Εβδομάδα των παθών, ημέρες ντροπής και οδύνης...

Η περίοδος του Πάσχα είναι σφραγισμένη από την χαρμολύπη! Έτσι άλλωστε είναι η ίδια η ζωή, μια ατέρμονη χαρμολύπη! Ο αβάσταχτος πόνος και η αφόρητη οδύνη συμπλέουν με την τρελλή χαρά, το πανηγύρι της ζωής!

Η Ορθόδοξη Εκκλησία επαναφέρει στο προσκήνιο της μνήμης των πιστών απόλυτα διαδραστικά, κατά τη Μεγάλη Εβδομάδα τα πάθη του Ιησού, τις ταπεινώσεις των χλευασμών, τον πόνο απ’ τα βασανιστήρια που είχε υποστεί, τον μαρτυρικό θάνατο στο σταυρό του Γολγοθά….

Συνήθως οι Χριστιανοί στην Ελλάδα, ιδίως τη Μεγάλη Πέμπτη το βράδυ φορτίζονται συναισθηματικά, καθώς ζωντανεύουν το τραγικό συμβάν ενός άδικου ατιμωτικού θανάτου  κατά την ακολουθία των Παθών. Και τελικά, ο απολογισμός αυτής της φόρτισης είναι πως μένει το συναίσθημα, ορφανό ολωσδιόλου από βάθος,  για να ξεφουσκώσει σχεδόν αμέσως, χωρίς να αγγίξει τη συνείδηση των πολλών.

Αυτή τη Μεγάλη Εβδομάδα η Ελλάδα της κρίσης επιχειρεί να εγκαινιάσει στρατόπεδα συγκέντρωσης για ανθρώπους, που ενώ δεν είναι εγκληματίες εντούτοις θα κλειστούν σε φυλακές ντροπής! Είχαν την ατυχία να επιλέξουν την φυγή από τους τόπους τους, είτε γιατί κινδύνευε η ζωή τους από την πείνα, είτε γιατί ο φόβος ήταν αφόρητος, είτε γιατί η τυφλή βία σκορπούσε το θάνατο χωρίς διακρίσεις. Είχαν την ατυχία να έρθουν στην Ελλάδα, νομίζοντας πως είναι η πύλη της Ευρώπης, ενός κόσμου ουτοπικού γι’ αυτούς. Δεν διέθεταν διαβατήρια ή βίζες, με μόνο εφόδιο την ελπίδα σ’ ένα γαλανό ουρανό, σ’ ένα χαμόγελο του ήλιου….

Φέτος δεν αρμόζουν οι αναστάσιμοι διθύραμβοι, γιατί ο Ιησούς ο Ναζωραίος σε τούτη τη γωνιά της Ευρώπης, μένει σταυρωμένος…. Είναι πεταμένος σε κάποιο κρατητήριο της Αστυνομίας, παραμένει πικραμένος από την έσχατη απελπισία που τον βύθισαν Έλληνες μικροαστοί, βολεμένοι στην αδιαφορία τους, εξαιτίας του μίσους και της προκατάληψής τους, απέναντι στον Άλλο, στον Άγνωστο, στον Διαφορετικό…. Πολλοί απ’ αυτούς τη Μεγάλη Πέμπτη θα δακρύσουν εμπρός στον Εσταυρωμένο, χύνοντας όμως κροκοδείλια δάκρυα. Ο Ιησούς εφέτος είναι ο άνθρωπος του περιθωρίου, ο λαθρομετανάστης που κρύβεται σαν κυνηγημένο αγρίμι μην τον πιάσουν οι αστυνομικοί. Είναι ο Έλληνας, η Ελληνίδα που όντας άνεργοι έχουν στερηθεί εκτός απ’ τα μέσα του βιοπορισμού και την αξιοπρέπειά τους.

Για τούτο, ντρέπομαι να στείλω σε φίλες και φίλους λόγια ευχάριστα, λόγια κενά, έτσι γιατί το έθιμο απαιτεί. Ο Ιησούς εφέτος είναι μια πληγή, ένας απέραντος πόνος, ένας κατάδικος, ένας απελπισμένος άνθρωπος….

Αντικρύστε τον Χριστό, όπως πράγματι είναι αυτές τις μέρες και όχι μόνο, αφημένος μόνος πίσω από συρματοπλέγματα ντροπής.

Γιώργος Δούδος

                                                                        10/04/2012

Υστερόγραφο: Αν κάποια φίλη ή φίλος εξαιτίας της ευσέβειας θεωρεί όσα γράφω βλάσφημα, ας κάνει τον κόπο να διαβάσει με προσοχή δυο περικοπές απ’ το Ευαγγέλιο του Ματθαίου, κεφάλαιο 7 εδάφια 21 ως 23 και κεφάλαιο 25 εδάφια 31 ως 46.