... ὁ πανταχοῦ παρών καί τά πάντα πληρῶν...

... Ο Θεός υπάρχει μέσα σ’ όλα τα πλάσματα.

Ένας γκουρού είπε στο μαθητή του, “Ο Ίδιος ο Ράμα κατοικεί σ’ όλα τα σώματα”. Ο μαθητής ήταν άνθρωπος με μεγάλη πίστη. Μια μέρα ένας σκύλος άρπαξε ένα κομμάτι ψωμί από αυτόν και άρχισε να τρέχει. Αυτός έτρεξε πίσω από τον σκύλ, κρατώντας ένα δοχείο βούτυρο και φωνάζοντας ξανά και ξανά: “Ω Ράμα, σταμάτα λιγάκι. Το ψωμί σου είναι αβουτύρωτο”.

(Το Ευαγγέλιο του Σρι Ραμακρίσνα, έκδοση απόδοσης στην ελληνική γλώσσα ‘εκδόσεις Κονιδάρη’, σε μετάφραση Γιάννη Μανέττα, σ. 307)

"Πιστεύεται ότι τα σκυλιά μας περιμένουν στις πύλες του ουρανού και μόλις πεθάνουμε καθοδηγούν τις ψυχές μας. Γιορτάζουμε αυτόν τον ιδιαίτερο δεσμό αφοσίωσης, συμπόνιας και αφοσίωσης τιμώντας τα σκυλιά μας κάθε χρόνο την δική τους μέρα". Στον Ινδουϊσμό (Σανάτανα Ντάρμα) υπάρχει η Γιορτή των Σκυλιών, το Κουκούρ Τιχάρ (Kukur Tihar Diwali). Τον ίδιο σεβασμό για τους σκύλους τρέφουν και οι ακόλουθοι του Ζαρατούστρα.

Γεωργίου τοῦ Πτωχοῦ Οἱονεί Διαθήκη

Οἱ ρίζες μου κρατιοῦνται ζωντανές ἀπό τά νερά τοῦ ἱεροῦ Νείλου

κοντά στό δέλτα του, ἐκεῖ πού πλησιάζει τήν Μεσόγειο,

πρίν ἀφεθεῖ, ἀνυπεράσπιστος ἐρωμένος, στήν ἀγκαλιά της.

Ὅταν ἐγκαταλείψει ἡ ψυχή τό σῶμα μου,

τήν εὐλογημένη καί καλήν ἐκείνην ὣρα,

θέλω τή νεκρή πλέον σάρκα μου, νά τήν παραδώσετε στήν πυρά

ὣστε νά καθαρθεῖ πλήρως,

ἀπό τά στίγματα τῶν παθημάτων τοῦ ἐπιγείου βίου μου.

Καί ὃταν θά ἀπομείνει ἀπό τήν ὑλική μου ὑπόσταση

μιά χούφτα σκόνη

ἀφῆστε την, παρακαλῶ,

ἐκτεθειμένη στούς τέσσερις ἀνέμους καί στό γαλάζιο τῆς θάλασσας....

Μέ ἀφορμή τό πορτέτο ἑνός νέου ἐπί τῆς σαρκοφάγου του, πού βρέθηκε στό Φαγιούμ τῆς Αἰγύπτου.

4 Φεβρουαρίου τοῦ σωτηρίου ἔτους 2020 ἀπό τῆς Χριστοῦ γεννήσεως.