Η “χηρεία” του επισκοπικού θρόνου της Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης, του κλίματος του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην ελληνική επικράτεια, ανέδειξε για άλλη μια φορά το πνεύμα της εκκοσμίκευσης που χαρακτηρίζει την Ελλαδική Ορθόδοξη Εκκλησία.
Νομίζω, πως κανένας δεν μπορεί να έχει αντίρρηση, ότι υπόδειγμα ως προς την εκλογή των επισκόπων, που θεωρούνται διάδοχοι των Αποστόλων στην Ορθόδοξη Εκκλησία, αποτελεί η μαρτυρία εκλογής του αποστόλου Ματθία, ως αντικαταστάτη του Ιούδα, όπως σώζεται στις Πράξεις των Αποστόλων: “Καὶ ἔστησαν δύο, Ἰωσὴφ τὸν καλούμενον Βαρσαββᾶν, ὃς ἐπεκλήθη Ἰοῦστος, καὶ Ματθίαν, καὶ προσευξάμενοι εἶπον· Σὺ Κύριε, καρδιογνῶστα πάντων, ἀνάδειξον ὃν ἐξελέξω ἐκ τούτων τῶν δύο ἕνα, λαβεῖν τὸν κλῆρον τῆς διακονίας ταύτης καὶ ἀποστολῆς, ἐξ ἧς παρέβη Ἰούδας πορευθῆναι εἰς τὸν τόπον τὸν ἴδιον. καὶ ἔδωκαν κλήρους αὐτῶν, καὶ ἔπεσεν ὁ κλῆρος ἐπὶ Ματθίαν, καὶ συγκατεψηφίσθη μετὰ τῶν ἕνδεκα ἀποστόλων” (1:23-26).
Στην Εκκλησία της Ελλάδος η εκλογή επαρχιούχων επισκόπων, που φέρουν τον τίτλο του Μητροπολίτη, κατά κανόνα αποτελεί πεδίο ανομολόγητων συναλλαγών και επίδειξη ισχύος μεταξύ των εκλεκτόρων, που είναι μέλη της Συνόδου της Ιεραρχίας. Βέβαια πάντοτε, ο κανόνας κάμπτεται από τις εξαιρέσεις. Θα αναφέρω την εκλογή του πολιού πλέον Μητροπολίτη Ξάνθης και Περιθωρίου Παντελεήμονος του Καλαφάτη, που εκλέχτηκε μητροπολίτης, ζώντας έναν μάλλον ασκητικό βίο στο Μοναστήρι των Μαριών της Θάσου. Στις περισσότερες των περιπτώσεων διϋλίζονται οι υποψήφιοι από τον εκάστοτε Αρχιεπίσκοπο Αθηνών, μεταβαίνοντες στον κλεινόν άστυ και προσφέροντας υπηρεσίες στην Ιερά Σύνοδο, είτε και στην Αρχιεπισκοπική Αυλή. Όπως ανέφερα, η εκλογή μητροπολίτη είναι συχνά πεδίο ανταγωνισμού μεταξύ των ιεραρχών και αποτέλεσμα της επιρροής που ασκεί, εκείνος που “επέβαλε” τον εκλεκτό του. Αυτό είχε συμβεί όταν κηρύχθηκε σε “χηρεία” η Μητρόπολη Κίτρους και Κατερίνης. Ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος επιδίωξε να πείσει τους ιεράρχες να εκλέξουν τον Αρχιμανδρίτη Δαβίδ Τζιουμάκα, που κατάγεται από το Λιτόχωρο ως Μητροπολίτη Κίτρους. Ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας Παντελεήμων, τελικά “επικράτησε” ως προς την πρότασή του και εξελέγη για την Μητρόπολη Κίτρους ο Αρχιμανδρίτης Γεώργιος Χρυσοστόμου, Πρωτοσύγγελος στην Βέροια.
Επιτρέψτε μου να πάμε στα τραγικά συμβάντα, για την ζωή της Εκκλησίας της Ελλάδος, που έλαβαν χώρα, προκειμένου να αναρριχηθεί στον θρόνο της Αρχιεπισκοπής Αθηνών ο από Δημητριάδος Χριστόδουλος. Είχε κατηγορηθεί ο συνυποψήφιός του Μητροπολίτης Θηβών και Λεβαδείας Ιερώνυμος για οικονομικές ατασθαλίες, ως πρόεδρος Συνοδικής Επιτροπής, έγιναν έρευνες, που λόγω της σοβαρότητας των κατηγοριών, κατέστησαν τον άγιο Θηβών ύποπτο τέλεσης και ποινικού αδικήματος. Εν τέλει, ο Χριστόδουλος Παρασκευαΐδης, της Αδελφότητας “Χρυσοπηγή”, “κατέκτησε” τον πολυπόθητο θρόνο των Αθηνών.... Αλλά, όπως είχε γράψει ο ποιητής Μένανδρος, “ἒστι Δίκης ὀφθαλμός, ὅς τὰ πάνθ’ ὁρᾷ” και ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, που για αρκετούς ήταν ο πολλά υποσχόμενος “εθνικός ηγέτης”, απεβίωσε νωρίς και διάδοχός του αναδείχθηκε ο από Θηβών και Λεβαδείας Ιερώνυμος ο Λιάπης.
Τελικά, το Άγιο Πνεύμα που υποτίθεται πως καθοδηγεί τους Ιεράρχες και μόνον Αυτό, ως προς την εκλογή νέων επαρχιούχων επισκόπων στην Εκκλησία της Ελλάδος, κατά κανόνα φιμώνεται ή ακόμα και στραγγαλίζεται, ενώ οι εκλέκτορες Μητροπολίτες ενεργούν, σε τέτοιες περιπτώσεις, ως αίτιοι πρόκλησης βαθειάς θλίψης στον Παράκλητο και ανυπακοής στον Ιησού Χριστό, ως “σκοτένδυτοι”, όπως είχε χαρακτηρίσει ο λόγιος άγιος Ευστάθιος Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης μοναχούς της εποχής του!
Κραυγαλέο δείγμα της χυδαίας εκκοσμίκευσης της Ελλαδικής Εκκλησίας αποτελεί μια επιστολή τριών σελίδων που απέστειλε πρόσφατα, στα μέλη της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας Παντελεήμων ο Καλπακίδης, που τους ζητεί να εφαρμόσουν το “μεταθετό” για την πλήρωση του θρόνου της Θεσσαλονίκης. Δηλαδή ο νέος Μητροπολίτης της πόλεως να μετατεθεί από μια άλλη Μητρόπολη και να μην εκλεγεί μη επαρχιούχος επίσκοπος. Και τούτο, γιατί φημολογείται, ότι πιθανώς να είναι ο Επίσκοπος Ωρεών Φιλόθεος, ο νέος Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης, καθόσον προσελκύει την προτίμηση του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου, αλλά και την συμπάθεια του Οικουμενικού Πατριάρχη. Ο Παντελεήμων-Ιωάννης Καλπακίδης, προκρίνει μάλιστα τον εαυτό του με την επιστολή του, ως τον πλέον κατάλληλο για τον θρόνο της Θεσσαλονίκης, αναφέροντας τα πεπραγμένα του επί σειράν ετών ως πρωτοσυγγέλου στην Μητρόπολη Θεσσαλονίκης, πλησίον του “γέροντός” του Παντελεήμονος Β΄ του Χρυσοφάκη!
Όταν ο άγιος Γεράσιμος ο Μικραγιαννίτης, ο σύγχρονος υμνογράφος της Εκκλησίας κατετάγη στις δέλτους των Αγίων της Ορθόδοξης Εκκλησίας, ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας Παντελεήμων φρόντισε να θυμίσει προς κάθε κατεύθυνση, ότι ο νέος Άγιος υπήρξε ο Γέροντάς του! Πράγματι ο Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας είχε καρεί μοναχός στην Καλύβη του Τιμίου Προδρόμου στην Μικρά Αγία Άννα του Αγίου Όρους, με Γέροντα τον άγιο Μοναχό Γεράσιμο τον υμνογράφο και έλαβε το όνομα Παντελεήμων.
Στην πρόσφατη επιστολή του ο Παντελεήμων Καλπακίδης, προς τα μέλη της Ιεραρχίας που θα εκλέξουν τον διάδοχο του Ανθίμου Ρούσσα, προβάλλει ως γέροντά του τον από Σάμου Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Παντελεήμονα Χρυσοφάκη, μάλλον υπονοώντας, ότι δικαιούται του θρόνου της Θεσσαλονίκης, ως φυσικός διάδοχος του Παντελεήμονος Β΄....
Στους Βαλκανικούς Πολέμους το 1912 η Θεσσαλονίκη υπήρξε το μήλον της έριδος μεταξύ Ελλήνων και Βουλγάρων. Σήμερα ο επισκοπικός θρόνος της Αποστολικής Εκκλησίας των Θεσσαλονικέων καθίσταται το μήλον της έριδος μεταξύ Επισκόπων της Ορθόδοξης Εκκλησίας της χώρας, αναδεικνύοντας την θλιβερή εκκοσμίκευση που έχει κατακτήσει γενικά την Εκκλησία της Ελλάδος...
Στην θλίψη που προφανώς προκαλεί στον Παράκλητο η εκκοσμίκευση της Εκκλησίας, θα κλείσω τούτο το σημείωμα, με ένα παράδειγμα, όχι αρχαίο, αλλά σχετικά πρόσφατο, του πώς ενεργεί το Άγιο Πνεύμα στην Εκκλησία του Χριστού.
Την 1η Δεκεμβρίου του 1990 στον τότε Καθεδρικό ναό του Βελιγραδίου, σε κλίμα κατανύξεως είχαν συναχθεί οι Επίσκοποι της Σερβικής Εκκλησίας προκειμένου να εκλεγεί ο νέος Πατριάρχης, μετά την κοίμηση του Πατριάρχη Γερμανού. Για την εκλογή του νέου Πατριάρχη ακολουθήθηκε ο τρόπος των Αποστόλων, όπως περιγράφεται στις Πράξεις των Αποστόλων. Σε ένα δισκοπότηρο τοποθετήθηκαν κλήροι με τα ονόματα όλων των Επισκόπων. Και μετά από σχετική ικετήρια ακολουθία τραβήχτηκε ένας κλήρος. Το όνομα ήταν του Επισκόπου Ράσκας και Πρίζρεν (στο Κόσσοβο) Παύλου. Όλοι οι Επίσκοποι και οι άλλοι παρευρισκόμενοι έψαχναν να βρουν τον νεοκλεγέντα Πατριάρχη Σερβίας, μα ήταν άφαντος. Εν τέλει βρέθηκε ο άγιος Ράσκας και Πρίζρεν σε ένα σκοτεινό παρεκκλήσι στα γόνατα να προσεύχεται. Λέγεται πως όταν του ανακοινώθηκε το αποτέλεσμα της εκλογής, ψέλλισε, πως προσευχόταν με δάκρυα, ο Κύριος να μην επιτρέψει την εκλογή του στον πατριαρχικό θρόνο....
Στην φωτογραφία ο οσιακής μνήμης Πατριάρχης Σερβίας Παύλος μετακινούμενος με αστικό λεωφορείο...
26/09/2023
