Ο κ. ΕΡΤΟΓΑΝ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ….

          Το Κυπριακό Πρόβλημα, δυστυχώς επίκαιρο αφού δεν έχει λυθεί ακόμα, αποτελεί για τη διεθνή πολιτική ιστορία ένα τραγικό αδιέξοδο που έχει κατασκευάσει στην Κύπρο ο ελληνικός και ο τουρκικός εθνικισμός! Οι ευθύνες προσώπων και από τις δύο κυρίαρχες κοινότητες του νησιού για τις πληγές και τα παθήματα των Κυπρίων δεν πρόκειται να σκεπασθούν από τη λήθη. Όσοι ηγέτες και από τις δύο πλευρές, μετά την ίδρυση του ανεξάρτητου ενιαίου κυπριακού κράτους το 1959 τορπίλισαν είτε με την εμμονή τους στην «ένωση», είτε με το πείσμα τους στη «διχοτόμηση» την Κυπριακή Δημοκρατία και την κυπριακή ταυτότητα όλων των  πολιτών του νησιού θα είναι για πάντα υπόλογοι στην ιστορία της Κύπρου. Όπως, στις συνειδήσεις των Κυπρίων, άνθρωποι που αγωνίστηκαν για την συμφιλίωση των δύο επί μέρους Κοινοτήτων, για την αποκατάσταση της ενότητας του νησιού μετά το 1974 θα πρέπει να τιμώνται πάντοτε. Κινήσεις όπως η ονομαζόμενη «Γιασεμή» στην κατεχόμενη βόρεια Κύπρο αξίζει να βρουν μιμητές. Προσωπικότητες, όπως ο αγωνιστής δημοσιογράφος Ιμπραχίμ Αζίζ αξίζουν κάθε τιμής και σεβασμού. Ο Αζίζ, 73 χρόνων σήμερα δηλώνει αυτό που βιώνει: «Είμαι πολίτης της Κυπριακής Δημοκρατίας που ενώνει τον τόπο αυτό. Τον εαυτό μου δεν τον μοίρασα στα δυο, ενώνω την Κύπρο και τον πληθυσμό της στην ίδια την ταυτότητά μου, την ίδια τη ζωή μου, και δεν μπορώ να δεχθώ τη διχοτόμηση και να είμαι όργανο του διαχωρισμού».

Το Κυπριακό ως πρόβλημα αποτελεί ένα μολυσμένο αγκάθι στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, τουλάχιστον από το Νοέμβριο του 1963, όταν ο πρόεδρος Μακάριος προκάλεσε συνταγματικό πραξικόπημα σε βάρος της τουρκοκυπριακής κοινότητας του νησιού. Από κει και πέρα οι προκλήσεις και οι πράξεις  βίας δυναμίτισαν στο έπακρο τις σχέσεις των δύο Κοινοτήτων του νησιού. Το αποκορύφωμα στην όξυνση των διακοινοτικών σχέσεων υπήρξε η δημιουργία το 1964 των ένδεκα περίφημων τουρκοκυπριακών θυλάκων, όπου υπό καθεστώς τρομοκρατίας εκ μέρους  των Ελληνοκυπρίων, οι Τουρκοκύπριοι υποχρεώθηκαν να ζουν εγκλωβισμένοι και περιορισμένοι σ’ αυτές τις περιοχές, αν ήθελαν η διαβίωσή τους να ήταν ασφαλής….

          Ο ταξίαρχος Ιωαννίδης, που κυβερνούσε έκνομα την Ελλάδα ως δικτάτορας, έκανε εξαγωγή της ελληνικής δικτατορίας στην Κύπρο. Εκδιώχθηκε ο πρόεδρος Μακάριος και ανέλαβε στη θέση του ο τραγικός Νίκος Σαμψών, καταλύοντας τους δημοκρατικούς θεσμούς πλήρως. Ο Σαμψών θα μπορούσε να είναι υπόδικος στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας σε βάρος των Τουρκοκυπρίων ιδίως τον Δεκέμβριο 1963 στην Ομορφίτα ή Κιουτσούκ Καϊμακλή, προάστιο της Λευκωσίας με μεικτό πληθυσμό. Μετά το πραξικόπημα Σαμψών-Ιωαννίδη η Τουρκία, ως εγγυήτρια δύναμη της Κυπριακής Δημοκρατίας, έκανε στρατιωτική επέμβαση, όπως είχε συμβατικό δικαίωμα (βλ. άρθρο IV No 5475 Συνθήκης Εγγυήσεως, Λευκωσία 16 Αυγούστου 1960) για να αποκαταστήσει τη συνταγματική νομιμότητα στο νησί και να περιφρουρήσει τα δικαιώματα της Τουρκοκυπριακής Κοινότητας. Όπως αποδείχθηκε όμως από τα πράγματα, η δυναμική παρέμβαση της Τουρκίας υπέρ της νομιμότητας στην Κυπριακή Δημοκρατία αποδείχθηκε πρόσχημα. Η παρέμβαση έγινε εισβολή για να καταλήξει στην τουρκική κατοχή της βόρειας Κύπρου από το θέρος του 1974 ως τις μέρες μας, δηλαδή επί τριάντα εφτά (37) χρόνια. Η σύγχρονη Τουρκία απέκτησε την αποικία της, που λέγεται ‘Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου’(Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti). Όπως είναι γνωστό πρόκειται για ένα «κράτος» υποτίθεται ανεξάρτητο, που μόνον η Τουρκία αναγνωρίζει την ύπαρξή του, ενώ η Διεθνής Κοινότητα το αγνοεί πλήρως.

          Με το πέρασμα του χρόνου οι Τουρκοκύπριοι που κατοικούν στην υπό τουρκική κατοχή βόρεια Κύπρο, συνειδητοποίησαν απόλυτα δυσάρεστα πως είναι υποχείρια του τουρκικού στρατού εισβολής και των Τούρκων εποίκων που εγκαταστάθηκαν στην Κύπρο από την ενδοχώρα της Τουρκίας με την ελπίδα μιας καλύτερης μοίρας, αλλά προκάλεσαν όπως φαίνεται ρωγμές και αλλοιώσεις στον κοινωνικό ιστό της τουρκοκυπριακής κοινότητας.

          Το πρόβλημα της Κύπρου, έτσι όπως διαμορφώθηκε μετά την εισβολή του τουρκικού στρατού το 1974 και τη συνεχιζόμενη παρουσία του από τότε μέχρι τώρα, δημιουργεί περισσότερο τραγικές συνθήκες για τους Τουρκοκύπριους που ζουν στο βόρειο τμήμα του νησιού, ουσιαστικά εγκλωβισμένοι και απομονωμένοι, παρά σε όσους κατοικούν στα εδάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας, όπου η τεράστια πλειοψηφία των κατοίκων είναι Ελληνοκύπριοι. Τα αδιέξοδα για τους Τουρκοκύπριους αυξάνουν και διογκώνονται με τον καιρό. Η διεθνής απομόνωση και η διπλωματική «περιφρόνηση» του μορφώματος της ‘Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου’ προκαλεί σοβαρά προβλήματα στους κατοίκους του. Τα διαβατήρια που εκδίδει η διοίκηση της βόρειας Κύπρου, εκτός από την Τουρκία, δεν έχουν αξία πουθενά αλλού.

          Τον Ιούλιο του 2011 ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερτογάν έκανε μια ‘θριαμβική’ επίσκεψη στη βόρεια Κύπρο, με πολυπληθέστατη συνοδεία, πολιτικών και ενόπλων ακολούθων. Η πρόσφατη τρίτη εκλογική νίκη του κ. Ερτογάν στην Τουρκία, με ένα ποσοστό που κανένας δεν μπορεί να παραβλέψει, δικαιολογημένα του πρόσφερε την ευκαιρία ενός θριάμβου στην αποικία της «Μεγάλης Τουρκίας».

          Με όσα είπε ο πρωθυπουργός της Τουρκίας στην Κύπρο μάλλον απογοήτευσε όλους εκείνους που πίστεψαν ότι ως πολιτικός ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερτογάν διέθετε μια άλλη ποιότητα. Από την άλλη μεριά επιβεβαιώθηκαν όσοι από τους πολιτικούς αντιπάλους του και από τους δημοσιογράφους της χώρας του τον κατηγορούσαν για αυταρχικότητα, που κάνει κακό στην ευαίσθητη Δημοκρατία στην Τουρκία. Ως Μουσουλμάνος, επειδή έτσι αυτοπροσδιορίζεται ο πρωθυπουργός της Τουρκίας, νομίζουμε πως χάριν ενός αμφίβολης αξίας λαϊκισμού, για να εκμαυλίσει τους ακραίους εθνικιστικούς κύκλους  της χώρας του κυρίως πρόδωσε τις αρχές που μπορεί το Ισλάμ να εμπνέει σ’ έναν πολιτικό. Ένας Μουσουλμάνος πολιτικός οφείλει να αγαπά την πατρίδα του και να υπηρετεί το λαό του, αλλά συγχρόνως έχει υποχρέωση να μη λησμονεί το οικουμενικό όραμα της ενότητας της ανθρωπότητας, παράγωγο της θεμελιώδους πίστης του Ισλάμ, που λέγεται «tawhid» (στην τουρκική ‘tevhid’) δημιουργώντας νοητά τείχη διχασμού και αδιεξόδων στις σχέσεις μεταξύ των λαών.

          Ο κ. Ερτογάν στην Κύπρο με όσα είπε καταφρόνησε τις προσπάθειες των Τουρκοκυπρίων και των Ελληνοκυπρίων να βρεθεί λύση στο πρόβλημα του νησιού τους, της κοινής τους πατρίδας. Ο κ. Ερτογάν, όπως τόσα χρόνια προκάτοχοί του δεν αναγνώριζαν την ύπαρξη του κουρδικού λαού στην Τουρκία, διακήρυξε πολιτικά αδιάντροπα πως δεν αναγνωρίζει την ύπαρξη ενός κράτους που λέγεται Κυπριακή Δημοκρατία, έχει διεθνή υπόσταση, είναι μέλος του Ο.Η.Ε., της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Συμβουλίου της Ευρώπης. Ο κ. Ερτογάν, προφανώς για να ικανοποιήσει τους πλέον πολιτικά και κοινωνικά υποανάπτυκτους από τους υπηκόους της Τουρκίας, διακήρυξε χωρίς περιστροφές πως δεν τον ενδιαφέρει και πολύ η ενταξιακή πορεία και προοπτική της χώρας του μέσα στην Ενωμένη Ευρώπη, αφού τολμά να θέτει απαράδεκτους όρους προς την Ευρώπη. Ο κ. Ερτογάν μας απογοήτευσε! Ακόμα και αν τα λόγια του στην Κύπρο ήταν «πυροτεχνήματα» για να χτίσει ένα πολιτικό πορτρέτο που ικανοποιεί τους Τούρκους εθνικιστές, μας απογοήτευσε για το έλλειμμα του πολιτικού ήθους, μας απογοήτευσε γιατί έδειξε, ότι μπροστά στις ταπεινές πολιτικές σκοπιμότητες οι αιώνιες και οικουμενικού κύρους αξίες του Ισλάμ μπορεί να υποχωρούν σε δεύτερη μοίρα! Δυστυχώς! 

          Η επίσκεψη του κ. Ερτογάν στην βόρεια Κύπρο προκάλεσε αντιδράσεις μεταξύ των Τουρκοκυπρίων. Όχι εκείνων που ζουν στα ελεύθερα εδάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά  εκείνων που ζουν σε καθεστώς αποικιακής εξάρτησης από την «Μητέρα Πατρίδα», όπως θέλουν να αποκαλούν οι Τούρκοι εθνικιστές τη χώρα τους.

          Διαδηλωτές κρατούσαν πανό που έγραφαν:   «Τα σκυλιά του Ερντογάν δεν μας τρομάζουν», «Αϊσέ γύρνα στο σπίτι σου», «Στο διάβολο φασίστα». Ένα πανό που έγραφε «Δίνεις ένα, παίρνεις πέντε! Και χωρίς να ντρέπεσαι μας λες τρόφιμους» θεωρήθηκε προσβλητικό για τον Τούρκο πρωθυπουργό και δημιουργήθηκαν επεισόδια με συλλήψεις όταν αστυνομικές δυνάμεις επιχείρησαν να το κατεβάσουν.

            Στον κόμβο του χωριού Χαμίτ Μάνδρες, στην κατεχόμενη Λευκωσία, όπου εκπρόσωποι και μέλη διαφόρων πολιτικών κομμάτων και οργανώσεων της βόρειας Κύπρου είχαν πραγματοποιήσει εκδήλωση διαμαρτυρίας με αφορμή την επίσκεψη του Τούρκου Πρωθυπουργού δημιουργήθηκαν επεισόδια. Τα κόμματα που οργάνωσαν την εκδήλωση ήταν το Κόμμα Ενωμένη Κύπρος (ΚΕΚ), το Κυπριακό Σοσιαλιστικό Κόμμα (ΚΣΚ) και το Κόμμα Νέα Κύπρος (ΚΝΚ). Συμμετείχαν τα πολιτιστικά κέντρα ‘Μπαράκα’ και ‘E.K.I.M.’, οι εφημερίδες Barikat και Gelecek, καθώς και οι τρεις συντεχνίες των εργαζομένων στο Πανεπιστήμιο Ανατολικής Μεσογείου, των γιατρών και των εργαζομένων στο δημόσιο Cag-Sen. Επεισόδια σημειώθηκαν στο κτίριο της ‘KTOS’, της συντεχνίας των δασκάλων, όπου όμως αποφεύχθηκαν οι συλλήψεις. Οι διαδηλωτές φώναζαν ‘Να πεθάνει ο φασισμός’, ενώ αναρτήθηκε στο κτίριο πανό που έγραφε ‘Αρνούμαστε την πολιορκία του ιμπεριαλιστή. Δεν θέλουμε ούτε τους υπαλλήλους, ούτε τα λεφτά, ούτε το πακέτο του’.

          Τέτοιες κινητοποιήσεις από την πλευρά Τουρκοκυπρίων, που αμφισβητούν έντονα και απόλυτα το ρόλο της Τουρκίας στην Κύπρο και στη ζωή τους δεν είχαν ξαναγίνει, τουλάχιστον στη βόρεια Κύπρο. Παρόλα αυτά ο κ. Ερτογάν αδιαφορώντας για τη θέληση του τουρκοκυπριακού λαού με όσα είπε, αλλά και με την παρουσία του πλήθους της συνοδείας του, φαίνεται πως θέλησε να κάνει αισθητή την ισχύ του τουρκικού κράτους στην Κύπρο, όχι με την πειθώ, αλλά με την επίδειξη της βάρβαρης ισχύος της εξουσίας ενός αυταρχικού κράτους, όπως αποδείχθηκε δυστυχώς ότι είναι και ο ηγέτης του.

          Η Μειονότητα των Μουσουλμάνων της Θράκης στο παρελθόν πλήρωσε άδικα και σκληρά τα αδιέξοδα της πολιτικής Ελλάδος και Τουρκίας για την Κύπρο. Το ίδιο έγινε και με τους Ρωμιούς της Κωνσταντινούπολης. Ο μεγάλος διωγμός των Ελλήνων της Πόλης μετά τα Σεπτεμβριανά του 1955 είχε ως αιτία το Κυπριακό.

          Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερτογάν απογοήτευσε όλους και όλες που πίστεψαν ότι μπορεί να αναδειχθεί ο δεύτερος Ατατούρκ για την πατρίδα του και για το λαό του. Μάλλον όμως του λείπει η τόλμη και η ειλικρίνεια. Μακάρι με πράξεις και λόγους στο άμεσο μέλλον να μας πείσει ότι μπορεί να οραματίζεται τολμηρά, χάριν της ειρήνης στην Κύπρο και στον κόσμο, και ότι όσα εκστόμισε στην Κύπρο ουσιαστικά δεν τον εξέφραζαν….






Σημείωση: Τούτο το άρθρο γράφτηκε κατ' αρχήν για το τουρκοελληνόφωνο μηνιαίο περιοδικό 'Azınlıkça', που εκδίδεται στην Κομοτηνή.