Η ΑΜΕΤΡΟΕΠΕΙΑ ΕΝΟΣ ΕΛΛΗΝΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΙΕΡΑΡΧΗ

Ο Μητροπολίτης Βεροίας και Ναούσης κ. Παντελεήμων (κατά κόσμον Ιωάννης Καλπακίδης) μετέτρεψε το μουσουλμανικό τέμενος της Βέροιας, γνωστό ως ‘Μουσά Τσελεμπή ή Μεντρεσέ Τζαμί’, που σχετικά πρόσφατα αποκαταστάθηκε με δαπάνες του ελληνικού κράτους και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε εκκλησιαστικό πολιτιστικό κέντρο. Η ενέργεια του μητροπολίτη αμφισβητήθηκε έντονα από τον κ. Γιώργο Λιόλιο με σχετικό άρθρο του στην εφημερίδα της Βέροιας «Μακεδονική» (02.07.10). Ακολούθησε απάντηση του μητροπολίτη κ. Π. Καλπακίδη στην ίδια εφημερίδα (06.07.10) και το θέμα έλαβε ευρύτερες πανελλαδικές διαστάσεις με άρθρο του Νίκου Βατόπουλου στην ‘Κθημερινή’ της 24.07.10.
Η απάντηση του κ. Παντελεήμονα Καλπακίδη διακρίνεται από έντονη αμετροέπεια, η οποία είναι καταφανής πίσω από το «γλυκερό» ύφος της. Συνήθως οι Έλληνες «δεσπότες» των επαρχιακών μητροπόλεων, έτσι προτιμούν δυστυχώς να αποκαλούνται οι επίσκοποι της Ορθόδοξης Εκκλησίας, δεν είναι εξοικειωμένοι με την κριτική. Άλλωστε είναι πράγματι νομείς εξουσίας δεσποτικής. Αν στην Καθολική Εκκλησία υπάρχει ένας Πάπας στην Ελλάδα έχουμε τόσους πάπες, όσοι είναι και οι επαρχιούχοι μητροπολίτες της Ορθόδοξης Εκκλησίας σε όλη την επικράτεια. Οι πρωτοβουλίες του, οι ενέργειές τους είναι εκ προοιμίου κατοχυρωμένες από το δεσποτικό αλάθητο….
Ο Μητροπολίτης Βεροίας και Ναούσης υπεραμύνεται της μετατροπής του τεμένους σε εκκλησιαστικό κέντρο, καθόσον τούτο είναι ιδιοκτησία της Μητροπόλεως και επομένως η Μητρόπολη μπορεί ανέλεγκτα να αποφασίσει ως προς την χρήση του τεμένους….
Στη συνέχεια ο κ. Π. Καλπακίδης ενδύεται τον «εθναρχικό μανδύα» που συνηθίζουν πολλοί συνάδελφοί του να φορούν είτε συνεχώς είτε κατά καιρούς και αναλίσκεται σε μύδρους κατά της Τουρκίας και της διακυβερνήσεως των «Οσμανιδών». Αναφέρεται σε χριστιανικούς ναούς που ερείπωσαν στην Μικρά Ασία, στη βόρεια Κύπρο κ.λπ., κ.λπ.. Αναφέρεται στην υποχρεωτική ελληνοτουρκική ανταλλαγή των πληθυσμών που επακολούθησε την αποτυχημένη ελληνική εκστρατεία στην Μικρά Ασία το 1922. Δεν παραλείπει να χρεώσει, εντελώς ανιστόρητα, την ανταλλαγή στον Κεμάλ Ατατούρκ και στον Ισμέτ Ινονού, ενώ η ιστορία της εποχής καταδεικνύει πως υπήρξε απαίτηση του Βενιζέλου ο ξεριζωμός των Ελληνορθόδοξων από την Οθωμανική Τουρκία και η εγκατάστασή τους στην Ελλάδα και ο αντίστοιχος ξεριζωμός των Μουσουλμάνων από την Ελλάδα και η μεταφορά τους στην Τουρκία. Η αμετροέπεια του Μητροπολίτη κορυφώνεται με την κατακλείδα του υστερογράφου του, που αποτελεί ειρωνική επίθεση κατά του αρθρογράφου της εφημερίδας κ. Λιόλου: « Βεβαίως καταννοώ ότι μετά τη βράβευσή σας από την Ισραηλιτική Κοινότητα θα θέλατε ασφαλώς και μία αντίστοιχη Ισλαμικής προελεύσεως». Έτσι για να κατανοήσει ο κ.Λιόλιος και ο καθένας και η καθεμιά που θα τολμήσει να τον μιμηθεί και να αμφισβητήσει δημόσια το δεσποτικό αλάθητο του κ. Καλπακίδη πως οι δεσπότες, πέραν των ευλογιών που μοιράζουν μπορούν ανενδοιάστως να θέτουν υπό αμφισβήτηση την ανιδιοτέλεια όσων τολμούν έστω να αμφισβητήσουν τις αποφάσεις τους, οι οποίες ποτέ δεν υπήρξαν αποτέλεσμα διαλόγου με τους πιστούς….
Οι εθνικές ορθόδοξες εκκλησίες δυστυχώς πάσχουν από έναν χυδαίο ρατσιστικό εθνικισμό, φορείς του οποίου δυστυχώς είναι οι ταγοί των εκκλησιών αυτών, με λίγες εξαιρέσεις. Αν μάλιστα ληφθεί υπόψη ότι η τοπική Σύνοδος της Κωνσταντινουπόλεως του 1872 (της Ορθόδοξης Εκκλησίας), καταδίκασε τον ‘εθνοφυλετισμό’ ως αίρεση, η επιμονή συγχρόνων ορθοδόξων ιεραρχών, με προεξάρχοντες Έλληνες, Σέρβους, Ρώσους, που πρώτα βάζουν το «έθνος» τους και από κάποια κρυφή γωνία επιτρέπουν να φανεί και το πρόσωπο του Χριστού στο προσκήνιο, φανερώνει την τραγική έκπτωση ήθους που βιώνει η διχασμένη Ορθόδοξη Εκκλησία στην εποχή μας.
Έτσι ο Μητροπολίτης Βεροίας και Ναούσης μολονότι επικαλείται την οικουμενικότητα στην απάντησή του, εντούτοις αποδεικνύεται έντονα «εθνοφυλετιστής» με όσα ισχυρίζεται με περισσήν αήθεια και ανακρίβεια ιστορική. Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης που έχει πεθάνει αποκαλούσε δημόσια τους Μακεδόνες Ορθοδόξους Χριστιανούς (πολίτες της Δημοκρατίας της Μακεδονίας) «γύφτους» γιατί επιβουλεύονταν την ελληνικότητα της Μακεδονίας!
Την ιστορία του Μεντρεσέ Τζαμί δεν την είπαν με ακρίβεια στον κ. Π. Καλπακίδη. Όταν ο μητροπολίτης ήταν διάκονος στο Λονδίνο ως Θεόφιλος Καλπακίδης, το τζαμί, ιδιοκτησίας της Μητροπόλεως ήταν πριονοκορδέλα και υποθέτω πως ορισμένοι Ελληνορθόδοξοι θα ήταν ευχαριστημένοι αν το τζαμί είχε γκρεμιστεί από κάποιο σεισμό ή είχε καταστραφεί από «τυχαία» πυρκαγιά ώσπου ευτυχώς αποφασίσθηκε η αποκατάστασή του όχι με δαπάνες της ιδιοκτήτριας….
Ο κ. Παντελεήμων Καλπακίδης φαίνεται πως ζήλεψε την φήμη του Μητροπολίτη Μαρωνείας και Κομοτηνής κ. Δαμασκηνού Ρουμελιώτη, ο οποίος κατέλαβε το Ιμαρέτ, συμπεριλαμβανομένου και του τεμένους, του Γαζή Εβρενός της Κομοτηνής και το μετέτρεψε σε εκκλησιαστικό μουσείο, όπως άλλοτε είχαν πράξει οι Βούλγαροι κατακτητές της Θράκης (τέλη 19ου αιώνα).
Αν εξαιρέσουμε το Οικουμενικό Πατριαρχείο, που συμμετέχει σε διοργανώσεις με σκοπό τον διαθρησκειακό και διαπολιτισμικό διάλογο, οι τοπικές μητροπόλεις στην Ελλάδα όχι απλά αγνοούν τέτοιες πρωτοβουλίες αλλά με ενέργειές τους και με πρωτοβουλίες μητροπολιτών μάχονται τον διαθρησκειακό διάλογο και αμφισβητούν την αξία της διαπολιτισμικής επικοινωνίας, όπως πράττει ο κ. Παντελεήμων Καλπακίδης στην απάντησή του προς τον κ. Λιόλιο και την εφημερίδα της Βέροιας «Μακεδονική». Είναι χαρακτηριστική η ακόλουθη περίοδος του απαντητικού κειμένου του μητροπολίτη: «Υποπτεύομαι ότι η διαφορά μας είναι η αλήθεια που οδηγεί από την σκοτεινή στην φωτεινή ζώνη του εαυτού μας, κάτι εκ διαμέτρου αντίθετο προς τον δήθεν πολλαπλό και ποικίλο και βολευμένως ηδύ άνθρωπο της «πολυπολιτισμικότητας», που άτεχνώς εισηγείσθε, την μόλις ένα βήμα απέχουσαν από την τυραννία, την άντικρυς αντίθετη προς την Οικουμενικότητα της Ελληνορθοδοξίας πού ενστερνίζομαι».

Το άρθρο του κ. Γ. Λιόλιου και την απάντηση του Μητροπολίτη Βεροίας και Ναούσης κ. Παντελεήμονα Καλπακίδη μπορεί κάθε ενδιαφερόμενος να ανασύρει από την ιστοσελίδα της εφημερίδας «Μακεδονική» www.maknews.gr, ενώ το άρθρο της «Καθημερινής» από την ιστοσελίδα news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_1_24/07/2010_409052.

Universal Declaration of the Rights of Mother Earth

World Peoples Summit on Climate Change, Cochabamba, Bolivia
Friday, 30 Apr 2010

Preamble
We, the peoples and nations of Earth:
considering that we are all part of Mother Earth, an indivisible, living community of interrelated and interdependent beings with a common destiny;gratefully acknowledging that Mother Earth is the source of life, nourishment and learning and provides everything we need to live well;
recognizing that the capitalist system and all forms of depredation, exploitation, abuse and contamination have caused great destruction, degradation and disruption of Mother Earth, putting life as we know it today at risk through phenomena such as climate change;
convinced that in an interdependent living community it is not possible to recognize the rights of only human beings without causing an imbalance within Mother Earth;
affirming that to guarantee human rights it is necessary to recognize and defend the rights of Mother Earth and all beings in her and that there are existing cultures, practices and laws that do so;
conscious of the urgency of taking decisive, collective action to transform structures and systems that cause climate change and other threats to Mother Earth;
proclaim this Universal Declaration of the Rights of Mother Earth, and call on the General Assembly of the United Nation to adopt it, as a common standard of achievement for all peoples and all nations of the world, and to the end that every individual and institution takes responsibility for promoting through teaching, education, and consciousness raising, respect for the rights recognized in this Declaration and ensure through prompt and progressive measures and mechanisms, national and international, their universal and effective recognition and observance among all peoples and States in the world.
Article 1. Mother Earth
(1) Mother Earth is a living being.
(2) Mother Earth is a unique, indivisible, self-regulating community of interrelated beings that sustains, contains and reproduces all beings.
(3) Each being is defined by its relationships as an integral part of Mother Earth.
(4) The inherent rights of Mother Earth are inalienable in that they arise from the same source as existence.
(5) Mother Earth and all beings are entitled to all the inherent rights recognized in this Declaration without distinction of any kind, such as may be made between organic and inorganic beings, species, origin, use to human beings, or any other status.
(6) Just as human beings have human rights, all other beings also have rights which are specific to their species or kind and appropriate for their role and function within the communities within which they exist.
(7) The rights of each being are limited by the rights of other beings and any conflict between their rights must be resolved in a way that maintains the integrity, balance and health of Mother Earth.
Article 2. Inherent Rights of Mother Earth
(1) Mother Earth and all beings of which she is composed have the following inherent rights:
(a) the right to life and to exist;
(b) the right to be respected;
(c) the right to regenerate its bio-capacity and to continue its vital cycles and processes free from human disruptions;
(d) the right to maintain its identity and integrity as a distinct, self-regulating and interrelated being;
(e) the right to water as a source of life;
(f) the right to clean air;
(g) the right to integral health;
(h) the right to be free from contamination, pollution and toxic or radioactive waste;
(i) the right to not have its genetic structure modified or disrupted in a manner that threatens it integrity or vital and healthy functioning;
(j) the right to full and prompt restoration the violation of the rights recognized in this Declaration caused by human activities;
(2) Each being has the right to a place and to play its role in Mother Earth for her harmonious functioning.
(3) Every being has the right to wellbeing and to live free from torture or cruel treatment by human beings.
Article 3. Obligations of human beings to Mother Earth
(1) Every human being is responsible for respecting and living in harmony with Mother Earth.
(2) Human beings, all States, and all public and private institutions must:
(a) act in accordance with the rights and obligations recognized in this Declaration;
(b) recognize and promote the full implementation and enforcement of the rights and obligations recognized in this Declaration;
(c) promote and participate in learning, analysis, interpretation and communication about how to live in harmony with Mother Earth in accordance with this Declaration;
(d) ensure that the pursuit of human wellbeing contributes to the wellbeing of Mother Earth, now and in the future;
(e) establish and apply effective norms and laws for the defence, protection and conservation of the rights of Mother Earth;
(f) respect, protect, conserve and where necessary, restore the integrity, of the vital ecological cycles, processes and balances of Mother Earth;
(g) guarantee that the damages caused by human violations of the inherent rights recognized in this Declaration are rectified and that those responsible are held accountable for restoring the integrity and health of Mother Earth;
(h) empower human beings and institutions to defend the rights of Mother Earth and of all beings;
(i) establish precautionary and restrictive measures to prevent human activities from causing species extinction, the destruction of ecosystems or the disruption of ecological cycles;
(j) guarantee peace and eliminate nuclear, chemical and biological weapons;
(k) promote and support practices of respect for Mother Earth and all beings, in accordance with their own cultures, traditions and customs;
(l) promote economic systems that are in harmony with Mother Earth and in accordance with the rights recognized in this Declaration.
Article 4. Definitions
(1) The term “being” includes ecosystems, natural communities, species and all other natural entities which exist as part of Mother Earth.
(2) Nothing in this Declaration restricts the recognition of other inherent rights of all beings or specified beings.

Η ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΤΟΥ INTERNET ΚΑΙ ΤΩΝ BLOGS

Στη μνήμη του Σωκράτη Γκιόλια....

Κατά τη γνώμη μου η μεγαλύτερη και πιο καταλυτική επανάσταση στην οικουμενική ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού είναι η εφεύρεση του ηλεκτρονικού διαδικτύου (internet). Η χρήση των εφαρμογών του διαδικτύου από όσο το δυνατόν μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων, δίχως περιορισμούς γλωσσικούς ή φυλετικούς, από κάθε γωνιά της Γης, ακόμα και από περιοχές του πλανήτη οικονομικά ή κοινωνικά υποβαθμισμένες σηματοδοτεί μια ανατροπή άνευ προηγουμένου. Καταλύονται τα σύνορα των κρατών. Καθαιρούνται τα στεγανά στις γνώσεις και στην πληροφόρηση. Οι ειδήσεις διαδίδονται πλέον με μέτρο την ταχύτητα του φωτός και είναι δύσκολο ή και ακατόρθωτο σε αυταρχικούς δικτάτορες κάθε απόχρωσης να επιβάλλουν φραγμούς στην ελεύθερη διακίνηση της σκέψης και της ανταλλαγής απόψεων.
Τα blogs είναι μια ευρηματική εφαρμογή των δυνατοτήτων που προσφέρει το διαδίκτυο και είναι συντομογραφία των λέξεων web log. Τα blogs αναδείχθηκαν σε ένα εργαλείο είτε ατόμων, είτε μικρών ομάδων και έχουν συμβάλλει στην έκφραση ιδεών, στην καλλιέργεια του διαλόγου, στην ανταλλαγή και την προώθηση ειδήσεων, που ίσως δεν είναι αρεστές σε όσους ελέγχουν τη μαζική ενημέρωση.
Κατά καιρούς πολλές κυβερνήσεις, ακόμα και όσες αυτοπροσδιορίζονται ως δημοκρατικές και προσηλωμένες στην αξία της ελευθερίας, έχουν επιχειρήσει και επιμένουν ακόμα να θέσουν υπό έλεγχο τις ιστοσελίδες των bloggers, προβάλλοντας διάφορες αιτίες. Ο σκοπός είναι ένας: Να τεθεί υπό έλεγχο η διακίνηση των ιδεών, η διασπορά της ελεύθερης ενημέρωσης και εντέλει να καταλυθεί η ελευθερία της έκφρασης!
Δεν είναι μόνον οι κυβερνήσεις και τα κράτη που έχουν δυσαρεστηθεί από την έκπληξη του διαδικτύου. Είναι και ένα σωρό υποχθόνιοι κύκλοι που μάχονται τον ελεύθερο λόγο και επιδιώκουν την διασπορά μεταξύ των κοινωνιών του πιο τρομερού φόβου. Είναι οι τρομοκράτες του νου και των ψυχών και συνήθως ταυτίζονται με τους τρομοκράτες που χρησιμοποιούν όπλα διασπείροντας την τυφλή βία οπουδήποτε.
Η επανάσταση του διαδικτύου έχει δημιουργήσει τις δικές της προϋποθέσεις για μια άλλου είδους παγκοσμιοποίηση και όχι σαν αυτή του καπιταλισμού, που μηχανεύεται την ολοκληρωτική αλλοτρίωση του ανθρώπινου προσώπου και της ανθρώπινης κοινωνίας χάριν του κέρδους, του όλο και πιο τεράστιου κέρδους….
Τα blogs ακόμα κι εκείνα που βάσιμα μπορεί να προκαλούν έντονη αμφισβήτηση, ακόμα κι εκείνα που λειτουργούν ως πειθήνιοι υπήκοοι της διεθνούς τάξης, που θρυμματίζει την αξία της ανθρώπινης ύπαρξης και βιάζει ξεδιάντροπα το σώμα της Μητέρας Γης, προάγουν τον διάλογο, την επικοινωνία σ’ ένα αφιλόξενο περιβάλλον και συμβάλλουν στην προβολή ποικίλων εναλλακτικών προτάσεων προς αναίρεση των αδιεξόδων.