ΓΙΩΡΓΟΣ
Α. ΔΟΥΔΟΣ
g_doudos@yahoo.com
Χρειάζεται να ειπωθεί
πολλές φορές: Η ευθύνη ενός πολιτικού κόμματος που έχει αναλάβει κυβερνητικές
ευθύνες στα πλαίσια συνεργασίας, όπως συμβαίνει με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ
στην Ελλάδα, απαιτεί ωριμότητα, πολιτική ευελιξία, ρεαλισμό και αποτελεσματική
εκδήλωση συμβιβασμών, για να είναι γόνιμη η κυβερνητική πορεία! Η πρόθεση συμβιβασμών δεν σημαίνει
καιροσκοπισμό, ούτε προδοσία αρχών για οποιοδήποτε από τα κόμματα έχουν
συγκροτήσει και στηρίζουν την κυβέρνηση στη χώρα μας. Αλλά όπως και να το
κάνουμε, ο μεν ΣΥΡΙΖΑ είναι κομματικός σχηματισμός της ανανεωτικής Αριστεράς,
ενώ οι ΑΝΕΛ θα μπορούσαμε να πούμε ότι εκφράζουν ιδέες της Λαϊκής Δεξιάς.
Έγινε η παρέλαση της 25ης
Μαρτίου 2015 στην Αθήνα και ήταν ένα όμορφο πανηγύρι χαράς και εθνικής
υπερηφάνειας. Όπως φάνηκε στον κόσμο άρεσε και μάλιστα η παρέλαση και ήταν
σημαντικό διότι εφέτος δεν υπήρχαν φράχτες και αποκλεισμοί πολιτών! Θα
δανειστώ μια σκέψη του καθηγητή Θάνου Βερέμη και θα πω κι εγώ, ότι η παρέλαση
ήταν μια εκδήλωση φανέρωσης κοινωνικής αλληλεγγύης σε καιρούς δίσεκτους για τον Λαό και τον τόπο. Υπήρξαν βουλευτές ή
ευρωβουλευτές και μέλη της κυβέρνησης προερχόμενοι από τον ΣΥΡΙΖΑ που
εκφράστηκαν αρνητικά για την παρέλαση. Ο αναπληρωτής υπουργός Παιδείας Τάσος
Κουράκης έδειξε πως είναι συνεπής προς τις απόψεις του, κατά των παρελάσεων,
και δεν ήταν παρών στην μαθητική παρέλαση της 24ης Μαρτίου.
Προσωπικά, λέω, πως ο κ. Κουράκης δεν έχει ξεκαθαρίσει ακόμα τη διαφορά του
στελέχους και βουλευτή ενός αριστερού κόμματος μακρυά από την εξουσία, με την
ιδιότητά του ως μέλους μιας κυβέρνησης συνεργασίας! Η περιφερειάρχης Αττικής
Ρένα Δούρου, ορθά σχολίασε το επικριτικό για την παρέλαση σχόλιο του συμπαθή κ.
Παπαδημούλη, απαντώντας
του σε μήνυμα στο twitter,
ότι με τιτιβίσματα δεν ασκείται η πολιτική!
Τέλος θα ήθελα να
σχολιάσω την βουλευτή του ΣΥΡΖΑ Βασιλική Κατριβάνου, που σε σχόλιό της στο facebook κατήγγειλε, ότι τα συνθήματα που
εκφώνησαν οι άνδρες των Ο.Υ.Κ. ενώ διέρχονταν συντεταγμένοι από την λεωφόρο
Πανεπιστημίου «είναι μια ευθεία πρόκληση για τη δημοκρατία».
Ποιο ήταν το σύνθημα
που εκφώνησαν οι επίλεκτοι των Ειδικών Δυνάμεων; «… το όνειρό μας είναι στην
Πόλη εμείς να μπούμε, σημαία να υψώσουμε, τον ύμνο μας να πούμε…». Από πλευράς
διεθνών σχέσεων με την Τουρκία το σύνθημα τούτο πράγματι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί
άκομψο. Ας λάβουμε υπόψη όμως, ότι η γειτονική χώρα, σε προκλητικές ενέργειες
κάθε τόσο σε βάρος της Ελλάδος, κυρίως με παραβιάσεις που γίνονται από αέρος
και με τις δραστηριότητες του Προξενείου της στην Κομοτηνή, που είναι συνεχώς παράγοντας
αστυνομικής επιτήρησης Ελλήνων πολιτών μουσουλμανικού θρησκεύματος, και ότι
πεισματικά επιμένει με την κατοχή της βόρειας Κύπρου, στην ποδοπάτηση της
διεθνούς νομιμότητας. Οπότε στα πλαίσια όχι ιδεατού επιπέδου άσκησης
διακρατικής πολιτικής με την Τουρκία, αλλά στα επίπεδα που δυστυχώς μας
προσγειώνει η πραγματικότητα, καλόν είναι να μην είμαστε υπερβολικά ευαίσθητοι.
Οι αντιδράσεις σχετικά
με τα συνθήματα των ανδρών των Ο.Υ.Κ. θέτει ένα άλλο, περισσότερο σημαντικό
ζήτημα, που οι πολιτικοί μας, άνδρες και γυναίκες οφείλουν να γνωρίζουν και να
έχουν ολοκληρωμένες απόψεις επ’ αυτού. Όλοι όσοι υπηρετούν στις Ειδικές
Δυνάμεις και των τριών κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων, όπως και του Λιμενικού
Σώματος, υφίστανται μια φοβερή και εξουθενωτική εκπαίδευση. Το πιο σκληρό σώμα
των Ειδικών Δυνάμεων, από πλευράς εκπαίδευσης και αποστολών είναι οι Ο.Υ.Κ. που
ονομάζονται χαριτωμένα «Βατράχια». Σε όλους τους στρατούς του κόσμου, υποθέτω
πως δεν πρέπει να υπάρχει εξαίρεση, στην σκληρή, έως απάνθρωπη για τα κοινά
μέτρα, εκπαίδευση των Ειδικών Δυνάμεων μεγάλο ρόλο παίζει ο ψυχολογικός
παράγοντας. Και υπάρχουν εξειδικευμένοι ψυχολόγοι που έχουν εφεύρει τρόπους
διέγερσης τόσο των εκπαιδευόμενων, όσο και εκείνων που εν τέλει στελεχώνουν
μονάδες ειδικών δυνάμεων. Τα συνθήματα με το κατάλληλο για την αποτελεσματική
διέγερση των εκπαιδευομένων παίζουν σημαντικό ρόλο. Και πάντα, το κίνητρο, γι’
αυτές τις ζωντανές μηχανές θανάτου, γιατί αυτός είναι ο σκοπός των Ενόπλων
Δυνάμεων γενικά και αυτός είναι ο σκοπός για τον οποίο εκπαιδεύονται οι άνδρες
και οι γυναίκες που στελεχώνουν τις ειδικές δυνάμεις, να είναι αποτελεσματικές
μηχανές, που θα σπείρουν τον θάνατο κατά του εχθρού. Και πάντοτε είναι ανάγκη
να υπάρχει ο εχθρός, ως αρχέτυπο, που ξεσηκώνει και αποτελεί ικανοποιητικό
κίνητρο και δικαιολογητική αιτία της σκληρής εκπαίδευσης και της περαιτέρω
αυστηρής στρατιωτικής διαβίωσης.
Λοιπόν και τώρα
ερχόμαστε στο ερώτημα: Θέλουμε στην Ελλάδα να έχουμε στρατό; Θέλουμε οι
αξιωματικοί και οι οπλίτες που στελεχώνουν τις ένοπλες δυνάμεις να είναι ικανοί
γι’ αυτό που καλούνται να κάνουν καλά, δηλαδή να πολεμήσουν έναν εχθρό, όποτε
υπάρξει ανάγκη ή θέλουμε να είναι «κουραμπιέδες», όπως τα βουτυρόπαιδα που με
βύσματα συνωστίζονται στα επιτελεία της Αθήνας ή της Θεσσαλονίκης, κάτι που
ευτυχώς ανατράπηκε πρόσφατα; Θέλουμε να έχουμε Ειδικές Δυνάμεις στην Ελλάδα και
βέβαια Ομάδες Υποβρυχίων Καταστροφών;
Αν θεωρούμε απόλυτη
ανάγκη να έχουμε ένοπλες δυνάμεις και μάλιστα αξιόμαχες. Αν κρίνουμε πως οι
ειδικές δυνάμεις είναι απαραίτητες. Τότε θα πρέπει να βρούμε τρόπους
εκπαίδευσης απόλυτα αποτελεσματικής λαμβανομένου υπόψη της ανάγκης του ρόλου
των ψυχολογικών μέσων ιδίως για όσους στελεχώνουν ειδικές δυνάμεις με
εξαιρετικές απαιτήσεις και να δώσουμε ένα καινούργιο περιεχόμενο στην
στρατιωτική εκπαίδευση γενικά. Είναι κάτι που θέλει μελέτη και πολύ δουλειά,
ώστε η φιλοπατρία να ταυτιστεί με την
προσήλωση στις αξίες της δημοκρατικής πολιτείας. Η μελέτη κειμένων της
ελληνικής κλασικής γραμματείας αναμφίβολα μπορούν να προσφέρουν έμπνευση και
παραδείγματα για την κατανόηση του δημοκρατικού ήθους ως στοιχείου του
περιεχομένου της φιλοπατρίας.
Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ
και στελέχη του, οφείλουν να μάθουν, κυρίως όσες κυρίες το αγνοούν, ότι μια
μονάδα των ενόπλων δυνάμεων και κυρίως των ειδικών δυνάμεων, όπως είναι οι
Ομάδες Υποβρυχίων Καταστροφών, δεν μπορεί να μοιάζει με Κομματική Οργάνωση
Βάσης οποιασδήποτε από τις συνιστώσες που έχουν συγκροτήσει τον Συνασπισμό της Ριζοσπαστικής
Αριστεράς, ούτε με Κολέγιο ή ΙΕΚ ή με Λύκειο….
Και κλείνω λέγοντας
τούτο. Στις μονάδες των ειδικών δυνάμεων υπάρχει μια ιδιότυπη δημοκρατία, η
οποία δεν επηρεάζει ούτε κατ’ ελάχιστο την αναγκαία πειθαρχία, αλλά αντιθέτως
ενισχύει σε μέγιστο βαθμό την αξιόμαχη ικανότητά τους. Οι διοικητές των μονάδων
αυτών, σε αντίθεση με τους αξιωματικούς που υπηρετούν σε κοινές μονάδες,
καλλιεργούν μια συντροφικότητα με τους οπλίτες, διότι δεν τους βλέπουν αφ’
υψηλού, ούτε «λουφάζουν» στα γραφεία των στρατοπέδων, ούτε καν τρέφουν, κατά
κανόνα, υπεροψία για τα αστέρια που φορούν ή τις «πουλάδες» που φέρουν στο στήθος.
Συμμετέχουν ως ίσοι στις πορείες, στη χειμερινή ή θερινή διαβίωση, στις πτώσεις
με αλεξίπτωτο και ιδρώνουν όπως ο τελευταίος στρατιώτης πάντοτε όντας σε
εγρήγορση. Για τούτο και οι αξιωματικοί των ειδικών δυνάμεων διακρίνονται ως οι
φυσικοί ηγήτορες των υπαξιωματικών και οπλιτών που διοικούν και όχι διότι έχουν
για τα αστέρια στις επωμίδες τους ή γιατί υπάρχει ο κώδικας πειθαρχίας του
στρατού….
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Με όσα έγραψα παραπάνω
δεν συνηγορώ, ούτε με το περιεχόμενο του συνθήματος που φώναξαν οι άνδρες των
Ο.Υ.Κ. και αναφερόταν στην απελευθέρωση της Κωνσταντινούπολης, ούτε και με άλλα
πατριωτικά τραγούδια που τραγουδούσαν σε ρυθμό εμβατηρίου άλλοι σχηματισμοί ενόπλων
(λ.χ. Μακεδονία ξακουστή…). Επίσης ποτέ δεν είχα έστω και ελάχιστη συμπάθεια
για καθετί το μιλιταριστικό. Θεωρώ πως η εκπαίδευση των επαγγελματιών στρατιωτικών,
που επικεντρώνεται στον στόχο αποτελεσματικής καταστροφής του «εχθρού», ενέχει το
στοιχείο της υπαρξιακής αλλοτρίωσης των ανθρώπων που επιλέγουν σταδιοδρομία στρατιωτικού.
Από την άλλη μεριά προσπάθησα να καταδείξω ορισμένα στοιχεία που έχουν σχέση με
την εκπαίδευση που υφίστανται τα στελέχη των σωμάτων των ειδικών δυνάμεων και
ιδίως εκείνα που ανήκουν στις Ομάδες Υποβρυχίων Καταστροφών, των οποίων η εκπαίδευση
τους φτάνει στα ακραία όρια της ανθρώπινης αντοχής από κάθε πλευρά. Επίσης ήθελα
να καταδείξω το γεγονός ότι τα στελέχη των ειδικών δυνάμεων και ιδίως οι Ο.Υ.Κ.
υφίστανται στην κυριολεξία πλύση εγκεφάλου για να αποδεχθούν με τα κατάλληλα
ψυχαναγκαστικά μέσα την επιβολή του όλου συστήματος, που όπως αναφέρω τους θέλει
μηχανές πολέμου και θανάτου. Παλιότερα στελέχωναν τα Ο.Υ.Κ. και κληρωτοί
στρατεύσιμοι και θα ήθελα να καταθέσω, ότι πολλοί απ’ αυτούς και μετά την
αφυπηρέτησή τους από το στρατό παρέμεναν ΟΥΚάδες στη νοοτροπία και στον τρόπο
σκέψης. Το ότι τα Βατράχια θα μπουν στην Πόλη ως ελευθερωτές της δεν είναι ένα «ψυχοτρόπο»
σύνθημα, αλλά μια εδραιωμένη πεποίθηση των ανδρών των Ο.Υ.Κ. τόσο στη διάρκεια της
υπηρεσίας τους, όσο και μετά…. Μακάρι η Ελλάδα να επέλεγε να είναι
αποστρατικοποιημένη ζώνη σε όλη της την επικράτεια, μακάρι να μην χρειαζόταν
ένοπλες δυνάμεις και μακάρι να μην είχαμε τις πιο υψηλές δαπάνες για
εξοπλισμούς. Η πραγματικότητα όμως διαφορετική. Το γεγονός ότι υπάρχουν στελέχη
του ΣΥΡΙΖΑ, που συμμετέχει πλέον στην ευθύνη διακυβέρνησης της χώρας, που είναι
αιθεροβάμονες, αγκυλωμένοι κυριολεκτικά σε ιδεοληψίες, που δύσκολα είναι εφαρμόσιμες
όταν είσαι μέλος της ελληνικής κυβέρνησης ή ως βουλευτής καλείσαι να στηρίζεις
την κυβέρνηση της χώρας, δεν με ευχαριστεί καθόλου. Διότι αυτοί που αντέδρασαν
ξεχνούν ότι η κυβέρνηση που το κόμμα τους αποτελεί τον κύριο κορμό της, οφείλει
να έχει απαντήσεις στα ζωτικά πολιτικά θέματα της άμυνας και του προσωπικού των
ενόπλων δυνάμεων, ενώ δεν μπορεί να αγνοούν το γεγονός των συμβατικών
δεσμεύσεων της χώρας από τη συμμετοχή της στο ΝΑΤΟ, χωρίς να σημαίνει τούτο,
πως αυτή η κατάσταση είναι ευχάριστη ή πολιτικά ορθή κατά την άποψή μου.
©ΓΙΩΡΓΟΣ Α.
ΔΟΥΔΟΣ
26/3/15
No comments:
Post a Comment