ΚΡΑΥΓΗ ΟΡΓΗΣ...

“Ἕλληνες ἀεὶ παῖδές ἐστε, γέρων δὲ Ἕλλην οὐκ ἔστιν”

(Πλάτωνος, Τίμαιος 22b, έκδοση John Burnet, 1903)

Πριν πενήντα χρόνια, όταν ήμουν φοιτητής, διάβασα τα “Απομνημονεύματα” του Στρατηγού Μακρυγιάννη. Ένιωσα μια μπουνιά στο στομάχι, που δεν μπορώ να ξεχάσω. Ένα σωρό φωτοστέφανα “ηρώων” της Επανάστασης του ’21 είχαν θρυμματιστεί και σαν σκουπίδια είχαν σκορπίσει πέρα δώθε.

Χθες διάβασα την είδηση, πως υπογράφηκε μνημόνιο συνεργασίας, ανάμεσα σε Έλληνες και Τούρκους επιχειρηματίες, με τη συμμετοχή κρατικών αξιωματούχων και από τις δύο χώρες (https://www.ethnos.gr/oikonomia/92013_entasi-ston-ebro-mnimonio-synergasias-elladas-toyrkias-sti-thessaloniki). Το μνημόνιο υπογράφηκε στις 3 Μαρτίου στην Θεσσαλονίκη, μεταξύ του Συνδέσμου Εξαγωγέων Βορείου Ελλάδος και του Turkish-Greek Business Council, που έχει πρόεδρο τον ελληνικής ιθαγένειας επιχειρηματία Λεβέντ Σαδίκ. Ο Σαδίκ είναι άνθρωπος του καθεστώτος Ερντογάν, γιος του άλλοτε μέλους της ελληνικής Βουλής Αχμέτ Σαδίκ, που ο ρόλος του στην Θράκη, συχνά έχει θεωρηθεί όχι απλά σαν μια επιτυχημένη επιχειρηματική παρουσία....

Αν και είμαι εβδομήντα ενός χρόνων και ίσως θα έπρεπε να είμαι εξαιρετικά ψύχραιμος, ακόμα και απαθής, μπροστά στη δυσωδία της πολιτικής, εντούτοις, οργίζομαι και απογοητεύομαι ως έφηβος, που νιώθει να φεύγει το έδαφος κάτω απ’ τα πόδια του.

Την ώρα, που ο Ερντογάν εκβιάζει όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση με την ίσως πιο βρώμικη επίθεση κατά της Ελλάδος, αφού χρησιμοποιεί δύσμοιρους ανθρώπους για να πετύχει τους σκοπούς του. Την ίδια ώρα που νέοι, στρατιώτες και αστυνομικοί, έχουν σταλεί στα σύνορα, προφανώς με εντολές, ακόμα και χρήσης ακραίας βίας κατά προσφύγων από χώρες της Μέσης Ανατολής, που το καθεστώς Ερντογάν έχει μεταφέρει αναγκαστικά στην μεθόριο μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδος, θρασύτατα κτήνη Ελλήνων, που αυτοαποκαλούνται επιχειρηματίες, πολιτικοί και κρατικοί λειτουργοί, κοπρίζουν στα πρόσωπα αυτών των αστυνομικών και των στρατιωτικών, που τους έχουν επιβάλλει να “υπερασπιστούν” την πατρίδα, αφού το μόνο που τους νοιάζει είναι το κέρδος και η λατρεία του Μαμωνά.... Και στη συνέχεια αναρωτιέμαι: η ΕΥΠ και η Κρατική Ασφάλεια, δεν έχουν ενημερώσει τον υφυπουργό Εσωτερικών Θεόδωρο Καράογλου,τον Αλέξανδρο Αλεξιάδη, Σύμβουλο Οικονομικών και Εμπορικών Υποθέσεων Α’ του Υπουργείου Εξωτερικών και προϊστάμενο του Γραφείου Ο.Ε.Υ. Βόρειας Ελλάδας και τον Διδάκτορα Γιώργο Κωνσταντόπουλο, πρόεδρο του Σ.Ε.Β.Ε. για το ποιος είναι ο Λεβέντ Σαδίκ;

Αυτός ο τόπος, η Ελλάδα, μπορεί να υπάρχει στους χάρτες του κόσμου σαν κράτος, αλλά φαίνεται πως έχει πεθάνει απ’ τους ανθρώπους που αυτοποκαλούνται Έλληνες και τον δηλητηριάζουν με την παρουσία τους σε τούτα τα χώματα. Δεν ξέρω, αν κυβερνούσαν την Ελλάδα κάποιοι άλλοι, τί θα συνέβαινε στην τωρινή συγκυρία: από τη μια μεριά να υπάρχει ανασφάλεια στα ελληνοτουρκικά σύνορα και ένα σωρό μόνιμοι και κληρωτοί στρατιωτικοί, όπως και αστυνομικοί, να οφείλουν να βρωμίσουν τα χέρια τους με τα σκατά και από την άλλη κάποια κνώδαλα της κυβέρνησης και της καλής κοινωνίας και των κρατικών μηχανισμών να αποβλέπουν, χωρίς ντροπή, αυτές τις μέρες της έντασης και της κρίσης “στην ανάγκη ενίσχυσης των ελληνικών εξαγωγών μέσω της συνεργασίας ελληνικών και τούρκικων επιχειρήσεων”, αλλά δυστυχώς αυτά συμβαίνουν με κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας!

Αφού εδώ και αμέτρητους αιώνες ο κόσμος μοιράστηκε σε κράτη, είμαι αναγκασμένος να έχω ένα διαβατήριο και μια ταυτότητα, για να υπάρχω, όχι ως φυσικό πρόσωπο, αλλά γιατί έτσι προβλέπουν οι νόμοι. Αν η μάνα μου, που γεννήθηκε στην Τουρκία, δεν είχε μεταφερθεί ενόσω ήταν βρέφος στην Ελλάδα και αν ο πατέρας μου που είχε γεννηθεί στην Αίγυπτο, δεν είχε εγκαταλείψει την γενέθλια χώρα του για να εγκατασταθεί στην Ελλάδα, μπορεί να ήμουν Τούρκος ή Αιγύπτιος πολίτης! Το λέω αυτό, γιατί τελικά, εκείνο που έχει αξία, είναι να έχουμε συνείδηση πως είμαστε πολίτες του κόσμου, ενώ το τί αστυνομική ταυτότητα κρατάμε, συχνά είναι απόλυτα τυχαίο γεγονός. Κι ακόμα περισσότερο, το πιο σπουδαίο είναι να είμαστε άνθρωποι. Ιδιότητες, όπως “Έλληνας”, “Τούρκος”, “Βούλγαρος” είναι φτιασίδια, αρκετά συχνά πολύ τοξικά!

Σκέφτομαι να μοιραστώ, με ανθρώπους που νιώθω οικείους όσα τούτο το πρωινό του Σαββάτου των Ψυχών με ταλάνισαν, και να τους πω, ότι ως Έλληνας, μέτοχος κάποιων αξιών πολιτισμού και μιας όμορφης γλώσσας, αισθάνομαι πολύ ωραία, παραμένοντας παιδί, μη επιτρέποντας τα γηρατειά να με κατακτήσουν.

Γιώργος Δούδος

7 Μαρτίου 2020