Ο Μητροπολίτης Βεροίας και Ναούσης κ. Παντελεήμων (κατά κόσμον Ιωάννης Καλπακίδης) μετέτρεψε το μουσουλμανικό τέμενος της Βέροιας, γνωστό ως ‘Μουσά Τσελεμπή ή Μεντρεσέ Τζαμί’, που σχετικά πρόσφατα αποκαταστάθηκε με δαπάνες του ελληνικού κράτους και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε εκκλησιαστικό πολιτιστικό κέντρο. Η ενέργεια του μητροπολίτη αμφισβητήθηκε έντονα από τον κ. Γιώργο Λιόλιο με σχετικό άρθρο του στην εφημερίδα της Βέροιας «Μακεδονική» (02.07.10). Ακολούθησε απάντηση του μητροπολίτη κ. Π. Καλπακίδη στην ίδια εφημερίδα (06.07.10) και το θέμα έλαβε ευρύτερες πανελλαδικές διαστάσεις με άρθρο του Νίκου Βατόπουλου στην ‘Κθημερινή’ της 24.07.10.
Η απάντηση του κ. Παντελεήμονα Καλπακίδη διακρίνεται από έντονη αμετροέπεια, η οποία είναι καταφανής πίσω από το «γλυκερό» ύφος της. Συνήθως οι Έλληνες «δεσπότες» των επαρχιακών μητροπόλεων, έτσι προτιμούν δυστυχώς να αποκαλούνται οι επίσκοποι της Ορθόδοξης Εκκλησίας, δεν είναι εξοικειωμένοι με την κριτική. Άλλωστε είναι πράγματι νομείς εξουσίας δεσποτικής. Αν στην Καθολική Εκκλησία υπάρχει ένας Πάπας στην Ελλάδα έχουμε τόσους πάπες, όσοι είναι και οι επαρχιούχοι μητροπολίτες της Ορθόδοξης Εκκλησίας σε όλη την επικράτεια. Οι πρωτοβουλίες του, οι ενέργειές τους είναι εκ προοιμίου κατοχυρωμένες από το δεσποτικό αλάθητο….
Ο Μητροπολίτης Βεροίας και Ναούσης υπεραμύνεται της μετατροπής του τεμένους σε εκκλησιαστικό κέντρο, καθόσον τούτο είναι ιδιοκτησία της Μητροπόλεως και επομένως η Μητρόπολη μπορεί ανέλεγκτα να αποφασίσει ως προς την χρήση του τεμένους….
Στη συνέχεια ο κ. Π. Καλπακίδης ενδύεται τον «εθναρχικό μανδύα» που συνηθίζουν πολλοί συνάδελφοί του να φορούν είτε συνεχώς είτε κατά καιρούς και αναλίσκεται σε μύδρους κατά της Τουρκίας και της διακυβερνήσεως των «Οσμανιδών». Αναφέρεται σε χριστιανικούς ναούς που ερείπωσαν στην Μικρά Ασία, στη βόρεια Κύπρο κ.λπ., κ.λπ.. Αναφέρεται στην υποχρεωτική ελληνοτουρκική ανταλλαγή των πληθυσμών που επακολούθησε την αποτυχημένη ελληνική εκστρατεία στην Μικρά Ασία το 1922. Δεν παραλείπει να χρεώσει, εντελώς ανιστόρητα, την ανταλλαγή στον Κεμάλ Ατατούρκ και στον Ισμέτ Ινονού, ενώ η ιστορία της εποχής καταδεικνύει πως υπήρξε απαίτηση του Βενιζέλου ο ξεριζωμός των Ελληνορθόδοξων από την Οθωμανική Τουρκία και η εγκατάστασή τους στην Ελλάδα και ο αντίστοιχος ξεριζωμός των Μουσουλμάνων από την Ελλάδα και η μεταφορά τους στην Τουρκία. Η αμετροέπεια του Μητροπολίτη κορυφώνεται με την κατακλείδα του υστερογράφου του, που αποτελεί ειρωνική επίθεση κατά του αρθρογράφου της εφημερίδας κ. Λιόλου: « Βεβαίως καταννοώ ότι μετά τη βράβευσή σας από την Ισραηλιτική Κοινότητα θα θέλατε ασφαλώς και μία αντίστοιχη Ισλαμικής προελεύσεως». Έτσι για να κατανοήσει ο κ.Λιόλιος και ο καθένας και η καθεμιά που θα τολμήσει να τον μιμηθεί και να αμφισβητήσει δημόσια το δεσποτικό αλάθητο του κ. Καλπακίδη πως οι δεσπότες, πέραν των ευλογιών που μοιράζουν μπορούν ανενδοιάστως να θέτουν υπό αμφισβήτηση την ανιδιοτέλεια όσων τολμούν έστω να αμφισβητήσουν τις αποφάσεις τους, οι οποίες ποτέ δεν υπήρξαν αποτέλεσμα διαλόγου με τους πιστούς….
Οι εθνικές ορθόδοξες εκκλησίες δυστυχώς πάσχουν από έναν χυδαίο ρατσιστικό εθνικισμό, φορείς του οποίου δυστυχώς είναι οι ταγοί των εκκλησιών αυτών, με λίγες εξαιρέσεις. Αν μάλιστα ληφθεί υπόψη ότι η τοπική Σύνοδος της Κωνσταντινουπόλεως του 1872 (της Ορθόδοξης Εκκλησίας), καταδίκασε τον ‘εθνοφυλετισμό’ ως αίρεση, η επιμονή συγχρόνων ορθοδόξων ιεραρχών, με προεξάρχοντες Έλληνες, Σέρβους, Ρώσους, που πρώτα βάζουν το «έθνος» τους και από κάποια κρυφή γωνία επιτρέπουν να φανεί και το πρόσωπο του Χριστού στο προσκήνιο, φανερώνει την τραγική έκπτωση ήθους που βιώνει η διχασμένη Ορθόδοξη Εκκλησία στην εποχή μας.
Έτσι ο Μητροπολίτης Βεροίας και Ναούσης μολονότι επικαλείται την οικουμενικότητα στην απάντησή του, εντούτοις αποδεικνύεται έντονα «εθνοφυλετιστής» με όσα ισχυρίζεται με περισσήν αήθεια και ανακρίβεια ιστορική. Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης που έχει πεθάνει αποκαλούσε δημόσια τους Μακεδόνες Ορθοδόξους Χριστιανούς (πολίτες της Δημοκρατίας της Μακεδονίας) «γύφτους» γιατί επιβουλεύονταν την ελληνικότητα της Μακεδονίας!
Την ιστορία του Μεντρεσέ Τζαμί δεν την είπαν με ακρίβεια στον κ. Π. Καλπακίδη. Όταν ο μητροπολίτης ήταν διάκονος στο Λονδίνο ως Θεόφιλος Καλπακίδης, το τζαμί, ιδιοκτησίας της Μητροπόλεως ήταν πριονοκορδέλα και υποθέτω πως ορισμένοι Ελληνορθόδοξοι θα ήταν ευχαριστημένοι αν το τζαμί είχε γκρεμιστεί από κάποιο σεισμό ή είχε καταστραφεί από «τυχαία» πυρκαγιά ώσπου ευτυχώς αποφασίσθηκε η αποκατάστασή του όχι με δαπάνες της ιδιοκτήτριας….
Ο κ. Παντελεήμων Καλπακίδης φαίνεται πως ζήλεψε την φήμη του Μητροπολίτη Μαρωνείας και Κομοτηνής κ. Δαμασκηνού Ρουμελιώτη, ο οποίος κατέλαβε το Ιμαρέτ, συμπεριλαμβανομένου και του τεμένους, του Γαζή Εβρενός της Κομοτηνής και το μετέτρεψε σε εκκλησιαστικό μουσείο, όπως άλλοτε είχαν πράξει οι Βούλγαροι κατακτητές της Θράκης (τέλη 19ου αιώνα).
Αν εξαιρέσουμε το Οικουμενικό Πατριαρχείο, που συμμετέχει σε διοργανώσεις με σκοπό τον διαθρησκειακό και διαπολιτισμικό διάλογο, οι τοπικές μητροπόλεις στην Ελλάδα όχι απλά αγνοούν τέτοιες πρωτοβουλίες αλλά με ενέργειές τους και με πρωτοβουλίες μητροπολιτών μάχονται τον διαθρησκειακό διάλογο και αμφισβητούν την αξία της διαπολιτισμικής επικοινωνίας, όπως πράττει ο κ. Παντελεήμων Καλπακίδης στην απάντησή του προς τον κ. Λιόλιο και την εφημερίδα της Βέροιας «Μακεδονική». Είναι χαρακτηριστική η ακόλουθη περίοδος του απαντητικού κειμένου του μητροπολίτη: «Υποπτεύομαι ότι η διαφορά μας είναι η αλήθεια που οδηγεί από την σκοτεινή στην φωτεινή ζώνη του εαυτού μας, κάτι εκ διαμέτρου αντίθετο προς τον δήθεν πολλαπλό και ποικίλο και βολευμένως ηδύ άνθρωπο της «πολυπολιτισμικότητας», που άτεχνώς εισηγείσθε, την μόλις ένα βήμα απέχουσαν από την τυραννία, την άντικρυς αντίθετη προς την Οικουμενικότητα της Ελληνορθοδοξίας πού ενστερνίζομαι».
Το άρθρο του κ. Γ. Λιόλιου και την απάντηση του Μητροπολίτη Βεροίας και Ναούσης κ. Παντελεήμονα Καλπακίδη μπορεί κάθε ενδιαφερόμενος να ανασύρει από την ιστοσελίδα της εφημερίδας «Μακεδονική» www.maknews.gr, ενώ το άρθρο της «Καθημερινής» από την ιστοσελίδα news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_1_24/07/2010_409052.
No comments:
Post a Comment