Η ΑΝΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΟΥ ΤΕΜΕΝΟΥΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ...

 Το 2003 είχα γράψει το άρθρο που ακολουθεί όσον αφορά την ανέγερση μουσουλμανικού τεμένους στην Αθήνα και τον θόρυβο από τις αντιρρήσεις διαφόρων που είχαν αναφανεί τότε.
Πέρασαν τα χρόνια. Το τέμενος δεν έχει ανεγερθεί. Ο θόρυβος συνεχίζεται.... Πρόσφατα οι αντιρρήσεις σχετικά με την κατασκευή τεμένους στην πρωτεύουσα της Ελλάδος αναθερμάνθηκαν με αφορμή την κατάθεση στο Συμβούλιο της Επικρατείας αίτησης ακυρώσεως εκ μέρους του Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ (κατά κόσμον Χρήστου Μεντζελοπούλου) και ορισμένων άλλων πολιτών κατά του προεδρικού διατάγματος που υλοποιεί  την ανέγερση μουσουλμανικού τεμένους σύμφωνα με προηγούμενο νόμο. Έτσι λοιπόν σκέφτηκα να επαναδημοσιεύσω το άρθρο μου, μιας και η ατολμία των αρμοδίων κοντεύει να καταστήσει το τζαμί της Αθήνας, δεύτερο "γεφύρι της Άρτας", ενώ οι κραυγές φανατικών κάθε προέλευσης δίνει ασύμμετρες διαστάσεις σ' ένα θέμα που σε άλλη χώρα της Ευρώπης θα αντιμετωπιζόταν μάλλον ως ένα θέμα ρουτίνας....

"Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΠΕΡΙ ΑΝΕΓΕΡΣΕΩΣ
ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΟΥ ΤΕΜΕΝΟΥΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
ΚΑΙ Ο ΣΧΕΤΙΚΟΣ ΘΟΡΥΒΟΣ

    Ένα ζήτημα που σε άλλες χώρες ιδίως της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα εύρισκε λύση συντομότατα και αθόρυβα, στην Ελλάδα του έτους 2003, έχει προκαλέσει μείζονες συζητήσεις, μεταξύ αρμοδίων και αναρμοδίων, εξάπτει τον φανατισμό στους απλούς ανενημέρωτους ανθρώπους και δημιουργεί προβλήματα, άσκοπα και εντελώς αβάσιμα, ιδίως στην υπεύθυνη κυβέρνηση του τόπου.
    Ο λόγος για την συζήτηση που εδώ και καιρό έχει εμφανισθεί στο προσκήνιο της κοινής γνώμης, με αφορμή την απόφαση αρμοδίων να ανεγείρουν στην ευρύτερη περιοχή της Αττικής, (Παιανία), μουσουλμανικό τέμενος, ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004.
   
Κατ’ αρχάς είναι ενδιαφέρον να ενημερωθεί κάθε καλοπροαίρετος πολίτης αυτής της χώρας, αλλά και οι παρεπιδημούντες αλλοδαποί, ότι το ελληνικό κράτος μέχρι σήμερα έχει εκδώσει δύο νόμους, που προέβλεπαν την ανέγερση μουσουλμανικών τεμενών τόσο στην Αθήνα, όσο και στον Πειραιά. Πρόκειται για το νόμο ΑΩΝΑ΄ της 30.05/01.06.1890 «περί παραχωρήσεως δωρεάν εθνικού οικοπέδου προς ανέγερσιν Τουρκικού Τμένους εν Πειραιεί» και για τον νόμο 6244 της 17/25.08.1934 «περί παραχωρήσεως γηπέδου εν τω δασυλλίω Συγγρού Κουπονίων διά την ανέγερσιν Αιγυπτιακού Τεμένους και Ινστιτούτου». Μολονότι οι προηγούμενοι νόμοι ουδέποτε καταργήθηκαν και συνεχίζουν να κοσμούν την ισχύουσα ελληνική νομοθεσία, κανένας από τους προηγούμενους νόμους υλοποιήθηκε.
    Πιθανώς η μη ανέγερση των δύο μουσουλμανικών τεμενών στην Αττική, παρά την αντίθετη νομοθετική πρόβλεψη, να οφειλόταν στις συνθήκες και στις συγκυρίες της εποχής, που εκδόθηκε καθένας από τους παραπάνω νόμους.
    Σήμερα οι συνθήκες είναι εντελώς διαφορετικές. Κατά ένα ανεπίσημο υπολογισμό, διαβιούν στην Αθήνα περίπου ένα εκατομμύριο Μουσουλμάνων, Ελλήνων και αλλοδαπών πολιτών, οι οποίοι βιοπορίζονται σταθερά στην πρωτεύουσα και στην ευρύτερη περιοχή. Οι περισσότεροι είτε προέρχονται από την Θράκη και κατέληξαν στην Αθήνα αναζητώντας μια καλύτερη οικονομική προοπτική, είτε είναι οικονομικοί μετανάστες από διάφορες χώρες, κυρίως του λεγόμενου τρίτου κόσμου και από την Αλβανία. Αυτή η πραγματικότητα είναι αδιαμφισβήτητη και ενδεχόμενη καταγραφή όλων των Μουσουλμάνων που κατοικούν στην Αθήνα, στον Πειραιά και στην υπόλοιπη Αττική να μας έφερνε προ εκπλήξεως, γιατί μάλλον ο αριθμός τους θα υπερέβαινε το εκατομμύριο. 
       
Σήμερα, σε υπόγεια πολυκατοικιών και άλλους, μάλλον ακατάλληλους χώρους, λειτουργούν χώροι σύναξης και λατρείας των Μουσουλμάνων της πρωτεύουσας. Τούτο όμως σε καμιά περίπτωση δεν αποτελεί ικανοποιητική και ενδεδειγμένη λύση για τους Μουσουλμάνους. Είναι αναγκαία η ανέγερση, όχι ενός, αλλά περισσοτέρων τεμενών, σύμφωνα με τους κανόνες της ισλαμικής ναοδομίας και σε περιοχές προσιτές, από πλευράς απόστασης, ώστε οι χαμηλού οικονομικού εισοδήματος Μουσουλμάνοι να έχουν την ευχέρεια, ιδίως την ημέρα της Παρασκευής, που είναι καθήκον τους να συμμετέχουν στην ομαδική λατρεία, κατά τους κανόνες της μουσουλμανικής θρησκείας, να μπορούν να προσέρχονται στο τέμενος, χωρίς να χρειάζεται να δαπανήσουν είτε ολόκληρη την ημέρα τους, είτε το μέγιστο ποσοστό του ημερομισθίου τους.
   
Το ζήτημα της ανέγερσης τεμένους τέθηκε ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, στους οποίους θα προσέλθουν όχι αποκλειστικά εκπρόσωποι του χριστιανικού κόσμου, αλλά αθλητές, παράγοντες, συνοδοί και επισκέπτες και από μουσουλμανικές χώρες.
   
Σε όλες τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και όχι μόνο, δεν προκαλεί ξάφνιασμα η θέα ενός μιναρέ, που υποδηλώνει την ύπαρξη τεμένους. Μάλιστα συχνά, τα κεντρικά τεμένη των ευρωπαϊκών πρωτευουσών έχουν κτισθεί σε κεντρικές και περίοπτες θέσεις. Στην Αθήνα, ακόμη και το υπάρχον σε καλή κατάσταση μικρό τέμενος στο Μοναστηράκι, παραμένει μουσειακός χώρος και δεν αποδίδεται σε χρήση, χάριν των Μουσουλμάνων.
   
Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ. Χριστόδουλος με ποικίλες δηλώσεις και άλλες προφανώς πρωτοβουλίες του, που δεν είναι γνωστές στην κοινή γνώμη, έχει αποδυθεί σ’ έναν αγώνα ματαίωσης της ανέγερσης μουσουλμανικού τεμένους στην ελληνική πρωτεύουσα. Δεν είναι εύκολο να κατανοήσει ο οποιοσδήποτε ενημερωμένος και σκεπτόμενος άνθρωπος τις θέσεις του Μακαριότατου, όχι μόνο στο θέμα του τεμένους της Αθήνας, αλλά και σε άλλα ζητήματα, ακόμη και καθαρά εκκλησιαστικής φύσης. Για κάθε ορθόδοξο Χριστιανό, με στοιχειώδη εκκλησιαστική συνείδηση και εκκλησιολογική συναντίληψη, είναι ακατανόητη η εκ μέρους του Αρχιεπισκόπου Αθηνών κ. Χριστοδούλου, διδάκτορος του Κανονικού Δικαίου, αμφισβήτηση των αρμοδιοτήτων κανονικής δικαιοδοσίας του Οικουμενικού Θρόνου στις Μητροπόλεις των λεγομένων Νέων Χωρών, με αφορμή την χηρεία των Μητροπόλεων Θεσσαλονίκης και Ελευθερουπόλεως και κατ’ ακολουθία η εκ μέρους του άρνηση τήρησης των όρων της συνταγματικά αναγνωρισμένης και κατοχυρωμένης, ως προς το κύρος της, Συνοδικής Πράξης του Οικουμενικού Πατριαρχείου της 4ης Σεπτεμβρίου 1928.
   
Αναμφίβολα η πλειοψηφία των Ελλήνων, τόσο της χώρας μας, όσο και της διασποράς, ανήκουν θρησκευτικά στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Η Ορθόδοξη Εκκλησία, σε αντίθεση με άλλες εκκλησίες και ομολογίες, καλλιέργησε κατά κανόνα ικανοποιητικά, την ανεκτικότητα έναντι άλλων πίστεων και είχε την προφητική τόλμη, με απόφαση της Συνόδου της Κωνσταντινουπόλεως του 1872 να καταδικάσει ως αίρεση τον εθνοφυλετισμό˙ το κράμα ιδεών και προκαταλήψεων, που δομεί τον ρατσισμό, με την ευρύτερη έννοια του όρου.
Ο Χριστιανισμός ως πνευματική παράδοση και θρησκεία εμφανίσθηκε και διαδόθηκε κομίζοντας στην ανθρωπότητα ένα μήνυμα οικουμενικό, δίχως την παραμικρή ανοχή σε διακρίσεις, λόγω καταγωγής, φυλής, γλώσσας και πίστης. Η μετάπτωση του Χριστιανισμού σε συμπλήρωμα της «εθνικιστικής ιδεολογίας», είτε των Ελλήνων, που πρώτοι αποκόπηκαν σχισματικά από τον Οικουμενικό Θρόνο στη Βαλκανική, είτε των Βουλγάρων, είτε οποιωνδήποτε άλλων ορθοδόξων Χριστιανών, αποτελεί βλασφημία κατά του Ιησού Χριστού και αναίρεση όλης της ανθρωπολογίας της Εκκλησίας. Για τούτο και ο εθνοφυλετισμός ή ρατσισμός, που χαρακτηριστικό του είναι η απόρριψη του διαφορετικού και η οικοδόμηση στεγανών μεταξύ ανθρώπων, κηρύχθηκε αίρεση!
   
Οι Ορθόδοξοι Έλληνες που ζουν στη διασπορά, είναι μάρτυρες της συμπάθειας με την οποία αντιμετωπίζουν τις πνευματικές και λειτουργικές ανάγκες τους οι ετερόδοξοι Χριστιανοί, που αποτελούν την πλειοψηφία των χωρών όπου κατοικούν. Παραχωρούνται χώροι σε καθολικούς ή προτεσταντικούς ναούς για τις λατρευτικές συνάξεις των Ορθοδόξων Ελλήνων, όταν δεν υπάρχει ευχέρεια απόκτησης ορθόδοξου ναού. Μεταβιβάζονται ή παραχωρούνται ναοί, που προηγουμένως λειτουργούσαν ως καθολικοί ή προτεσταντικοί και καθαγιάζονται ως ορθόδοξοι ναοί. Στην Τεχεράνη της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν υπάρχει και λειτουργεί ακώλυτα ορθόδοξη εκκλησία, το ίδιο στο Κουβέιτ και στη Βαγδάτη. Στην μουσουλμανική Ινδονησία δραστηριοποιείται ορθόδοξη ιεραποστολή. Το ίδιο βέβαια συμβαίνει στη Νότια Κορέα και σε πολλές χώρες της Αφρικής.
    Έκρουσε κώδωνα κινδύνου ο Μακαριότατος, διότι πιθανότατα οι δαπάνες για την ανέγερση τεμένους στην Αθήνα να καλυφθούν είτε εξ ολοκλήρου, είτε κατά μεγάλο μέρος από τη Σαουδική Αραβία. Από ποιους χρηματοδοτείται η ανέγερση ναών και μονών σε χώρες της Αφρικής, στη Νότια Κορέα ή στην Αλβανία; Δεν χρηματοδοτείται κυρίως από την Ελλάδα; Για ποιο λόγο, εκ προοιμίου, η χρηματοδότηση για την ανέγερση μουσουλμανικού τεμένους στην Αθήνα από την Σαουδική Αραβία είναι επικίνδυνη;
    Με την ακατανόητη και απαράδεκτη, από κάθε άποψη, στάση του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και όλων όσων συμπαρατάσσονται μαζί του, ώστε να μην αναγερθεί τέμενος στην πρωτεύουσα της χώρας, οι διατάξεις του Συντάγματος που προβλέπουν και προστατεύουν την ελευθερία της συνειδήσεως και την ελευθερία της λατρείας καθίστανται διατάξεις κενές περιεχομένου, αφού παραγνωρίζεται το νόμιμο δικαίωμα ικανότατου αριθμού κατοίκων του λεκανοπεδίου της Αττικής να λατρεύουν τον Θεό που πιστεύουν σε χώρους ευπρεπείς, σύμφωνα με τους κανόνες της θρησκείας τους και όχι σε υπόγεια πολυκατοικιών ή σε αίθουσες ξενοδοχείων και άλλους, ελάχιστα κατάλληλους χώρους.
   
Μετά την 11η Σεπτεμβρίου και ό,τι συνέβη στη Νέα Υόρκη, ας μη κρυβόμαστε, πάρα πολλοί στο Δυτικό Κόσμο, όπου ανήκει και η Ελλάδα, έχουν καταληφθεί από μια μανία «ισλαμοφοβίας». Άκριτα ταυτίζουν την οικουμενική θρησκεία του Ισλάμ με την διεθνή τρομοκρατία. Χωρίς γνώση και δίχως τον ελάχιστο σεβασμό σε μια πνευματική παράδοση, που ακολουθεί πληθυσμός της γης μεγαλύτερος του ενός δισεκατομμυρίου, ανασύρουν ορισμένα αποσπάσματα από το Ιερό Κοράνιο και με αυθαίρετη ερμηνεία, που στην ουσία συνιστά βλάσφημη κακοποίηση του ιερού αυτού κειμένου, τα εμφανίζουν εδώ κι εκεί, ισχυριζόμενοι ότι ανακάλυψαν την εγγενή δήθεν πηγή της τρομοκρατίας στα πιστεύω των Μουσουλμάνων! Δυστυχώς, κατά βάθος, και οι Έλληνες παράγοντες του δημοσίου βίου, είτε προέρχονται από τον χώρο της Ορθόδοξης Εκκλησίας, είτε από το χώρο της πολιτικής, σ’ αυτή την παρανόηση και σ’ αυτήν την ασύμβατη ταύτιση Ισλάμ και τρομοκρατίας, στηρίζουν την όλη επιχειρηματολογία τους, παραπληροφορώντας την κοινή γνώμη της χώρας και των τοπικών κοινωνιών.
   
Είναι υποχρέωση της ελληνικής Πολιτείας και της υπεύθυνης κυβέρνησης της χώρας να αγνοήσει τις πιέσεις, από οπουδήποτε και αν προέρχονται και επιτέλους, να αποφασίσει την ανέγερση μουσουλμανικού τεμένους στην πρωτεύουσα της χώρας, όχι για να ικανοποιήσει τους Μουσουλμάνους που θα συμμετάσχουν και θα προσέλθουν το 2004 στο κλεινόν Άστυ, αλλά για να ικανοποιήσει κυρίως την σιωπηλή, στοιχειώδη αξίωση των Μουσουλμάνων της Αθήνας να αποκτήσουν έναν ευπρεπή χώρο λατρείας.
   
                    Οκτώβριος 2003
                           
                   Γιώργος Δούδος, Δικηγόρος"