ΤΑ ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΟΥΚΑΔΩΝ, Η ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΤΙΝΑ…

ΓΙΩΡΓΟΣ Α. ΔΟΥΔΟΣ

g_doudos@yahoo.com

Χρειάζεται να ειπωθεί πολλές φορές: Η ευθύνη ενός πολιτικού κόμματος που έχει αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες στα πλαίσια συνεργασίας, όπως συμβαίνει με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στην Ελλάδα, απαιτεί ωριμότητα, πολιτική ευελιξία, ρεαλισμό και αποτελεσματική εκδήλωση συμβιβασμών, για να είναι γόνιμη η κυβερνητική πορεία!  Η πρόθεση συμβιβασμών δεν σημαίνει καιροσκοπισμό, ούτε προδοσία αρχών για οποιοδήποτε από τα κόμματα έχουν συγκροτήσει και στηρίζουν την κυβέρνηση στη χώρα μας. Αλλά όπως και να το κάνουμε, ο μεν ΣΥΡΙΖΑ είναι κομματικός σχηματισμός της ανανεωτικής Αριστεράς, ενώ οι ΑΝΕΛ θα μπορούσαμε να πούμε ότι εκφράζουν ιδέες της Λαϊκής Δεξιάς.

Έγινε η παρέλαση της 25^ης Μαρτίου 2015 στην Αθήνα και ήταν ένα όμορφο πανηγύρι χαράς και εθνικής υπερηφάνειας. Όπως φάνηκε στον κόσμο άρεσε και μάλιστα η παρέλαση και ήταν σημαντικό διότι εφέτος δεν υπήρχαν φράχτες και αποκλεισμοί πολιτών! Θα δανειστώ μια σκέψη του καθηγητή Θάνου Βερέμη και θα πω κι εγώ, ότι η παρέλαση ήταν μια εκδήλωση φανέρωσης κοινωνικής αλληλεγγύης σε καιρούς δίσεκτους  για τον Λαό και τον τόπο. Υπήρξαν βουλευτές ή ευρωβουλευτές και μέλη της κυβέρνησης προερχόμενοι από τον ΣΥΡΙΖΑ που εκφράστηκαν αρνητικά για την παρέλαση. Ο αναπληρωτής υπουργός Παιδείας Τάσος Κουράκης έδειξε πως είναι συνεπής προς τις απόψεις του, κατά των παρελάσεων, και δεν ήταν παρών στην μαθητική παρέλαση της 24^ης Μαρτίου. Προσωπικά, λέω, πως ο κ. Κουράκης δεν έχει ξεκαθαρίσει ακόμα τη διαφορά του στελέχους και βουλευτή ενός αριστερού κόμματος μακρυά από την εξουσία, με την ιδιότητά του ως μέλους μιας κυβέρνησης συνεργασίας! Η περιφερειάρχης Αττικής Ρένα Δούρου, ορθά σχολίασε το επικριτικό για την παρέλαση σχόλιο του συμπαθή κ. Παπαδημούλη, απαντώντας του σε μήνυμα στο twitter, ότι με τιτιβίσματα δεν ασκείται η πολιτική!    

Τέλος θα ήθελα να σχολιάσω την βουλευτή του ΣΥΡΖΑ Βασιλική Κατριβάνου, που σε σχόλιό της στο facebook κατήγγειλε, ότι τα συνθήματα που εκφώνησαν οι άνδρες των Ο.Υ.Κ. ενώ διέρχονταν συντεταγμένοι από την λεωφόρο Πανεπιστημίου «είναι μια ευθεία πρόκληση για τη δημοκρατία».

Ποιο ήταν το σύνθημα που εκφώνησαν οι επίλεκτοι των Ειδικών Δυνάμεων; «… το όνειρό μας είναι στην Πόλη εμείς να μπούμε, σημαία να υψώσουμε, τον ύμνο μας να πούμε…». Από πλευράς διεθνών σχέσεων με την Τουρκία το σύνθημα τούτο πράγματι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί άκομψο. Ας λάβουμε υπόψη όμως, ότι η γειτονική χώρα, σε προκλητικές ενέργειες κάθε τόσο σε βάρος της Ελλάδος, κυρίως με παραβιάσεις που γίνονται από αέρος και με τις δραστηριότητες του Προξενείου της στην Κομοτηνή, που είναι συνεχώς παράγοντας αστυνομικής επιτήρησης Ελλήνων πολιτών μουσουλμανικού θρησκεύματος, και ότι πεισματικά επιμένει με την κατοχή της βόρειας Κύπρου, στην ποδοπάτηση της διεθνούς νομιμότητας. Οπότε στα πλαίσια όχι ιδεατού επιπέδου άσκησης διακρατικής πολιτικής με την Τουρκία, αλλά στα επίπεδα που δυστυχώς μας προσγειώνει η πραγματικότητα, καλόν είναι να μην είμαστε υπερβολικά ευαίσθητοι.

Οι αντιδράσεις σχετικά με τα συνθήματα των ανδρών των Ο.Υ.Κ. θέτει ένα άλλο, περισσότερο σημαντικό ζήτημα, που οι πολιτικοί μας, άνδρες και γυναίκες οφείλουν να γνωρίζουν και να έχουν ολοκληρωμένες απόψεις επ’ αυτού. Όλοι όσοι υπηρετούν στις Ειδικές Δυνάμεις και των τριών κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων, όπως και του Λιμενικού Σώματος, υφίστανται μια φοβερή και εξουθενωτική εκπαίδευση. Το πιο σκληρό σώμα των Ειδικών Δυνάμεων, από πλευράς εκπαίδευσης και αποστολών είναι οι Ο.Υ.Κ. που ονομάζονται χαριτωμένα «Βατράχια». Σε όλους τους στρατούς του κόσμου, υποθέτω πως δεν πρέπει να υπάρχει εξαίρεση, στην σκληρή, έως απάνθρωπη για τα κοινά μέτρα, εκπαίδευση των Ειδικών Δυνάμεων μεγάλο ρόλο παίζει ο ψυχολογικός παράγοντας. Και υπάρχουν εξειδικευμένοι ψυχολόγοι που έχουν εφεύρει τρόπους διέγερσης τόσο των εκπαιδευόμενων, όσο και εκείνων που εν τέλει στελεχώνουν μονάδες ειδικών δυνάμεων. Τα συνθήματα με το κατάλληλο για την αποτελεσματική διέγερση των εκπαιδευομένων παίζουν σημαντικό ρόλο. Και πάντα, το κίνητρο, γι’ αυτές τις ζωντανές μηχανές θανάτου, γιατί αυτός είναι ο σκοπός των Ενόπλων Δυνάμεων γενικά και αυτός είναι ο σκοπός για τον οποίο εκπαιδεύονται οι άνδρες και οι γυναίκες που στελεχώνουν τις ειδικές δυνάμεις, να είναι αποτελεσματικές μηχανές, που θα σπείρουν τον θάνατο κατά του εχθρού. Και πάντοτε είναι ανάγκη να υπάρχει ο εχθρός, ως αρχέτυπο, που ξεσηκώνει και αποτελεί ικανοποιητικό κίνητρο και δικαιολογητική αιτία της σκληρής εκπαίδευσης και της περαιτέρω αυστηρής στρατιωτικής διαβίωσης.

Λοιπόν και τώρα ερχόμαστε στο ερώτημα: Θέλουμε στην Ελλάδα να έχουμε στρατό; Θέλουμε οι αξιωματικοί και οι οπλίτες που στελεχώνουν τις ένοπλες δυνάμεις να είναι ικανοί γι’ αυτό που καλούνται να κάνουν καλά, δηλαδή να πολεμήσουν έναν εχθρό, όποτε υπάρξει ανάγκη ή θέλουμε να είναι «κουραμπιέδες», όπως τα βουτυρόπαιδα που με βύσματα συνωστίζονται στα επιτελεία της Αθήνας ή της Θεσσαλονίκης, κάτι που ευτυχώς ανατράπηκε πρόσφατα; Θέλουμε να έχουμε Ειδικές Δυνάμεις στην Ελλάδα και βέβαια Ομάδες Υποβρυχίων Καταστροφών;

Αν θεωρούμε απόλυτη ανάγκη να έχουμε ένοπλες δυνάμεις και μάλιστα αξιόμαχες. Αν κρίνουμε πως οι ειδικές δυνάμεις είναι απαραίτητες. Τότε θα πρέπει να βρούμε τρόπους εκπαίδευσης απόλυτα αποτελεσματικής λαμβανομένου υπόψη της ανάγκης του ρόλου των ψυχολογικών μέσων ιδίως για όσους στελεχώνουν ειδικές δυνάμεις με εξαιρετικές απαιτήσεις και να δώσουμε ένα καινούργιο περιεχόμενο στην στρατιωτική εκπαίδευση γενικά. Είναι κάτι που θέλει μελέτη και πολύ δουλειά, ώστε η φιλοπατρία να ταυτιστεί με την προσήλωση στις αξίες της δημοκρατικής πολιτείας. Η μελέτη κειμένων της ελληνικής κλασικής γραμματείας αναμφίβολα μπορούν να προσφέρουν έμπνευση και παραδείγματα για την κατανόηση του δημοκρατικού ήθους ως στοιχείου του περιεχομένου της φιλοπατρίας.

Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και στελέχη του, οφείλουν να μάθουν, κυρίως όσες κυρίες το αγνοούν, ότι μια μονάδα των ενόπλων δυνάμεων και κυρίως των ειδικών δυνάμεων, όπως είναι οι Ομάδες Υποβρυχίων Καταστροφών, δεν μπορεί να μοιάζει με Κομματική Οργάνωση Βάσης οποιασδήποτε από τις συνιστώσες που έχουν συγκροτήσει τον Συνασπισμό της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, ούτε με Κολέγιο ή ΙΕΚ ή με Λύκειο….

Και κλείνω λέγοντας τούτο. Στις μονάδες των ειδικών δυνάμεων υπάρχει μια ιδιότυπη δημοκρατία, η οποία δεν επηρεάζει ούτε κατ’ ελάχιστο την αναγκαία πειθαρχία, αλλά αντιθέτως ενισχύει σε μέγιστο βαθμό την αξιόμαχη ικανότητά τους. Οι διοικητές των μονάδων αυτών, σε αντίθεση με τους αξιωματικούς που υπηρετούν σε κοινές μονάδες, καλλιεργούν μια συντροφικότητα με τους οπλίτες, διότι δεν τους βλέπουν αφ’ υψηλού, ούτε «λουφάζουν» στα γραφεία των στρατοπέδων, ούτε καν τρέφουν, κατά κανόνα, υπεροψία για τα αστέρια που φορούν ή τις «πουλάδες» που φέρουν στο στήθος. Συμμετέχουν ως ίσοι στις πορείες, στη χειμερινή ή θερινή διαβίωση, στις πτώσεις με αλεξίπτωτο και ιδρώνουν όπως ο τελευταίος στρατιώτης πάντοτε όντας σε εγρήγορση. Για τούτο και οι αξιωματικοί των ειδικών δυνάμεων διακρίνονται ως οι φυσικοί ηγήτορες των υπαξιωματικών και οπλιτών που διοικούν και όχι διότι έχουν για τα αστέρια στις επωμίδες τους ή γιατί υπάρχει ο κώδικας πειθαρχίας του στρατού….   

ΣΗΜΕΙΩΣΗ

Με όσα έγραψα παραπάνω δεν συνηγορώ, ούτε με το περιεχόμενο του συνθήματος που φώναξαν οι άνδρες των Ο.Υ.Κ. και αναφερόταν στην απελευθέρωση της Κωνσταντινούπολης, ούτε και με άλλα πατριωτικά τραγούδια που τραγουδούσαν σε ρυθμό εμβατηρίου άλλοι σχηματισμοί ενόπλων (λ.χ. Μακεδονία ξακουστή…). Επίσης ποτέ δεν είχα έστω και ελάχιστη συμπάθεια για καθετί το μιλιταριστικό. Θεωρώ πως η εκπαίδευση των επαγγελματιών στρατιωτικών, που επικεντρώνεται στον στόχο αποτελεσματικής καταστροφής του «εχθρού», ενέχει το στοιχείο της υπαρξιακής αλλοτρίωσης των ανθρώπων που επιλέγουν σταδιοδρομία στρατιωτικού. Από την άλλη μεριά προσπάθησα να καταδείξω ορισμένα στοιχεία που έχουν σχέση με την εκπαίδευση που υφίστανται τα στελέχη των σωμάτων των ειδικών δυνάμεων και ιδίως εκείνα που ανήκουν στις Ομάδες Υποβρυχίων Καταστροφών, των οποίων η εκπαίδευση τους φτάνει στα ακραία όρια της ανθρώπινης αντοχής από κάθε πλευρά. Επίσης ήθελα να καταδείξω το γεγονός ότι τα στελέχη των ειδικών δυνάμεων και ιδίως οι Ο.Υ.Κ. υφίστανται στην κυριολεξία πλύση εγκεφάλου για να αποδεχθούν με τα κατάλληλα ψυχαναγκαστικά μέσα την επιβολή του όλου συστήματος, που όπως αναφέρω τους θέλει μηχανές πολέμου και θανάτου. Παλιότερα στελέχωναν τα Ο.Υ.Κ. και κληρωτοί στρατεύσιμοι και θα ήθελα να καταθέσω, ότι πολλοί απ’ αυτούς και μετά την αφυπηρέτησή τους από το στρατό παρέμεναν ΟΥΚάδες στη νοοτροπία και στον τρόπο σκέψης. Το ότι τα Βατράχια θα μπουν στην Πόλη ως ελευθερωτές της δεν είναι ένα «ψυχοτρόπο» σύνθημα, αλλά μια εδραιωμένη πεποίθηση των ανδρών των Ο.Υ.Κ. τόσο στη διάρκεια της υπηρεσίας τους, όσο και μετά…. Μακάρι η Ελλάδα να επέλεγε να είναι αποστρατικοποιημένη ζώνη σε όλη της την επικράτεια, μακάρι να μην χρειαζόταν ένοπλες δυνάμεις και μακάρι να μην είχαμε τις πιο υψηλές δαπάνες για εξοπλισμούς. Η πραγματικότητα όμως διαφορετική. Το γεγονός ότι υπάρχουν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που συμμετέχει πλέον στην ευθύνη διακυβέρνησης της χώρας, που είναι αιθεροβάμονες, αγκυλωμένοι κυριολεκτικά σε ιδεοληψίες, που δύσκολα είναι εφαρμόσιμες όταν είσαι μέλος της ελληνικής κυβέρνησης ή ως βουλευτής καλείσαι να στηρίζεις την κυβέρνηση της χώρας, δεν με ευχαριστεί καθόλου. Διότι αυτοί που αντέδρασαν ξεχνούν ότι η κυβέρνηση που το κόμμα τους αποτελεί τον κύριο κορμό της, οφείλει να έχει απαντήσεις στα ζωτικά πολιτικά θέματα της άμυνας και του προσωπικού των ενόπλων δυνάμεων, ενώ δεν μπορεί να αγνοούν το γεγονός των συμβατικών δεσμεύσεων της χώρας από τη συμμετοχή της στο ΝΑΤΟ, χωρίς να σημαίνει τούτο, πως αυτή η κατάσταση είναι ευχάριστη ή πολιτικά ορθή κατά την άποψή μου.  

©ΓΙΩΡΓΟΣ Α. ΔΟΥΔΟΣ

26/3/15

   

Η ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

ΓΙΩΡΓΟΣ Α. ΔΟΥΔΟΣ

g_doudos@yahoo.com

Από τότε που οι ανάλγητοι τεχνοκράτες της Τρόικα επέβαλαν στην Ελλάδα μέτρα λιτότητας και οι ελληνικές κυβερνήσεις δέχθηκαν να τα εφαρμόσουν πειθήνια, για να εξοικονομηθούν χρήματα για τους δανειστές και την ενίσχυση του χρηματοπιστωτικού συστήματος γενικά, ο ελληνικός λαός στη μεγάλη πλειοψηφία του βυθίζεται σε συνθήκες που συνιστούν ανθρωπιστική κρίση.

Στην Ευρώπη οι ανθρωπιστικές κρίσεις θεωρούνταν επακόλουθα μόνο φυσικών καταστροφών, επιδημιών, πολέμων και εμφύλιων συρράξεων, μέχρι την εμφάνιση της ελληνικής περίπτωσης. Με την Ελλάδα σε ανθρωπιστική κρίση, προστέθηκε ως αιτία ανθρωπιστικής κρίσης πλέον και για την Ευρώπη, οι συνέπειες από την επιβολή μέτρων αυστηρής λιτότητας εις βάρος του λαού….

Στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής για την φτώχεια στην Ελλάδα, μετά από έρευνα που έγινε το 2013, δείχνουν ότι ποσοστό 35,7% του πληθυσμού βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού, που σημαίνει πως 3.903.800 άνθρωποι βρίσκονται σε κίνδυνο στον τόπο μας. Το 2012 οι Έλληνες πολίτες που αντιμετώπιζαν το ίδιο πρόβλημα ανέρχονταν σε 3.795.100 άτομα.

Υπάρχει ένα πολύ υψηλό ποσοστό, που φτάνει στο 28,8%, φαινομένου κινδύνου φτώχειας για παιδιά και εφήβους μεταξύ 0 έως 17 ετών, το οποίο μάλιστα είναι πιο υψηλό κατά 5,7 ποσοστιαίες μονάδες από το αντίστοιχο ποσοστό του συνολικού πληθυσμού.

Κατά την περίοδο της χρονικής αναφοράς της έρευνας, υπήρξε αύξηση του πληθυσμού που ζει σε νοικοκυριά όπου κανένα μέλος δεν εργάζεται ή απασχολείται λιγότερο από τρεις (3) μήνες το χρόνο, σε σύγκριση με το προηγούμενο έτος (2012). Ο πληθυσμός αυτός είναι 1.200.800 άτομα ή ποσοστό 19,6% του πληθυσμού ηλικίας από 18 έως 59 ετών. Το 2012 ο πληθυσμός με το ίδιο πρόβλημα ανερχόταν σε 1.010.900 άτομα.

Ομάδες του πληθυσμού που απειλούνται από την φτώχεια είναι οι εξής:

Οι άνεργοι άνδρες σε ποσοστό 50,7%. Οι μονογονεϊκές οικογένειες με ένα παιδί τουλάχιστον σε ποσοστό 37,2%. Πολίτες μη οικονομικά ενεργοί (όχι συνταξιούχοι) σε ποσοστό 30,3%. Παιδιά ηλικίας 0-17 ετών σε ποσοστό 28,8%. Νοικοκυριά με έναν ενήλικα ηλικίας κάτω από 65 ετών σε ποσοστό 24,4% και μονοπρόσωπα νοικοκυριά με ένα μέλος γυναίκα σε ποσοστό 22,9%.

Η ανασφάλεια που χαρακτηρίζει τις συνθήκες εργασίας στην Ελλάδα εκθέτει ποσοστό 10,7% εργαζομένων με πλήρη απασχόληση στον κίνδυνο της φτώχειας, ενώ για τους εργαζόμενους με μερική απασχόληση το ποσοστό αυξάνεται στο 27%.

Σε άρθρο της για την βρετανική εφημερίδα Guardian, η Αλεξάνδρα Πολιτάκη επεσήμανε, ότι ήταν αδιανόητο πως μια τέτοια κρίση θα μπορούσε να εμφανισθεί σε μια χώρα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.  Δυστυχώς όμως η Ελλάδα βρίσκεται στο επίκεντρο ανθρωπιστικής κρίσης. Ο επικεφαλής της Οργάνωσης των Γιατρών του Κόσμου Νικήτας Κανάκης, υπήρξε από τους πρώτους που έκαναν λόγο ανοιχτά για το φαινόμενο και για τον χαρακτήρα της κρίσης που πλήττει την Ελλάδα. Ανέφερε μάλιστα ότι το Πέραμα, βρίσκεται στο μέσο μιας ανθρωπιστικής καταστροφής! Ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών, με επίσημη επιστολή προς τον Ο.Η.Ε. ζήτησε να παρέμβει για να ληφθούν μέτρα αντιμετώπισης και ανακοπής αυτής της φρικτής κατάστασης στην Ελλάδα.

Οι συντηρητικές κυβερνήσεις της Ελλάδος, που έδειχναν μια πρωτοφανή δουλοπρέπεια στους κύκλους των δανειστών, απέφευγαν συστηματικά να κάνουν, έστω λόγο, για την ανθρωπιστική κρίση και ουσιαστικά παρέμεναν αδιάφορες στην αποσύνθεση του κοινωνικού ιστού της χώρας και σε άλλα φοβερά ακραία φαινόμενα, παράγωγα της κρίσης, όπως οι αυτοκτονίες πολιτών. Πολιτικοί λόγοι επέβαλαν στους κυβερνητικούς πολιτικούς της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ να αποφεύγουν κάθε συζήτηση για την ανθρωπιστική κρίση.

Μολονότι δεν υπάρχει ένας γενικά αποδεκτός ορισμός του τι είναι η ανθρωπιστική κρίση, εντούτοις θα μπορούσε να περιγραφεί ως μια κατάσταση, όπου σε μια κοινωνία εμφανίζεται αυξανόμενη φτώχεια, ανισότητα στην εκπαίδευση και στην κοινωνική ασφάλεια, προβληματική πρόσβαση στις υπηρεσίες κοινωνικής πρόνοιας. Σημαντικός δείκτης μιας τέτοιας κρίσης είναι η κατάρρευση του δημόσιου συστήματος υγείας.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αν και γνωρίζει την κατάσταση στην Ελλάδα, ανέχεται εδώ και χρόνια με κυνικότητα, την παράβαση θεμελιωδών κανόνων του κοινοτικού δικαίου, χάριν εξυπηρέτησης του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου και ανέχεται την εξαθλίωση των Ελλήνων όλο και περισσότερο και την βύθιση όλο και μεγαλύτερων ποσοστών του πληθυσμού στο φάσμα της ανέχειας!  

Η αύξηση της ανεργίας, η μείωση αποδοχών και συντάξεων, η φορολογική επιβάρυνση των λαϊκών τάξεων έχουν ωθήσει τα πράγματα σε δυσάρεστες καταστάσεις. Σε επίπεδο καθημερινών συναλλαγών έχει επανεμφανισθεί το «τεφτέρι», δηλαδή η αγορά βασικών αγαθών διατροφής κυρίως με πίστωση. Η θέρμανση τον χειμώνα για πολλά νοικοκυριά είναι εντελώς ανέφικτη, ενώ δεν είναι λίγες και οι περιπτώσεις που σπίτια δεν έχουν παροχή ηλεκτρικού ρεύματος, ούτε τηλεφώνου πλέον. Η διατροφή με υγιεινές τροφές σε εβδομαδιαία βάση είναι ελλιπέστατη για πολλές οικογένειες και τούτο έχει δυσμενείς συνέπειες σε παιδιά σχολικής ηλικίας. Τέλος είναι συνηθισμένο φαινόμενο η αδυναμία αντιμετώπισης έκτακτων εξόδων, πληρωμής των ενοικίων ή των λογαριασμών σε εταιρίες κοινής ωφέλειας (ΔΕΗ, ύδρευση, τηλεφωνία κ. ά.).  

Υπάρχει μια αδυναμία επανένταξης ανέργων στην απασχόληση. Εμφανίζεται μια αυξανόμενη καταστροφή και κλείσιμο μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων. Εμφανίζονται σε αυξημένο αριθμό τα δημόσια συσσίτια, που προσφέρει η Εκκλησία και οι Δήμοι, ενώ συγχρόνως αυξάνεται ο αριθμός των άστεγων πολιτών. Η κατάρρευση του συστήματος υγείας εμφανίζει όλο και πιο πολλές ομάδες εθελοντών γιατρών στα μεγάλα αστικά κέντρα, που προσφέρουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε Έλληνες και Ελληνίδες που είναι ανασφάλιστοι, ενώ πριν από την κρίση αυτές οι ομάδες, που ήταν πολύ λιγότερες, πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους αποκλειστικά σε μετανάστες.

Η κυβέρνηση που προέκυψε μετά τις εθνικές εκλογές του Ιανουαρίου 2015 δημοσίευσε στην εφημερίδα της Κυβερνήσεως (ΦΕΚ) τον πρώτο της νόμο. Πρόκειται για το νόμο 4320/19 Μαρτίου 2015 (ΦΕΚ Α΄ 29) με θέμα «Ρυθμίσεις για τη λήψη άμεσων μέτρων για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης κ.λπ.». Η ψήφιση αυτού του νόμου προκάλεσε σε κύκλους κυβερνήσεων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης την διατύπωση επιφυλάξεων και αντιρρήσεων ως προς την νομοθετική πρωτοβουλία της ελληνικής κυβέρνησης…. Αυτό είναι εξαιρετικά δυσάρεστο, γιατί αποκαλύπτει για άλλη μια φορά την προσήλωση ευρωπαϊκών κυβερνήσεων και στελεχών τους στη λατρεία του χρήματος και των αριθμών και την κυνική αδιαφορία τους για τους ανθρώπους…..

©ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΟΥΔΟΣ

ΜΑΡΤΙΟΣ 2015

Εφτά χαϊκού του Βούδα

Το χρυσάνθεμο

 λαμπερό απ’ τη βροχή

ο Βούδας είναι

Ώριμο ρόδι

     ματωμένα ρουμπίνια

          σκόρπιος ο Βούδας

Το κρύο βαρύ

       ο Βούδας στη χόβολη

  ξύλο που καίει

Σπάσε το τσόφλι

ο Βούδας παίζει κρυφτό

μπορεί να τον βρεις

Ψάχνουν το Βούδα∙

το πουλί κελαηδεί

προδίδοντάς τον

Κρυμμένος Βούδας

μες στην κουφάλα ελιάς

γελά τρυφερά

Ψάχνω τον Βούδα

σκοντάφτω επάνω του

πέτρα στο δρόμο

Γιώργος Δούδος

(Εμπιστευόμενος της Φροντίδα της Καρδιάς)