Ομολογώ, πως ο Νίκος Δένδιας, είναι μάλλον ο συμπαθέστερος από τους υπουργούς της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Στην πρόσφατη “διερευνητική” συζήτηση που είχε ο Υπουργός Εξωτερικών της χώρας μας στην Άγκυρα, με τον Τούρκο ομόλογό του, πέραν των όσων ειπώθηκαν μεταξύ τους στην σκιά της δημοσιότητας, με αβρότητα ως προς τον Τσαβούσογλου, έθιξε πράγματα, που άλλες περιόδους, αποφεύγονταν η δημόσια αναφορά τους. Τα αποτελέσματα από την τοποθέτηση Δένδια, θα φανούν εν καιρώ...
Ο Δένδιας αναφέρθηκε και στην μειονότητα της Θράκης και στην Συνθήκη της Λοζάνης. Έχω την εντύπωση ότι ο υπουργός Εξωτερικών είναι ευφυής άνθρωπος και καταλήγω, πως ο τρόπος που αναφέρθηκε στη μειονότητα των Μουσουλμάνων Ελλήνων πολιτών, ήγαν χρέος “διατεταγμένης υπηρεσίας”!
Απέδειξε άλλη μια φορά πως η Ελλάδα ως κράτος, παραμένει δέσμια της εμμονής της, ότι στη χώρα δεν υπάρχουν μειονότητες εθνικές! Και ξαναβάζοντας την ταλαίπωρη Συνθήκη της Λοζάνης, κομμάτι της οποίας είναι η ελληνοτουρκική σύμβαση ανταλλαγής πληθυσμών, στο κρεβάτι του Προκρούστη, το 2021 προσπάθησε να πείσει σε μια ερμηνεία που ανήκει στις συνθήκες της δεκαετίας του 1920!
Η σύμβαση ανταλλαγής πληθυσμών, στο άρθρο 1, δεν αναφέρεται σε όλους τους Τούρκους υπηκόους ελληνικής εθνικής καταγωγής, αλλά μόνο σε όσους πρεσβεύουν το ελληνικό ορθόδοξο θρήσκευμα, δηλαδή στους Ελληνορθόδοξους Χριστιανούς. Έτσι έμειναν ανενόχλητοι στην Τουρκία ελληνικής καταγωγής Καθολικοί, κυρίως στη Σμύρνη, ενώ οι Πόντιοι Ευαγγελικοί, ιδίως από την Ορντού ή οι Ελληνόρρυθμοι Καθολικοί (Ουνίτες) από το Δαούδελι και τα γύρω χωριά της Ανατολικής Θράκης, κατέφυγαν στην Ελλάδα με τη θέλησή τους! Το άρθρο 2 της πιο πάνω σύμβασης, που αναφέρεται σε εκείνους που εξαιρούνταν από την ανταλλαγή, μιλά για Έλληνες, με παραπομπή στο προηγούμενο άρθρο, δηλαδή για Ελληνορθόδοξους κατά το θρήσκευμα και στη συνέχεια για Μουσουλμάνους της Δυτικής Θράκης.
Επομένως, η επίκληση του κ. Δένδια στην Συνθήκη της Λοζάνης για να “μαλώσει” την Τουρκία, που μιλά για Τούρκους στη Θράκη, δεν μπορεί να πείσει, παρά μόνο όσους αγνοούν τις ρυθμίσεις την σύμβασης ανταλλαγής πληθυσμών μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας και κυρίως τις συνθήκες που επέβαλλαν την χρήση συγκεκριμένων ως προς τον προσδιορισμό των ανταλλάξιμων πληθυσμών και όσων εξαιρέθηκαν. Δυστυχώς, μάλλον η πλειοψηφία των Ελλήνων, ανεξαρτήτως κομματικής στράτευσης ή συμπάθειας, αγνοούν σχεδόν στο σύνολό της την Συνθήκη της Λοζάνης και σε ποιους αναφερόταν η σύμβαση ανταλλαγής. Λέω το παραπάνω, έχοντας υπόψη την ανακοίνωση του ΚΚΕ, μετά τη συνάντηση Δένδια και Τσαβούσογλου, που ανέφερε: “Η τουρκική κυβέρνηση επιμένει στην αμφισβήτηση της κυριαρχίας ελληνικών νησιών, στην αποστρατικοποίηση τους, στο χαρακτηρισμό της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης -όπως προβλέπει η Συνθήκη της Λοζάνης- ως τουρκικής και σε άλλες διεκδικήσεις”. Από άλλους έχει γίνει η παρατήρηση, ότι κάλλιστα, το παραπάνω απόσπασμα, θα μπορούσε να είναι ανακοίνωση της “Ελληνικής Λύσης”!
Η Ελλάδα, ποτέ δεν είχε μειονοτική πολιτική. Γιατί να το πράξει άλλωστε, αφού σαν στρουθοκάμηλος δεν παραδέχεται ότι υπάρχουν Έλληνες πολίτες, που διαφέρουν από την πλειονότητα, σε εθνοτικό ή γλωσσικό ή πολιτισμικό, ή θρησκευτικό επίπεδο. Περιορίζεται να αναγνωρίζει μόνο μια θρησκευτική μόνο μειονότητα, αυτήν των Μουσουλμάνων της Θράκης, επικαλούμενη συνεχώς σαν “μαστίχα” την Συνθήκη της Λοζάνης.
Με πολλή καθυστέρηση η Ελλάδα θέλει μάλλον να μιμηθεί τον μακαρίτη τον Τίτο, την εποχή που δημιούργησε την ομοσπονδιακή Γιουγκοσλαβία. Τότε ο Τίτο, τους Μουσουλμάνους της Βοσνίας Ερζεγοβίνης τους καθόρισε ως εθνότητα με τον προσδιορισμό “Μουσουλμάνοι”. Δεν ήταν θρησκευτικός προσδιορισμός, αλλά εθνικός, σε μια Γιουγκοσλαβία που όπως όλες οι χώρες του “υπαρκτού σοσιαλισμού” ήταν εχθρικές προς την θρησκεία!
Στην Ελλάδα οι Μουσουλμάνοι Έλληνες πολίτες της Θράκης αντιμετωπίστηκαν σαν μπαλάκι του πινγκ πονγκ.
Την δεκαετία του ’50 επί “εθνικόφρονος” στρατάρχη Παπάγου εμφανίστηκαν μεγάλοι έρωτες με την Τουρκία. Οι μειονοτικοί εξαναγκάσθηκαν να αυτοαποκαλούνται (!!!) Τούρκοι και όχι Μουσουλμάνοι, τα μειονοτικά σχολεία και άλλα ιδρύματα τουρκικά (βλ. νομοθετικά διατάγματα 2203/1952 και 3065/1954). Ένας “εθνικόφρων” και “τουρκοφάγος” υποστράτηγος ε.α., ο Γεώργιος Φεσσόπουλος, τελευταίος γενικός διοικητής Θράκης, με διαταγές του επέβαλλε την “τουρκοποίηση” της μουσουλμανικής μειονότητας!
Πριν από την δεκαετία του ’50, το 1927 ιδρύεται νόμιμα στην Ξάνθη σωματείο με την ονομασία “Οίκος της Τουρκικής Νεολαίας της Ξάνθης”, που το 1936 αλλάζει επωνυμία και είναι γνωστό μέχρι σήμερα, ως “Τουρκική Ένωση Ξάνθης”. Ο νομάρχης Ξάνθης το 1984 (επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ), επιτυγχάνει με δικαστική απόφαση την διάλυση του παραπάνω σωματείου γιατί έφερε στην επωνυμία του το επίθετο “τουρκική”!
Το 1972, η χούντα εκδίδει το νομοθετικό διάταγμα 1109/1972, με το οποίο οι Τούρκοι “εξαφανίζονται” από την Θράκη και κάθε χρήση του όρου “τουρκικός”, είναι απαγορευμένη. Παρόλα αυτά, στις 20 Δεκεμβρίου του 1968 υπογράφεται μεταξύ (χουντικής) Ελλάδος και Τουρκίας, το Ελληνοτουρκικό Μορφωτικό Πρωτόκολλο, στο οποίο γίνεται αναφορά, ότι στην μειονοτική εκπαίδευση η διδασκαλία των μαθημάτων θα γίνεται στην ελληνική και στην μειονοτική γλώσσα, που ως μειονοτική γλώσσα ορίζεται η τουρκική! Η βλακώδης τοποθέτηση της χούντας δυστυχώς επαναλήφθηκε με τις δημόσιες δηλώσεις περί μειονότητας του κ. Δένδια στην Άγκυρα....
Κατά τη γνώμη μου, ο μόνος πολιτικός ηγέτης, που θέλησε να αποκαταστήσει την απαράδεκτη αντιμετώπιση της Μειονότητας της Θράκης από το ελληνικό κράτος υπήρξε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, που όμως δεν “πρόκαμε” να κάνει πράγματα, γιατί ο “εθνικόφρων” υπουργός του, ο Αντώνης Σαμαράς, έριξε τη Νέα Δημοκρατία από κυβέρνηση της χώρας, ως γνωστό!
Η Ελλάδα, μέχρι σήμερα δεν θέλησε, σκόπιμα και συστηματικά, να ενσωματώσει τους Μουσουλμάνους της Θράκης, ανεξάρτητα από τον εθνοτικό προσδιορισμό τους, ως Τούρκοι ή Πομάκοι ή Ρομά, στην εθνική κοινωνία.
Η θρησκευτική μουσουλμανική κοινότητα στην Θράκη, όπως και στην Ρόδο και στην Κω, είναι υποχείρια του κράτους. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση οι θρησκευτικές κοινότητες διαθέτουν νομοθετικά κατοχυρωμένη διοικητική και διαχειριστική αυτονομία από το κράτος. Στην Ελλάδα, όλες οι θρησκευτικές κοινότητες διαθέτουν αυτονομία, η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι “κράτος εν κράτει”, ενώ η μουσουλμανική θρησκευτική κοινότητα είναι ανύπαρκτη!
Οι Μουφτήδες ή οι τοποτηρητές Μουφτειών είναι δημόσιοι υπάλληλοι! Οι Μουφτείες, που ελέγχουν τα τζαμιά και τους ιμάμηδες, με εξαίρεση εκείνους που ελέγχονται από το Diyanet, είναι περιφερειακές υπηρεσίες του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων! Ιμάμηδες μπορούν να είναι οι ιεροδιδάσκαλοι, που πληρώνονται από το κράτος και ελέγχονται από τον δημόσιο υπάλληλο που προΐσταται της Μουφτείας. Τώρα οι προϊστάμενοι είναι τοποτηρητές, ώστε με την παραμικρή ανυπακοή στον Γενικό Γραμματέα Θρησκευμάτων να απωλέσουν τον καλό μισθό, το υπηρεσιακό αυτοκίνητο και την ευχέρεια επίδειξης της χυδαίας εξουσίας τους...
Η Μειονότητα στη Θράκη έχει πληθυσμό, που μπορεί να αγγίζει και τις 140.000. Δεν υπάρχει Συμβολαιογράφος μουσουλμανικού θρησκεύματος, κι ας μην μιλήσουμε για δικαστή ή εισαγγελέα Μουσουλμάνο. Από τα Δωδεκάνησα αναδείχθηκε καθηγητής του Μετσοβείου Πολυτεχνείου, τώρα ομότιμος και δικαστική γραμματέας, τώρα συνταξιούχος! Από την Θράκη όμως, τίποτα! Το φάντασμα του Αβέρωφ, που εφεύρε τα διοικητικά μέτρα κατά των Μουσουλμάνων, σέρνεται στα υπουργεία των Αθηνών και υποβάλλει σε υπουργούς και παρατρεχάμενους, είτε είναι Νέα Δημοκρατία στην κυβέρνηση, είτε ΣΥΡΙΖΑ, είτε παλιότερα ΠΑΣΟΚ, ανομολόγητα σχέδια και σκοτεινά προγράμματα, ώστε οι μειονοτικοί Έλληνες πολίτες να αντιμετωπίζονται ως δυνάμει μέλη πέμπτης φάλαγγας, ακόμα και όταν επιδεικνύουν ανυποχώρητο συνταγματικό πατριωτισμό!
©ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΟΥΔΟΣ
19/04/2021
No comments:
Post a Comment