Μνήμη της οσίας Γερόντισσας Γαβριηλίας

Στις 28 Μαρτίου του 1992 η Γερόντισσα Γαβριηλία, αναχώρησε πλήρης ημερών, σε ηλικία ενενήντα πέντε ετών, για να αναπαυθεί κοντά στον Χριστό και στους Αγγέλους Του, που τόσο πολύ είχε αγαπήσει ενόσω οδοιπορούσε μεταξύ μας. Οι Άγιοι άνθρωποι, ζουν πάντοτε ανάμεσά μας και όταν εγκαταλείψουν το σώμα τους βρίσκονται περισσότερο έντονα κοντά μας.... Την αγία Γερόντισσα Γαβριηλία την αγάπησα πάρα πολύ, όταν την πρωτογνώρισα διαβάζοντας το βιβλίο “Η Ασκητική της Αγάπης’, που έχει γραφτεί από αγαπημένη της μαθήτρια. Κάποια στιγμή, ένας εκλεκτός Φίλος Αγιορείτης, που συχνά κάτω από το πετραχήλι του εμπιστεύομαι τους αναστεναγμούς και τα παθήματά μου, μου είπε λίγα, μα ουσιώδη, για την Γερόντισσα, που είχε την ευλογία να την γνωρίζει. Ο οσιακής μνήμης Αρχιμανδρίτης Λεβ Ζιλλέ, σε ένα βιβλίο του με τίτλο “Ορθόδοξος Πνευματικότης”, που έγραψε με το ψευδώνυμο ‘Μοναχός της Ανατολικής Εκκλησίας’ (μετάφραση Σάββα Αγουρίδη και έκδοση Κασσάνδρας Μιχ. Γρηγόρη), γράφει τα εξής: “Υπάρχει κάποιος «μείζων του ιερού» (Ματθ. 12:6) και μεγαλύτερος από τα ιερά μυστήρια. Το αξίωμα των σχολαστικών θεολόγων Deus non alligatur sacramentis «ο Θεός δεν περιορίζεται διά των μυστηρίων», έχει δυτική την προέλευση, εκφράζει όμως επαρκώς επαρκώς τρην ανατολική θέσι επί του θέματος. Ποιος ορθόδοξος θα ετολμούσε να ισχυρισθή ότι τα μέλη της Κοινωνίας των Φίλων (Κουάκεροι) στερούνται τις χάριτες που αντιπροσωπεύουν τα μυστήρια;”... “Ο άγιος Βασίλειος θα ανεγνώριζε τον άγιο Βενέδικτο της Nursia σαν αδελφό και διάδοχο. Η αγία Μακρίνα θα εύρισκε στην αγία Σχολαστική αδελφή ψυχή. Το άγιο Αλέξη ‘τον άνθρωπο του Θεού’, ‘τον φτωχούλη κάτω απ’ τα σκαλιά’ διαδέχθηκε ο περιπλανώμενος ζητιάνος άγιος Βενέδικτος της Labre. Ο άγιος Νικόλαος θα ησθάνετο πολύ συγγενή την φιλανθρωπία του αγίου Φραγκίσκου της Ασσίζης και του αγίου Βικεντίου του Παύλου. Ο άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ θα έβλεπε την έρημο ν’ ανθίζη κάτω από τα πόδια του πατρός Καρόλου de Foucauld, θα ωνόμαζε δε την αγία Θηρεσία του Lisieux ‘χαρά μου’. ...η Ανατολική Εκκλησία... αναγνωρίζει και τιμάει ό,τι είναι βαθειά χριστιανικό κι επομένως ‘ορθόδοξο’, σε μορφές όπως ο George Fox, ο Nikolas Zinzendorf, ο John Wesley, ο William Booth, ο Sadhu Sundar Singh”. Πολλοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί, όπως και άλλων παραδόσεων, λησμονούν ότι “τὸ πνεῦμα ὅπου θέλει πνεῖ” Ιω. 3:8) και ότι “οὐ γὰρ ἐκ μέτρου δίδωσιν ὁ Θεὸς τὸ Πνεῦμα” (Ιω. 3:34). Οι Άγιοι του Θεού δεν είναι υπεράνθρωποι, ούτε τέλειες, αψεγάδιαστες υπάρξεις, δίχως ελαττώματα, χωρίς λάθη στη ζωή τους. Είναι άνθρωποι, όπως όλες και όλοι μας, που κάποια στιγμή, συνειδητοποίησαν την μεγάλη χαρά, πως εντός τους υπάρχει το Φως του Χριστού. Η Εκκλησία η Ορθόδοξη, όπως και οι άλλες Εκκλησίες της Ανατολής (Κοπτική, Συρορθόδοξη, Αρμένικη...) αναγνωρίζουν και τιμούν ως Αγίους, όχι κάποιους ανθρώπους της Εκκλησίας, επειδή η διοικούσα Σύνοδος τους καταχώρισε σε μια ημερομηνία του εκκλησιαστικού εορτολογίου. Οι Άγιοι αναγνωρίζονται ως τέτοιοι από την κοινή συνείδηση του Λαού του Θεού. Η εκκοσμίκευση έχει αλλοιώσει την Εκκλησία του Χριστού, σε ακραίες περιπτώσεις σε βαθμό, που προκαλεί θλίψη και οργή. Η θεσμική Εκκλησία υπάρχει, αλλά πίσω από τα χρυσοποίκιλτα άμφια Επισκόπων και Πρεσβυτέρων, κρύβεται η Αγάπη του Χριστού και η Χάρη του Αγίου Πνεύματος. Η Γερόντισσα Γαβριηλία είναι πει τα εξής λόγια, που μου προσφέρουν μεγάλη παραμυθία: “η ζωή της Εκκλησίας βρίσκεται πέρα από κάθε ηθική πειθαρχία ή θρησκευτικά καθήκοντα. Είναι υπέρβαση της Ηθικότητας στην Πνευματικότητα”. Τα λόγια της Γερόντισσας μου φέρνουν στο νου μια άλλη αγαπημένη Αγία Μάρτυρα, την αγία Μαρία Σκομπτσόβα, που μαρτύρησε από τους Ναζί σε στρατόπεδο εξόντωσης, γιατί έσωζε αδελφές και αδελφούς κατά σάρκα του Χριστού και της Παναγίας, έσωζε Εβραίους στο Παρίσι.... Η Γερόντισσα Γαβριηλία είχε διατυπώσει, ανάμεσα σε πάρα πολλές αλήθειες και τα τα εξής: “Μου έλεγαν πολλές φορές: Γιατί θεωρείς τους Ινδούς σαν δικούς σου, ή τους Μουσουλμάνους, ή τους Εβραίους; Μα γιατί εγώ βλέπω τον ίδιο τον Χριστό μέσα τους, που ίσως συνειδητά δεν τον γνώρισαν ακόμα…Και έβλεπα πολλούς από αυτούς με τις πράξεις τους να κάνουν αυτό που τους οδηγούσε να κάνουν το πνεύμα του Θεού…” (‘Η Ασκητική της Αγάπης’ σελ. 325). Σε άλλο σημείο η Γερόντισσα λέει: “... κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός για τον Θεό. Έχουμε έναν Σπινθήρα Χριστού στην ψυχή...”. Αναφέρεται η αγία Γερόντισσα στην υπέροχη προσευχή, που συχνά προσπερνούμε αδιάφορα: “Χριστέ, τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν, τὸ φωτίζον καὶ ἁγιάζον πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον...” και τονίζει με ένταση το ‘πάντα άνθρωπον! Κάνω ένα βήμα πιο πέρα και δανείζομαι ένα λόγο του Αδελφού Roger, ιδρυτή της Αδελφότητας του Taizé: “Μια αντανάκλαση του Χριστού είναι μέσα μας. Δεν έχει νόημα να προσπαθήσουμε να μάθουμε από τί αποτελείται. Έτσι, πολλοί άνθρωποι στη γη ακτινοβολούν την αγιότητα του Χριστού χωρίς να το συνειδητοποιούν και ίσως χωρίς να τολμούν να το πιστέψουν”. Η Αγιότητα των ανθρώπων του Θεού συχνά προκαλεί δυσανεξία, ακόμα και μανία εχθρότητας σε πάρα πολλούς θρησκευόμενους, που επικαλούνται και επιδεικνύουν την ορθόδοξη πίστη τους, καθώς σταυροκοπιούνται μεγαλειωδώς και εντυπωσιακώς, που διατυπώνουν θέσφατα, κρίνοντας πράξεις ανθρώπων και αποφασίζοντας ποιος θα οδηγηθεί στον παράδεισο και ποιος στην κόλαση. Οι δύσμοιροι, δεν έχουν συνείδηση ότι με τον τρόπο τους γίνονται κλέφτες του Θεού! Η αγία Γερόντισσα Γαβριηλία έχει σκανδαλίσει πολλούς “ευσεβείς” και μάλιστα ρασοφόρους, που ανάλωσαν χρόνο, για να γράψουν φληναφήματα, περί του ότι η Γερόντισσα είναι αιρετική! Σε τέτοιες περιπτώσεις αναλογίζομαι πόσο δίκαιο, αλλά και πόση πίκρα έκρυβε η αναφορά του αγίου Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης Ευσταθίου, σε “σκοτένδυτους” ανθρώπους, όπως ονόμαζε μοναχούς της εποχής του... Ένας εκλεκτός φίλος, ο Χαράλαμπος Βέντης, ακαδημαϊκός δάσκαλος στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας, είχε αναφερθεί σε δημοσίευμά του, σε μια καινούργια ιδεολογία, στον ‘Ορθοδοξισμό’! Είναι ο φονταμενταλισμός μεταξύ μελών των Ορθόδοξων Εκκλησιών. Είναι το “κίνημα” που αντιμάχεται το Πνεύμα το Άγιο, που μισεί την ελευθερία και μάλλον σαν το προφητικό Ιεροεξεταστή του Ντοστογιέβσκι, θα οδηγούσαν εκ νέου τον Χριστό στον σταυρικό θάνατο... Είναι μια άρνηση του Ευαγγελίου και της Εκκλησίας του Χριστού!1 Ζητώ συγγνώμη για την πολυλογία μου. Το μόνο που εύχομαι για όλες και όλους μας, είναι να μας σκεπάζει η Γερόντισσα Γαβριηλία με τις ανύστακτες ευχές της. 1 https://publicorthodoxy.org/2018/07/03/fundamentalism-as-orthodoxism/