Η διατύπωση της ρήσης είχε ειπωθεί από χρόνια, αλλά φαίνεται αρκετά επίκαιρη στην εποχή μας, μιας και πολλά δεδομένα από το παρελθόν αποδομούνται εξαιτίας μιας απογύμνωσης από κάθε περιεχόμενο, εξαιτίας μιας τραγικής απομυθοποίησης. 'Η ηθική του μέλλοντος είναι η αισθητική'.
Η συνείδηση είναι μια ιδιότητα της ανθρώπινης ύπαρξης που, τουλάχιστον, σύμφωνα με όσα γνωρίζουμε ως τώρα, την διακρίνει από τα λοιπά θηλαστικά του πλανήτη. Η συνείδηση βρίσκεται στο κέντρο της υπόστασης του προσώπου, μολονότι οι εξ επαγγέλματος 'ηθικολόγοι', συνωμοτώντας μεταξύ τους υπόγεια προσπαθούν άοκνα να συρρικνώσουν το εύρος της ανθρώπινης συνείδησης σε μια παιδαριώδη και απλοϊκή λειτουργία, στη διάκριση του 'καλού' από το 'κακό'. Οι 'συνωμότες' συνήθως ταυτοποιούν το δεύτερο, άμεσα ή έμμεσα με το αιδοίο, που κοσμεί άνδρες και γυναίκες και χάριν αυτού, όσοι πιστοί, όσοι υποψιασμένοι, κλείνουμε τα μάτια, έχοντας γευθεί τον έρωτα....
Η συνείδηση κατά τη γνώμη μου παράγει το ήθος και κατ' επέκταση την ηθική. Αποτελεί το χάρισμα, με το οποίο οικειοποιείται η ύπαρξη τις συνιστώσες της μοναδικότητάς της, τα αποκλειστικά γνωρίσματα της ιδιοπροσωπίας της. Η πρόσκτηση του ήθους ως απαυγάσματος της ανθρώπινης συνείδησης, προσφέρει την ευχέρεια της διάκρισης και της επιλογής. Νομίζω πως η συνείδηση αποτέλεσε το εφαλτήριο του πολιτισμικού άλματος του ανθρώπου που προκάλεσε την μετάβαση του είδους μας από το αγελαίο ήθος του ατόμου στο κοινωνικό ήθος του προσώπου.
Η ηθική τελικά υπάρχει για να καταπιέζει τους ανθρώπους, επιβάλλοντας πολυποίκιλους ετεροπροσδιορισμούς ή για να συντελεί στην ατέρμονη εσωτερική πορεία του καθενός και της καθεμιάς στην αναζήτηση του γνώθι σαυτόν; Το ήθος μπορεί να αναγνωρίζεται ως τέτοιο, αν προκαλεί διχασμούς στη συνείδηση, δηλαδή πνευματικής υφής σχιζοφρένεια; Αβίαστα προβάλλει το 'όχι'. Το ήθος χαρακτηρίζει τους οδοιπόρους, που ακούραστοι πορεύονται την ατραπό της ατελεύτητης ολοκλήρωσης του ανθρώπινου είναι τους.... Το ήθος κοσμεί τους Οδυσσείς που αναζητούν με λαχτάρα, και νοσταλγία συνάμα την Ιθάκη τους....
Ποιο είναι το περιεχόμενο της αισθητικής και πώς συνδέεται άραγε με την ηθική; Η αισθητική κατά τη γνώμη μου είναι η ιδιότητα που επιτρέπει σε κάποιον να δακρύζει συγκινημένος, καθώς βλέπει τον ήλιο να βυθίζεται σε μια κόκκινη θάλασσα στο βάθος μαγικού ορίζοντα, ή εκπλήττεται, όταν ακούει στο κέντρο μιας πολυάνθρωπης πόλης, πουλιά να κελαηδούν στις φυλλωσιές της δεντροστοιχίας ενός δρόμου, λες και για πρώτη φορά απολαμβάνει κάτι τέτοιο. Η αισθητική είναι εκείνη, που μπροστά στη θέα του κάλλους της γυναικείας μορφής μετατρέπει τον θαυμασμό σε δοξολογία του Θεού και κατά την προσέγγιση ενός ανθρώπου μ' ένα έργο τέχνης, μπορεί να προκαλέσει ερωτικές συγκινήσεις. Η αισθητική είναι γνώρισμα της ψυχής και επίτευγμα παιδευτικής καλλιέργειας. Αποτελεί αναίρεση της βαρβαρότητας και δείγμα πνευματικής ευγένειας. Μολονότι η αισθητική προσλαμβάνεται ως ανάγκη του ενσυνείδητου ανθρώπου, όλο το Σύμπαν αποτελεί το αλφαβητάρι της αισθητικής παιδείας. Ο Θεός είναι Αυτός που σπρώχνει προς την αισθητική πρόσληψη του κόσμου, αφού πράγματι είναι η αιτία του Κάλλους, της Αρμονίας και όλου του πλούτου που κοσμεί τον σύμπαντα Κόσμο.
Η αισθητική είναι δομικό στοιχείο της ηθικής, καθόσον αναιρεί την αναισθησία και τον δήθεν αυθορμητισμό της αδιακρισίας, που εισβάλλει στις ανθρώπινες σχέσεις καταρρακώνοντας κάθε σεβασμό σε ό,τι συνιστά το προσωπικό άβατο για τον καθένα και την καθεμιά.
Η αισθητική αποτελεί κατά κάποιο τρόπο ένα προαπαιτούμενο 'ένδυμα' για να δρασκελίσει κάποιος τη θύρα που εισάγει στο Ιερό!
Όσες σκέψεις έχω διατυπώσει σε τούτο το σημείωμα, αποτελούν μια διαμαρτυρία κατά της πνευματικής βαρβαρότητας, που χαρακτηρίζει πολλούς 'πνευματικούς αλιείς και τροφούς' των ψυχών μας. Χάριν κάποιας 'αλήθειας', επιβάλλεται ή απαιτείται η αδιαμαρτύρητη αποδοχή κάθε κακούγουστου naif "τύπου", που θεωρείται ως πνευματικά ώριμος καθοδηγητής αναζητητών της αλήθειας και της υπαρξιακής ολοκλήρωσης.
Φθάνω στο σημείο να εκφράσω την άποψη, πως στο χώρο του ιερού δεν υπάρχουν περιθώρια για να εμφιλοχωρήσουν ανθρώπινες υπάρξεις, που πεισματικά απολαμβάνουν το να παραμένουν ακατέργαστες....
Αφιερώνω όλα όσα έγραψα πιο πάνω στους 'νοήμονας νοούντας'.
No comments:
Post a Comment