ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑΣ

Νομίζω πως δεν μπορεί να υπάρχει τίμιος άνθρωπος, πρώτιστα απέναντι στον εαυτό του και ύστερα, απέναντι σε ό,τι θεωρεί ιερό, που να μην συμφωνεί ότι η υποκρισία είναι μια αρρώστια της ανθρώπινης συνείδησης, που εφόσον γίνει μόνιμη κατάσταση οδηγεί στην καταστροφή της. Και άνθρωπος δίχως συνείδηση είναι μια καρικατούρα, μια άδεια μάσκα του ανθρώπινου προσώπου….

Οι ομοφυλόφιλοι, άνδρες και γυναίκες, οι τρανσέξουαλ είναι κατ’ αρχήν άνθρωποι και έχουν δικαίωμα να υπάρχουν με τον τρόπο που έχουν επιλέξει να υπάρχουν. Ο σεβασμός σε κάθε άνθρωπο, που έχει ομόφυλη σεξουαλική επιλογή, διαφορετική από τη δική μου, ανεξάρτητα από το θεμιτό δικαίωμά μου να έχω τις προσωπικές απόψεις μου επί του θέματος, δεν μου δίνει το δικαίωμα να χλευάζω τους ομοφυλόφιλους, τις λεσβίες, τους τρανσέξουαλ, να τους λοιδωρώ, να τους κρίνω σαν ανώμαλους…. Ανθρώπους, σαν τον Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Άνθιμο-Διονύσιο Ρούσσα, που με ανάρμοστη αμετροέπεια για Επίσκοπο της Εκκλησίας του Χριστού, επιδεικνύει και φέτος με αφορμή τη διοργάνωση του ‘Gay Pride Parade’ στη Θεσσαλονίκη το προσωπικό κόμπλεξ που τον διακατέχει εναντίον μιας μερίδας συνανθρώπων του, τους θεωρώ επικίνδυνους, για έναν σημαντικό λόγο, γιατί εναντιώνονται στη συνείδηση και συνηγορούν υπέρ της υποκρισίας. Γιατί κλείνουν τα μάτια μπροστά στην πραγματικότητα, κάποιοι απ’ αυτούς, που αποκάλεσε πέρα ως πέρα εμετικά «σκυλιά», κατά καιρούς μπορεί να ιερουργούν μαζί του, όντας ιερείς, διάκονοι και γιατί όχι και επίσκοποι, που κάτω από τα ράσα και τα άμφιά τους κρύβουν το ανομολόγητο «αμαρτωλό» μυστικό τους….

Συμφωνώ, πως η διοργάνωση ως  ‘Gay Pride Parade’ μετατρέπει μια εκδήλωση διαμαρτυρίας και απελευθέρωσης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας των ομοφυλόφιλων και των τρανσέξουαλ σε ένα «πανηγύρι» στα πλαίσια του συστήματος. Ενώ το νόημα της διοργάνωσης είναι μια Διαδήλωση Υπερηφάνειας  γι’ αυτούς που χρόνια αποτελούσαν τη χλεύη μιας υποκριτικής κοινωνίας. Γιατί πρέπει να παραδεχτούμε, αν τιμούμε την ανθρώπινη υπόσταση, πως οι ομοφυλόφιλοι ήταν τα θύματα όλων των «καθώς πρέπει», των ηθικών και άμεμπτων της κοινωνίας, ενώ ανάμεσά τους υπήρχαν ομοφυλόφιλοι που κρύβονταν με χίλιους τρόπους, υφαίνοντας αποτυχημένους γάμους για κάλυψη, αποκτώντας παιδιά για να καλύψουν το «πάθος» τους. Ντρέπονταν γι’ αυτό που ήταν. Τη μέρα εμφανίζονταν σαν αυστηροί εκπρόσωποι μιας τάξης και μιας ηθικής, δίχως θεμέλια και κύρος, έτσι για να αποπροσανατολίζουν τον «χύδην όχλο» των καταφρονεμένων. Το βράδυ, οι ίδιοι άνθρωποι της καλής κοινωνίας, συχνά με αξιώματα της εξουσίας ή με δύναμη οικονομική, χάνονταν σε σκοτεινές γκαρσονιέρες με νεαρούς, που αγόραζαν για πενταροδεκάρες και στερημένοι από κάθε προσωπική αξία οι ίδιοι, κυλιόντουσαν πράγματι στην αμαρτία της αισχρής υποκρισίας τους.

Οι ταραχές που ξέσπασαν τον Ιούνιο του 1969 στο Stonewall Inn του Greenwich Village της Νέας Υόρκης δεν οφείλονταν σε κάποιους ανθρώπους που απλά ήθελαν να ικανοποιήσουν τα βίτσια τους. Ήταν η έντονη διαμαρτυρία ανθρώπων, που κάποιοι, το κατεστημένο των καθώς πρέπει, αρνούνταν να τους αναγνωρίσουν την αξιοπρέπεια και την τιμή, που κάθε ανθρώπινη ύπαρξη φέρει, για έναν και μόνο λόγο, επειδή ήταν ομοφυλόφιλοι και τρανσέξουαλ.   

Για τούτο και οι διοργανώσεις ‘Gay Pride’ δεν είναι parades, δεν είναι παράτες χρωματιστές για να διασκεδάσουμε, και μαζί όλοι και όλες οι straights να κάνουμε την πλάκα μας με τις «αδερφάρες». Οι διοργανώσεις ‘Gay Pride’ είναι Διαδηλώσεις της Ομοφυλόφιλης Υπερηφάνειας, κόντρα στην υποκρισία και στις διακρίσεις κάθε λογής σε βάρος των ελάχιστα προνομιούχων, όπως κάθε κοινωνικό κίνημα που αμφισβητεί το πολιτικό και οικονομικό σύστημα. Είναι Διαδηλώσεις Υπερηφάνειας για να αποκτήσουν φωνή και αξιοπρέπεια, να νιώσουν υπερήφανοι, οι μέχρι τώρα πεταγμένοι σαν σκουπίδια από τους δήθεν που μας κυβερνούν και θέλουν να καταργήσουν τις συνειδήσεις μας.

Σκόπιμα διάλεξα τη φωτογραφία της Σύλβια Ριβέρα (Sylvia Rivera) μιας τρανσέξουαλ ακτιβίστριας, που εγκατέλειψε τον μάταιο κόσμο τον Φεβρουάριο του 2002, γιατί υπήρξε μια υπέροχη ανθρώπινη ύπαρξη, με ολοζώντανη και πυρωμένη συνείδηση, που ποτέ δεν αδιαφόρησε για ό,τι στραβό υπήρχε γύρω της. 

Το Σωφρονιστικό Σύστημα ενός κράτους δικαίου υπάρχει για να εκδικείται;

Οι βουλευτές κ. Κουράκης και κυρία Κατριβάνου του ΣΥΡΙΖΑ, ζήτησαν να αποφυλακισθεί ο κ. Σάββας Ξηρός, να μετατραπεί η έκτιση της ποινής του σε κατ' οίκον περιορισμό και συνακόλουθη νοσηλεία του. Ο κ. Ξηρός έχει κριθεί ανάπηρος κατά 95% και στις φυλακές υπάρχει αντικειμενική και υποκειμενική αδυναμία να του παρασχεθεί η αναγκαία περίθαλψη και νοσηλεία. Εκείνο που τίθεται επί τάπητος, μετά και τις επανειλημμένες καταδίκες της Ελλάδας από το ΕΔΔΑ για απάνθρωπες συνθήκες κράτησης στις ελληνικές φυλακές, είναι το αν το Σωφρονιστικό Σύστημα, στοχεύει στον σωφρονισμό των κρατουμένων ή στην εκδίκηση της κοινωνίας και του κράτους σε βάρος όσων έχουν παραβεί τον ποινικό νόμο. 

Είναι χαρακτηριστικές οι δηλώσεις των δύο Βουλευτών, που παρατίθενται παρακάτω. Βέβαια κύκλοι των κομμάτων της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ έχουν εκτοξεύσει βέλη κατά του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης και των δύο Βουλευτών του, γιατί προσήλθαν και κατέθεσαν στο αρμόδιο δικαστήριο, που θα κρίνει τελικά το αίτημα του κ. Ξηρού.

Υπήρξαν αρκετοί που κατηγόρησαν για σκανδαλώδη μονομέρεια τον ΣΥΡΙΖΑ και τους Βουλευτές του, όταν υπάρχουν και άλλες περιπτώσεις κρατουμένων, που εμφανίζουν την ίδια ή και μεγαλύτερη σε ποσοστό ανήκεστη βλάβη της υγείας τους και εντούτοις συνεχίζουν να κρατούνται στις φυλακές, χωρίς την αναγκαία φροντίδα. Σκανδαλώδης είναι η περίπτωση του επιχειρηματία κ. Λαυρεντιάδη.

Δεν έχω την πρόθεση να συνηγορήσω υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ, του οποίου άλλωστε δεν είμαι μέλος, αλλά δεν μπορώ να παρακάμψω το γεγονός, ότι κατά κανόνα, στην Ελλάδα της κρίσης, όπου αμφισβητείται το κράτος δικαίου καθολικά, με πολυεπίπεδες παραβάσεις του Συντάγματος και άλλων κεφαλαιωδών Νομοθετικών Κειμένων, που δεσμεύουν τη χώρα ο ΣΥΡΙΖΑ υπερασπίζεται τα αυτονόητα, που μπορούν να περισώσουν θεσμούς και αξιοπιστία της Ελληνικής Δημοκρατίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως έχω πληροφορηθεί επανειλημμένα έχει θέσει στη Βουλή το ζήτημα των παραβιάσεων του Σωφρονιστικού Κώδικα σε βάρος κρατουμένων στις ελληνικές φυλακές. Η περίπτωση Ξηρού απέκτησε δημοσιότητα λόγω του προσώπου που αφορά και μόνο.  

"Τ. Κουράκης-Β.Κατριβάνου ζητούν το απολύτως στοιχειώδες σε κράτος δικαίου για τον Σάββα Ξηρό

Δήλωση των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, Τάσου Κουράκη και Βασιλικής Κατριβάνου, για το αίτημα κατ’ οίκον νοσηλείας του Σάββα Ξηρού

fylakes_htr.jpg

Από τη στιγμή που αποφασίσαμε να καταθέσουμε υπέρ του αιτήματος για κατ’ οίκον νοσηλεία του Σάββα Ξηρού, ήμασταν σχεδόν βέβαιοι ότι θα υπάρξουν αντιδράσεις – όπως υπήρξαν και στο παρελθόν αντιδράσεις, οι οποίες μάλιστα ήταν δημαγωγικές και ανθρωποφαγικές. Ωστόσο, αυτό το ενδεχόμενο δεν μπορούσε να μας εμποδίσει να μας κάνει να δράσουμε αντίθετα με ό,τι υπαγορεύουν οι αρχές του κράτους δικαίου και του ανθρωπισμού, καθώς και η συνείδησή μας. Γιατί, για μας, είναι αυτονόητο ότι ένας κρατούμενος με ποσοστό αναπηρίας 93%, με πολλαπλά και σοβαρά προβλήματα υγείας (μεταξύ των οποίων ολική τύφλωση, αδυναμία αυτοεξυπηρέτησης, σκλήρυνση κατά πλάκας κ.ά.) δεν πρέπει να εξοντωθεί στη φυλακή, οδηγούμενος στον θάνατο, αλλά να συνεχίσει τη νοσηλεία του περιορισμένος κατ’ οίκον.

Είναι κάτι απολύτως στοιχειώδες για το κράτος δικαίου, πέρα από πολιτικές αντιλήψεις και απόψεις. Μάλιστα, και οι δυο μας, ως μέλη της Επιτροπής Σωφρονιστικού Συστήματος της Βουλής, είχαμε δυστυχώς την ευκαιρία να διαπιστώσουμε, ιδίοις όμμασι, σε επανειλημμένες επισκέψεις μας, ότι τόσο οι φυλακές Κορυδαλλού όσο και το κατ’ ευφημισμόν νοσοκομείο (που δεν πληροί στοιχειώδεις προδιαγραφές, όπου υπάρχουν άρρωστοι ακόμα με πολυανθεκτική φυματίωση) επιβαρύνουν σοβαρά την κατάσταση της υγείας ακόμα και ανθρώπων με πολύ μικρότερα προβλήματα υγείας. Ποια άλλη απόδειξη χρειάζεται, άλλωστε, όταν ο Σάββας Ξηρός φυλακίστηκε με 68% αναπηρία και σήμερα το ποσοστό έχει αυξηθεί στο 93% (σύμφωνα με γνωμάτευση του ΙΚΑ). Και για όποιον δυσπιστεί παραπέμπουμε στην απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου: υπόθεση Σ. Ξηρού κατά Ελλάδος, 9.9.2010), με την οποία η Ελλάδα καταδικάζεται για «απάνθρωπη συμπεριφορά» – χωρίς δυστυχώς, έκτοτε, η χώρα μας να πράξει οτιδήποτε για τη βελτίωση των συνθηκών για τις οποίες καταδικάστηκε.

Η κατάσταση της υγείας του Σάββα Ξηρού συνιστά ακριβές παράδειγμα αυτού που στα σχετικά εγχειρίδια περιγράφεται ως «ανήκεστος βλάβη». Και το ίδιο ασφαλώς θα πράτταμε και θα καταθέταμε και για κάποιον κρατούμενο βιαστή, οικονομικό καταχραστή ή χουντικό, αν είχε 93% αναπηρία, αν η κατάσταση της υγείας του ήταν τόσο επιβαρυμένη. Και φανταζόμαστε ότι τότε κανένας δεν θα διερωτάτο αν η τοποθέτησή μας υποκρύπτει κάποια συμπάθεια (δική μας ή του ΣΥΡΙΖΑ) προς τους βιασμούς, τις οικονομικές καταχρήσεις και τις χούντες, τους βιαστές, τους καταχραστές και τους χουντικούς. Για όσους πάντως εξακολουθούν να αναμασούν τα «περί συμπάθειας στην τρομοκρατία» τους λέμε: η μόνη συμπάθειά μας –και μάλιστα όχι απλώς συμπάθεια αλλά φανατική προσήλωση– είναι στο κράτος δικαίου, στον σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, της ψυχικής και της σωματικής υγείας του ανθρώπου". 

http://left.gr/news/t-koyrakis-vkatrivanoy-zitoyn-apolytos-stoiheiodes-se-kratos-dikaioy-gia-ton-savva-xiro