ΟΤΑΝ Ο ΗΛΙΟΣ ΑΝΑΤΕΙΛΕΙ ΑΠΟ ΤΗ ΔΥΣΗ...

Υπάρχει το εξής χαντίθ: Ο Αγγελιοφόρος του Θεού είπε, «η Ώρα κατάλυσης της παρούσας τάξης πραγμάτων, δεν πρόκειται να έρθει, μέχρι να ανατείλει ο ήλιος από τη δύση, και όταν συμβεί αυτό, και το δουν οι άνθρωποι, τότε όλοι τους θα πιστέψουν. (Συλλογή Χαντίθ Sahih Al Bukhari 6506). Στον μεγάλο Κήπο του Ισλάμ εδώ και αιώνες έχουν βλαστήσει κάποια πανέμορφα δέντρα με ευωδιαστά άνθη. Οι ρίζες τους είναι πολύ βαθιές μέσα στη γη. Αν σκάψουμε, θα δούμε έκπληκτοι, ότι οι ρίζες αυτών των δέντρων φτάνουν αρκετά μακριά από τον περίβολο του Κήπου. Αλλά και από τα ευωδιαστά άνθη τους και τους καρπούς που προσφέρουν, δεν είναι λίγοι όσοι πέφτουν έξω από τα όρια του Κήπου. Μιλώ για τις Αδελφότητες των Δερβίσηδων, που εδώ και αιώνες φανερώθηκαν σε περιοχές της Περσίας, της Μεσοποταμίας, της Κεντρικής Ασίας, της Ανδαλουσίας και της Βόρειας Αφρικής, της Τουρκίας και των Βαλκανίων. Όλες αυτές οι περιοχές, όποια ονόματα κι αν έχουν ντυθεί από την Ιστορία βρίσκονται στην Ανατολή και ο ήλιος τα πρωινά σηκώνεται για να ζεστάνει τη Δύση απ' αυτές τις περιοχές. Οι Αδελφότητες των Δερβίσηδων διέσωζαν την μυστική Οδό μέθεξης του ανθρώπου στην Ύπαρξη της Όντως Ζωής. Ανάλογα με τον τόπο καταγωγής τους, αυτές οι Αδελφότητες δροσίζονταν από αρχαίες πηγές, που ανέβλυζαν το Ύδωρ το Ζων, πάρα πολλά χρόνια πριν φανερώσει από την άφιλη έρημο το μήνυμά του ο Προφήτης Μωάμεθ. Ο Ιησούς κατείχε ξεχωριστή μερίδα στην καρδιά των Σούφι, όπως αλλιώς είναι γνωστοί οι Δερβίσηδες. Με το πέρασμα των χρόνων, ενώ ο πρωτομάρτυρας του Σουφισμού Μανσούρ αλ Χάλλατζ δολοφονήθηκε από την ισλαμική Εξουσία, γιατί, καθώς η δική του ύπαρξη έσβηνε εντός της Ύπαρξης του Αγαπημένου του, είχε φωνάξει "Αν αλ Χακ" (είμαι η Αλήθεια), όπως μερικούς αιώνες πρωτύτερα είχε μαρτυρήσει στο σταυρό ο Ιησούς, σε χώρες της Ανατολής, οι Αδελφότητες των Δερβίσηδων υποτάχθηκαν σε εξουσίες, θρησκευτικές και πολιτικές. Τα φτερά τους, που πετούσαν ελεύθερα αναζητώντας απαντήσεις σε κάθε λογής ερωτήματα, για τη ζωή, για τον έρωτα, για τον Θεό, κρύφτηκαν κάτω από την χέργκα (ράσο) ή την χαϊντερία (αμάνικο σακάκι) που φορούν. Στο Ιράν, οι Μολλάδες τους καταδιώκουν μέχρι θανάτου κι αυτοί, γυναίκες και άντρες φεύγουν να σωθούν στη Δύση. Αλλού κραυγάζουν σαν μανιασμένοι ή μπήγουν στο σώμα τους σπαθιά χωρίς να ματώνουν και θαρρούν πως μ' αυτές τις επιδείξεις δύναμης θα δουν το πρόσωπο του Θεού.... Έτσι, όσοι διασώζουν πλέον αυτήν την θαυμαστή παράδοση του Σουφισμού ή Τασσαούφ, όπως λέγεται ανάμεσα στους Δερβίσηδες, κυρίως ζουν στη Δύση κι εκείνοι που απέμειναν σε χώρες της Ανατολής, κρύβονται όπως οι αρχαίοι ασκητές σε απόμερες γωνιές της γης. Εκτός από τον Μανσούρ αλ Χάλλατζ, μνημονεύουμε τον Ιμπραήμ αλ Άζαμ, που εγκατέλειψε το θρόνο του, που τον περίμενε στην πόλη Μπαλκχ και μαθήτευσε επί χρόνια στη Συρία, δίπλα στον Χριστιανό ερημίτη Συμεών, χωρίς ούτε ο Ιμπραήμ, ούτε ο γέροντας Συμεών να λοξοδρομήσουν.... Η φωτογραφία της ανάρτησης είναι πίνακας του θανάτου του Mansur al Hallaj, με σταύρωση, όπως ήταν ο θάνατος του Ιησού Χριστό.