμαντο: «δίκαιόν εστιν το του κρείττονος συμφέρον» (Πλάτωνος Πολιτεία 347e). Στη σύντομη αυτή φράση ο Πλάτων έχει διακηρύξει πως αυτό που ισχύει και εφαρμόζεται ως δίκαιο εξυπηρετεί τα συμφέροντα των ισχυρότερων (κοινωνικά και οικονομικά, πολιτικά κ.λπ.) σε μια δεδομένη κοινωνία. Ο Μαρξ και ο Ένγκελς, στο ‘Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος’, στα πλαίσια της ταξικής αντιπαράθεσης που προκαλεί η επικυριαρχία των αστών με την εμφάνιση του πρώιμου ευρωπαϊκού καπιταλισμού γράφουν: «…το δίκαιό σας δεν είναι παρά η αναγορευμένη σε νόμο βούληση της τάξης σας…» (Μανιφέστο … έκδ. Δ.Ο.Λ. σ. 40). Αυτό βιώνουμε σήμερα. Η Βουλή των Ελλήνων παράγει νόμους που προσβάλλουν το αίσθημα δικαίου της πλειοψηφίας του λαού! Η Βουλή των Ελλήνων παράγει νόμους που υπαγορεύονται από τα συμφέροντα των δανειστών της χώρας!
Απαιτούμε από την πνευματική ηγεσία του τόπου να παύσει να σιωπά! Αρκετά το κράτος έχει αλλοιώσει την θρησκεία, την κάθε θρησκεία στην Ελλάδα.
Από τους Ορθόδοξους Μητροπολίτες στην Ελλάδα (ξεπερνούν τους εκατό, αν υπολογίσουμε την Κρήτη και τα Δωδεκάνησα) ένας μονάχα βρέθηκε να σταθεί με τόλμη στο πλάι του δοκιμαζόμενου λαού και με προφητικό λόγο ελέγχου της πολιτείας και των πολιτικώνÉ ο Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος. Σε μια εμπνευσμένη εγκύκλιό του που εξέδωσε τον Οκτώβριο μεταξύ των άλλων γράφει: «Ήρθε η ώρα όλοι μαζί να πάρουμε στα χέρια μας τις τύχες μας. Όσο παραμένουμε αδρανείς, όσο μένουμε υποτελείς σε εσφαλμένες ή αβάσταχτες επιλογές, τόσο καθιστούμε τον εαυτό μας συνυπεύθυνο στον αργό αλλά βέβαιο υπαρκτικό εκφυλισμό μας…. Όλοι μαζί λοιπόν τώρα, οφείλουμε να πιέσουμε τους εκπροσώπους μας περισσότερο από όσο τους πιέζουν οι δανειστές. Γιατί η ανάγκη μας για επιβίωση ξεπερνάει την ανάγκη τους να κυριαρχήσουν πάνω μας. Γιατί η αξιοπρέπειά μας αξίζει περισσότερο από τα πάσης φύσεως συμφέροντα…». Η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει μια μακρά παράδοση υπεράσπισης της δικαιοσύνης και της αξιοπρέπειας του λαού. Από τότε όμως που έγινε «επικρατούσα θρησκεία», δηλαδή κατεστημένη θρησκεία στην Ελλάδα, οι επίσκοποί της έγιναν «δεσπότες», οι ιερείς διαχειριστές του φόβου των απλών ανθρώπων για το θάνατο και γενικά το άγνωστο. Το αγωνιστικό ήθος και ο προφητικός λόγος αποτελούν παρελθόν. Στην Ορθόδοξη Εκκλησία απαγορεύεται ο δανεισμός χρημάτων με τόκο! Την απαγόρευση προβλέπουν οι ΜΔ (44ος) Αποστολικός Κανόνας, Δ΄(4ος) Κανόνας της τοπικής Συνόδου της Λαοδίκειας, ο Ι΄ (10ος) Κανόνας της ΣΤ΄ Οικουμενικής Συνόδου. Αξίζει να επαναφέρουμε στη μνήμη τους λησμονημένους λόγους του αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου (εις Ματθαίον, ομιλία ΝΣΤ΄ (56η).6) και του αγίου Βασιλείου του Μεγάλου (στον ΙΔ΄(14ο) Ψαλμό και περί τοκιζόντων.2), όπου κατακεραυνώνονται οι ανάλγητοι τοκογλύφοι, που αγνοούν κάθε έννοια δικαίου χάριν του ατομικού τους συμφέροντος. Σήμερα όμως, στην περίοδο της μεγάλης Αποστασίας τί βλέπουμε; Η Εκκλησία της Ελλάδος είναι μεγάλος μέτοχος της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος, που δανείζει όπως είναι γνωστό με επιτόκια, πολλές φορές καταστροφικά για τους δανειολήπτες. Μοναστήρια, ιδίως του Αγίου Όρους, όχι απλώς φυλάγουν τα χρήματά τους σε τράπεζες κερδοσκοπώντας με τα επιτόκια, αλλά σε άλλες εποχές είναι τραγικά γνωστό πως «έπαιζαν» στο Χρηματιστήριο, ως κοινοί «τζογαδόροι»! Και όμως οφείλουν οι εκκλησιαστικοί ηγέτες να παύσουν να σιωπούν, να παύσουν να βολεύονται με τα προνόμιά τους, να παύσουν οι ιερείς να χρησιμοποιούν τις τελετές και τις ακολουθίες για να «κοιμίζουν» τον λαό παρηγορώντας κίβδηλα, ενώ χρέος της Εκκλησίας του Χριστού είναι να διεγείρει συνειδήσεις για να γίνεται το θέλημα του Θεού!
Η ίδια κατάπτωση στο Ισλάμ, όπου η θρησκεία έγινε κατεστημένος θεσμός και οι μορφωμένοι Μουσουλμάνοι, γνώστες της Σαρία, του Ιερού Κορανίου και των Χαντίθ, έγιναν υπάλληλοι, υπάκουοι σ’ ένα ανάλγητο σε βάρος του λαού κράτος!
Μέσα στην καρδιά του Ισλάμ, σε οποιαδήποτε έκφανσή του, υπάρχει η ολοζώντανη κραυγή για δίκαιο!
Αξίζει να θυμηθούμε τον Αμπού Νταρρ αλ Γκιφάρι, ας τον σκεπάζει η ειρήνη του Θεού, από τους πρώτους Συντρόφους του Προφήτη Μοχάμμεντ. Έμεινε γνωστός στην ιστορία για την εναντίωσή του στον τρίτο χαλίφη Οσμάν ιμπν Αφφάν, όταν από το ταμείο της Ούμμα (Κοινότητας των Πιστών) άρχιζε να μοιράζει λεφτά σε ευνοούμενούς του. Με θάρρος τόλμησε να κραυγάσει στον Χαλίφη: «Ε Οσμάν! Έχετε κάνει τους φτωχούς φτωχότερους και τους πλούσιους πλουσιότερους». Ο Οσμάν έστειλε τον Αμπού Νταρρ στη Δαμασκό. Ουσιαστικά επρόκειτο για εξορία από τη Μεντίνα. Κυβερνήτης ήταν ο Μουαουΐγια (Μουαβίας), που αργότερα έγινε ο ιδρυτής της δυναστείας των Ουμαγιάντ, που μετέτρεψαν το χαλιφάτο σε κληρονομική απόλυτη μοναρχία. Όταν ο κυβερνήτης Μουαουΐγια με λεφτά του ταμείου των πιστών έκτισε στη Δαμασκό το περίφημο ‘Πράσινο Παλάτι’ ο Αμπού Νταρρ, ελέγχοντάς του είπε: «Ω Μουαουΐγια! Εάν χτίζεις αυτό το παλάτι με τα δικά σου χρήματα, είναι υπερβολή, αν όμως το χτίζεις με τα χρήματα του λαού, είναι προδοσία».
Ο ευλογημένος Αμπού Νταρρ αλ Γκιφάρι, ας αναπαύεται ειρηνικά, ξεκαθάρισε μπροστά σ’ έναν δυνάστη, στον Μουαουΐγια, που κατέλυσε το Χαλιφάτο, ως θεσμό ιερό και προκάλεσε ουσιαστικά την τραγωδία στην Κερμπελά, τί σημαίνει η έκφραση ‘πλούτος του Θεού’. Ο πλούτος του σύμπαντος ανήκει στον Θεό και ο Θεός με εμπιστοσύνη τον έχει παραχωρήσει στον λαό! Ο πλούτος δεν ανήκει στον χαλίφη ή στον οποιοδήποτε θεωρείται ότι αντιπροσωπεύει τον Θεό επί γης. Ο πλούτος του Θεού είναι πλούτος του Λαού! Λόγος επίκαιρος και αληθινός τότε που πρωτοειπώθηκε όπως και τώρα και πάντα!
Το Ιερό Κοράνιο αναφέρει πως η συσσώρευση πλούτου με κίνητρο την ικανοποίηση του ατομικού συμφέροντος προκαλεί σκληρή τιμωρία! (Σούρα αλ Τάουμπα 9:34). Το Ιερό Κοράνι καταγγέλλει την είσπραξη τόκων κατόπιν δανεισμού παράνομη (Σούρα αλ Μπάκαρα 2: 275, 276).
Το Ιερό Κοράνι θέλοντας να καθοδηγήσει ορθά τους ανθρώπους, επιδιώκει με τις εντολές και τις παραινέσεις του Θεού να μιμηθούν οι άνθρωποι στις μεταξύ τους σχέσεις τον Θεό που είναι γεμάτος έλεος και ευσπλαγχνία κι έτσι υπάρχει τούτο το αγιέτ (εδάφιο): «Αν κάποιος οφειλέτης σας βρίσκεται σε δύσκολη θέση, τότε δώστε του χρόνο ώσπου να βελτιωθούν οι συνθήκες του. Και αν από φιλανθρωπία διαγράψετε το χρέος, αυτό θα αποδειχθεί καλύτερο για σας, αν ξέρατε μόνο»! (Σούρα αλ Μπάκαρα 2: 280). Μπορούμε να σκεφθούμε πόσο ποιο ανθρώπινες θα ήταν οι σχέσεις μας, σε προσωπικό, αλλά και σε διεθνές επίπεδο αν εφαρμοζόταν η παραπάνω παραίνεση του Ιερού Κειμένου!
Η κρίση στην Ελλάδα, όπως και η παγκόσμια κρίση είναι καρπός αποστασίας από τις Οδηγίες και το θέλημα του Θεού, είναι αποτέλεσμα απομάκρυνσης από την πίστη στον έναν και μοναδικό Θεό και στην αντικατάσταση της οφειλόμενης σ’ Αυτόν λατρείας, σε λατρεία προς φρικτά είδωλα!
Ο λαός που πάσχει άδικα, την ίδια ώρα που πολιτικοί ηδονίζονται ενόσω ασκούν καταδυναστευτική εξουσία και άλλοι πονηροί και τρισάθλιοι πλουτίζουν από τον πόνο και την ανημποριά των πολλών, οι άνθρωποι της θρησκείας έχουν μεγάλο χρέος να σταθούν πλάι στον λαό. Να διακηρύξουν την αξίωση για δικαιοσύνη, να καταγγείλουν την αρπακτικότητα των δανειστών της χώρας, αλλά και την αρπακτικότητα των πολιτικών «ηγεμονίσκων», που έχουν οδηγήσει μεγάλο πλήθος εργαζομένων και συνταξιούχων στην εξαθλίωση.
Ο δίκαιος Χαλίφης Ιμάμης Αλή είχε πει προς τους γιους του Χάσαν και Χουσεΐν: «Γιοι μου! Πάντοτε να εναντιώνεστε κατά του καταπιεστή και πάντοτε να προσφέρετε χείρα βοηθείας προς τους καταπιεσμένους».
Ο Ιμάμης Αλ Σααντίκ έχει πει ότι «περισσότερο άξιος είναι ένας Μουσουλμάνος που προσφέρει βοήθεια και συμπαράσταση στους καταπιεσμένους Μουσουλμάνους, από εκείνον που θα καθίσει σε απομόνωση έναν ολόκληρο μήνα στο Μαστζίντ αλ Χαράμ».
Ο Αμπού Σαΐντ έχει δώσει μαρτυρία, πως ο Αγγελιαφόρος του Αλλάχ, η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ ας τον σκεπάζουν, έχει δηλώσει: «Η πιο εξαίσια τζιχάντ είναι η υπεράσπιση της αλήθειας μπροστά σ’ έναν άδικο άρχοντα». (Συλλογή Χαντίθ Tirmidhi-Mishkat 17). Επομένως η εναντίωση σε μέτρα αντιλαϊκά, σε μέτρα άδικα είναι πράξη υπακοής στον Θεό και η συμπαράσταση σ’ έναν λαό που δοκιμάζεται έχει την ίδια αξία με τις πιο ευγενικές πράξεις ευλάβειας!
Κλείνοντας θα ήθελα να θυμηθώ τον Σεΐχη Bedreddin Simavnalı που τον 15ο αιώνα, μαζί με τους συντρόφους του Torlak Kemal και Börklüce Mustafa ξεσηκώθηκαν κατά της άδικης πολιτικής του Σουλτάνου της εποχής, ζητώντας για τον λαό μοίρασμα της γης σ’ εκείνους που την δούλευαν και απαλλαγή από τους υψηλούς και δυσβάσταχτους φόρους που επέβαλλαν στους ανθρώπους του μόχθου οι τοπικοί μπέηδες και αγάδες. Ο Σεΐχης Bedreddin Simavnalı ήταν μια ευγενική μορφή με τεράστια μόρφωση. Υπήρξε δικαστής στην Αίγυπτο ως γνώστης της Σαρία και της επιστήμης ερμηνείας της, ήταν λαμπρός θεολόγος και μύστης του τασαούφ. Δεν μπορούσε να μείνει στις τιμές που απολάμβανε όταν οι κραυγές των αδικουμένων άγγιζαν νύχτα μέρα τον θρόνο του Θεού. Δεν ήταν δυνατό να κοιτάξει την οικογένειά του και να σιωπήσει σαν νομοταγής υπήκοος του πολυχρονεμένου Παντισάχ, όταν έβλεπε πως η δύναμη της κοσμικής εξουσίας παραβίαζε το θέλημα του Θεού, αφού δεν τιμούσε τους ανθρώπους, που είναι οι αληθινοί αντιπρόσωποι του Θεού πάνω στη γη.
Τούτο το κείμενό μου είναι μια έκκληση προς κάθε πνευματικό ηγέτη του λαού, Μουσουλμάνο ή Χριστιανό, να σταθεί ενεργητικά δίπλα στον κόσμο που νιώθει ταπεινωμένος και εξουθενωμένος. Έτσι η θρησκεία θα γίνει δύναμη φωτός και ελευθερίας και όχι αλλοτρίωσης όπως θέλουν οι ισχυροί του χρήματος και της εξουσίας!
