Thich Nhât Hanh : ’God is a lesbian...’

This is an excerpt from Dharma Talk given by Thich Nhat Hanh on July 20, 1998 in Plum Village, France.

Question : "Dear Thay, I feel very well and safe here in Plum Village, but there were times in my life when I experienced discrimination, so there is one question which really interests me. What does Buddhism say about homosexuality?"

Reply: "Discrimination is something that many of us know, and there were times when we wanted to cry out for justice. You might be tempted by violent means in order for injustice to be removed. There are very many of us who are seeking non-violent means in order to remove injustice and discrimination imposed on us. Sometimes those discriminating against us act in the name of God, of the truth. We may belong to the third world, or we may belong to a particular race, we may be people of color, we may be gay or lesbian, and we have been discriminated against for thousands of years. So how to work on it, how to liberate ourselves from the suffering of being a victim of discrimination and oppression? In Christianity it is said that God created everything, including man, and there is a distinction made between the creator and the creature. The creature is something created by God. When I look at a rose, a tulip, or a chrysanthemum, I know, I see, I think, that this flower is a creation of God. Because I have been practicing as a Buddhist, I know that between the creator and the created there must be some kind of link, otherwise creation would not be possible. So the chrysanthemum can say that God is a flower, and I agree, because there must be the element "flower" in God so that the flower could become a reality. So the flower has the right to say that God is a flower. The white person has the right to say that God is white, and the black person also has the right to say that God is black. In fact, if you go to Africa, you’ll see that the Virgin Mary is black. If you don’t make the statue of the Virgin Mary black, it does not inspire people. Because to us the black people, "black is beautiful," so a black person has the right to say that God is black, and in fact I also believe that God is black, but God is not only black, God is also white, God is also a flower. So when a lesbian thinks of her relationship with God, if she practices deeply, she can find out that God is also a lesbian. Otherwise how could you be there? God is a lesbian, that is what I think, and God is gay also. God is no less. God is a lesbian, but also a gay, a black a white, a chrysanthemum. It is because you don’t understand that, that you discriminate.

When you discriminate against the black or the white, or the flower, or the lesbian, you discriminate against God, which is the basic goodness in you. You create suffering all around you, and you create suffering within yourself, and it is delusion, ignorance, that is the basis of your action, your attitude of discrimination. If the people who are victims of discrimination practice looking deeply, they will say that I share the same wonderful relationship with God, I have no complex. Those who discriminate against me, do so because of their ignorance. "God, please forgive them, because they do not know what they are doing." If you reach that kind of insight, you will no longer get angry at that person who discriminates against you, and you might have compassion toward him or her. You will say: "He does not know what he is doing. He is creating a lot of suffering around him and within him. I will try to help him." So your heart opens like a flower and suffering is no longer there, you have no complex at all, and you turn to be a bodhisattva in helping the people who have been discriminating against you. That is the way I see it, out of my practice of looking deeply, so one day I made the statement that God is a lesbian, and this is my insight.

---

Source: Plumvillage.org

Ο ιός covid-19 και τα αδιέξοδα ενός απάνθρωπου καπιταλισμού

Ο δογματισμός, έχω την πεποίθηση ότι χαρακτηρίζει τους κάθε λογής ολοκληρωτισμούς, θρησκευτικούς, ιδεολογικούς-φιλοσοφικούς, πολιτικούς κ.ά.. Έτσι η δαιμονοποίηση του σοσιαλισμού, από τους συντηρητικούς ή φιλελεύθερους, όπως και η δαιμονοποίηση του καπιταλισμού από τους κάθε απόκλισης αριστερούς, μου φαίνεται αλλοπρόσαλλη εκδήλωση δογματισμού με αναμφίβολα ριζώματα ολοκληρωτισμού.

Ο καπιταλισμός, έχει επικρατήσει σχεδόν παντού, είτε απροκάλυπτα, είτε καλυμμένα, όπως λόγου χάρη συμβαίνει στην λεγόμενη Λαϊκή Κίνα. Ο καπιταλισμός, επιδιώκει το κέρδος, την ατομική ωφέλεια και μόνο, κάτι που πηγάζει από τον ανθρώπινο εγωτισμό, φαινόμενο που αποτελεί έκδηλη άρνηση της ταυτότητας του ανθρώπου ως κοινωνικής ή πολιτικής ύπαρξης, κατά την διατύπωση του Αριστοτέλη (Πολιτικά Α 1253a 1–5: “...ὁ ἄνθρωπος φύσει πολιτικὸν ζῷον, καὶ ὁ ἄπολις διὰ φύσιν καὶ οὐ διὰ τύχην ἤτοι φαῦλός ἐστιν, ἢ κρείττων ἢ ἄνθρωπος· ὥσπερ καὶ ὁ ὑφ’ Ὁμήρου λοιδορηθεὶς «ἀφρήτωρ ἀθέμιστος ἀνέστιος»[Ὅμηρ. Ἰλ. 9.63].”.

Από την βιομηχανική επανάσταση, που αποτελεί το σημείο εκδήλωσης του καπιταλισμού ως τις μέρες μας, ο καπιταλισμός έχει αλλάξει όψεις και έχει προσαρμοσθεί, με ικανοποιητική ευελιξία θα λέγαμε, σε εναλλασσόμενες κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες. Σήμερα υπάρχει το περιβάλλον μιας καθολικής παγκοσμιοποίησης, με ιδιαίτερα αισθητές συνέπειες στην απόλυτη απεξάρτηση της οικονομίας και των επιχειρήσεων από τους περιορισμούς των άλλοτε ισχυρότατων εθνικών κρατών. Ένα άλλο στοιχείο του καπιταλισμού της εποχής μας είναι η έντονη ανάπτυξη του καταναλωτισμού, που θα μπορούσε να θεωρηθεί φαινόμενο καταλυτικό των ταξικών διαφορών, αφού είναι αλήθεια πως επηρεάζει τόσο τον προλετάριο εργάτη, όσο και τον οικονομικά εύρωστο επιχειρηματία, που καρπούται αδηφάγα τις πρόνοιες του καπιταλισμού. Εκείνο όμως που διακρίνει το επίπεδο ανάπτυξης του καπιταλισμού της εποχής μας, είναι ο καπιταλισμός με κυρίαρχη επιβολή του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος (χρηματιστήρια-τράπεζες κ.ά.) στην κοινωνία και στην οικονομία με υπέρβαση των κρατικών συνόρων. Ο καπιταλισμός των τραπεζών έχει πετύχει να συσσωρεύει κέρδος, όχι από την υπεραξία της εργασίας, αλλά από την χωρίς ηθικές αναστολές απορρόφηση και έλεγχο του χρήματος που κυκλοφορεί. Το χρήμα που κυκλοφορεί μπορεί να προέρχεται από μεροκάματα και μισθούς εργατών και γενικότερα εργαζομένων, από καταθέσεις χάριν επενδύσεων σε ποικίλα τραπεζικά προϊόντα και από την ληστρική εκμετάλλευση δανειοληπτών, είτε πρόκειται για επιχειρηματίες, είτε για άτομα.

Οι τράπεζες στην Ελλάδα έχουν φανερώσει ένα όχι μόνον αδηφάγο προσωπείο, αλλά και ανάλγητο συγχρόνως. Τα στελέχη των τραπεζών, απόλυτα εναρμονισμένα με τις απαιτήσεις των τραπεζικών εταιριών, φαίνονται ως ανθρώπινα όντα με συνειδήσεις σε βαθειά κατάψυξη, δίχως ευαισθησίες, χωρίς την παραμικρή επαφή με ό,τι σημαίνει “αλληλεγγύη”! Δίπλα στις ελληνικές τράπεζες, που το κεφάλαιό τους έχει διασπαρεί μεταξύ διεθνών επενδυτών ήδη προ πολλού, έχουν εμφανιστεί τα περίφημα funds, που στα ελληνικά ονομάζονται εταιρίες διαχείρισης πιστώσεων και δανείων και έχουν σκοπό την είσπραξη των λεγόμενων “κόκκινων δανείων” επιχειρήσεων και ατόμων. Κι εδώ, δίπλα στις τράπεζες και στα funds, εμφανίζονται κατ’ όνομα δικηγόροι ή δικηγορικές εταιρίες, που λειτουργούν ως αδηφάγα και ανάλγητα αρπακτικά, με την αδικαιολόγητη ανοχή των δικηγορικών συλλόγων, ενώ κανονικά θα έπρεπε να τους αφαιρεθεί η ιδιότητα του δικηγόρου....

Η πανδημία του covid-19 έχει φανερώσει, ακόμα και μπροστά στα μάτια των πιο ένθερμων υποστηρικτών του νεοφιλελευθερισμού, τα αδιέξοδα του καπιταλισμού σε καιρούς τραπεζικής επικυριαρχίας, γιατί μπροστά στον θάνατο μία ανάγκη προβάλλει: Η ανάπτυξη στο έπακρο της Αλληλεγγύης των πολιτών και η μέγιστη κατά το δυνατό ενίσχυση των δημόσιων θεσμών αλληλεγγύης και πρόνοιας. Αλλά, ακόμα και σ’ αυτές τις συνθήκες, οι ελληνικές τράπεζες, που σε καιρούς οικονομικής κρίσης για να μην καταρρεύσουν, όπως είχε συμβεί στην Ισλανδία, δέχθηκαν χρήματα από το κοινωνικό σύνολο, μέσω του Δημοσίου, με την μορφή της ανακεφαλαιοποίησής τους, αρνούνται να σταθούν αλληλέγγυες σε πολίτες που για αντικειμενικούς λόγους και όχι σκόπιμα, μάλλον θα αντιμετωπίσουν προβλήματα ως προς την συνέπειά τους απέναντί τους για καταβολή ποσών από δανειακές συμβάσεις....

18/03/2020

ΚΡΑΥΓΗ ΟΡΓΗΣ...

“Ἕλληνες ἀεὶ παῖδές ἐστε, γέρων δὲ Ἕλλην οὐκ ἔστιν”

(Πλάτωνος, Τίμαιος 22b, έκδοση John Burnet, 1903)

Πριν πενήντα χρόνια, όταν ήμουν φοιτητής, διάβασα τα “Απομνημονεύματα” του Στρατηγού Μακρυγιάννη. Ένιωσα μια μπουνιά στο στομάχι, που δεν μπορώ να ξεχάσω. Ένα σωρό φωτοστέφανα “ηρώων” της Επανάστασης του ’21 είχαν θρυμματιστεί και σαν σκουπίδια είχαν σκορπίσει πέρα δώθε.

Χθες διάβασα την είδηση, πως υπογράφηκε μνημόνιο συνεργασίας, ανάμεσα σε Έλληνες και Τούρκους επιχειρηματίες, με τη συμμετοχή κρατικών αξιωματούχων και από τις δύο χώρες (https://www.ethnos.gr/oikonomia/92013_entasi-ston-ebro-mnimonio-synergasias-elladas-toyrkias-sti-thessaloniki). Το μνημόνιο υπογράφηκε στις 3 Μαρτίου στην Θεσσαλονίκη, μεταξύ του Συνδέσμου Εξαγωγέων Βορείου Ελλάδος και του Turkish-Greek Business Council, που έχει πρόεδρο τον ελληνικής ιθαγένειας επιχειρηματία Λεβέντ Σαδίκ. Ο Σαδίκ είναι άνθρωπος του καθεστώτος Ερντογάν, γιος του άλλοτε μέλους της ελληνικής Βουλής Αχμέτ Σαδίκ, που ο ρόλος του στην Θράκη, συχνά έχει θεωρηθεί όχι απλά σαν μια επιτυχημένη επιχειρηματική παρουσία....

Αν και είμαι εβδομήντα ενός χρόνων και ίσως θα έπρεπε να είμαι εξαιρετικά ψύχραιμος, ακόμα και απαθής, μπροστά στη δυσωδία της πολιτικής, εντούτοις, οργίζομαι και απογοητεύομαι ως έφηβος, που νιώθει να φεύγει το έδαφος κάτω απ’ τα πόδια του.

Την ώρα, που ο Ερντογάν εκβιάζει όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση με την ίσως πιο βρώμικη επίθεση κατά της Ελλάδος, αφού χρησιμοποιεί δύσμοιρους ανθρώπους για να πετύχει τους σκοπούς του. Την ίδια ώρα που νέοι, στρατιώτες και αστυνομικοί, έχουν σταλεί στα σύνορα, προφανώς με εντολές, ακόμα και χρήσης ακραίας βίας κατά προσφύγων από χώρες της Μέσης Ανατολής, που το καθεστώς Ερντογάν έχει μεταφέρει αναγκαστικά στην μεθόριο μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδος, θρασύτατα κτήνη Ελλήνων, που αυτοαποκαλούνται επιχειρηματίες, πολιτικοί και κρατικοί λειτουργοί, κοπρίζουν στα πρόσωπα αυτών των αστυνομικών και των στρατιωτικών, που τους έχουν επιβάλλει να “υπερασπιστούν” την πατρίδα, αφού το μόνο που τους νοιάζει είναι το κέρδος και η λατρεία του Μαμωνά.... Και στη συνέχεια αναρωτιέμαι: η ΕΥΠ και η Κρατική Ασφάλεια, δεν έχουν ενημερώσει τον υφυπουργό Εσωτερικών Θεόδωρο Καράογλου,τον Αλέξανδρο Αλεξιάδη, Σύμβουλο Οικονομικών και Εμπορικών Υποθέσεων Α’ του Υπουργείου Εξωτερικών και προϊστάμενο του Γραφείου Ο.Ε.Υ. Βόρειας Ελλάδας και τον Διδάκτορα Γιώργο Κωνσταντόπουλο, πρόεδρο του Σ.Ε.Β.Ε. για το ποιος είναι ο Λεβέντ Σαδίκ;

Αυτός ο τόπος, η Ελλάδα, μπορεί να υπάρχει στους χάρτες του κόσμου σαν κράτος, αλλά φαίνεται πως έχει πεθάνει απ’ τους ανθρώπους που αυτοποκαλούνται Έλληνες και τον δηλητηριάζουν με την παρουσία τους σε τούτα τα χώματα. Δεν ξέρω, αν κυβερνούσαν την Ελλάδα κάποιοι άλλοι, τί θα συνέβαινε στην τωρινή συγκυρία: από τη μια μεριά να υπάρχει ανασφάλεια στα ελληνοτουρκικά σύνορα και ένα σωρό μόνιμοι και κληρωτοί στρατιωτικοί, όπως και αστυνομικοί, να οφείλουν να βρωμίσουν τα χέρια τους με τα σκατά και από την άλλη κάποια κνώδαλα της κυβέρνησης και της καλής κοινωνίας και των κρατικών μηχανισμών να αποβλέπουν, χωρίς ντροπή, αυτές τις μέρες της έντασης και της κρίσης “στην ανάγκη ενίσχυσης των ελληνικών εξαγωγών μέσω της συνεργασίας ελληνικών και τούρκικων επιχειρήσεων”, αλλά δυστυχώς αυτά συμβαίνουν με κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας!

Αφού εδώ και αμέτρητους αιώνες ο κόσμος μοιράστηκε σε κράτη, είμαι αναγκασμένος να έχω ένα διαβατήριο και μια ταυτότητα, για να υπάρχω, όχι ως φυσικό πρόσωπο, αλλά γιατί έτσι προβλέπουν οι νόμοι. Αν η μάνα μου, που γεννήθηκε στην Τουρκία, δεν είχε μεταφερθεί ενόσω ήταν βρέφος στην Ελλάδα και αν ο πατέρας μου που είχε γεννηθεί στην Αίγυπτο, δεν είχε εγκαταλείψει την γενέθλια χώρα του για να εγκατασταθεί στην Ελλάδα, μπορεί να ήμουν Τούρκος ή Αιγύπτιος πολίτης! Το λέω αυτό, γιατί τελικά, εκείνο που έχει αξία, είναι να έχουμε συνείδηση πως είμαστε πολίτες του κόσμου, ενώ το τί αστυνομική ταυτότητα κρατάμε, συχνά είναι απόλυτα τυχαίο γεγονός. Κι ακόμα περισσότερο, το πιο σπουδαίο είναι να είμαστε άνθρωποι. Ιδιότητες, όπως “Έλληνας”, “Τούρκος”, “Βούλγαρος” είναι φτιασίδια, αρκετά συχνά πολύ τοξικά!

Σκέφτομαι να μοιραστώ, με ανθρώπους που νιώθω οικείους όσα τούτο το πρωινό του Σαββάτου των Ψυχών με ταλάνισαν, και να τους πω, ότι ως Έλληνας, μέτοχος κάποιων αξιών πολιτισμού και μιας όμορφης γλώσσας, αισθάνομαι πολύ ωραία, παραμένοντας παιδί, μη επιτρέποντας τα γηρατειά να με κατακτήσουν.

Γιώργος Δούδος

7 Μαρτίου 2020