Αφορμή για το δημοσίευμα αυτό, υπήρξε απόσπασμα από μια συνέντευξη του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου, που παραχώρησε στο τηλεοπτικό κανάλι ‘OPEN’, στα πλαίσια σειράς εκπομπών με τίτλο “Και εγένετο Ελλάς”. Στο έβδομο επεισόδιο της σειράς, που προβλήθηκε στις 15 Ιανουαρίου 2021 και ήταν αφιερωμένο στην ‘συμβολή της Εκκλησίας στην Επανάσταση του 1821’, δόθηκε η συνέντευξη του Αρχιεπισκόπου Αθηνών.
Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, πρόεδρος της Συνόδου της Ιεραρχίας της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ελλάδος, μεταξύ των άλλων είπε και τα εξής:
“Το Ισλάμ, οι πολίτες του, δεν είναι θρησκεία, είναι πολιτικό κόμμα, είναι πολιτική επιδίωξη και οι άνθρωποι του είναι άνθρωποι του πολέμου. Είναι οι άνθρωποι της εξαπλώσεως, αυτό είναι χαρακτηριστικό του Ισλάμ”.
Τα παραπάνω λόγια δεν τα είπε δυστυχώς ένας ολιγομαθής Ορθόδοξος παπάς, κάποιου ξεχασμένου χωριού, ούτε κάποιος Μητροπολίτης, από εκείνους, έστω τους λίγους, που συχνά πυκνά “εκτοξεύουν” ύβρεις, είτε κατά του Ισλάμ, είτε κατά του Ιουδαϊσμού, είτε κατά της Καθολικής Εκκλησίας.... Ειπώθηκαν από τον πρώτο στην τάξη Ιεράρχη της Ελλαδικής Εκκλησίας, που εσφαλμένα, έστω και από άγνοια, κάποιοι, τον αποκαλούν προκαθήμενο της Εκκλησίας. Παρόλα αυτά, δεν παύει ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών να κατέχει την πλέον εξέχουσα θέση ως πρόεδρος της Συνόδου της Ιεραρχίας, του ανώτατου οργάνου ποιμαντικής ευθύνης και διοίκησης, μιας από τις πλέον σημαντικές κατά τόπους Ορθόδοξες Εκκλησίες στον κόσμο.
Προσωπικά, τιμώ τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών, για την μετριοπάθεια που κατά κανόνα επιδεικνύει, ιδίως σε "κρίσεις" που αντιμετωπίζει η Ελλαδική Εκκλησία, είτε έναντι της πολιτείας, είτε έναντι του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Από την άλλη, ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος, είναι ένας άνθρωπος, που έχει μυηθεί και στην θύραθεν παιδεία. Έτσι, η αποστροφή της συνέντευξής του, ως προς το Ισλάμ, νομίζω πως αποκάλυψε τον κατ’ εξοχήν ηγέτη της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ελλάδος, ως άκρως ισλαμοφοβικό και για τούτο, δεν είναι υπερβολή, αν χαρακτηριστεί η άποψη του Αρχιεπισκόπου, πέρα ως πέρα απαράδεκτη!
Η ισλαμοφοβία έχει αναγνωρισθεί ως μια ιδιαίτερη μορφή μισαλλοδοξίας, μαζί με την ξενοφοβία και τον αντισημιτισμό («Διεθνές Φόρουμ της Στοκχόλμης για την Καταπολέμηση της Μισαλλοδοξίας» Ιανουάριος 2001). Τα χαρακτηριστικά αυτού του συμπλεγματικού φαινομένου είναι η προκατάληψη, που μπορεί να πάρει ακραίες διατάσεις έχθρας κατά των Μουσουλμάνων, χωρίς να συντρέχει κάποιος επί πλέον λόγος. Η ισλαμοφοβία μολονότι εμφανίστηκε αρκετά πιο νωρίς από την 11η Σεπτεμβρίου του 2001, εντούτοις, η επίθεση στην καρδιά της Νέας Υόρκης, έκανε το φαινόμενο να μεταμορφωθεί σε ωστικό κύμα σε κοινωνίες του Δυτικού κόσμου.
Οι αναλυτές της ισλαμοφοβίας τα τελευταία χρόνια, αποδίδουν την έξαρση του φαινομένου κυρίως σε δυο λόγους. Από τη μια μεριά το Ισλάμ αντιμετωπίζεται από πολλούς στη Δύση, περισσότερο σαν ολοκληρωτική πολιτική ιδεολογία παρά ως θρησκεία και μάλιστα εντελώς ασύμβατη προς τις αρχές του Δυτικού Πολιτισμού. Από την άλλη μεριά, η μαζική και συχνά ανεξέλεγκτη μετανάστευση Μουσουλμάνων σε χώρες της Ευρώπης, μεταξύ των οποίων είναι και η Ελλάδα, έχει ενισχύσει τις ξενοφοβικές τάσεις που ήδη προϋπήρχαν σε κοινωνίες απροετοίμαστες για μια τέτοιου είδους «εισβολή». Η ελληνική κοινωνία λόγου χάρη, ήταν εντελώς ανέτοιμη να δεχθεί στους κόλπους της τον μεγάλο αριθμό προσφύγων και μεταναστών, που κατέφυγαν αιφνίδια στη χώρα. Μια εθνική κοινωνία, όπως η ελληνική, με υψηλότατο ποσοστό εθνικής, γλωσσικής και θρησκευτικής ομοιογένειας, νιώθει σα να δέχεται ένα πλήγμα στο στεγανό της οικοδόμημα, από την είσοδο στην επικράτειά της, ενός μεγάλου αριθμού Μουσουλμάνων προσφύγων και μεταναστών.
Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, είτε λησμόνησε, είτε δεν υπήρξε επιμελής μελετητής της ιστορίας των θρησκευμάτων κι έτσι, παρά την θέση ευθύνης που κατέχει στην Ελλάδα, ακόμα και σε επίπεδο διεθνών σχέσεων, με όσα είπε, υπέπεσε στη μέγιστη ύβρη, εναντίον μιας οικουμενικής θρησκείας με ακολούθους, που αποτελούν περίπου το ένα δισεκατομμύριο εννιακόσια εκατομμύρια (1.900.000.000) του παγκόσμιου πληθυσμού!
Αγνοεί ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών τον περίφημο ‘Αστιναμέ’ ή ‘Αχτιναμέ’, όπως αποδίδεται στα ελληνικά, του Μωάμεθ, που ο ίδιος ο Προφήτης εκχώρησε προς τους Μοναχούς της Μονής της Αγίας Αικατερίνης του Σινά, έθεσε την υπογραφή του και αναγνωρίζει τα προνόμια των Χριστιανών, εκείνων που ζουν κοντά στη Μονή αλλά και μακρυά; Αν επισκέφθηκε ποτέ ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος την Μονή του Σινά, δεν διερωτήθηκε άραγε, για ποιο λόγο, υφίσταται εντός του μοναστηριού και δίπλα ακριβώς στο καθολικό, ένα τέμενος με μιναρέ!
Ξεφύλλισε, έστω από περιέργεια, ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος το Κοράνιο; Και αν ναι, δεν διάβασε ή κανένας δεν του υπέδειξε να διαβάσει από τη Σούρα Αλ Χατζ (22) το εδάφιο 40; Γιατί εκεί, το ιερό κείμενο αναφέρει, ότι οι Μουσουλμάνοι δέχονται να θέσουν σε κίνδυνο και τη ζωή τους για να διαφυλάξουν, όχι μόνο τα τζαμιά τους, αλλά και τα μοναστήρια, και τις εκκλησίες και τις συναγωγές «γιατί μέσα σ’ αυτά δοξάζεται όνομα του Αλλάχ»!
Άραγε, ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, διάβασε ποτέ κάποιο από τα γραπτά του σεβάσμιου και σοφού Ιεράρχη του Πατριαρχείου Αντιοχείας, του Μητροπολίτη πρώην Βύβλου και Βότρυος Όρους Λιβάνου Γεωργίου Khodr; Ο πολιός Ιετράρχης έχει γράψει, πως έχει συνείδηση, ότι η κληρονομία του Πατέρα των Πιστών Αβραάμ, φτάνει ως τον προφήτη Μωάμεθ, ως μία μυστική οδός που φανερώνει την πρόνοια του Θεού και ότι επίσης, μέσα στις σελίδες του Κορανίου, συναντά ο ίδιος Ιεράρχης διάσπαρτα, τα ίχνη του Ιησού Χριστού....
Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος, ως θεολόγος, έχει παραμείνει άραγε καθηλωμένος στην άγνοια και στην σκοτεινή μισαλλοδοξία του παρελθόντος ως προς την αντιμετώπιση του Ισλάμ; Γιατί πράγματι στο παρελθόν, οι Χριστιανοί, κάθε άλλο παρά φιλικοί ήταν απέναντι στο Ισλάμ. Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, μολονότι έζησε με άνεση και ασφάλεια στην αυλή των χαλιφών της Δαμασκού, ως έμπιστος αξιωματούχος τους, πριν γίνει μοναχός, εξέλαβε το Ισλάμ σαν μια χριστιανική αίρεση και το αντιμετώπισε με επιθετική σφοδρότητα και υπερβολή. Υπήρξε επίσης, μια μακρά περίοδος, που οι Χριστιανοί θεολόγοι ταύτιζαν τον προφήτη Μωάμεθ με τον αντίχριστο, ενώ χαρακτηριστικά, στο συναξάρι του αγίου Αλεξάνδρου του Δερβίση, η Μέκκα αποκαλείται «καθέδρα του Σατανά». Στα πλαίσια των παραπάνω προκαταλήψεων, επιβιώνει ακόμη δυστυχώς, το κακόβουλο, αλλά και αβάσιμο μύθευμα, που έπλασε η χριστιανική Δύση για το Ισλάμ, σαν θρησκείας της βίας και του ξίφους, ιδίως μεταξύ αμαθών και αθεολόγητων ανθρώπων. Φαίνεται δυστυχώς, πως ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος εμμένει στο μύθευμα κατά του Ισλάμ και αγνοεί τις εξελίξεις στην χριστιανική Θεολογία, η οποία μέσα στις προκλήσεις της εποχής μας, αναζητά να κατανοήσει τον Άλλο, σε μια πορεία Θεολογίας των Θρησκειών.
Προσωπικά, η κατά του Ισλάμ και κατά των Μουσουλμάνων αναφορά, χωρίς διάκριση και αιδώ, του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου, μου έχει προκαλέσει μεγάλη θλίψη. Πώς είναι δυνατόν ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών να έχει λησμονήσει όσα ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής είχε γράψει προς τον Θαλάσσιο: “...ἵνα μή μόνον μάθωμεν ἀλλήλων ἀντέχεσθαι φυσικῶς, καί ὡς ἑαυτούς ἀλλήλους ἀγαπᾷν πνευματικῶς· ἀλλά καί ὑπέρ ἑαυτούς ἀλλήλων κήδεσθαι θεϊκῶς.” (P.G. 90, 725). Επίσης, αναρωτιέμαι, ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος, ποτέ δεν διάβασε όσα σημαντικά έχει διατυπώσει ο Μητροπολίτης Γέρων Περγάμου Ιωάννης Ζηζιούλας, όσον αφορά τον διάλογο με το Ισλάμ και τις άλλες θρησκείες, ότι “η ουσία της αμαρτίας είναι ο φόβος του Άλλου, πράγμα που αποτελεί μέρος της απόρριψης του Θεού. Εφόσον η επιβεβαίωση του “εαυτού” μας πραγματοποιείται μέσω της απόρριψης και όχι της αποδοχής του Άλλου, -αυτό επέλεξε ελεύθερα να κάνει ο Αδάμ–, δεν είναι παρά φυσιολογικό και αναπόφευκτο ο άλλος να γίνει εχθρός και απειλή. Η συμφιλίωση με τον Θεό είναι αναγκαία προϋπόθεση για τη συμφιλίωση με οποιονδήποτε ‘άλλον’…Το γεγονός, ότι ο φόβος του άλλου ενυπάρχει παθολογικά στην ύπαρξή μας καταλήγει στον φόβο όχι μόνο του άλλου, αλλά και κάθε ετερότητας”.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία του ανεξάρτητου ελληνικού κράτους, αποσχίστηκε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο το 1833, για πολιτικούς λόγους!
Η σκοπιμότητα του Θεόκλητου Φαρμακίδη να προκαλέσει σχίσμα στην Ορθόδοξη Εκκλησία, ήταν να δημιουργηθεί μια ελληνική εθνική εκκλησία, που θα συνέβαλλε στην ύφανση του νεότερου ελληνικού εθνικού μύθου. Έτσι η Αυτοκέφαλη Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος, “κατασκευάσθηκε” θρυμματίζοντας στην κυριολεξία την περί Εκκλησίας Ορθόδοξη Θεολογία, για να καταστεί η θρησκευτική πολιτική οργάνωση του κράτους που προέκυψε μετά την Επανάσταση του 1821....
Στην Ελλάδα ο Μουσουλμάνος, ανεξάρτητα από την εθνοτική καταγωγή του ταυτίζεται με τον Τούρκο, που για πολλούς Έλληνες και Ελληνίδες είναι ακόμα το αρχέτυπο του “εθνικού” εχθρού και το Ισλάμ, συνδέεται αποκλειστικά μ’ αυτόν τον φαντασιακό εχθρό…. Πρόκειται για ένα τερατούργημα εθνικοθρησκευτικού σκοταδισμού, καρπό άθλιας παραπληροφόρησης και βάναυσης κακοποίησης της ιστορίας….
Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος, με την πλήρως απαξιωτική και βάναυση αναφορά του στο Ισλάμ και στους Μουσουλμάνους, φαίνεται πως ανέδειξε, ότι η Εκκλησία της Ελλάδος, παραμένει δέσμια της κληρονομιάς του Θεόκλητου Φαρμακίδη, που ήθελε την Εκκλησία θεραπαινίδα του νεοελληνικού εθνικισμού, αγνοώντας τα ανοίγματα της Ορθόδοξης Θεολογίας προς ένα διαθρησκειακό διάλογο κατανόησης του Άλλου, επομένως και του Μουσουλμάνου.
Στην ιστορία των θρησκειών, ο φανατισμός και η συλλογική εμμονή στην “ιδιοκτησία” της μόνης αλήθειας έγιναν πολύ συχνά πρόξενοι πολέμων, συγκρούσεων, καταστροφών πολιτισμών και λαών. Πράγματι, στους κόλπους του Ισλάμ εμφανίστηκαν και στην εποχή μας, Μουσουλμάνοι που κακοποίησαν την πίστη τους, που νόθευσαν το μήνυμα του Κορανίου και έσπειραν τρόμο και θάνατο, πρώτιστα μεταξύ άλλων Μουσουλμάνων.... Πρόκειται για τους Ισλαμιστές-Τζιχαντιστές, που έχουν καταδικασθεί από την συντριπτική πλειοψηφία του μουσουλμανικού κόσμου.
Στην ιστορία της η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει πολλές μελανές σελίδες βίας, κατά τα νεότερα χρόνια. Στην τσαρική Ρωσία, η Ορθόδοξη Εκκλησία συμμετείχε ενεργά στα πογκρόμ κατά των Εβραίων και στις βίαιες εκστρατείες εκχριστιανισμού των Μουσουλμάνων του Καυκάσου. Από τη μια ήταν ο στρατιώτης με την ξιφολόγχη γυμνή και από την άλλη ο παπάς, μπροστά στο ποτάμι ή στη λίμνη έτοιμος να βαφτίσει.... Τα ίδια ακριβώς συνέβαιναν στην οροσειρά της Ροδόπης, με πρωταγωνιστές-θύματα τους Μουσουλμάνους Πομάκους και θύτες του Βούλγαρους στρατιώτες. Αργότερα, στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, είναι γνωστή η συμμετοχή της Ρουμανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στην εξόντωση των Εβραίων της Ρουμανίας, κατ’ επιταγή των Ναζί. Τέλος, η σιωπή της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στα εγκλήματα των Σέρβων Ορθοδόξων στον πόλεμο στην Βοσνία-Ερζεγοβίνη, είναι ένα μελανό, ανομολόγητο στοιχείο, στην σύγχρονη ιστορία της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Τα θύματα της Σρεμπρένιτσα, μάλλον θα αποτελούν τραγικούς “κατηγόρους” ιεραρχών και άλλων κληρικών της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας κατά την Ημέρα της Κρίσεως!
Παρόλα αυτά, οι εγκληματικές πράξεις Ορθοδόξων Χριστιανών Πατριαρχών, Μητροπολιτών και Επισκόπων, καθιστούν την Ορθόδοξη Εκκλησία βάρβαρη θρησκεία; Οι συνθήκες ίδρυσης μιας σχισματικής εκκλησίας το 1833, σύμφωνα με τις ιδέες ενός Αρχιμανδρίτη και της Αντιβασιλείας του Όθωνα, μπορούν να αμαυρώσουν το πνευματικό κύρος της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Ελλάδα, σαν μιας θρησκευτικής πολιτικής οργάνωσης στην υπηρεσία του ελληνικού εθνικισμού; Άπαγε της βλασφημίας!
Το μόνο που εύχομαι από καρδιάς, είναι ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος, να αναδειχθεί ως ο αυθεντικός πνευματικός ηγέτης αυτού του τόπου και να αποκηρύξει δημόσια την ύβρη του εναντίον ανθρώπων, που είναι εικόνες του Ζώντος Θεού. Αμήν!
©ΓΙΩΡΓΟΣ Α. ΔΟΥΔΟΣ
17/01/2021
