Γεωργίου τοῦ Πτωχοῦ Οἱονεί Διαθήκη

Οἱ ρίζες μου κρατιοῦνται ζωντανές ἀπό τά νερά τοῦ ἱεροῦ Νείλου

κοντά στό δέλτα του, ἐκεῖ πού πλησιάζει τήν Μεσόγειο,

πρίν ἀφεθεῖ, ἀνυπεράσπιστος ἐρωμένος, στήν ἀγκαλιά της.

Ὅταν ἐγκαταλείψει ἡ ψυχή τό σῶμα μου,

τήν εὐλογημένη καί καλήν ἐκείνην ὣρα,

θέλω τή νεκρή πλέον σάρκα μου, νά τήν παραδώσετε στήν πυρά

ὣστε νά καθαρθεῖ πλήρως,

ἀπό τά στίγματα τῶν παθημάτων τοῦ ἐπιγείου βίου μου.

Καί ὃταν θά ἀπομείνει ἀπό τήν ὑλική μου ὑπόσταση

μιά χούφτα σκόνη

ἀφῆστε την, παρακαλῶ,

ἐκτεθειμένη στούς τέσσερις ἀνέμους καί στό γαλάζιο τῆς θάλασσας....

Μέ ἀφορμή τό πορτέτο ἑνός νέου ἐπί τῆς σαρκοφάγου του, πού βρέθηκε στό Φαγιούμ τῆς Αἰγύπτου.

4 Φεβρουαρίου τοῦ σωτηρίου ἔτους 2020 ἀπό τῆς Χριστοῦ γεννήσεως.