ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΣ ΜΟΥΦΤΕΙΩΝ ΘΡΑΚΗΣ ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ ΣΕ ΕΝΑ ΝΟΜΟ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Γιώργος Α. Δούδος Νομικός* Η Βουλή των Ελλήνων με διευρυμένη συναίνεση μελών της, ψήφισε νόμο, με εμβόλιμες ρυθμίσεις που αφορούν θέματα Μουφτειών και Μουφτήδων της Θράκης. Πρόκειται για το νόμο 4964/2022 (ΦΕΚ Α΄150/30.07.22), που στα άρθρα 137-162 περιέχονται διατάξεις που αφορούν την Μουσουλμανική Θρησκευτική Κοινότητα της Θράκης. Η ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης και η ελεύθερη λατρεία για όλα τα θρησκεύματα, είναι κατοχυρωμένη στην Ελλάδα. Οι θρησκευτικές κοινότητες απολαμβάνουν αυτονομία έναντι του κράτους, με μια παράδοξη και ακατανόητη εξαίρεση! Η ελληνική Μουσουλμανική Θρησκευτική Κοινότητα, που μέλη της ζουν κυρίως στην Θράκη, με πληθυσμό Μουσουλμάνων περίπου 140.000, δεν είναι αυτόνομη! Και τούτο, κατά παράβαση διατάξεων του Ευρωπαϊκού Δικαίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και κατ’ αντίθεση προς σημαντικές αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Η Μουσουλμανική Κοινότητα στην Θράκη, υπάρχει σε συνθήκες ασφυκτικής εποπτείας και εξάρτησης του ελληνικού κράτους! Ο πυρήνας οργάνωσης της Μουσουλμανικής Θρησκευτικής Κοινότητας της Θράκης, που κατά πλειοψηφία είναι Σουννίτες, σύμφωνα με τον παραπάνω νόμο (άρθρο 137 παράγρ. 1) είναι η Μουφτεία, ως αποκεντρωμένη δημόσια υπηρεσία του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων της Ελληνικής Δημοκρατίας. Ο Μουφτής, είναι γνωστό πως στο σουννιτικό Ισλάμ είναι κορυφαίος θεσμός, που δεν θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε πως λειτουργεί χάριν της ασφάλειας του ιερού μουσουλμανικού νόμου, που πηγάζει από την Σαρία. Στην Ελλάδα σύμφωνα με το άρθρο 143 παράγρ. 3 του πιο πάνω νόμου: “Οι Μουφτήδες είναι δημόσιοι υπάλληλοι.... Κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, οι Μουφτήδες έχουν τις κατά το Σύνταγμα και τους νόμους υποχρεώσεις των δημοσίων υπαλλήλων”. Η ιδιότητα του Μουφτή, ως δημοσίου υπαλλήλου, ουσιαστικά αποδυναμώνει τον κορυφαίο ισλαμικό θεσμό από το κύρος, που η μουσουλμανική παράδοση του έχει αναγνωρίσει εδώ και αιώνες, αφού ως υπάλληλος του κράτους, οφείλει να υπακούει σε εντολές μη Μουσουλμάνων πολιτικών προϊσταμένων του. Αυτή η παράδοξη κατάσταση, θρυμματίζει κάθε έννοια αυτονομίας έναντι του κράτους της Μουσουλμανικής Θρησκευτικής Κοινότητας. Σύμφωνα με όσα επικρατούν στο σουννιτικό Ισλάμ, ο Μουφτής, ως Ουλεμά, δηλαδή γνώστης του ιερού μουσουλμανικού νόμου, που πηγάζει από τη Shari’a και της επιστήμης ερμηνείας του νόμου (fikh), βρίσκεται στο επίκεντρο της Μουσουλμανικής Κοινότητας και επικουρείται στο έργο του, από όσα συνιστούν την Μουφτεία, ως υπηρεσία. Ο παραπάνω νόμος, σαφώς επιδιώκει να “ενδυναμώσει” ποικιλότροπα τις Μουφτείες, ως κρατικές υπηρεσίες, καθιστώντας τον Μουφτή, απλώς τον επικεφαλής της υπηρεσίας, με τους απαράδεκτους περιορισμούς που θέτει ο Κώδικας Δημοσίων Υπαλλήλων. Στην Ελλάδα, ο Μουφτής δεν περιορίζεται στο καθήκον ερμηνείας του ιερού μουσουλμανικού νόμου και στην έκδοση ιερονομικών ρητρών (fatwa). Σε κάθε περιφέρεια Μουφτείας στην Θράκη, ο Μουφτής είναι υπεύθυνος για την λειτουργία των τζαμιών και τον διορισμό των ιμάμηδων, των χατίπηδων (ιεροκηρύκων) και των μουεζίνηδων (ιεροψαλτών, που καλούν τους πιστούς στο salah, όπως λέγονται οι πέντε ημερήσιες προσκλήσεις για προσευχή), ενώ ασκεί και καθήκοντα Μουσουλμάνου θρησκευτικού Δικαστή ή Ιεροδίκη (Qadi). Ο Μουφτής, κατά το νόμο του 2022, ως δημόσιος υπάλληλος, υποβαθμίζεται, ενώ αποδυναμώνεται το κύρος του θεσμού. Η ρύθμιση αυτή ίσχυε και με την από 24.12.1990 Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου (ΦΕΚ Α΄182) «Περί Μουσουλμάνων θρησκευτικών λειτουργών», που κυρώθηκε με το νόμο 1920/1991. Ο Μουφτής, όφειλε να αναγνωριστεί από το ελληνικό κράτος ως δημόσιο; λειτουργός. Ο δημόσιος λειτουργός διαφέρει ριζικά από τον δημόσιο υπάλληλο, γιατί δεν υπόκειται στους περιορισμούς του δημοσιοϋπαλληλικού κώδικα, ούτε έχει πολιτικούς προϊστάμενους. Οφείλει να τηρεί το Σύνταγμα και τους νόμους του κράτους, αλλά λόγω της θέσης και του λειτουργήματός του μπορεί να ασκεί κριτική ακόμα και στην κυβέρνηση, όταν θεωρεί ότι λαμβάνουν μέτρα εναντίον της Μουσουλμανικής Κοινότητας. Αυτό δεν μπορεί να συμβεί από έναν δημόσιο υπάλληλο. Ο δημόσιος υπάλληλος Μουφτής, εξ αντικειμένου, δεν είναι σε θέση να υπηρετήσει την θρησκευτική κοινότητά του. Η θητεία του κατά το νόμο του 2022 είναι εξαιρετικά περιορισμένη χρονικά, και το ενδεχόμενο να μην επαναδιοριστεί στη θέση του, αν αποδειχθεί ανυπάκουος στον Γενικό Γραμματέα Θρησκευμάτων, αποτελεί φόβητρο! Ούτε βέβαια είναι κατανοητά τα όρια ηλικίας για θρησκευτικούς λειτουργούς. Γιατί ο Μουφτής είναι πρώτιστα, κύρια και αποκλειστικά θρησκευτικός λειτουργός των Μουσουλμάνων. Στην Ελλάδα, όχι μόνον οι Επίσκοποι της Ελλαδικής Εκκλησίας, αλλά και οι Εφημέριοι των Ενοριών, που είναι πρεσβύτεροι (παπάδες), μπορεί να υπηρετούν μέχρι τον χρόνο του θανάτου τους. Κανένας, ούτε ο πιο αυταρχικός Μητροπολίτης δεν έχει δικαίωμα να τους απομακρύνει από την άσκηση των θρησκευτικών καθηκόντων τους, εκτός αν υπάρχουν λόγοι υγείας, έγκυρα διαπιστωμένοι που τους καθιστούν ανίκανους να εκτελούν τα καθήκοντά τους ως λειτουργοί της Ορθόδοξης Εκκλησίας (Κανονισμός αρ. 230/2012 (ΦΕΚ Α΄73/9-4-2012) "Περί Εφημερίων και Διακόνων", άρθρο 14). Ο Μουφτής, ως δημόσιος υπάλληλος αποχωρεί από την υπηρεσία του όταν συμπληρώσει το 67ο έτος της ηλικίας του! Γενικά το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων, διά της Γενικής Γραμματείας Θρησκευμάτων, αντιμετωπίζει με απαράδεκτη και αχαρακτήριστη απαξία τους Μουσουλμάνους της Θράκης. Έχει εκδοθεί το προεδρικό διάταγμα 52/1019 “Δικονομικοί κανόνες επί υποθέσεων δικαιοδοσίας Μουφτήδων Θράκης. – Σύσταση, οργάνωση και λειτουργία Διεύθυνσης Υποθέσεων Δικαιοδοσίας Μουφτή στις Μουφτείες της Θράκης” (ΦΕΚ Α΄ 90/2019). Όπως ειπώθηκε ήδη, ο Μουφτής στη Θράκη, ως Ιεροδίκης, κρίνει υποθέσεις με βάση ένα αυστηρά θρησκευτικής φύσης δίκαιο και η δικαιοδοσία του εξαντλείται μεταξύ Μουσουλμάνων. Στο Π.Δ. 52/2019 δεν γίνεται πρόβλεψη, ότι οι δικηγόροι που θα παρίστανται ενώπιον του Μουφτή ως θρησκευτικού δικαστή, πρέπει να είναι Σουννίτες Μουσουλμάνοι. Επίσης, στο άρθρο 161 του σχολιαζόμενου νόμου, που ρυθμίζει ζητήματα του Γραμματέα Υποθέσεων Δικαιοδοσίας Μουφτή, ενώ γίνεται λεπτομερής περιγραφή των προσόντων των υποψηφίων, αγνοείται κατά σκανδαλώδη τρόπο μεταξύ των ιδιοτήτων των υποψηφίων, ότι θα πρέπει να είναι Μουσουλμάνοι! Υποβάλλω ένα υποθετικό ερώτημα: Διανοείται κάποιος ή κάποια, υπάλληλο σε Μητρόπολη της Ελλάδος ή στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών που να μην είναι Χριστιανός Ορθόδοξος; Επίσης, διερωτώμαι, στο Εκκλησιαστικό Δικαστήριο της Καθολικής Εκκλησίας (πρωτοβάθμιο ή δευτεροβάθμιο), που εδρεύει στην Αθήνα, είναι δυνατό να παραστεί μη Καθολικός δικηγόρος; Αγνοώ τί επιδιώκει να επιτύχει η κυβέρνηση με τις διατάξεις των άρθρων 137 έως 162 του νόμου 4964/2022 για τους Μουσουλμάνους της Θράκης. Η έλλειψη εμπιστοσύνης μειονοτικών πολιτών προς το ελληνικό κράτος, επιτάθηκε, όταν το 2018, επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και υπουργού Παιδείας Κώστα Γαβρόγλου, με Γενικό Γραμματέα Θρησκευμάτων τον Γιώργο Καλαντζή, “εκπαραθυρώθηκαν” οι Μουφτήδες Χαφούζ Μέτσο Τζεμαλή και Μεμέτ Εμίν Σινίκογλου. Όταν το ελληνικό κράτος δεν σεβάστηκε, ιδίως τον Μέτσο Τζεμαλή, που πραγματικά υπήρξε ένας σεβάσμιος Ουλεμά, αναγνωρισμένος από το σύνολο του ισλαμικού κόσμου, πλην Τουρκίας, τότε εύλογα οι Μουσουλμάνοι της Θράκης, ανεξαρτήτως εθνοφυλετικής καταγωγής, να μην εμπιστεύονται ένα αφερέγγυο κράτος. Ο Σινίκογλου, σε όλη τη διάρκεια της θητείας του, ήταν άκρως ευπειθής στις εντολές των Αθηνών. Ο μακαριστός Χαφούζ Μέτσο Τζεμαλή, κάθε άλλο παρά δουλικός υπήρξε στους ισχυρούς των Αθηνών, αν και σεβόταν το ελληνικό κράτος, γιατί ζούσε στην Ελλάδα, που ήταν η πατρίδα του. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έδιωξε τους παραπάνω μουφτήδες, παραβιάζοντας σκανδαλωδώς την υπάρχουσα νομοθεσία, καταργώντας κάθε έννοια ασφάλειας δικαίου, ενώ το κράτος, δεν διέθετε την στοιχειώδη ευφυΐα να τους “αποπέμψει” μετά τιμών! Αν οι σοφοί της Γενικής Γραμματείας Θρησκευμάτων νομίζουν, ότι η διαρχία των μουφτήδων στη Θράκη θα παύσει με το νόμο που σχεδίασαν, μάλλον κάνουν λάθος. Ήδη οι διεργασίες για την ανάδειξη του διαδόχου του Αχμέτ Μετέ, ως “εκλεγμένου” Μουφτή Ξάνθης βρίσκονται σε εξέλιξη. Συχνά στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, από την ελληνική πλευρά γίνεται επίκληση της αρχής της αμοιβαιότητας. Όσον αφορά τον χειρισμό θρησκευτικών θεμάτων εκ μέρους Ελλάδος και Τουρκίας, στα πλαίσια της αμοιβαιότητας, οι συγκρίσεις πρέπει να γίνουν ως προς την αντιμετώπιση εκ μέρους της Ελλάδος της Μουσουλμανικής Θρησκευτικής Κοινότητας στην Θράκη και εκ μέρους της Τουρκίας των Ρωμιών της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και της Τενέδου, με επίκεντρο το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και τους Μητροπολίτες του Θρόνου στην χώρα. Εκθέσαμε προηγουμένως ενδελεχώς τις ρυθμίσεις του νέου νόμου για τον εκσυγχρονισμό των Μουφτειών στην Θράκη. Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι ο Μουφτής και πολύ περισσότερο ο Τοποτηρητής Μουφτής στη Θράκη, ως δημόσιοι υπάλληλοι του ελληνικού κράτους, είναι υποδεέστεροι κύρους και ανεξαρτησίας, ακόμα και από τον παπά ενός μικρού χωριού στις εσχατιές της χώρας, που είναι δημόσιος λειτουργός και μπορεί να υπηρετεί στην ενορία του, ως την ώρα που θα εγκαταλείψει τα εγκόσμια! Αντιθέτως, τόσο ο Οικουμενικός Πατριάρχης, όσο και οι Μητροπολίτες του Πατριαρχείου που υπηρετούν στην Τουρκία, χαίρουν τιμής από το τουρκικό κράτος. Απολαμβάνουν αυτονομίας έναντι του κράτους και από την εποχή που ο Πρόεδρος της Τουρκίας Recep Tayyip Erdoğan ήταν πρωθυπουργός της χώρας, έχει λυθεί η αγωνία του Πατριαρχείου ως προς την ανάδειξη Πατριάρχη στο μέλλον. Η λύση βρέθηκε με την χορήγηση τουρκικής υπηκοότητας σε Ιεράρχες του Πατριαρχείου, που είχε προτείνει το ίδιο, ακόμα και αν δεν ζούσαν, ούτε υπηρετούσαν εντός της τουρκικής επικράτειας! Η γνώμη μου είναι, ότι το ελληνικό κράτος παραμένει αρρωστημένα φοβικό, απέναντι και στην λέξη “μειονότητα” γενικά. Λόγω της Συνθήκης της Λοζάνης, που παράρτημά της έχει καταστεί η Σύμβαση περί Ανταλλαγής Ελληνικών και Τουρκικών πληθυσμών (Λοζάνη 30/01/1923), αναγνωρίζει μία και μόνο θρησκευτική μειονότητα στη χώρα, την μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης. Φαίνεται όμως, πως το στοιχειωμένο φάντασμα του Ευάγγελου Αβέρωφ, που εφάρμοσε τα κατάπτυστα διοικητικά μέτρα κατά των Μουσουλμάνων της Θράκης την δεκαετία του ’60 σέρνεται ακόμα στην περιοχή. Αλλιώς δεν εξηγείται η επιμονή της Ελλάδος να στερεί αποκλειστικά από την Μουσουλμανική Θρησκευτική Κοινότητας της Θράκης την αυτονομία, που αναγνωρίζει και εφαρμόζει ως προς όλες τις θρησκευτικές κοινότητες που υπάρχουν στην Ελλάδα! Γενικά στην Ελλάδα το Ισλάμ, ταυτίζεται πέρα ως πέρα λανθασμένα, με το “αρχέτυπο του εχθρού” του έθνους και αντιμετωπίζεται από την ελληνική διοίκηση εχθρικά. Από την άλλη μεριά, η Θράκη σίγουρα βρίσκεται πολύ μακριά από την Αθήνα, για να μπορέσουν οι κατοικοεδρεύοντες στην πρωτεύουσα πολιτικοί να ακούσουν τους παλμούς της καρδιάς των Θρακιωτών Μουσουλμάνων. *Ο Γιώργος Α. Δούδος, έχει διατελέσει επί 12 και περισσότερα χρόνια Νομικός Σύμβουλος του τελευταίου Μουφτή Κομοτηνής Χαφούζ Μέτσο Τζεμαλή. ©ΓΙΩΡΓΟΣ Α. ΔΟΥΔΟΣ 30/08/2022

ΕΛΕΗΜΩΝ ΚΑΡΔΙΑ, COMPASSION, KARUNA

Την περίοδο του 15αύγουστου και εφέτος, όπως και άλλες χρονιές πρωτύτερα, υπήρξαμε τραγικοί μάρτυρες καταστροφών από πυρκαγιές, στον τόπο μας, όπως και σε άλλες γειτονιές της κοινής Κατοικίας μας (Ισπανία, Πορτογαλία, Καλιφόρνια κ.α.). Οι άνθρωποι, και κυρίως “πιστοί” του Χριστιανισμού, ενώ λιγότερο του Ισλάμ και του Ιουδαϊσμού, εδώ και αιώνες, έχουν υιοθετήσει την στρεβλή πεποίθηση, πως ο άνθρωπος είναι ο απόλυτος επικυρίαρχος του Σύμπαντος. “ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον, κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ ἐποίησεν αὐτόν, ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς. καὶ εὐλόγησεν αὐτοὺς ὁ Θεός, λέγων· αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε καὶ πληρώσατε τὴν γῆν καὶ κατακυριεύσατε αὐτῆς” (Γένεσις 1:27-28). Ιδίως αυτό το “κατακυριεύσατε” την γη στην βιβλική διήγηση της δημιουργίας του ανθρώπου, έχει εκληφθεί σαν δικαίωμα ακραίας εκμετάλλευσης των φυσικών πόρων της γης. Γιατί μάλλον σκόπιμα οι άνθρωποι λησμονούν την εξής παρακαταθήκη του Δημιουργού: “Καὶ ἔλαβε Κύριος ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον, ὃν ἔπλασε, καὶ ἔθετο αὐτὸν ἐν τῷ παραδείσῳ τῆς τρυφῆς, ἐργάζεσθαι αὐτὸν καὶ φυλάσσειν” (Γένεσις 2: 15). Κρατούμε οι άνθρωποι το “κατακυριεύσατε” και παραβλέπουμε το “φυλάσσειν”.... Κάποια στιγμή της ιστορικής μας διαδρομής εμφανίστηκε ο καπιταλισμός, που παρά τις προσαρμογές του στις κάθε φορά συνθήκες, που επικρατούν, παραμένει συνεπής σε τούτο: το κέρδος είναι ο ύψιστος στόχος. Ο καπιταλισμός επαναφέρει με εμμονή στο βάθρο του, τον χρυσό μόσχο των Εβραίων στην έρημο. Μάλιστα η λατρεία του κέρδους, δηλαδή του χρυσού μόσχου, εντός εκκλησιών, συναγωγών και τζαμιών, είναι η πιο ευτελής και χυδαία εκκοσμίκευση. Η λατρεία του κέρδους είναι η απόλυτη άρνηση του Θεού, η έσχατη ειδωλολατρία, από ανθρώπους που επικαλούνται υποκριτικά πίστη στο Θεό. Μάλιστα σε όλους αυτούς, που χάριν της αύξησης των κερδών τους και της συσσώρευσης πλούτου, καταστρέφουν την Μητέρα Φύση, αν και καμώνονται, πως σέβονται τον Θεό και τηρούν “τας παραδόσεις”, υπάρχει ένας λόγος του Παύλου που σκόπιμα αγνοούν: “οἱ χρώμενοι τῷ κόσμῳ τούτῳ ὡς μὴ καταχρώμενοι· παράγει γὰρ τὸ σχῆμα τοῦ κόσμου τούτου” (όσοι χρησιμοποιούν τα αγαθά αυτού του κόσμου, ας μην κάνουν κατάχρηση· γιατί η μορφή του κόσμου είναι προσωρινή και παρέρχεται) (Α΄ Επιστολή προς Κορινθίους 7: 31). Αν κατανοούσαμε την παραπάνω φράση του Παύλου, αποδεσμευμένοι από τις εσχατολογικές προσδοκίες εκείνης της εποχής, η προσωρινότητα της μορφής του κόσμου, αναφέρεται στο ό,τι ο κόσμος είναι εύθραυστος και ευαίσθητος. Κυρίως σε χώρες της Δύσης, συχνά γίνεται λόγος για την ανάγκη και την αξία της “compassion”, που στα ελληνικά μεταφράζεται από τα αγγλικά ως συμπόνια ή ευσπλαχνία. Νομίζω ότι η αξία της compassion στη Δύση, μάλλον οφείλεται στην θετική επιρροή που έχει ασκήσει ο Βουδισμός ως κοσμοαντίληψη και βιοθεωρία. Στην παράδοση του Ανατολικού Χριστιανισμού η έννοια της compassion ή της karuna, όπως αποδίδεται στο Βουδισμό, όχι μόνο δεν είναι άγνωστη, αλλά υπάρχει ως έννοια της “ελεήμονος καρδίας”. Είναι μια κατάσταση της ύπαρξης του ανθρώπου, που οικοδομεί σχέσεις αρμονίας με τον Κόσμο και είναι απόλυτα αρνητική σε κάθε σχέση εκμετάλλευσης. Και παραπέρα, ελάχιστη σχέση έχει η “ελεήμων καρδία” με ό,τι εννοούμε σαν ελεημοσύνη, ως υποκατάστατο της αλληλεγγύης και της αξίωσης για δικαιοσύνη. «Ἁγίου Ἰσαάκ τοῦ Σύρου Περί τῆς ἐλεήμονος καρδίας. ‘Καί τί ἐστίν ἐλεήμων καρδία; Καί εἶπε· καῦσις καρδίας ὑπέρ πάσης κτίσεως, ὑπέρ τῶν ἀνθρώπων, καί τῶν ὀρνέων, καί τῶν ζώων, καί τῶν δαιμόνων, καί ὑπέρ παντός κτίσματος. Καί ἐκ τῆς μνήμης αὐτῶν, καί τῆς θεωρίας αὐτῶν ρέουσιν οἱ ὀφθαλμοί αὐτοῦ δάκρυα. Ἐκ τῆς πολλῆς και σφοδρᾶς ἐλεημοσύνης τῆς συνεχούσης ἡ καρδία αὐτοῦ, καί οὐ δύναται βαστάξαι ἢ ἀκοῦσαι, ἢ ἰδεῖν βλάβην τινά, ἢ λύπην μικράν ἐν τῇ κτίσει γινομένην. Καί διά τοῦτο καί ὑπέρ τῶν ἀλόγων, καί ὑπέρ τῶν ἐχθρῶν τῆς ἀληθείας, καί ὑπέρ τῶν βλαπτόντων αὐτήν ἐν πάσῃ ὣρᾳ εὐχήν μετά δακρύων προσφέρει, τοῦ φυλαχθῆναι αὐτούς, καί ἱλασθῆναι αὐτούς ὁμοίως καί ὑπέρ τῆς φύσεως τῶν ἑρπετῶν ἐκ τῆς πολλῆς αὐτοῦ ἐλεημοσύνης τῆς κινουμένης ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ ἀμέτρως καθ’ ὁμοιότητα Θεοῦ’». (Αγίου Ισαάκ του Σύρου: Τα Ευρεθέντα Ασκητικά. Απόσπασμα· Λόγος ΠΑ΄(81), Περί διαφοράς αρετών και περί τελειότητος παντός δρόμου).

Εις μνημόσυνο της οσιακής μνήμης Μαριάννας της Μπαλκαντζή...

Η Μαριάννα η Φίλη μου, είναι μια ύπαρξη υπέροχη. Λέω είναι και όχι ήταν, γιατί οι άνθρωποι που στην επίγεια διαδρομή τους ζούσαν στο Φως, ποτέ δεν σβήνουν! Η Μαριάννα ως αγία του Θεού, τώρα που αποδεσμεύτηκε από τους περιορισμούς του σώματος, είναι πιο κοντά στους ανθρώπους που την αγάπησαν και αγαπούσε και η ίδια. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων και παρερμηνειών, ένα πρόσθετο σχόλιο: Παρά τα όσα, εξαιτίας στρέβλωσης πραγμάτων και νοημάτων επικρατούν, άγιοι του Θεού, είναι οι άνθρωποι που έζησαν με πολλή αγάπη για τον Θεό, οι ανάσες τους ήταν εισπνοές και εκπνοές του Θεού.... Άγιοι δεν είναι όσοι και όσες έχουν εγγραφεί στις δέλτους του εορτολογίου της Εκκλησίας, αλλά εκείνες και εκείνοι, που στη συνείδηση ανθρώπων, που τους γνώριζαν, μπορούν να μαρτυρήσουν για την ένθεη αγάπη τους. Οι Άγιοι του Θεού δεν ήταν τέλειοι, ούτε αλάθητοι. Συχνά κατρακυλούσαν στον βούρκο και κυλιόντουσαν ωσάν χοίροι. Μα πάντα η αγάπη τους για τον Χριστό, τους έδινε δύναμη να σηκωθούν και να λευκανθούν.... Οι Άγιοι του Θεού δεν ήταν αλάθητοι, αλλά όπως όλοι μας, έκαναν λάθη, ακόμα και σε ζητήματα πίστης. Αλλά ποτέ δεν πρόβαλλαν το εγώ τους μπροστά από το έλεος και την αγάπη του Θεού, ποτέ δεν έκρυβαν τον Χριστό για να προβάλλουν το "μούτρο" τους. Στη δική μου συνείδηση η αγαπημένη μου Μαριάννα είναι μια Αγία του Θεού και μάλιστα. Μάλιστα μαρτυρώ, πως είχε το χάρισμα της ταπείνωσης να ζει μια οσιακή σαλότητα, που μάλλον θα σκανδάλιζε τους “ευσεβείς”, αμφοτέρων των φύλων, που ηδονίζονται με την υποκρισία τους....

Σχόλια

ΤΟ ΜΕΤΕΜΦΥΛΙΑΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΗΣ ΔΕΞΙΑΣ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΠΙΒΙΩΝΕΙ ΣΤΗ ΧΩΡΑ!!!

Το μετεμφυλιακό κράτος δυστυχώς, επιβιώνει. Αναμφίβολα μέλη, στελέχη και ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας (σκόπιμα δεν αναφέρομαι σε οπαδούς) με δημοκρατικό φρόνημα υπάρχουν! Το πρόβλημα είναι, πως αποτελούν ελαχιστότατη μειοψηφία σε έναν “ορυμαγδό”, που δημιουργούν οι Δεξιοί, που έχουν βρει καταφύγιο και κρησφύγετο σε τούτο το κόμμα. Ιδίως από την ώρα, που ακροδεξιά στοιχεία, όπως ο άλλοτε Führer της νεολαίας της ΕΠΕΝ (κόμματος που είχε ιδρύσει από την φυλακή ο προδότης στρατιωτικός Γεώργιος Παπαδόπουλος) Μαυρουδής Βορίδης, ο τηλεβιβλιοπώλης Σπυρίδων-Άδωνις Γεωργιάδης και ο Αθανάσιος Πλεύρης, γιος του καθ’ ομολογίαν του φασίστα και προπαγανδιστή του αντισημιτισμού στην Ελλάδα Κωνσταντίνου Πλεύρη, κατάφεραν να επιπλεύσουν στο κόμμα και να καταστήσουν υποχείριο τον Κυριάκο Μητσοτάκη, η Νέα Δημοκρατία εξέπεσε στην κλασική χοάνη Δεξιών! Ο Δεξιός στην Ελλάδα, δεν πιστεύει στην Δημοκρατία. Αυτό είναι βασικό πρόβλημα. Επιδιώκει, παραβιάζοντας νόμους, καταπατώντας το Σύνταγμα, να κυβερνά την χώρα η Δεξιά, ακόμα και αν πρόκειται απροκάλυπτα για δεξιά δικτατορία, όπως είχε συμβεί το 1967. Η Δεξιά στην Ελλάδα διακρίθηκε πάντοτε για την εθελοδουλεία της σε ξένα συμφέροντα, σε βάρος των συμφερόντων του ελληνικού λαού. Διακρίθηκε για την υπερβολική πατριδοκαπηλεία της και για έναν στομφώδη λόγο περί υπερασπίσεως των εθνικών συμφερόντων, ενώ, κατά αδιάψευστες ιστορικές μαρτυρίες, αποκαλυπτόταν πάντοτε ότι ενεργούσε ως προδότης της πατρίδας! Αν στην Ελλάδα η Δημοκρατία δεν είχε καταστεί ανάπηρη, ιδίως αφότου ανέλαβε την κυβέρνηση ο Κυριάκος Μητσοτάκης, το τελευταίο σκάνδαλο των υποκλοπών παρακολούθησης Έλληνα πολιτικού και μέλους του Ευρωκοινοβουλίου, θα επέφερε παραίτηση του Πρωθυπουργού και της κυβέρνησής του. Αλλά, ακριβώς, επειδή η Δεξιά και η Νέα Δημοκρατία, που έχει κακοποιηθεί από τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τους “σύντεκνούς του” στη νομή της εξουσίας, δεν διαθέτουν δημοκρατικό ήθος, δεν πρόκειται να παραιτηθούν! Το “διάγγελμα” του Πρωθυπουργού, εκτός κοινοβουλίου, ως διάλειμμα στην περίοδο της ραστώνης του, ένα πράγμα αποδεικνύει δυστυχώς: ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, μολονότι κατά το νόμο είναι ο πολιτικός προϊστάμενος της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, δηλώνει άγνοια υποκλοπών που ενεργούσε η υπό την εποπτεία του μυστική υπηρεσία της χώρας κατά του τωρινού ηγέτη κοινοβουλευτικού κόμματος! Η δήλωση αυτή είναι εξαιρετικά επικίνδυνη, διότι μπορεί να μας προϊδεάζει, ότι αν αποκαλυφθούν εγκληματικά λάθη και ασυγχώρητες παραλείψεις από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, σε βάρος ζωτικών συμφερόντων της Ελλάδος, να ακούσουμε σε διάγγελμα τον κ. Μητσοτάκη, ότι είχε άγνοια όλων αυτών! 9 Αυγούστου 2022