Κυριακή της Απόκρεω
αύριο (15/02/2015) και σύμφωνα με το τυπικό της Ορθόδοξης Εκκλησίας στη θεία
λειτουργία διαβάζεται το Ευαγγέλιο της Κρίσεως του Γένους των Ανθρώπων. Κατά τη
γνώμη μου, το ευαγγελικό ανάγνωσμα της Κυριακής της Αποκριάς φυλάγει στις λέξεις
του, όλους τους χυμούς, την καρδιά από όλα όσα μας άφησε παρακαταθήκη και
κληρονομιά ο Ιησούς.
Αξίζει να διαβάσουμε τα λόγια του Ιησού, που σε μια
παραβολή του, εκθέτει με τρόπο, που προκαλεί, που συνταράζει βολεμένες
συνειδήσεις, που ανατρέπει ένα σωρό δεδομένα που προβάλλουν ακατάπαυστα θεολόγοι,
ιεροκήρυκες και κατηχητές ως δήθεν προαπαιτούμενα της πίστεως, ενώ αυτό που
χρειάζεται είναι τόσο απλό και μας το λέει με τα δικά του λόγια ο ίδιος ο
Ιησούς Χριστός:
«…Τότε θα συναχθούν μπροστά του όλα
τα έθνη, και θα τους ξεχωρίσει όπως ξεχωρίζει ο βοσκός τα πρόβατα από τα
κατσίκια. Τα πρόβατα θα τα τοποθετήσει στα δεξιά του και τα κατσίκια στ’
αριστερά του. Θα πει … σ’ αυτούς που βρίσκονται δεξιά του: “Ελάτε, οι
ευλογημένοι…. Γιατί, πείνασα και μου δώσατε να φάω, δίψασα και μου δώσατε να
πιω, ήμουν ξένος και με περιμαζέψατε, γυμνός και με ντύσατε, άρρωστος και μ’ επισκεφθήκατε,
φυλακισμένος κι ήρθατε να με δείτε”. Τότε θα του απαντήσουν οι άνθρωποι…: “Κύριε,
πότε σε είδαμε να πεινάς και σε θρέψαμε ή να διψάς και σου δώσαμε να πιεις;
Πότε σε είδαμε ξένον και σε περιμαζέψαμε ή γυμνόν και σε ντύσαμε; Πότε σε είδαμε
άρρωστον ή φυλακισμένον κι ήρθαμε να σ’ επισκεφθούμε; ” Τότε θα τους απαντήσει …:
“Σας βεβαιώνω πως αφού τα κάνατε αυτά για έναν από τους άσημους αδερφούς μου,
τα κάνατε για μένα”.
Ύστερα θα πει και σ’ αυτούς που βρίσκονται αριστερά του: “Φύγετε
από μπροστά μου, καταραμένοι …. Γιατί, πείνασα και δε μου δώσατε να φάω, δίψασα
και δε μου δώσατε να πιω, ήμουν ξένος και δε με περιμαζέψατε, γυμνός και δε με
ντύσατε, άρρωστος και φυλακισμένος και δεν ήρθατε να με δείτε”. Τότε θα του
απαντήσουν κι αυτοί: “Κύριε, πότε σε είδαμε πεινασμένον ή διψασμένον ή ξένον ή
γυμνόν ή άρρωστον ή φυλακισμένον και δε σε υπηρετήσαμε;” Και θα τους απαντήσει:
“Σας βεβαιώνω πως αφού δεν τα κάνατε αυτά για έναν από αυτούς τους άσημους
αδερφούς μου, δεν τα κάνατε ούτε για μένα”…»[i].
Για να ολοκληρωθεί ο κανόνας που θέτει ο Ιησούς ως προς τον
τρόπο που θα ζυγιστούμε οι άνθρωποι, θαρρώ πως αξίζει να διαβάσουμε άλλους δυο
λόγους του. Ο ένας έχει σχέση πάλι με την Κρίση και λέει τα εξής: «Την
ημέρα της κρίσεως πολλοί θα μου πουν: “Κύριε, Κύριε, δεν προφητέψαμε στο όνομά
σου; Δε διώξαμε δαιμόνια στο όνομά σου; Δεν κάναμε τόσα θαύματα στο όνομά σου;”
Και τότε θα τους πω κι εγώ: “Ποτέ δε σας ήξερα· φύγετε μακριά μου, εσείς που
αντιστρατεύεστε το νόμο του Θεού”»[ii]. Ο
άλλος λόγος σώζεται σε εννιά λέξεις στο
αρχαίο κείμενο, όλο κι όλο, κι έτσι μου αρέσει, αφού δυστυχώς μερικές, κατά τα
άλλα όμορφες αποδόσεις στη νέα ελληνική, έχουν απογυμνωθεί από την εκφραστική
δύναμη του αρχέτυπου. Πρόκειται για τα λόγια που είπε με περισσή τρυφερότητα ο
Ιησούς, για μια πουτάνα μάλλον, που τόλμησε να μπει απρόσκλητη στο σαλόνι του
Σίμωνα του Φαρισαίου, την ώρα του δείπνου που παρέθετε στον Ιησού. Θυμηθείτε,
είναι εκείνη η περίπτωση που η ανυπόληπτη για τους “καθώς πρέπει” γυναίκα έχυσε
στα πόδια του Δασκάλου από πολύτιμο αγγείο μύρο και τα σκούπισε στη συνέχεια με
τα μαλλιά της. Η ομήγυρη των ευσεβών συνδαιτυμόνων, όπως και ο οικοδεσπότης, αντέδρασαν μπροστά
στην εμφάνιση της αμαρτωλής γυναίκας ανάμεσά τους. Σκέφτηκαν διάφορα σε βάρος
του Ιησού κι εκείνος αρκέσθηκε να πει τούτα τα λόγια για την γυναίκα: «…ἀφέωνται αἱ ἁμαρτίαι αὐτῆς αἱ πολλαί, ὃτι ἠγάπησεν
πολύ»[iii].
Με
το φτωχό μου το μυαλό, τους λόγους του Χριστού για τη γυναίκα, που ο σεβάσμιος περίγυρος
της είχε στερήσει κάθε υπόληψης, τους συνδέω με τα προηγούμενα κομμάτια, που
αναφέρονται στην Κρίση μας.
Αυτό
που μας κρίνει είναι η στάση μας απέναντι στον Άλλο, η Αγάπη μας και τίποτα πιο
πολύ! Οι άνθρωποι που επικαλούνται την πίστη, όποιους τίτλους και αν φέρουν,
συχνά πορεύονται δέσμιοι του εγκεφάλου τους, φοβισμένοι μπροστά σε ό,τι μπορεί
να τους προσφέρει το Πνεύμα και πολύ περισσότερο, αρνητικοί απέναντι στο
ενδεχόμενο να τους παρασύρει το Πνεύμα, ως πάθος ερωτικό, ως άφεση χωρίς όρους στο άγνωστο, στο πρωτόγνωρο….
©ΓΙΩΡΓΟΣ Α. ΔΟΥΔΟΣ
14/02/15
No comments:
Post a Comment