Γυρεύοντάς
Σε
τριγυρνῶ μονοπάτια
καί καλντερίμια
συχνά κρυμμένα, πού ὁδηγοῦν σέ άδιέξοδα...
καί χάνομαι ἀκριβή
μου Ἀγάπη.
Σταυροκοπιέμαι
καί προχωρῶ
ἀναζητώντας
νερό νά ξεδιψάσω
ψωμί νά
χορτάσω
κρασί νά
στηλώσω τό κορμί.
Ἀκριβή μου Ἀγάπη
κρυμμένη πίσω
ἀπό ἀνήλιαγα ἐρείπια
σέ δακρυσμένα
πρόσωπα
ντυμένη τήν ἀκούσια
φτώχεια πού βασανίζει.
Ἀκριβή μου Ἀγάπη
εἶμαι γυμνός
μήτε κουρέλι
δέν ἒχω, νά σκεπάσω τ’ ἀχαμνά μου,
μά κάπου,
στό ἱλαρό φῶς τοῦ Ἑσπερινοῦ
σά νά εἶδα
τό χαμόγελό Σου
Καί τολμῶ....
Ἐλέησόν με τόν ἁμαρτωλόν
Γιῶργος Δοῦδος
19 Ὀκτωβρίου 2015
No comments:
Post a Comment