Οι απόψεις του Γιάννη Τούντα, Καθηγητή Κοινωνικής και Προληπτικής Ιατρικής στο ΕΚΠΑ, ότι η Θεία Κοινωνία μπορεί να μεταδώσει τον ιό covid-19, είτε μέσω του λαβίδας που τοποθετείται στο στόμα του πιστού, είτε μέσω της κοντινής επαφής με τον ιερέα, ενόψει των ευχαριστιακών συνάξεων στις Ορθόδοξες εκκλησίες τα Χριστούγεννα και τα Θεοφάνεια, με έστω, περιορισμένη συμμετοχή λαϊκών, εύλογα προκαλεί ανησυχίες.
Ο κ. Τούντας, εξηγεί τους λόγους της ανησυχίας του. «Ο ένας τρόπος, (μετάδοσης του ιού) είναι με το κοινόχρηστο κουταλάκι, το επονομαζόμενο ως λαβίδα. Ο ιός βρίσκεται και εντός της στοματικής κοιλότητας ενός μολυσμένου ατόμου και για τον λόγο αυτό επηρεάζει, μεταξύ άλλων, και τη γεύση. Ένα μολυσμένο άτομο τη στιγμή που μεταλαμβάνει μπορεί να μολύνει με το στόμα του τη λαβίδα (κουταλάκι), και έτσι να μεταδώσει τον ιό και σε όσα άλλα άτομα τη χρησιμοποιήσουν πριν καθαριστεί σχολαστικά». «Δεν ισχύει το αντεπιχείρημα, ότι ο ιός δεν μεταδίδεται με την κατάποση, αφού στην προκειμένη περίπτωση εμπλέκεται η στοματική κοιλότητα, που αποτελεί κοινό όργανο τόσο του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος όσο και του πεπτικού συστήματος». Ο δεύτερος τρόπος μετάδοσης, αναφέρεται στην επαφή του ατόμου που μεταλαμβάνει με τον ιερέα, ο οποίος του χορηγεί τη Θεία Κοινωνία. «Από τη στιγμή που δεν μπορεί να υφίσταται η προστασία της μάσκας κατά τη διενέργεια του μυστηρίου και από τη στιγμή που η απόσταση που χωρίζει τον πιστό από τον ιερέα είναι μικρότερη, του έτσι κι αλλιώς επισφαλούς ορίου των δύο μέτρων, ο κίνδυνος της άμεσης αερογενούς μόλυνσης είναι υπαρκτός και για τους δύο».
Οι παραπάνω επισημάνσεις δύσκολα μπορεί να ανατραπούν με την επίκληση μεταφυσικών και ανορθολογικών επικλήσεων, που επιστρατεύουν στελέχη της Εκκλησίας που αντιμάχονται τα επιστημονικά δεδομένα και διαμαρτύρονται έντονα, ορισμένοι μητροπολίτες μάλιστα με περισσή αμετροέπεια, για την έστω ελεγχόμενη και όχι απόλυτα ελεύθερη λειτουργία των ναών, με ακώλυτη προσέλευση των πιστών και συμμετοχή τους στην Θεία Κοινωνία!
Στο Ευαγγέλιο του Μάρκου, απευθύνεται ο Ιησούς στους μαθητές του για να αναφερθεί στην φύση της “εξουσίας” τους: “Ξέρετε ότι αυτοί που θεωρούνται ηγέτες των εθνών ασκούν απόλυτη εξουσία πάνω τους, και οι άρχοντές τους τα καταδυναστεύουν. Σ’ εσάς όμως δεν πρέπει να συμβαίνει αυτό, αλλά όποιος θέλει να γίνει μεγάλος ανάμεσά σας πρέπει να γίνει υπηρέτης σας· και όποιος από σας θέλει να είναι πρώτος πρέπει να γίνει δούλος όλων. Γιατί και ο Υιός του Ανθρώπου δεν ήρθε για να τον υπηρετήσουν, αλλά για να υπηρετήσει και να προσφέρει τη ζωή του λύτρο για όλους” (Ευαγγέλιο του Μάρκου 10: 42-45). Τα ίδια λόγια διασώζονται και στο Ευαγγέλιο του Ματθαίου.
Κι ερχόμαστε τώρα σ’ ένα ερώτημα: Οι Μητροπολίτες της Εκκλησίας της Ελλάδος, στην πλειοψηφία τους μεμονωμένα και ως Σύνοδος συλλογικά, μας δίνουν την εντύπωση πως είναι δούλοι μας, (εδώ συμπεριλαμβάνονται και οι παπάδες, κυρίως οι έγγαμοι), ή συμπεριφέρονται πράγματι ως δεσπότες, όπως άλλωστε αρέσκονται να αποκαλούνται, θυμίζοντας απόλυτους μονάρχες άλλων εποχών;
Επίσης, είναι πικρή αλήθεια, πως στην Ελλάδα η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι κράτος εν κράτει. Έχει τον τρόπο να καρατομεί υπουργούς που δεν είναι αρεστοί, να καταργεί σχολικά εγχειρίδια και με αφορμή την θανατηφόρα πανδημία που μας πλήττει, να κάνει διαπραγματεύσεις με την κυβέρνηση και να κερδίζει(!) ως προς τον αριθμό των πιστών που θα συμμετέχουν Χριστούγεννα και Θεοφάνεια στις λειτουργίες με ευχέρεια να κοινωνήσουν. Στην Ελλάδα, που μόνο κατ’ όνομα δυστυχώς επικαλείται την ευρωπαϊκή της ταυτότητα, όποιο κόμμα εξουσίας και αν στελέχωνε την κυβέρνηση, δυστυχώς, για ψηφοθηρικούς λόγους, δεν θα αδιαφορούσε, ακόμα και για παράλογες και επικίνδυνες αξιώσεις των δεσποτάδων!
Η αντικατάσταση του τρόπου μετάδοσης της Θείας Κοινωνίας χωρίς κοινή λαβίδα (κουταλάκι), θα μπορούσε να γίνει, με την επιστροφή στην κανονική τάξη της Εκκλησίας, όπως προβλέπει ο 101ος κανόνας της Πενθέκτης Οικουμενικής Συνόδου, αντικαθιστώντας ένα χρηστικό έθιμο! Από την άλλη μεριά, οι λειτουργοί θα μπορούσαν να είναι τόσο οι ίδιοι προφυλαγμένοι, αν φορούσαν μάσκα προστασίας κατά την μετοχή τους και στην Θεία Λειτουργία, αλλά να προστατεύουν και τους πιστούς που τους εμπιστεύονται ως “ποιμένες”. Δυστυχώς όμως, ακόμα και στο δρόμο, βλέπουμε παπάδες να μην φορούν “προκλητικά” μάσκες, ή να τις έχουν περασμένες στο χέρι, σαν τους μοτοσυκλετιστές που κρατούν το κράνος στο χέρι...
Τελικά, ως λαός, με την έννοια των πολιτών μιας δημοκρατικής πολιτείας, είμαστε κατά πλειοψηφία άθλιοι. Τέτοιοι πολιτικοί ηγέτες μας αξίζουν, να μοιράζονται την αθλιότητά μας. Αλλά και τέτοιοι επίσκοποι χρειάζονται στους Έλληνες, που κατά πληθυσμιακή πλειοψηφία είμαστε “Χριστιανοί Ορθόδοξοι”, δεσπότες, που μάχονται για να περιφρουρήσουν την εξουσία τους, ακόμα και αν η κίβδηλη και αντίχριστη εξουσία τους, μπορεί να αποδειχθεί τραγική για την διάδοση του ιού!
16/12/20
No comments:
Post a Comment