ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΟΣΩΝ ΜΑΣ ΑΦΗΣΕ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ...

      Κυριακή της Απόκρεω αύριο (15/02/2015) και σύμφωνα με το τυπικό της Ορθόδοξης Εκκλησίας στη θεία λειτουργία διαβάζεται το Ευαγγέλιο της Κρίσεως του Γένους των Ανθρώπων. Κατά τη γνώμη μου, το ευαγγελικό ανάγνωσμα της Κυριακής της Αποκριάς φυλάγει στις λέξεις του, όλους τους χυμούς, την καρδιά από όλα όσα μας άφησε παρακαταθήκη και κληρονομιά ο Ιησούς.

          Αξίζει να διαβάσουμε τα λόγια του Ιησού, που σε μια παραβολή του, εκθέτει με τρόπο, που προκαλεί, που συνταράζει βολεμένες συνειδήσεις, που ανατρέπει ένα σωρό δεδομένα που προβάλλουν ακατάπαυστα θεολόγοι, ιεροκήρυκες και κατηχητές ως δήθεν προαπαιτούμενα της πίστεως, ενώ αυτό που χρειάζεται είναι τόσο απλό και μας το λέει με τα δικά του λόγια ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός:   

«…Τότε θα συναχθούν μπροστά του όλα τα έθνη, και θα τους ξεχωρίσει όπως ξεχωρίζει ο βοσκός τα πρόβατα από τα κατσίκια. Τα πρόβατα θα τα τοποθετήσει στα δεξιά του και τα κατσίκια στ’ αριστερά του. Θα πει … σ’ αυτούς που βρίσκονται δεξιά του: “Ελάτε, οι ευλογημένοι…. Γιατί, πείνασα και μου δώσατε να φάω, δίψασα και μου δώσατε να πιω, ήμουν ξένος και με περιμαζέψατε, γυμνός και με ντύσατε, άρρωστος και μ’ επισκεφθήκατε, φυλακισμένος κι ήρθατε να με δείτε”. Τότε θα του απαντήσουν οι άνθρωποι…: “Κύριε, πότε σε είδαμε να πεινάς και σε θρέψαμε ή να διψάς και σου δώσαμε να πιεις; Πότε σε είδαμε ξένον και σε περιμαζέψαμε ή γυμνόν και σε ντύσαμε; Πότε σε είδαμε άρρωστον ή φυλακισμένον κι ήρθαμε να σ’ επισκεφθούμε; ” Τότε θα τους απαντήσει …: “Σας βεβαιώνω πως αφού τα κάνατε αυτά για έναν από τους άσημους αδερφούς μου, τα κάνατε για μένα”.

          Ύστερα θα πει και σ’ αυτούς που βρίσκονται αριστερά του: “Φύγετε από μπροστά μου, καταραμένοι …. Γιατί, πείνασα και δε μου δώσατε να φάω, δίψασα και δε μου δώσατε να πιω, ήμουν ξένος και δε με περιμαζέψατε, γυμνός και δε με ντύσατε, άρρωστος και φυλακισμένος και δεν ήρθατε να με δείτε”. Τότε θα του απαντήσουν κι αυτοί: “Κύριε, πότε σε είδαμε πεινασμένον ή διψασμένον ή ξένον ή γυμνόν ή άρρωστον ή φυλακισμένον και δε σε υπηρετήσαμε;” Και θα τους απαντήσει: “Σας βεβαιώνω πως αφού δεν τα κάνατε αυτά για έναν από αυτούς τους άσημους αδερφούς μου, δεν τα κάνατε ούτε για μένα”…»[i].

          Για να ολοκληρωθεί ο κανόνας που θέτει ο Ιησούς ως προς τον τρόπο που θα ζυγιστούμε οι άνθρωποι, θαρρώ πως αξίζει να διαβάσουμε άλλους δυο λόγους του. Ο ένας έχει σχέση πάλι με την Κρίση και λέει τα εξής: «Την ημέρα της κρίσεως πολλοί θα μου πουν: “Κύριε, Κύριε, δεν προφητέψαμε στο όνομά σου; Δε διώξαμε δαιμόνια στο όνομά σου; Δεν κάναμε τόσα θαύματα στο όνομά σου;” Και τότε θα τους πω κι εγώ: “Ποτέ δε σας ήξερα· φύγετε μακριά μου, εσείς που αντιστρατεύεστε το νόμο του Θεού”»[ii]. Ο άλλος λόγος σώζεται σε  εννιά λέξεις στο αρχαίο κείμενο, όλο κι όλο, κι έτσι μου αρέσει, αφού δυστυχώς μερικές, κατά τα άλλα όμορφες αποδόσεις στη νέα ελληνική, έχουν απογυμνωθεί από την εκφραστική δύναμη του αρχέτυπου. Πρόκειται για τα λόγια που είπε με περισσή τρυφερότητα ο Ιησούς, για μια πουτάνα μάλλον, που τόλμησε να μπει απρόσκλητη στο σαλόνι του Σίμωνα του Φαρισαίου, την ώρα του δείπνου που παρέθετε στον Ιησού. Θυμηθείτε, είναι εκείνη η περίπτωση που η ανυπόληπτη για τους “καθώς πρέπει” γυναίκα έχυσε στα πόδια του Δασκάλου από πολύτιμο αγγείο μύρο και τα σκούπισε στη συνέχεια με τα μαλλιά της. Η ομήγυρη των ευσεβών συνδαιτυμόνων,  όπως και ο οικοδεσπότης, αντέδρασαν μπροστά στην εμφάνιση της αμαρτωλής γυναίκας ανάμεσά τους. Σκέφτηκαν διάφορα σε βάρος του Ιησού κι εκείνος αρκέσθηκε να πει τούτα τα λόγια για την γυναίκα:  «…ἀφέωνται αἱ ἁμαρτίαι αὐτῆς αἱ πολλαί, ὃτι ἠγάπησεν πολύ»[iii].

          Με το φτωχό μου το μυαλό, τους λόγους του Χριστού για τη γυναίκα, που ο σεβάσμιος περίγυρος της είχε στερήσει κάθε υπόληψης, τους συνδέω με τα προηγούμενα κομμάτια, που αναφέρονται στην Κρίση μας.

Αυτό που μας κρίνει είναι η στάση μας απέναντι στον Άλλο, η Αγάπη μας και τίποτα πιο πολύ! Οι άνθρωποι που επικαλούνται την πίστη, όποιους τίτλους και αν φέρουν, συχνά πορεύονται δέσμιοι του εγκεφάλου τους, φοβισμένοι μπροστά σε ό,τι μπορεί να τους προσφέρει το Πνεύμα και πολύ περισσότερο, αρνητικοί απέναντι στο ενδεχόμενο να τους παρασύρει το Πνεύμα, ως πάθος ερωτικό,  ως άφεση χωρίς όρους στο άγνωστο, στο πρωτόγνωρο….

©ΓΙΩΡΓΟΣ Α. ΔΟΥΔΟΣ

14/02/15

  

 

---

[i] Ματθ. 25: 31-45

[ii] Ματθ. 7: 21-23   

[iii] Λουκ. 7:47

ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΕΝΟΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΟΥ Ή ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΧΑΜΕΡΠΕΙΣ ΚΑΤΑΔΟΤΕΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ Α. ΔΟΥΔΟΣ

g_doudos@yahoo.com

Όταν ξεντυθείτε χωρίς να ντραπείτε…

 τότε θα γίνετε γιοι του Ζώντος

 και δεν θα φοβηθείτε.

Ευαγγέλιο του Θωμά (37)

Νιώθω τυχερός που γεννήθηκα τον 20^ο αιώνα σε μια χώρα, στην Ελλάδα, όπου έλαβε μορφή το πολίτευμα της Δημοκρατίας και ο άνθρωπος, από υπήκοος αυταρχικών αρχόντων, έγινε πολίτης. Η Δημοκρατία στη Δύση, είναι μια πολιτική οργάνωση της κοινωνίας με ανοιχτούς ορίζοντες κι αυτό με ικανοποιεί. Η Δημοκρατία μας πρέπει να βρίσκεται συνεχώς σε κίνηση εξέλιξης και να περιφρονεί τα στεγανά. Μοιράζομαι, μαζί με άλλους και άλλες συμπολίτες δυτικών χωρών, ως όραμα προοπτικής και κοινή πολιτική αξίωση συνάμα μια Ανοιχτή Κοινωνία…. Τέλος, δηλώνω βαθειά ικανοποίηση, που εκτός από πολίτης της Ελληνικής Δημοκρατίας, είμαι συγχρόνως πολίτης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μιας ένωσης δημοκρατικών κρατών, που πορεύεται με προοπτική την οικοδόμηση μιας συνομοσπονδίας ή ομοσπονδίας στην γηραιά Ήπειρο….

Καιρός βέβαια, μετά τις εξομολογήσεις μου ως προς το τί φρονώ πολιτικά και τί οραματίζομαι, να παραδεχτώ, πως ο τόπος μου, η Ελλάδα, ως δημοκρατία εμφανίζει αρκετά ελλείμματα και ανυπόφορες ανώριμες εφηβικές συμπεριφορές ως κράτος, ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση κινδυνεύει, ακόμα και με διάλυση, αν υποκύψει στην λαίμαργη και αρπακτική πολιτική της Ομοσπονδιακής Γερμανίας και στο βουλιμικό χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, που κυριαρχεί στον καπιταλισμό των καιρών μας και επιχειρεί να καταστήσει τους κοινούς ευρωπαϊκούς θεσμούς όργανα των αδηφάγων συμφερόντων του εις βάρος των λαών της Ευρώπης.

          Στα πλαίσια της δημοκρατικής οργάνωσης του κράτους και στα πλαίσια του ευρωπαϊκού περιβάλλοντος είμαι ικανοποιημένος, που περιφρουρείται πλέον ο σκληρός πυρήνας της προσωπικής ζωής των πολιτών, ώστε να αποφεύγονται οι αποκλεισμοί και οι διακρίσεις. Σύμφωνα με το νόμο που ισχύει στην Ελλάδα σήμερα, για την «προστασία του ατόμου από την επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα», χαρακτηρίζονται ως ευαίσθητα δεδομένα που συνθέτουν τον πυρήνα του προσωπικού αδύτου, οι πληροφορίες που αφορούν την φυλετική ή εθνική ταυτότητα, τις πολιτικές επιλογές, τις θρησκευτικές ή φιλοσοφικές πεποιθήσεις, την δραστηριοποίηση στο συνδικαλιστικό κίνημα, την κατάσταση της υγείας, την υπαγωγή στη μέριμνα φορέων κοινωνικής πρόνοιας, την ερωτική ζωή. Επίσης αφορούν πληροφορίες που αναφέρονται με εκκρεμείς ποινικές διώξεις ή καταδίκες. Τέλος, δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα θεωρεί ο νόμος πληροφορίες σχετικά με τη συµμετοχή του πολίτη σε συλλογικές πρωτοβουλίες που επιδιώκουν σκοπούς, σε συνάφεια με τις επιλογές που αναφέρθηκαν προηγουμένως.

Προσωπικά, δεν συνηθίζω να κρύβω τις πεποιθήσεις μου, φιλοσοφικές ή μεταφυσικές, ή τις πολιτικές επιλογές μου. Αυτή η στάση μου βέβαια δεν σημαίνει πως αφήνω τον εαυτό μου εκτεθειμένο αδιάκριτα, στη χλεύη ή στην χυδαία έκφραση κριτικής απαξίας προς ό,τι με αφορά, από ανθρώπους φανατικούς ή εγκλωβισμένους σε δογματισμούς κάθε λογής.

Η αφορμή για όσα έγραψα πιο πάνω και όσα, θα προσπαθήσω να διατυπώσω στη συνέχεια, μου δόθηκε από την πληροφορία που έμαθα, ότι δημόσιοι λειτουργοί, παρά την ύπαρξη του πλαισίου προστασίας των προσωπικών μας δεδομένων, ασχολήθηκαν με τις θρησκευτικές πεποιθήσεις μου, καταλήγοντας σε αβάσιμα και αυθαίρετα συμπεράσματα, προέκριναν μεροληπτική εις βάρος μου τοποθέτηση. Κρίνω σκόπιμο να μην τους αναφέρω κατ’ όνομα.

Να εξηγηθώ. Πιστεύω πως το κράτος δεν έχει και δεν πρέπει να έχει λόγο για τα θρησκευτικά ή τα φιλοσοφικά πιστεύω των πολιτών, για κανέναν απολύτως λόγο. Όταν στην Ελλάδα απαλείφθηκε η αναγραφή του θρησκεύματος από τις αστυνομικές ταυτότητες ήμουν ενθουσιασμένος. Μάλιστα, πριν από τη νομοθετική ρύθμιση για το παραπάνω ζήτημα, σκεφτόμουν να αντικαταστήσω την ταυτότητά μου, όπως είχα δικαίωμα, λόγω αναγραφής παρωχημένων και ανακριβών πληροφοριών στο παλιό δελτίο και σκεφτόμουν ως Δικηγόρος, ποια βάσιμα επιχειρήματα θα μπορούσα να προβάλλω, για να υποχρεώσω την Αστυνομική Υπηρεσία στην μη αναγραφή θρησκεύματος….

Αν προσδιόριζα τον εαυτό μου, ως προς τις φιλοσοφικές και θρησκευτικές αναζητήσεις μου, θα έλεγα πως είμαι ένας ταξιδιώτης, που από τα πρώιμα εφηβικά χρόνια, ακατάπαυστα περιηγούμαι ένα σωρό κόσμους. Παθιάζομαι όταν συναντώ κάτι που με γοητεύει και φθάνω πολλές φορές στα άκρα, προκειμένου να το γνωρίσω ζώντας το από μέσα. Δυστυχώς συχνά, αφού αφήνομαι στην ηδονή της γοητείας, γεύομαι την οδύνη της απογοήτευσης.

Μολονότι οι γονείς μου με βάφτισαν στην Ορθόδοξη Εκκλησία δεν αρκέσθηκα σε μια δεδομένη παραδοσιακά σχέση με την Εκκλησία, αλλά αναζήτησα μια σχέση κατόπιν επιλογής. Η πνευματικότητα που ανθεί εντός της Εκκλησίας της Ανατολής, με κέντρο το πρόσωπο του Χριστού με γοητεύει συνεχώς, χωρίς κλυδωνισμούς. Αντίθετα όμως, οι σχέσεις μου με την ποιμαίνουσα (διοικούσα) Εκκλησία γενικά, αλλά και με συγκεκριμένους εκπροσώπους της, πολλές φορές μου έχουν προκαλέσει απογοήτευση και οργή. Ομολογώ βέβαια, πως το κύριο βάρος ευθύνης γι’ αυτές τις καταστάσεις αφορά εμένα, που όπως είχε πει άγια Γερόντισσα σε εκλεκτό φίλο μου κάποτε, «κακώς που γοητεύτηκα»….

Διάβαζα βιβλία για τον Σουφισμό που με εντυπωσίαζαν και με ενθουσίαζαν, ενώ αρκετές ιστορίες ήταν εξαιρετικά όμοιες και οικείες με τις ιστορίες του Γεροντικού. Τελικά δεν περιορίστηκα στην ανάγνωση βιβλίων περί Σουφισμού, αλλά τόλμησα να έρθω σε στενή επαφή με σύγχρονους Σούφι, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και να συμπορευθώ μαζί τους….

Ο Βουδισμός, ιδίως ως βιοθεωρία και φιλοσοφία του ανθρώπου δεν με άφησε αδιάφορο. Έτσι έκανα δυο μεγάλα ταξίδια. Το ένα στη Νταραμσάλα της βόρειας Ινδίας, έδρα του εξόριστου Δαλάι Λάμα, όπου είχα την ευκαιρία να επισκεφθώ θιβετάνικα μοναστήρια και να εντυπωσιαστώ από μια επαφή με τον νεαρό τότε Κάρμαπα Ogyen Trinley Dorje. Το δεύτερο ταξίδι μου ήταν στο Ανόι του Βιετνάμ, όπου συμμετείχα σ’ ένα πολυεθνικό retreat υπό την καθοδήγηση του Thich Nhat Hanh. O Thay, που σημαίνει Δάσκαλος, όπως αποκαλούν τρυφερά και με σεβασμό τον   Thich Nhat Hanh μαθητές και μαθήτριές του, είναι μια προσωπικότητα που σέβομαι βαθύτατα και αγαπώ, γιατί στις δυο εβδομάδες που έζησα κοντά του, μαζί άλλα περίπου πεντακόσια άτομα από όλα τα μήκη και πλάτη της γης, φύτεψε πολύτιμους σπόρους μέσα μου, που ακατάπαυστα καρπίζουν ανθούς, χωρίς να μου στερούν την ελευθερία μου και χωρίς να μειώνουν τη μέθεξή μου, είτε με την πάντοτε δροσερή παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας, είτε με την παράδοση του Σουφισμού, ως μοναδικού πολύτιμου ρόδου στον κήπο του Ισλάμ, είτε με τις ανεξάντλητες απορίες και με τους γρίφους δυσπιστίας, που γεννά ο ανήσυχος νους μου. Έκανα και άλλες περιηγήσεις σε κινήματα αναζήτησης, που ακόμα και στις περιπτώσεις που ορισμένα τα εγκατέλειψα οριστικά, εντούτοις, τώρα που νιώθω περισσότερο ώριμος από κάθε άποψη, ομολογώ πως κάθε στάση μου, στο υπέροχο ταξίδι των αναζητήσεων, με έχει καταστήσει όλο και πιο πλούσιο και μου έχει προσφέρει μια υπέροχη ευρυχωρία πνεύματος.

Σ’ αυτούς που αναρωτιούνται αν είμαι Μουσουλμάνος, όχι με καλές προθέσεις εκ μέρους των, αλλά με τη χυδαία διάθεση του πρόστυχου χαφιέ ή σε απλά ελληνικά, του χαμερπή καταδότη, έστω και αν κατέχουν τίτλους ή θέσεις κοινωνικά ζηλευτές, θα έδινα τις εξής απαντήσεις, για να μην τους απαξιώσω ως ανθρώπινα όντα, με την αδιαφορία μου. Θα μπορούσα να αυτοπροσδιοριστώ ως Χριστιανός της Ανατολής, που σέβεται τον Μωάμεθ, ως προφήτη που αναστήθηκε από την αραβική έρημο. Επίσης, θα ομολογούσα ότι η μετοχή μου στην Εκκλησία του Χριστού δεν μου απαγορεύει να βρίσκω κάθε τόσο ολοκάθαρα διαμάντια, μέσα σε σούρες του Κορανίου που μελετώ. Θα μπορούσα άνετα να αυτοπροσδιοριστώ ως Μουσουλμάνος που λατρεύω τον Ιησού Χριστό, σφραγίδα της συμπαντικής αγιότητας και στέκομαι τρυφερά στα πόδια της Παναγίας Μητέρας Του. Για να αποφύγω έστω και κατ’ ελάχιστον τις παρεξηγήσεις, δηλώνω πως δεν με αφορούν οι ταμπέλες, που δημοσιοποιούν τα πιστεύω των ανθρώπων, τις σιχαίνομαι, γιατί εκθέτουν κάτι εξαιρετικά και απερινόητα πολύτιμο σε κοινή αδιάκριτη θέα· αναφέρομαι σε ό,τι θεωρώ και ζω, ως τῷ ὂντι Ιερό.  Θα μπορούσα να αυτοπροσδιοριστώ και ως ένας άνθρωπος που θέλω να ανασύρω στην επιφάνεια την εντός μου βουδική φύση και να αξιωθώ να  ζήσω ως αφανής Μποντισάτβα.

Καθώς διάβαινα στα μονοπάτια που βαδίζουν οι Σούφι, έτυχε να συναντηθώ με έναν άνθρωπο, με τ’ όνομα Αλή Οσμάν. Τον έκλεισα στην καρδιά μου και γίναμε αυτάδελφοι. Καθώς τριγυρνούσα στην παλιά Ιερουσαλήμ και στα στενά καλντερίμια της πόλης Τσφαντ, γνώρισα τον Γιζρεέλ, έναν Καμπαλιστή, που τον αγάπησα και ανταλλάξαμε το αίμα της ψυχής μας. Στο Ανόι, ο δίδυμος αδελφός που γνώρισα και με συντροφεύει έκτοτε, ονομάζεται σε ελληνική παράφραση “Εμπιστευόμενος την Φροντίδα της Καρδιάς”.

Αγαπητοί μου καταδότες, φτηνοί μου χαφιέδες, έχετε ακούσει ή μάλλον έχετε κατανοήσει το τί σημαίνει κατά περιεχόμενο  “Homo Universalis”; Αυτό υπήρξε το ιδανικό μου από τα εφηβικά χρόνια μου, όταν άκουσα για πρώτη φορά να γίνεται λόγος για το αναγεννησιακό όραμα του καθολικού ή ώριμου ανθρώπου και παραμένει αειθαλές στις επιδιώξεις μου. Στα μάτια μου ο “Homo Universalis” είναι παρόμοιος κατά περιεχόμενο με τον “İnsan-ı Kâmil” αλλά και με τον “Bodhisattva”. Και αν καλοσκεφτούμε τα πράγματα, χωρίς αγκυλώσεις που περιορίζουν την θέασή τους, οι προηγούμενες ιδιότητες του σώου ανθρώπου, άλλων παραδόσεων, είναι ταυτόσημες, κατά την παράδοση της Εκκλησίας του Χριστού, με τον άνθρωπο που έχει αξιωθεί συναίσθηση του νοῦ Χριστοῦ, του πνευματικού νου, που όλοι και όλες έχουμε λάβει ως χάρισμα, με την πνοή της ζωής κατά την πράξη της δημιουργίας και ως προίκα της θεοείδειας του κατ’ εικόνα, που φέρουμε όλοι στα τρίσβαθά μας, ἐν γνώσει ή ἐν ἀγνοίᾳ μας. Διότι «ὁ τῆς Ἐκκλησίας Δομήτωρ -καί πάντα Κόσμον κάλλει κοσμήσας - ὁ Λόγος Χριστός - οὐκ ἒθετο αὐτῇ πέρατα· ὣσπερ γάρ ἀτέρμονα σύμπαντα περίκλεα τῆς Χάριτος εἰσίν - οὓτως καί Ἐκκλησία - ἡ πεπηγμένη αἳματι Ἰησοῦ σταυρωθέντος - περίκλεως Πνεύματος ὑπάρχει - οὐ δέ χωρεῖ ὁρίοις - καίτοι ὁρωμένη ἃμα».

Δεν ξέρω, άραγε ικανοποίησα την χυδαία απορία σας να μάθετε αν είμαι Μουσουλμάνος; Πάντως, για χάρη σας θα δήλωνα δημόσια πως είμαι ένας ασήμαντος Χριστιανός της Ανατολής ή ακόμα πως είμαι ένας ασκούμενος περιστασιακά κατά την παράδοση του Βιετναμέζου Βουδιστή Δασκάλου Thich Nhat Hanh, έτσι για να σας την «σπάσω»…. Αλλά σας λυπάμαι, γιατί θα παραμείνετε μάλλον ισοβίως μίζεροι μικροαστοί, … εκτός αν εκτεθείτε σε ένα θαύμα, που σας περιμένει, όπως όλους και όλες, λύνοντας τις αλυσίδες που σας κρατούν μακρυά από τα ουσιώδη και τα ωραία της ζωής….

©Γιώργος Α. Δούδος

06/02/2015