ΑΦΟΡΜΗ ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ “ΝΕΑΣ ΣΥΡΙΑΣ”
ΣΤΟΝ ΙΣΛΑΜΙΚΟ ΝΟΜΟ
"Μου αρέσει ο Χριστός σου, αλλά όχι ο Χριστιανισμός σου". Με αυτά τα λόγια ο Μαχάτμα Γκάντι, συνόψισε την άποψή του για τον Χριστιανισμό.
Με παρόμοιο τρόπο ίσως θα απαντούσε κάποιος που σέβεται βαθειά το Ισλάμ, αν τον ρωτούσαν, τί γνώμη έχει για τις τρομοκρατικές επιθέσεις, που σκορπούν το θάνατο, με δράστες που επικαλούνται το Ισλάμ, για να δικαιολογήσουν τα εγκλήματά τους. Αυτές τις μέρες, η τυφλή βία και ο θάνατος χτύπησε αθώους ανθρώπους, στην Συρία, με την ανοχή των νέων κυβερνώντων της χώρας, μετά την εκδίωξη του Άσσαντ.
Ναι, σέβομαι το Ισλάμ. Διαβάζοντας το Κοράνιο ανακαλύπτω πολύτιμα διαμάντια ανάμεσα στις σελίδες του, αλλά ο τρόπος που συμπεριφέρεται τεράστια μάζα των Μουσουλμάνων, μου προκαλεί αποστροφή και τρόμο!
Είναι γνωστό, πως όταν η Δυτική Ευρώπη ήταν βυθισμένη στον πιο σκοτεινό Μεσαίωνα, την ίδια εποχή οι Μουσουλμάνοι είχαν αγγίξει την πιο υψηλή κορυφή του Πολιτισμού!
Τον 7ο αιώνα που αποκαλύφθηκε το Κοράνιο, η δουλεία ήταν αποδεκτή παντού και οι φυλετικές διακρίσεις μεταξύ των ανθρώπων θεωρούνταν κάτι απόλυτα φυσιολογικό. Το ιερό Βιβλίο, διακηρύττει την ισότητα των ανθρώπων ως εξής: “Στρέψε το πρόσωπό σου προς την αληθινή θρησκεία, εναρμονισμένα με την φυσική κλίση σου (al fitrah). Αυτή είναι η φύση του Αλλάχ, σύμφωνα με την οποία έχει δημιουργήσει το γένος των ανθρώπων. Ας μην υπάρξει αλλοίωση στην δημιουργία του Αλλάχ...” (Σούρα Αρ Ρουμ 30). Αυτή η ισότητα των ανθρώπων, χωρίς καμιά διάκριση, επαναλαμβάνεται και στις Σούρες του Κορανίου, Αν Νισά:11, Αλ Χουτζουράτ:132, Αλ Άλακ: 23.
Αιώνες πρωτύτερα στην Τορά, είχε αποκαλυφθεί πως ο άνθρωπος έχει πλαστεί κατά την εικόνα του Θεού4 . Στις συλλογές των Χαντίθ, διασώζεται η διδαχή του Προφήτη Μωάμεθ, ότι “ο Αλλάχ δημιούργησε τον Αδάμ κατά την εικόνα του” (Χαντίθ Αλ Μπουκαρί 6227, Μουσλίμ 2841).
Εναρμονισμένο με το μήνυμα του Κορανίου5 ως προς την κατάσταση του ανθρώπου, είναι και τα λόγια που σώθηκαν από το τελευταίο δημόσιο κήρυγμα (Khutbah) του Προφήτη: “Όλη η ανθρωπότητα προέρχεται από τον Αδάμ και την Εύα. Ένας Άραβας δεν έχει υπεροχή απέναντι σε έναν μη Άραβα, ούτε ένας μη Άραβας έχει υπεροχή απέναντι σε έναν Άραβα. Επίσης, ένας λευκός δεν έχει καμιά υπεροχή απέναντι σε ένα μαύρο, ούτε ένας μαύρος έχει υπεροχή απέναντι ενός λευκού..”6.
Το Ισλάμ από την ιστορική εμφάνισή του, υπήρξε μια θρησκεία που διακήρυξε πως είναι συνέχεια και ανακεφαλαίωση του Ιουδαϊσμού και του Χριστιανισμού. Έχει διακηρυχθεί από το Ισλάμ, πως όλοι οι λαοί της Οικουμένης είχαν τους δικούς τους αποστόλους της Αλήθειας, μολονότι οι πιο πολλοί απ’ αυτούς τους Αποστόλους παραμένουν άγνωστοι. Έτσι το Ισλάμ θεωρείται ως μια “ευρύχωρη” θρησκευτική παράδοση7.
Είναι γνωστό, πως η πρώτη Εγίρα (Μετανάστευση) των Μουσουλμάνων συντρόφων του Προφήτη, έγινε από την Μέκκα προς το χριστιανικό Βασίλειο του Ακσούμ (τωρινή περιοχή Αιθιοπίας και Ερυθραίας), για να αποφύγουν τον διωγμό της φυλής Κουραΐς, που διοικούσε την Μέκκα.
Το Ισλάμ, εξ αρχής έχει να επιδείξει μοναδικά δείγματα σεβασμού άλλων θρησκευτικών κοινοτήτων. Θα αναφερθώ στην ιστορία της επίσκεψης αντιπροσωπείας Χριστιανών από την πόλη Νατζράν, που βρίσκεται σήμερα στα νότια σύνορα της Σαουδικής Αραβίας με την Υεμένη, στην πόλη Γιαθρίμπ, την κατοπινή Μεντίνα, με σκοπό να γνωρίσουν τον Μωάμεθ και να μάθουν τί πίστευε για τον Χριστό. Στη Μεντίνα δεν υπήρχαν Χριστιανοί και εκκλησίες. Οι άνθρωποι από τη Νατζράν ζήτησαν ένα χώρο λατρείας. Και τότε, ο Προφήτης τους παραχώρησε το μικρό τζαμί των Μουσουλμάνων, αγνοώντας τις αντιρρήσεις ορισμένων από τους συντρόφους του! (The Life of Muhammad: A Translation of Ibn Ishâq’s Sîra Rasûl Allâh, A. Guillaume trans., Oxford 1968).
Μια άλλη ακόμη μαρτυρία του μεγάλου σεβασμού του Προφήτη για τον Ιησού τον Μεσσία και την Μητέρα του, είναι και η εξής διήγηση, από την πρώιμη ιστορία της Μουσουλμανικής Κοινότητας: Όταν ο Μωάμεθ επέστρεψε ως Προφήτης και Ηγέτης των πιστών στη Μέκκα, μια από τις πρώτες πράξεις του ήταν να καθαρίσει το εσωτερικό της Καάμπα από τα είδωλα που ήταν παρατεταγμένα στους τοίχους. Μάλιστα φρόντισε προσωπικά ο ίδιος γι’ αυτό. Εκτός από τα διάφορα ξόανα, υπήρχε και μια τοιχογραφία της Παρθένου Μαρίας με το Βρέφος Ιησού. Ο Προφήτης στάθηκε μπροστά στην εικόνα, άπλωσε τα χέρια του, κατά τέτοιο τρόπο που την κάλυπτε και είπε στους ανθρώπους: «Καθαρίστε τα πάντα, εκτός απ’ αυτό που καλύπτεται από τα χέρια μου»! (Martin Lings, Muhammad: His Life Based on the Earliest Sources Inner Traditions International, Ltd., One Park Street, Rochester, Vermont, 1983).
Τέλος, αξίζει να επισημανθεί ο περίφημος Αστιναμές του Προφήτη Μωάμεθ προς τους Μοναχούς της Μονής της Αγίας Αικατερίνης του Όρους Σινά. Πρόκειται για μια Διακήρυξη αναγνώρισης της ελευθερίας πίστεως των Χριστιανών εκ μέρους των Μουσουλμάνων. Είχε συνταχθεί από τον Αλή, ανεψιό, γαμπρό και κατοπινό Χαλίφη του Προφήτη και φέρει αντί υπογραφής αποτύπωμα της παλάμης του Μωάμεθ8.
Στην ιστορία του το Ισλάμ, δεν φοβήθηκε την διερεύνηση της Γνώσης. Χάριν του Ισλάμ, διασώθηκαν σε αραβικές μεταφράσεις μεταξύ των άλλων και συγγράμματα της κλασικής ελληνικής γραμματείας, στον Οίκο της Σοφίας (Bayt al Hikmah), που είχαν ιδρύσει οι Αββασίδες Χαλίφες στην Βαγδάτη, που είχαν καταστραφεί στο Βυζάντιο τα πρωτότυπά τους, από σκοτισμένους Χριστιανούς!
Υπάρχουν δύο εδάφια στο Κοράνιο, που πάντοτε θα προκαλούν έκπληξη και εντύπωση, γιατί αποτελούν την μεγάλη κατάφαση στην αναζήτηση της γνώσης και ό,τι αυτή η διαδικασία σημαίνει, ιδίως όταν αποτελεί εντολή ή εμφανίζεται ως εντολή του Θεού: Στην σούρα Αλ Άλακ, εδάφιο 3, συναντούμε την εξής εντολή, “Διάβαζε ή πιο σωστά Απάγγειλε!”, ενώ στη σούρα Τάχα, εδάφιο 114, ο ίδιος ο Θεός προσφέρει την εξής προσευχή για τους πιστούς, “Κύριε μου, αύξησέ μου τη γνώση”!
Αξίζει να μνημονεύσουμε τον Σουλτάν Ιμπραχίμ αλ Άζαμ, που έζησε τον 8ο αιώνα μ. Χ.. Ο Ιμπραχίμ γεννήθηκε στην βασιλική οικογένεια των Αράβων που είχαν εγκατασταθεί στην πόλη Μπάλκχ, για τούτο ονομάζεται και Ιμπραχίμ Μπαλκχί. Ενώ ο θρόνος του ανήκε, αυτός εγκατέλειψε την βασιλική δόξα, τον τεράστιο πλούτο και διάλεξε μια ζωή αναζήτησης της Αλήθειας. Περιφερόταν χρόνια ατέλειωτα στην Συρία, στην Παλαιστίνη, στην Γάζα. Ο πρώτος του πνευματικός Δάσκαλος υπήρξε ο Χριστιανός ασκητής Συμεών, που εγκαταβίωνε σε ένα σπήλαιο. Στα χρόνια που ο Ιμπραχίμ ήταν “υποτακτικός” του Χριστιανού Γέροντα, ούτε ο καλόγερος Συμεών έγινε Μουσουλμάνος, ούτε ο Ιμπραχίμ Χριστιανός!9
Μνημονεύουμε την Ράμπια αλ Μπάσρι ή αλ Ανταουίγια. Μια Αγία του 8ου αιώνα, που έζησε βίον ασκήσεως για να μπορέσει να συναντήσει τον Αγαπημένο της. Η προσευχή της Ράμπια, παραμένει ανεπανάληπτη ως προς την πνευματική της λεπτότητα, ενώ υπάρξαν χριστιανικοί κύκλοι που την αντέγραψαν αποκρύπτοντας πως είναι η προσευσή μιας Μουσουλμάνας: “Θέλω να σβήσω τις φωτιές της κόλασης και να κάψω τις ανταμοιβές του παραδείσου. Εμποδίζουν το δρόμο μου προς τον Θεό. Δεν θέλω να λατρεύω από τον φόβο της τιμωρίας, ή για την υπόσχεση της ανταμοιβής, αλλά μονάχα για την αγάπη του Θεού”.
Τέλος θα μνημονεύσουμε τον πρωτομάρτυρα της μυστικής παράδοσης του Ισλάμ, του Σουφισμού, τον Mansur Al Hallaj, που τον σκότωσαν σταυρώνοντάς τον στην Βαγδάτη των Αββασιδών τον 9ο αιώνα. Είχε σκανδαλίσει η διακήρυξή του ‘Ana'l-Ḥaqq’ (Είμαι η Αλήθεια), ολόιδια με την διακήρυξη που είχε κάνει πριν δεκάδες χρόνια ο Ιησούς. Και τότε, στα χρόνια του Ιησού, όπως και στην εποχή των Αββασιδών, θεωρήθηκε βλάσφημη από την εξουσία η μαρτυρία «Είμαι η Αλήθθεια»! Όσοι προσπάθησαν να ερμηνεύσουν την φράση του Αλ Χάλλατζ “Άνα’λ Χακ”, κατέληξαν, πως ήθελε να εξωτερικεύσει το βίωμά του, ότι “ο Θεός με έχει αδειάσει από όλα, εκτός από τον Εαυτό Του”.
Το Ισλάμ προσπάθησε να αποκαταστήσει μια άμεση σχέση του ανθρώπου με τον Θεό, καταργώντας τους μεσάζοντες, που είχαν αποκτήσει εξουσία από την εποχή που επικρατούσε ο αρχέγονος Σαμανισμός.
Σύμφωνα με το Κοράνιο, αλλά και με την Παράδοση (Σούννα) του Προφήτη, κανένας δεν έχει δικαίωμα να παρεμβάλλεται ανάμεσα στον πιστό, είτε είναι άνδρας, είτε γυναίκα και τον Αλλάχ. Έχω βρεθεί σε μουσουλμανική σύναξη της Τζουμάα (Παρασκευής), που ο Ιμάμης ήταν ένας απλός πιστός, δηλαδή ο επικεφαλής, ενώ ανάμεσα στους Μουσουλμάνους που είχαν συναχθεί, ήταν ένας διδάκτορας του Αλ Άζχαρ και διδάσκων σε Πανεπιστήμιο, ένας πρώην Μουφτής και κανά δυο άλλοι, αρκετά πιο καταρτισμένοι σε θέματα ισλαμικής θεολογίας από τον ιμάμη του συγκεκριμένου τεμένους!
Η θέση του ανθρώπου στη γη, χωρίς διάκριση οποιουδήποτε είδους, κατά το Κοράνιο, είναι αυτή του αντιπροσώπου του Θεού10. Είναι το “τίμημα” της θεοειδούς υπόστασης του ανθρώπου, το χάρισμα της al fitrah, που τον καθιστά οικείο με τον Θεό και της ελευθερίας, που διαθέτει ως υποστατική ιδιότητά του.
Στο Κοράνιο διακηρύσσεται η μεγάλη αλήθεια της ανύστακτης δημιουργικότητας του Θεού: (Ο Αλλάχ) κάθε μέρα φανερώνει κάτι καινούργιο (Σούρα Αρ Ραχμάν 29). Η προηγούμενη αλήθεια είναι πέρα ως πέρα ασύμβατη με την εμμονή μουσουλμανικών κύκλων, που ενώ ιδιοποιούνται όσα προσφέρει η σύγχρονη εποχή και η νεοτερικότητα στην καθημερινή ζωή μας, επιμένουν πως στα θέματα πίστης και ήθους, οι Μουσουλμάνοι οφείλουν να παραμένουν δέσμιοι του 7ου αιώνα μ. Χ., όταν εμφανίστηκε ιστορικά το Ισλάμ στις αραβικές ερήμους!
Η συντριπτική πλειοψηφία των Μουσουλμάνων που ζουν σε χώρες της Δύσης, προκειμένου να διαφυλάξουν την ταυτότητά τους ανέπαφη, επιλέγουν συχνά την ελάχιστη δυνατή συμμετοχή τους στις κοινωνίες που ζουν και αυτοπεριορίζονται σ’ ένα γκέτο. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που το μουσουλμανικό γκέτο επιβάλλεται τεχνηέντως από φανατικούς ιμάμηδες και ουλεμάδες, που μ’ αυτό τον τρόπο μπορούν να ελέγχουν πολύμορφα τους απλούς ανθρώπους. Αυτή η κατάσταση πάντως, κάνει τους Μουσουλμάνους μετανάστες να αντιμετωπίζονται ως ξένο σώμα, ενώ τους καθιστά απροσάρμοστους στις κοινωνίες υποδοχής. Για Μουσουλμάνους δεύτερης και τρίτης γενιάς, που έχουν αποκτήσει την ιθαγένεια των χωρών εγκατάστασής τους, όπως συμβαίνει ιδίως στη Βρετανία, στη Γαλλία και σε πιο περιορισμένο βαθμό στη Γερμανία, δεν είναι ασυνήθιστο, οι άνθρωποι αυτοί να εμφανίζουν μια ιδιόμορφη διπολικότητα. Στην συμπεριφορά τους, σε σημαντικά ζητήματα υπάρχει σύγκρουση, μεταξύ της κοινωνικής πραγματικότητας εντός της οποίας ζουν, με έθιμα που κουβαλούν από τις πατρίδες καταγωγής τους και τα οποία, ψευδώς, θεωρούνται σαν μουσουλμανικά, που επιβάλλονται από την Σαρία.
Ο Γάλλος Πρόεδρος Emmanuel Macron, είχε προσδιορίσει εύστοχα αυτήν την “εκούσια περιθωριοποίηση” Μουσουλμάνων μεταναστών σε χώρες της Δύσης, ως ‘ισλαμικό αυτονομισμό”. Περιγράφεται έτσι, η άρνηση Μουσουλμάνων που υιοθετούν ένα παραμορφωμένο Ισλάμ, το οποίο τους οδηγεί σε ακραία φανατικό Ισλαμισμό, ως πολιτική επιθετική ιδεολογία, με θρησκευτικό επίχρισμα. Αποτέλεσμα αυτής της επιλογής, είναι ότι δεν επιθυμούν να υπακούν στους νόμους του δυτικού κράτους υποδοχής τους, αλλά σε νόμους, που επιβάλλει ο τρόπος που ερμηνεύουν την Σαρία.
Μεγάλη πλειοψηφία των Μουσουλμάνων, που μεταναστεύουν σε χώρες της Δύσης, ανήκει δυστυχώς σε υπανάπτυκτες οικονομικά ομάδες του παγκόσμιου πληθυσμού, με επακόλουθη συνέπεια την κοινωνική περιθωριοποίησή τους. Αξίες που στη Δύση είναι αυτονόητες, όπως δημοκρατικές ελευθερίες και δημοκρατικοί θεσμοί, σεβασμός των ανθρώπινων δικαιωμάτων και κατοχυρωμένη ισονομία μεταξύ γυναικών και ανδρών, σε κράτη με μουσουλμανικό πληθυσμό, είτε αγνοούνται πλήρως, είτε είναι εκτεταμένα ελλειμματικές. Στις μουσουλμανικές χώρες οι μεγάλες λαϊκές μάζες απλώς επιβιώνουν, ενώ ο πλούτος των λίγων και ισχυρών είναι σκανδαλώδης και προκλητικός. Επακόλουθο αυτής της τραγικής κατάστασης, είναι οι απόκληροι μεταξύ των Μουσουλμάνων του κόσμου, να αποτελούν εύκολα φύραμα για στράτευση σε ακραία μορφώματα ανατροπής και εκδίκησης, με εργαλείο την θρησκεία.
Υπάρχει και μια ακόμη παράμετρος, που δεν μπορούμε να αγνοούμε. O ισλαμικός κόσμος, που σήμερα υπερβαίνει τα δύο δισεκατομμύρια ψυχών, έχει βυθιστεί τους πρόσφατους αιώνες σ’ έναν σκοτεινό μεσαίωνα. Αξίζει να λάβουμε υπόψη ότι με εξαίρεση τους Μουσουλμάνους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και εκείνους που ζούσαν μοιρασμένοι σε φυλές της αραβικής ερήμου του Εμιράτου της Ντιρίγια, που εξελίχθηκε θεαματικά στο Βασίλειο της Σαουδικής Αραβίας, όλοι οι άλλοι Μουσουλμάνοι του κόσμου, στην Ασία και στην Αφρική, ως τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ζούσαν σε αποικίες των ιμπεριαλιστών της Δύσης, είτε σε σκιώδη κράτη, υποχείρια δυτικών δυνάμεων, όπως η Αίγυπτος ως την επανάσταση του Νάσερ11. Οι δυτικές δυνάμεις όταν αποχώρησαν από τις μουσουλμανικές χώρες κληροδότησαν μεγάλο απόθεμα διαφθοράς στους λαούς, που άφησαν δήθεν ανεξάρτητους. Η δυτικού τύπου κοινοβουλευτική δημοκρατία ανακηρύχθηκε από τους ισχυρούς του κόσμου ως το τέλειο πολιτικό σύστημα και στις άλλοτε αποικίες των Βρετανών και των Γάλλων κυρίως, εγκαταστάθηκε σαν πολίτευμα καρικατούρα! Το δράμα της μεγάλης ταπείνωσης των Μουσουλμάνων συνεχίζεται ως σήμερα. Θύτες οι Δυτικοί επικυρίαρχοι, θύματα οι Μουσουλμάνοι. Στο Ιράκ, αντί του Σαντάμ έφεραν εμφύλιο σπαραγμό κι έφτιαξαν ένα αδύναμο. Το ίδιο έχει συμβεί στο Αφγανιστάν. Διώχθηκαν υποτίθεται οι Ταλιμπάν για να γίνουν οι περήφανοι λαοί αυτής της χώρας ζητιάνοι των δυνάμεων του Ν.Α.Τ.Ο. και τελικά η αμερικανική διοίκηση Μπάιντεν, να ξαναφέρει τους Ταλιμπάν στη χώρα, περισσότερο κραταιούς!
Ο Ισλαμισμός γενικά και οι πρακτικές των Ισλαμιστών στοχεύουν με τη βία να ωθήσουν την ιστορία στο παρελθόν. Είναι προσκολλημένοι στο γράμμα του Κορανίου, μη αποδεχόμενοι το στοιχείο της ιστορικότητας στην ανάγνωση του κειμένου και υιοθετούν μια μονολιθική ερμηνεία του μουσουλμανικού νόμου, που παραπέμπει σε άλλες εποχές. Κινήματα Ισλαμιστών, όπως οι ‘Αδελφοί Μουσουλμάνοι’, που εμφανίστηκαν πρώτα στην Αίγυπτο, οι ‘Ταλιμπάν’, που εμφανίστηκαν κατ’ αρχάς στο Πακιστάν και αξιοποίηθηκαν ένοπλα από τους Αμερικανούς στο Αφγανιστάν, την περίοδο της σοβιετικής παρέμβασης στη χώρα αυτή, η ‘Αλ Κάιντα’, που είναι πλέον μια καθαρά τρομοκρατική οργάνωση, με αξιώσεις παγκόσμιας επιβολής και ο ‘Ισλαμικό Κράτος’ (ISIS ή Daesh).
Το ‘Ισλαμικό Κράτος’, μολονότι ως δύναμη κατοχής εδαφών στη Συρία και στο Ιράκ δεν υφίσταται πλέον επίσημα. Εντούτοις, μετά την εκδίωξη του Άσσαντ από την Συρία, ο νέος ηγέτης της χώρας Τζολάνι, υπήρξε στέλεχος του ISIS, που προς στιγμή είχε δηλώσει μεταμέλεια για το παρελθόν του….
Είναι εξαιρετικά νωπή η διακήρυξη της κυβέρνησης Τζολάνι της Συρίας, ότι η βάση του νομικού συστήματος της “νέας” Συρίας θα είναι ο ισλαμικός νόμος! Και η διακήρυξη αυτή, όμοια με όσα διακήρυττε το “Ισλαμικό Κράτος”, έγινε, μέσα στα αίματα αθώων Αλαουϊτών και Χριστιανών, που δολοφονήθηκααν από φανατικούς Ισλαμιστές στα παράλια της Συρίας, με την ανοχή της νέας κυβέρνησης της χώρας.
Ο Ισλαμισμός, έχω τη γνώμη, πως αποτελεί μια κακοποίηση του Ισλάμ και με μουσουλμανικά θεολογικά κριτήρια, ακραία βλασφημία και άρνηση της πίστης. Γίνονται οι υπερασπιστές του Αλλάχ, απέναντι στον κόσμο, που οι ίδιοι έχουν κρίνει και έχουν καταδικάσει ως άπιστο. Αυτή η στάση τους αποκαλύπτει την απόλυτη έλλειψη εμπιστοσύνης απέναντι στον Θεό. Στο Κοράνιο, υπάρχει η εξής διακήρυξη: “Αλλάχ! Δεν υπάρχει Θεός παρά Αυτός, ο Ζωντανός, ο Αιώνιος. Δεν τον πιάνει νύστα, ούτε Τον παίρνει ο ύπνος”, (Σούρα Μπάκαρα 255). Οι Ισλαμιστές, δεν πιστεύουν στην ανύστακτη φροντίδα του Αλλάχ για το Σύμπαν, ούτε στην αέναη δημιουργικότητά Του, όπως μαρτυρείται από το εδάφιο που παραθέσαμε πιο πάνω, από την σούρα Αρ Ραχμάν12. Με άλλα λόγια, δεν δείχνουν εμπιστοσύνη στον Θεό και αρνούνται την πραγματικότητα, πως είναι πανταχού παρών, παντογνώστης….
Είναι ανυπόφορο το γεγονός, πως μάζες Μουσουλμάνων ξεσηκώνονται, μόνον όταν το Charlie Hebdo δημοσιεύει καρικατούρες του Μωάμεθ, και μένουν αδιάφορες, αν δεν ζητοκραυγάζουν κιόλας, όταν άνθρωποι αποκεφαλίζονται στο όνομα της ισλαμικής πίστης. Προκαλεί τεράστια οδύνη η σιωπή, πολλών Μουσουλμάνων που στερούνται το αισθητήριο της ευαισθησίας σχεδόν ολοκληρωτικά.
© Γιώργος Α. Δούδος
14 Μαρτίου 2025
