ΟΙ ΤΑΛΙΜΠΑΝ ΚΑΤΕΛΑΒΑΝ ΤΟ ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ! ΔΩΡΟ ΤΩΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΜΜΑΧΩΝ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΙΣΛΑΜΙΣΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ.

Η κατάληψη του Αφγανιστάν από τους Ταλιμπάν, μέσα σε ελάχιστο διάστημα, μετά την αποχώρηση των Αμερικανών και συμμάχων τους από τη χώρα, είναι βέβαιο πως θα προκαλέσει έκρηξη ανθρωπιστικής κρίσης. Θα υπάρξει μια αύξηση, μάλλον εντελώς ανεξέλεγκτης, της ροής φυγάδων-προσφύγων από το Αφγανιστάν, προς οποιαδήποτε κατεύθυνση μπορούν, αρκεί να ξεφύγουν από την βία και τον τρόμο των Ταλιμπάν, που είχαν ζήσει επί πέντε χρόνια νωρίτερα! Η Ελλάδα, είναι η πρώτη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που αντικειμενικά είναι πύλη εξόδου από την κόλαση της Μέσης Ανατολής και εισόδου αντίστοιχα, σε έναν κόσμο ασφάλειας, ελευθερίας και ελπίδας για μια καλύτερη ζωή, απαλλαγμένης από τον φόβο, όπως θεωρείται συνολικά η Ευρωπαϊκή Ένωσης.... Ταλιμπάν στη γλώσσα παστού (μια γλώσσα διαδεδομένη στο Αφγανιστάν και σε περιοχές του Πακιστάν), σημαίνει “σπουδαστές του κινήματος της ισλαμικής γνώσης” και παραπέμπει στο πολιτικό και θρησκευτικό κίνημα, που κυβέρνησε το Αφγανιστάν από το 1996 ως το 2001, ενώ ανέλαβε την εξουσία της χώρας εκ νέου, από τις 15 Αυγούστου του 2021. Οι Ταλιμπάν είχαν εγκαταστήσει θεοκρατικό καθεστώς, που είχε κατηγορηθεί γενικά ως ακραία βάναυσο, με κύρια θύματα τις γυναίκες. Οι απόψεις των Ταλιμπάν δεν φαίνεται να έχουν αλλάξει το 2021. Ενώ είχαν εκδιωχθεί από την εξουσία του Αφγανιστάν από τους Αμερικανούς και τους συμμάχους τους, τον Δεκέμβριο του 2001, τους παραδόθηκε η χώρα από τους Αμερικανούς, μετά από σκοτεινές και υπόγειες διαπραγματεύσεις. Μάλιστα, η τρομοκρατική ισλαμιστική ταυτότητα των Ταλιμπάν, είχε επιβεβαιωθεί πανηγυρικά, όταν στις 11 Ιανουαρίου του 2015, είχαν ορκιστεί πίστη στο Ισλαμικό Κράτος (το γνωστό ISIS ή DAESH), και για να αποδείξουν την αφοσίωσή τους είχαν αποκεφαλίσει έναν στρατιώτη του Πακιστάν που κρατούσαν αιχμάλωτο. Οι Ταλιμπάν, με βίαιες πολιτικές πρακτικές που εφάρμοζαν στο Αφγανιστάν παλιότερα και μάλλον θα εφαρμόζουν και τώρα, όπως δείχνουν τα πράγματα, επιδιώκουν να επιβάλλουν ένα “καθαρό” Ισλάμ παντού, χρησιμοποιώντας ακόμα και την πιο τρομερή βία! Η ιδεολογία των τρομοκρατών είναι ο Ισλαμισμός, και αποτελεί μια κακοποίηση του Ισλάμ.... Ο Ισλαμισμός γενικά και οι πρακτικές δράσης των ισλαμιστών, στοχεύουν ακόμα και βίαια να ωθήσουν την ιστορία στο παρελθόν. Είναι προσκολλημένοι στο γράμμα του Κορανίου και σε μια μονολιθική ερμηνεία του μουσουλμανικού νόμου, που παραπέμπει σε άλλες εποχές. Ο Ισλαμισμός είναι μια επιθετική και ολοκληρωτική πολιτική ιδεολογία, που επιδιώκει με τυφλή και απάνθρωπη βία να επιβληθεί στον κόσμο. Το φάσμα του Ισλαμισμού προβάλλει στην εποχή μας ως νέα παγκόσμια απειλή ολοκληρωτισμού. Μετά το Φασισμό, το Ναζισμό και τον Σταλινισμό, που επιχείρησαν να ακυρώσουν βάναυσα την ανθρωπιά από την ιστορία, τώρα ο Ισλαμισμός απειλή τις ίδιες αξίες, που συνθέτουν τον οικουμενικό πολιτισμό της ανθρωπότητας. Με την επανεμφάνιση των Ταλιμπάν στη Μέση Ανατολή, στην ουσία ξεπροβάλλει ξανά η συγκρουσιακή αντίθεση ανάμεσα στη Δύση και σε έναν βάρβαρο κόσμο που επικαλείται το Ισλάμ. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για την αντιπαράθεση μεταξύ των οπαδών μιας σκοταδιστικής «θεοκρατίας» και των ανθρώπων που εμφορούνται από δημοκρατικές ιδέες και θεωρούν σπουδαία αρετή, σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο, την ανεκτικότητα και τον σεβασμό του Άλλου, του Διαφορετικού! Όλοι οι ολοκληρωτισμοί βρήκαν εύφορο έδαφος εκεί, που οι λαϊκές μάζες γεύονταν φόβους και απογοητεύσεις. Το ίδιο συμβαίνει και με τον Ισλαμισμό. Αναπτύχθηκε με την καθοδήγηση τυφλά φανατικών μουλάδων, που εκμεταλλεύθηκαν, εκτός από τον φόβο και την απογοήτευση των μη προνομιούχων Μουσουλμάνων και τη συλλογική πικρία, για την ταπείνωση που τους επέβαλλαν δυτικές χώρες, στη διαδρομή της ιστορίας. Ο Ισλαμισμός είναι μια πέρα ως πέρα αντιδραστική ιδεολογία, που κακοποιεί το Ισλάμ! Αντιμάχεται την ισότητα των φύλων, περιθωριοποιεί τις γυναίκες κάθε ηλικίας, ακυρώνει την ελευθερία ως προς όλες τις εκφάνσεις της και αντιμάχεται τους δημοκρατικούς θεσμούς. Ο στόχος του Ισλαμισμού είναι η παγκόσμια κυριαρχία! Όλα τα παραπάνω, νομίζω ότι ήταν αναγκαίο να παρατεθούν, προκειμένου να κατανοήσουμε τον Ισλαμισμό ως ολοκληρωτισμό και το πολιτικό-θρησκευτικό κίνημα των Ταλιμπάν, ως δυναμική έκφραση του Ισλαμισμού. Η ιστορία της ανθρωπότητας, από τους πολύ αρχαίους χρόνους, έχει υφανθεί από τις μετακινήσεις φυλών και λαών από περιοχή σε περιοχή, σχεδόν σε κάθε γωνιά της γης. Η ιστορία των Ελλήνων των αρχαίων χρόνων, χαρακτηρίζεται από τις μετακινήσεις των ποικίλων ελληνικών φύλων: Ας θυμηθούμε τον έστω επιστημονικά ξεπερασμένο όρο, “η Κάθοδος των Δωριέων”, που αναφέρεται στην μετακίνηση εκ νέου των Δωρικών Φύλων στην νότια Ελλάδα, απ’ την οποία πρωτύτερα είχαν εκδιωχθεί από τους Μυκηναίους Αχαιούς· την μετακίνηση Μακεδόνων με τα στρατεύματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, που έφτασαν ως την βορειοδυτική Ινδική Χερσόνησο και πάρα πολλοί δεν επέστρεψαν. Εκεί ίδρυσαν το Ελληνοϊνδικό Βασίλειο, που το 250 π.Χ. μετασχηματίστηκε στο ελληνικό βασίλειο της Βακτριανής και επεκτεινόταν σε περιοχές του Αφγανιστάν και Πακιστάν σήμερα. Τέλος, δεν μπορεί να μην αναφερθούν οι αποικίες ελληνικών πόλεων στον Εύξεινο Πόντο, στη νότια Ιταλία και στη Σικελία, που αποτελούν μαρτυρίες μετακινήσεων των διαφόρων ελληνικών φυλών. Οι μετακινήσεις πληθυσμών, ιδίως κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου, με την επικράτηση του Ναζισμού στη Γερμανία, του Σταλινισμού στη Σοβιετική Ένωση, με τις επεκτατικές δράσεις της Ιαπωνίας στην Ασία, εμφάνισαν την μορφή της φυγής ομάδων πληθυσμού, για ν’ αποφύγουν διωγμούς, που συχνά κατέληγαν σε εξόντωση. Αυτό συνεχίστηκε σε όλη τη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, αλλά και αργότερα. Έτσι, η Διεθνής Κοινότητα μέσω του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, κατάρτισε τη “Σύμβαση για το Καθεστώς των Προσφύγων”, γνωστή και ως “Σύμβαση του 1951 για τους Πρόσφυγες”, αλλά και ως “Σύμβαση της Γενεύης για τους Πρόσφυγες”. Η “Σύμβαση για το καθεστώς των Προσφύγων”, αποτελεί νόμο του ελληνικού κράτους, μετά την κύρωσή της με το νομοθετικό διάταγμα 3989/1959 (ΦΕΚ Α 201) . Σύμφωνα με τη Σύμβαση της Γενεύης του 1951 και του συνημμένου Πρωτοκόλλου του 1967, ως πρόσφυγας ορίζεται: “Κάθε άνθρωπος που εγκαταλείπει χωρίς τη θέληση του τη χώρα καταγωγής του ή τον τόπο της τελευταίας ή συνήθους διαμονής του, εξαιτίας δικαιολογημένου φόβου δίωξης, εξαιτίας της φυλής, της θρησκείας, της εθνικότητας, της συμμετοχής του σε ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα ή των πολιτικών του πεποιθήσεων (πραγματικών ή αποδιδόμενων) και για τον λόγο αυτό, δεν μπορεί ή δεν επιθυμεί να επιστρέψει στη χώρα του”. Εξαιρετική σημασία έχει και η εξής πρόβλεψη της παραπάνω Σύμβασης: “Εξαιτίας της δίωξης που μπορεί να αντιμετωπίσει ένας ή μία πρόσφυγας, έχει δικαίωμα να προστατευθεί από μια εξαναγκαστική επιστροφή στη χώρα καταγωγής του, κατ’ εφαρμογή της αρχής της μη επαναπροώθησης των προσφύγων. Αυτό σημαίνει, ότι η χώρα που θα υποδεχθεί τον πρόσφυγα, δεν μπορεί να τον αναγκάσει να επιστρέψει πάλι πίσω, στην χώρα καταγωγής του, ενώ είναι υποχρεωμένη να του παράσχει προστασία”! Μια άλλη διάταξη που εμφανίζει ενδιαφέρον, είναι αυτή του άρθρου 31 της Σύμβασης, που δεσμεύει τις χώρες που την έχουν υπογράψει και την έχουν επικυρώσει, όπως η Ελλάδα, ότι δεν θα επιβάλουν ποινικές κυρώσεις σε πρόσφυγες, επειδή έχουν εισέλθει ή διαμένουν στη χώρα παράνομα.... Αν τελικά, οι προβλέψεις αύξησης των προσφύγων που θα εγκαταλείψουν το Αφγανιστάν επαληθευθούν, δεν τίθεται ζήτημα ανθρωπιστικού χρέους, ως προς την υποδοχή όσων φθάσουν στην Ελλάδα, αλλά σαφής νομική υποχρέωση της χώρας να υποδεχθεί τους πρόσφυγες, να τους παράξει την προστασία που προβλέπει η σχετική νομοθεσία και προπαντός να μην προβεί σε παράνομες επαναπροωθήσεις προσφύγων, όπως δυστυχώς έχει συμβεί ως τώρα κατ’ επανάληψη και έχει κατηγορηθεί γι’ αυτό η χώρα μας από το Συμβούλιο της Ευρώπης, από το State Department, ενώ η Διεθνής Αμνηστία με στοιχεία που έχει λάβει υπόψη της, έχει συμπεράνει, ότι η συνοριακή πολιτική της Ελλάδος απέναντι σε πρόσφυγες και μετανάστες, de facto είναι η άσκηση βίας σε βάρος τους και οι επαναπροωθήσεις τους.... Υπάρχει μια δικαιολογημένη ανησυχία πολιτών και ιδίως γυναικών της χώρας, μήπως η εισροή προσφύγων από το Αφγανιστάν, αποτελέσει ευκαιρία εισόδου στην Ελλάδα και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, εγκληματικών στοιχείων γενικά, αλλά κυρίως “μαχητών” Ταλιμπάν, που θα εμφανιστούν σαν πρόσφυγες, με αποστολή να προωθήσουν την ιδεολογία και την πρακτική του Ισλαμισμού σε χώρες της Δύσης, όπως συνέβη από το Ισλαμικό Κράτος. Οι αρχές πληροφοριών και ασφαλείας της χώρας, σε συνεργασία με ομόλογες υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και όχι μόνον, έχουν υποχρέωση να επαγρυπνούν ιδιαίτερα για ύποπτους, που πιθανόν θα παρεισφρήσουν μεταξύ πραγματικών προσφύγων και ιδίως γυναικόπαιδων, ενώ θα αποτελούν κίνδυνο για την εθνική ασφάλεια ή τη δημόσια τάξη.... ©ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΟΥΔΟΣ 24/08/2021

Η ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΟΥ ΜΕΙΟΝΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΣΤΗ ΘΡΑΚΗ!

 

ΓΙΩΡΓΟΣ Α. ΔΟΥΔΟΣ

ΝΟΜΙΚΟΣ

Ομολογώ πως το κέντρισμα για να γράψω τούτο το κείμενο, μου το πρόσφερε η κυρία Μαρία Δήμου, Εκπαιδευτικός πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, που υπηρετεί σε μειονοτικά σχολεία της Κομοτηνής. Εκτός από μια ανάρτησή της στο FACEBOOK στις 02/08/2021, έγραψε κι ένα εμπεριστατωμένο άρθρο, με γνώση, αντικειμενικότητα, χωρίς εμπάθεια, αλλά μάλλον με πίκρα και θλίψη, με τίτλο “Η απόλυτη απαξίωση της Μειονοτικής Εκπαίδευσης”, που δημοσιεύθηκε στον ιστότοπο https://www.enetpress.gr. Εκτός από την κυρία Δήμου δεν πρόσεξα καμιά άλλη κριτική άποψη κατά της ασφυξίας στην οποία καταδικάζει το ελληνικό κράτος την μειονοτική εκπαίδευση στην Θράκη, με πρόσφατο νόμο του. Μακάρι, να υπήρξαν κριτικές, διαμαρτυρίες και καταγγελίες κατά της κυβερνητικής νομοθετικής πρωτοβουλίας, που μου διέφυγαν....

Είναι γνωστό, ότι την δεκαετία του 1950, η Ελλάδα είχε αποφασίσει με πανηγυρισμούς, αλλά και με βίαια μέσα, να υποχρεώσει όλους τους Μουσουλμάνους της Θράκης, να υιοθετήσουν τουρκική εθνοτική ταυτότητα, σύμφωνα με την κεμαλική αντίληψη, ανεξαρτήτως αν ήταν Πομάκοι ή Ρομά. Το 1952 ιδρύθηκε στην Κομοτηνή του μειονοτικό Λύκειο “Τζελάλ Μπαγιάρ”, που πήρε το όνομα του τότε Προέδρου της Τουρκικής Δημοκρατίας. Στις πανηγυρικές εκδηλώσεις για την ίδρυση του τουρκικού λυκείου στην Κομοτηνή ήταν παρών ο Τούρκος Πρόεδρος, μαζί με το βασιλικό ζεύγος της Ελλάδος. Είχε προηγηθεί το 1951 η υπογραφή μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας Μορφωτικής Συμφωνίας, που ενίσχυε τις προβλέψεις της Συνθήκης της Λοζάνης, όσον αφορά την μειονοτική εκπαίδευση στις δύο χώρες.

Την επόμενη δεκαετία του ’60, επί κυβερνήσεως Κωνσταντίνου Καραμανλή και με υπουργό Εξωτερικών τον Ευάγγελο Αβέρωφ, άρχισαν να εφαρμόζονται τα κατάπτυστα διοικητικά μέτρα κατά των Μουσουλμάνων της Θράκης, με σκοπό να τους εξωθήσουν να εγκαταλείψουν την Ελλάδα. Ως γνωστό, τα μέτρα έπλητταν όλους τους Μουσουλμάνους και όχι μόνο τους Τούρκους ή τουρκογενείς, όπως επιμένει να τους αποκαλεί δίκην στρουθοκαμήλου το επίσημο κράτος ακόμα. Μάλιστα, τα χωριά των Πομάκων και στους τρεις νομούς της Θράκης βρίσκονταν στην “επιτηρουμένη ζώνη”, περίκλειστα σε ένα γκέτο, υπό την ασφυκτική εποπτεία του στρατού και των κρατικών αρχών ασφαλείας. Οι επιτηρούμενες ζώνες στις παραμεθόριες περιοχές της Ελλάδος καθιερώθηκαν το 1936, από το καθεστώς Μεταξά, ενώ τη δεκαετία του ’70, επί χούντας καταργήθηκαν παντού (Μακεδονία και Ήπειρος) εκτός Θράκης, όπου καταργήθηκαν το 1995!

Ο νόμος 694/1977 (ΦΕΚ Α΄264) ρυθμίζει ζητήματα των μειονοτικών σχολείων στη Θράκη. Στο άρθρο 2 αναφέρεται, ότι “σκοπός του μειονοτικού σχολείου είναι η εξασφάλισις της σωματικής, πνευματικής και ηθικής αναπτύξεως και προόδου των μαθητών συμφώνως προς τους βασικούς σκοπούς της εν Ελλάδι γενικώς εκπαιδεύσεως και τας εις τα προγράμματα των αντιστοίχων δημοσίων σχολείων της Χώρας καθοριζομένας αρχάς”. Το άρθρο 3 αναφέρει: “Τα μειονοτικά σχολεία τελούν υπό τον έλεγχον και την εποπτείαν του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων”.

Το Ελληνοτουρκικό Μορφωτικό Πρωτόκολλο της 20/12/1968 προβλέπει για τα μειονοτικά σχολεία της Θράκης και της Κωνσταντινούπολης, ότι θα γίνεται διδασκαλία μαθημάτων, εκτός από την επίσημη γλώσσα του κράτους (ελληνική και τουρκική αντίστοιχα) και στην μειονοτική γλώσσα. Ως προς την Ελλάδα, η μειονοτική γλώσσα στα σχολεία της Θράκης είναι η τουρκική, όπως διευκρινίζεται μεταξύ των άλλων και στο έγγραφο του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού, με αριθμό πρωτοκόλλου 31280/ΙΗ ΕΞ/06-03-2013, που αποτελεί απάντηση σε ερώτηση μέλους της Βουλής των Ελλήνων.

Πολύ πρόσφατα εκδόθηκε ο νόμος 4823/2021 (ΦΕΚ Α΄ 136/03.08.2021) “Αναβάθμιση του σχολείου, ενδυνάμωση των Εκπαιδευτικών και άλλες διατάξεις”. Πρόκειται για ένα νόμο “μαμούθ”, που ρυθμίζει ποικίλα εκπαιδευτικά ζητήματα.

Κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου, που μορφοποιήθηκε στον παραπάνω νόμο, είχε εισαχθεί μια τροπολογία για τα μειονοτικά σχολεία της Θράκης, που διατυπώθηκε στο νόμο με τις διατάξεις του άρθρου 179.

Το άρθρο 179 του νόμου 4823/2021 για την αναβάθμιση του σχολείου κ.λπ., με τις ρυθμίσεις του για τα μειονοτικά σχολεία της Θράκης, εκφράζει την βούληση του ελληνικού κράτους να τοποθετήσει το μειονοτικό σχολείο στο περιθώριο των όποιων θετικών εκπαιδευτικών εξελίξεων, να το απαξιώσει πλήρως, με προφανή σκοπό, κατά την κρίση ενός μέσης νοημοσύνης ανθρώπου, να ακυρώσει την λειτουργία του, να το εξαφανίσει ως εκπαιδευτικό θεσμό στην Ελλάδα!

Εκείνο που διαφοροποιεί ένα μειονοτικό σχολείο, πρωτοβάθμιας ή δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στην Θράκη, από ένα κοινό δημόσιο σχολείο, είναι ότι το μειονοτικό σχολείο διδάσκει ορισμένα μαθήματα στην τουρκική γλώσσα. Η απαξίωση του μειονοτικού σχολείου της Θράκης με όσα προβλέπει ο παραπάνω νόμος, εκφράζει την θέληση του κράτους, να ακυρώσει ουσιαστικά την διδασκαλία της τουρκικής γλώσσας, όσον αφορά τα παιδιά, τις νέες και τους νέους της Θράκης, που ανήκουν στην μουσουλμανική μειονότητα, όπως επιμένει το ελληνικό κράτος να την χαρακτηρίζει, χωρίς εθνοφυλετικά επίθετα. Το κράτος, με το νέο νόμο πασχίζει να πιέσει τους μαθητές και τις μαθήτριες της Μειονότητας, να εγκαταλείψουν τα μειονοτικά σχολεία και επομένως να μην διδάσκονται πλέον στο σχολείο τα τουρκικά! Στο νου μου έχει σφηνώσει η σκέψη, πως είναι ένας τρόπος βίαιης αφομοίωσης του Άλλου, με το εθνοτικό στοιχείο που κυριαρχεί πληθυσμιακά και όχι μόνο. Ο τρόπος είναι γνωστός και δοκιμασμένος με την κοινωνική και πολιτιστική αφομοίωση των Μουσουλμάνων Τούρκων ελληνικής υπηκοότητας της Ρόδου και της Κω....

Στα μειονοτικά σχολεία δεν εφαρμόζονται κατά το άρθρο 179 του νόμου, τα άρθρα 87, 88 παράγρ. 1, 98 και 99. Επιπλέον, τα άρθρα 84 και 85 του νόμου, δεν εφαρμόζονται στο μειονοτικό πρόγραμμα, όπως εσφαλμένα και άστοχα αποκαλεί ο νόμος το τουρκόγλωσσο πρόγραμμα των σχολείων αυτών.

Τί σημαίνουν αυτές οι εξαιρέσεις που καθιερώνει ο νόμος για τα μειονοτικά σχολεία;

Τα μειονοτικά σχολεία δεν μπορούν, να συνάψουν συμφωνίες συνεργασίας με φορείς, που θα προσφέρουν στο σχολείο την ευκαιρία συμμετοχής σε προγράμματα και δράσεις πολιτιστικού, αθλητικού, κοινωνικού ή εκπαιδευτικού ενδιαφέροντος (άρθρο 87).

Στα μειονοτικά σχολεία είναι αδύνατο να διεξαχθεί έρευνα από μέλη του προσωπικού του σχολείου, από φοιτητές Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων ή άλλων δημόσιων ή ιδιωτικών ερευνητικών, παιδαγωγικών ή εκπαιδευτικών φορέων (άρθρο 88 παράγρ. 1).

Στα μειονοτικά σχολεία, όσον αφορά το τουρκόγλωσσο πρόγραμμα, ρητά προβλέπεται η αδυναμία επιλογής των διδακτικών βιβλίων από τους εκπαιδευτικούς που διδάσκουν μαθήματα στην τουρκική γλώσσα, κάτι που ισχύει μόνον για τους εκπαιδευτικούς του ελληνόγλωσσου προγράμματος (άρθρα 84 και 85).

Το άρθρο 98 του νόμου, προβλέπει την αξιοποίηση των κλειστών σχολείων. Το άρθρο 179 απαγορεύει την χρήση των κλειστών μειονοτικών σχολικών κτιρίων, υποδομών και άλλων εγκαταστάσεων. Επίσης, κατά τη διάρκεια του σχολικού έτους, τα μειονοτικά σχολεία δεν έχουν δικαίωμα να διοργανώνουν και να υλοποιούν, μετά το τέλος του ωρολογίου διδακτικού προγράμματος, είτε μόνα τους, είτε με τη συνεργασία τρίτων φορέων, εκδηλώσεις, προγράμματα και συνέδρια που απευθύνονται στην εκπαιδευτική κοινότητα.

Το άρθρο 99 του παραπάνω νόμου προβλέπει ότι, τα δημόσια σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, εκτός από την τακτική κρατική επιχορήγηση χρηματοδοτούνται από τον Ειδικό Λογαριασμό Κονδυλίων Έρευνας (Ε.Λ.Κ.Ε.) του Ανώτατου Εκπαιδευτικού Ιδρύματος με το οποίο συνεργάζονται ή άλλον συνεργαζόμενο φορέα, από έσοδα από την πραγματοποίηση εκδηλώσεων, από δωρεές, χορηγίες, κληρονομίες, κληροδοσίες και άλλες παροχές τρίτων, καθώς και από επιχορηγήσεις από άλλες πηγές. Τα μειονοτικά σχολεία, κατά ρητή πρόβλεψη του άρθρου 179 παράγρ. 1 του παραπάνω νόμου, δεν έχουν δικαίωμα να ενισχυθούν οικονομικά από όλες τις προηγούμενες πηγές!

Το ελληνικό κράτος γενικά, ποτέ δεν ήθελε να ανακατεύονται μειονότητες στην αυλή του. Αυτό δείχνει η αναχρονιστική και πέρα ως πέρα αντιεπιστημονική θέση του κράτους, που αναγνωρίζει την ύπαρξη μιας και μοναδικής μειονότητας στην ελληνική επικράτεια, επειδή την προβλέπει νόμος (Συνθήκη Λοζάνης του 1923 που κυρώθηκε με νόμο)!

Από τους σκανδαλώδεις έρωτες, της Ελλάδος με την Τουρκία, κατά τη δεκαετία του 1950, φτάσαμε στο σημείο, η Ελλάδα να δείχνει τρόμο, ακόμα και στις λέξεις τουρκική γλώσσα ή τουρκικά!

Η πρόβλεψη του άρθρου 179 του παραπάνω νόμου για την αδυναμία επωφελούς, για την τοπική κοινωνία χρήσης των κτιρίων των κλειστών μειονοτικών σχολείων, καταδεικνύει την τραγικά απαράδεκτη απόφαση του κράτους, να εγκαταλείψει σχολικά κτίρια και εκπαιδευτικές εγκαταστάσεις στην φθορά και στην τελική κατάρρευση, μόνο και μόνο γιατί σ’ αυτά τα κτίρια διδασκόταν η τουρκική γλώσσα!

Οι διατάξεις του άρθρου 179 του νόμου 4823/2021, οδηγεί σε αφανισμό του μειονοτικού σχολείου στην Θράκη, επειδή σ’ αυτό το σχολείο διδάσκεται η τουρκική γλώσσα!

1.- Παραβιάζεται η Διεθνής Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού, που κυρώθηκε με το νόμο 2101/1992. Στο άρθρο 30, η Σύμβαση αναφέρει ως υποχρέωση της Ελλάδος, ότι δεν μπορεί να στερήσει το δικαίωμα παιδιών που ανήκουν σε μειονότητες, να χρησιμοποιούν τη δική τους γλώσσα.

2.- Παραβιάζεται το Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, που κυρώθηκε με το νόμο 2462/1997. Το Σύμφωνο τούτο προβλέπει στο άρθρο 27, ότι, “στα Κράτη όπου υπάρχουν εθνοτικές, θρησκευτικές ή γλωσσικές μειονότητες, τα πρόσωπα που ανήκουν σε αυτές, δεν μπορούν να στερηθούν του δικαιώματος να έχουν, από κοινού με τα άλλα μέλη της ομάδας τους, τη δική τους πολιτιστική ζωή, να εκδηλώνουν και να ασκούν τη δική τους θρησκεία ή να χρησιμοποιούν τη δική τους γλώσσα”.

Περιορίζομαι να αναφέρω τις δύο παραπάνω διεθνείς συνθήκες, που έχουν καταστεί μέρος της ελληνικής έννομης τάξης και με τις οποίες ενισχύονται οι ρυθμίσεις της Συνθήκης της Λοζάνης, που αναφέρονται στην μειονοτική εκπαίδευση στην Θράκη. Η απαξία, που τείνει προς την καταδίκη του μειονοτικού σχολείου, ας μην κρύβουμε το κεφάλι στην άμμο σαν την στρουθοκάμηλο, οδηγεί στην κατάργηση της διδασκαλίας της τουρκικής γλώσσας και επομένως καθιστά την Ελληνική Δημοκρατία παραβάτη διεθνών συνθηκών, διακρατικών συμφωνιών και χώρα, που αν και μέλος του Συμβουλίου της Ευρώπης και την Ευρωπαϊκής Ένωσης, εμφανίζεται να κινείται εκτός του ευρωπαϊκού νομικού πλαισίου προστασίας των δικαιωμάτων του ανθρώπου, όσον αφορά την στέρηση θεμελιώδους δικαιώματος της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης, η οποία γλωσσικά τουλάχιστον είναι τουρκική!

Κατά τη συζήτηση στη Βουλή της επίμαχης τροπολογίας επί του νομοσχεδίου για την αναβάθμιση του σχολείου, που τελικά εισήγαγε το άρθρο 179 στο νόμο που έχει εκδοθεί, από τους τρεις Θρακιώτες μειονοτικούς βουλευτές, μόνον ο Ιλχάν Αχμέτ, Βουλευτής Ροδόπης, κατήγγειλε το απαράδεκτο περιεχόμενο της τροπολογίας! Όσο δε για το σχόλιο, του προεδρεύοντα της Βουλής στη συνεδρίαση εκείνη, Νικήτα Κακλαμάνη, σε όσα υποστήριξε ο Ιλχάν Αχμέτ, μάλλον δυστυχώς, ο κ. Κακλαμάνης δεν είναι επαρκώς ενημερωμένο, όσον αφορά την ελληνορθόδοξη μειονοτική εκπαίδευση στην Κωνσταντινούπολη. Αλλιώς θα γνώριζε, ότι το μειονοτικό Ζωγράφειο Λύκειο Κωνσταντινούπολης, πέραν της απρόσκοπτης σχολικής δραστηριότητάς του, κάθε χρόνο φιλοξενεί στις εγκαταστάσεις του το Φεστιβάλ Χορωδιών και Παραδοσιακών Χορών, με τη συμμετοχή ομίλων και σχημάτων από την Ελλάδα.

©Γιώργος Δούδος, Αύγουστος 2021