ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΜΟΥΦΤΗ ΣΤΗΝ ΞΑΝΘΗ

Οι Μουσουλμάνοι της περιοχής της Μουφτείας Ξάνθης, που αυτοπροσδιορίζονται εθνοτικά ως Τούρκοι, μετά τον θάνατο του εκλεγμένου Μουφτή τους Αχμέτ Μετέ, έχουν οργανώσει με επιμέλεια, όπως φαίνεται, τις διαδικασίες εκλογής του νέου Μουφτή Ξάνθης. Η Ανακοίνωση που καταγγέλλει τις αντιδράσεις παραγόντων των ελληνικών αρχών, για τις προετοιμασίες ανάδειξης νέου Μουφτή δεν με εκπλήσσει. Μάλιστα θεωρώ σημαντικά σημεία της Ανακοίνωσης- Καταγγελίας τα εξής: Την στοχοποίηση των Βουλευτών Ξάνθης Μπουρχάν Μπαράν και Χουσεΐν Ζεϊμπέκ, γιατί “τόλμησαν” να μιλήσουν για τουρκική μειονότητα και την καταγγελία για την σιωπή μειονοτικών παραγόντων, όσον αφορά τις ρυθμίσεις άρθρων του νόμου 4964/2022, που αφορούν θέματα Μουφτειών και Μουφτήδων της Θράκης! Σε άρθρο μου, κριτικής των διατάξεων των άρθρων 137-162 του παραπάνω νόμου, διατύπωσα τη γνώμη (https://george-doudos.blogspot.com/2022/08/blog-post_30.html), ότι οι ρυθμίσεις για τον εκσυγχρονισμό των Μουφτειών είναι ασύμβατες προς το ευρωπαϊκό δίκαιο προστασίας των δικαιωμάτων του ανθρώπου, αφού στερεί από την Μουσουλμανική Θρησκευτική Κοινότητα την αυτονομία απέναντι στο κράτος. Οι Μουφτείες κατά τον Έλληνα νομοθέτη είναι περιφερειακές υπηρεσίες του Υπουργείου Παιδείας, “υποχείρια” της Γενικής Γραμματείας Θρησκευμάτων και οι Μουφτήδες, ως δημόσιοι υπάλληλοι, “υποχείρια” επίσης του Γενικού Γραμματέα Θρησκευμάτων, σύμφωνα με όσα προβλέπει ο Κώδικας Δημοσίων Υπαλλήλων. Όλες οι θρησκευτικές κοινότητες στην Ελλάδα, χριστιανικές και ετερόθρησκες, απολαμβάνουν αυτονομία έναντι του κράτους, με τη παράδοξη και ακατανόητη εξαίρεση, για ένα κράτος μέλος του Συμβουλίου της Ευρώπης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που αφορά την Μουσουλμανική Θρησκευτική Κοινότητα, κυρίως στην Θράκη, που αριθμεί περίπου 140.000 μέλη, αλλά και στα Δωδεκάνησα! Από κει και πέρα, σύμφωνα με τα άρθρα του νόμου, που επικαλούνται εκσυγχρονισμό των Μουφτειών, όσον αφορά την στελέχωση αυτών των κρατικών υπηρεσιών (!!!), δεν υπάρχει η ελάχιστη, στοιχειώδης και αναγκαία πρόβλεψη, ότι ο Γραμματέας Υποθέσεων Δικαιοδοσίας Μουφτή (η δικαιοδοσία αναφέρεται στην ιδιότητα του Μουφτή ως ιεροδίκη ‘qadi’), θα πρέπει να είναι Μουσουλμάνος. Η παράλειψη του νόμου, ως προς το θρήσκευμα των υποψηφίων αυτής της θέσης, σημαίνει, πως ένας Χριστιανός δικηγόρος, ενώ μπορεί να μην ξέρει τί είναι ο ιερός μουσουλμανικός νόμος, που πηγάζει από την Shari’a, να αγνοεί στοιχειώδη πράγματα για το ιερό Κοράνιο (κάτι πολύ συνηθισμένο μεταξύ Χριστιανών δικηγόρων, ακόμη και κατοίκων της Θράκης), να αγνοεί πλήρως λ.χ. την έννοια της ijtihad, που εφαρμόζεται μεταξύ των Σουννιτών Μουσουλμάνων της σχολής Hanefi, που ακολουθείται στην Δυτική Θράκη, θα γίνει στενός συνεργάτης του κρατικού Μουφτή! Ποιος θα πει στον Γενικό Γραμματέα Θρησκευμάτων και στα στελέχη της Υπηρεσίας του, που όλες και όλοι τους, από όσο γνωρίζω, μακάρι να διαψευστώ με στοιχεία, είναι Χριστιανοί, ότι η ισλαμική δικαιοταξία είναι εντελώς διαφορετική σε πολλά θέματα από το δίκαιο του Αστικού Κώδικα, όπως λ.χ. ζητήματα μουσουλμανικού γάμου, ζητήματα διαζυγίου, γενικά επιμέλειας ανήλικων παιδιών, έγκυρης τέλεσης μουσουλμανικού γάμου δι’ αντιπροσώπου, κάτι που επί ΠΑΣΟΚ, με απόφαση Υφυπουργού είχε απαγορευθεί, με επίκληση του κοινού δικαίου του Αστικού Κώδικα (Εγκύκλιος αριθ. 21/2002 Υπουργείου Εσωτερικών, με αριθ. Πρωτ. 96080/19182/20.09.2002). Η προηγούμενη εγκύκλιος του Υπουργείου Εσωτερικών εκδόθηκε, κατά τρόπο εντελώς αυθαίρετο από την ελληνική διοίκηση, αγνοώντας την Γνωμοδότηση της Ολομέλειας του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους αριθ. 686/1993, που κατά πλειοψηφία είχε γνωμοδοτήσει ότι οι μουσουλμανικοί γάμοι δι’ αντιπροσώπου είναι έγκυροι! Αν ήμουν μειονοτικός Μουσουλμάνος Ξανθιώτης, μεταξύ ενός Μουφτή, που έχει διοριστεί από το ελληνικό κράτος, είναι δημόσιος υπάλληλος, κάτι που σημαίνει, πως θα έχει υποχρέωση από το νόμο να υπακούει στις οδηγίες και στις εντολές μη Μουσουλμάνων προϊσταμένων του, που εδρεύουν κυρίως στην Αθήνα και ενός Μουφτή, που θα εκλέξουν στα τζαμιά οι Έλληνες συμπολίτες μου, στις 9 Σεπτεμβρίου 2022, θα συμμετείχα στη διαδικασία εκλογής Μουφτή, πηγαίνοντας σε ένα τζαμί την ερχόμενη Τζουμάα (Παρασκευή). Το ότι δεν θα μπορούσε να κρίνει, σύμφωνα με το νόμο, υποθέσεις των ομοθρήσκων μου ως ιεροδίκης, λίγο με ενδιαφέρει, αφού ούτως ή άλλως και οι αποφάσεις των κρατικών Μουφτήδων για να αποκτήσουν ισχύ πρέπει να επικυρωθούν από τακτικό δικαστή. Θα μου αρκούσε, το ότι ο πνευματικός ηγέτης της θρησκευτικής μου κοινότητας, δεν είναι δημόσιος υπάλληλος, για να πειθαρχεί σαν δημόσιος υπάλληλος στον κ. Γιώργο Καλαντζή, Γενικό Γραμματέα Θρησκευμάτων! Όσον αφορά την απαράδεκτη στοχοποίηση μειονοτικών Βουλευτών, που “τόλμησαν” να αναφερθούν σε τουρκική μειονότητα, μετά από καταγγελίες των συνήθων πατριδοκάπηλων, ας κάνουμε μια σύντομη διαδρομή στα εθνοτικά της Μουσουλμανικής Μειονότητας της Θράκης. Δεν θα αναφερθώ με λεπτομέρειες στην Σύμβαση περί Ανταλλαγής των Ελληνικών και Τουρκικών πληθυσμών, που είχε συναφθεί στη Λοζάνη στις 30/01/1923 και αποτελεί παράρτημα της Συνθήκης της Λοζάνης του ίδιου έτους. Αλλά είναι αναγκαίο να επισημανθούν τα εξής. Κατ’ αρχήν πρόκειται για διακρατική Σύμβαση, μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας, ενώ η Συνθήκη της Λοζάνης ήταν μια διεθνής συνθήκη, στην οποία είχε λάβει μέρος και η Ιαπωνία. Η Τουρκία βρισκόταν σε ένα μεταβατικό στάδιο, από πλευράς πολιτειακής. Τυπικά υπήρχε ως Οθωμανική Αυτοκρατορία, αλλά τόσο η σύμβαση ανταλλαγής πληθυσμών, όσο και η συνθήκη της Λοζάνης είχε υπογραφεί εκ μέρους της Τουρκίας, από εκπροσώπους της Μεγάλης Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης, που είχε έδρα στην Άγκυρα και υπήρξε όργανο που προέκυψε από το εθνικό κίνημα του Κεμάλ Ατατούρκ. Κατά την υπογραφή της σύμβασης ανταλλαγής πληθυσμών, από τουρκικής πλευράς, όσον αφορά τους πληθυσμούς που εξαιρέθηκαν της ανταλλαγής, εφαρμόστηκαν όροι που συνδέονται με το σύστημα millet της οθωμανικής διοίκησης. Κάτι που δέχθηκε και η ελληνική πλευρά. Αυτό σημαίνει, ότι κριτήριο των ανταλλάξιμων και όσων εξαιρέθηκαν από την ανταλλαγή, δεν ήταν η εθνοφυλεκτική καταγωγή τους, αλλά το θρήσκευμά τους. Εξαιρέθηκαν από την ανταλλαγή, όπως είναι γνωστό, οι Ελληνορθόδοξοι Χριστιανοί (Ρωμιοί) της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και της Τενέδου και οι Μουσουλμάνοι της Δυτικής Θράκης. Η εμμονή της Ελλάδος, που αναγνωρίζει στην επικράτειά της μόνον μία μειονότητα και μάλιστα αποκλειστικά θρησκευτική, είναι λανθασμένη πολιτικά και επιστημονικά απαράδεκτη. Οι μειονότητες κάθε λογής, δεν υπάρχουν επειδή το επιτρέπει κάποιος νόμος. Υπάρχουν ως “φυσικά φαινόμενα” στα πλαίσια μιας εθνικής κοινωνίας, που εκ των πραγμάτων εμπλουτίζεται χάριν των μειονοτήτων. Μια δημοκρατική πολιτεία, στην οποία λειτουργούν οι θεσμοί που συνιστούν το κράτος δικαίου, έχει υποχρέωση να αναγνωρίζει τις μειονότητες (εθνοτικές, θρησκευτικές ή γλωσσικές κ.λπ.). Από την άλλη μεριά, η εθνοτική συνείδηση μιας ομάδας πληθυσμού, όπως και η εθνική συνείδηση ενός λαού, δεν υπάρχει ως παράγωγο “φυλετικής καθαρότητας”, αλλά είναι θέμα επιλογής, που είτε καλλιεργείται ποικιλότροπα, είτε επιβάλλεται σταδιακά, επίσης ποικιλότροπα. Οι ρατσιστικές απόψεις περί έθνους με κριτήρια αίματος, οφείλονται στον Joseph Arthur de Gobineau, υιοθετήθηκαν από τον Ναζισμό, που όταν κατέλαβε την εξουσία στη Γερμανία προκάλεσε το Ολοκαύτωμα των Εβραίων, των Ρομά, ενώ για ρατσιστικούς λόγους καταδίωξε τους Σλάβους, όπως και άλλους λαούς. Δυστυχώς και άλλα κράτη, κατά καιρούς υιοθέτησαν ρατσιστικές αρχές, με συνέπεια τον αφανισμό εθνοτικών κυρίως μειονοτήτων! Οι Μουσουλμάνοι Έλληνες πολίτες της Θράκης, γενικά αντιμετωπίστηκαν από το ελληνικό κράτος, συχνά χωρίς σεβασμό, λες και ήταν “μπαλάκι του πινγκ πονγκ”, για να περνούν την ώρα τους άθλιοι πολιτικοί της Αθήνας.... Η ιστορία του σωματείου “Τουρκική Ένωση Ξάνθης” και η διαδρομή του, μας προσφέρει μια “γεύση”, όσων ανέφερα πιο πάνω. Το σωματείο ιδρύθηκε το 1927, με την επωνυμία “Οίκος της Τουρκικής Νεολαίας Ξάνθης” και με απόφαση του Πρωτοδικείου Ξάνθης το 1936, η επωνυμία του έγινε “Τουρκική Ένωση Ξάνθης”. Το 1983 επί διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, ο εκ Μεσσηνίας Νομάρχης Ξάνθης Φάνης Ντονάς, Καθηγητής Μαθηματικός το επάγγελμα, κίνησε τις διαδικασίες διάλυσης του σωματείου, με την επίκληση προσβολής της δημόσιας τάξης εξ αιτίας της ύπαρξης και λειτουργίας του σωματείου! Η συνέχεια είναι γνωστή.... Επί κυβερνήσεως Παπάγου (1952-1955), ο τελευταίος Γενικός Διοικητής Θράκης Γεώργιος Φεσσόπουλος, στις 28 Ιανουαρίου 1954, εκδίδει την εξής απόφαση: «Κατόπιν διαταγής του κ. Προέδρου της Κυβερνήσεως (Στρατάρχης Αλέξανδρος Παπάγος), παρακαλούμεν όπως εφ’ εξής εις πάσαν περίπτωσιν γίνεται χρήσις του όρος "Τούρκος - Τουρκικός" αντί του τοιούτου "Μουσουλμάνος – Μουσουλμανικός"». Ο Γεώργιος Φεσσόπουλος εξέδωσε εντολές στη συνέχεια, που υποχρεώθηκαν να εκτελέσουν τα όργανα της Χωροφυλακής, με την απειλή και εξορίας στα ξερονήσια για απείθεια, σε περιπτώσεις Μουσουλμάνων της Θράκης, που τότε δεν ήθελαν τα σχολεία τους ή τα άλλα ιδρύματά τους να παύσουν να λέγονται “μειονοτικά” ή “μουσουλμανικά” και να ονομάζονται “τουρκικά”.... Αργότερα, ιδίως επί χούντας εξαγγέλθηκε το “δόγμα”, ότι δεν υπάρχουν Τούρκοι στη Θράκη, αλλά Έλληνες Μουσουλμάνοι! Παρόλα αυτά, η χούντα είχε υπογράψει το Ελληνοτουρκικό Μορφωτικό Πρωτόκολλο της 20ης Δεκεμβρίου 1968, στο οποίο μεταξύ των άλλων κατοχυρωνόταν η διδασκαλία της τουρκικής γλώσσας στα μειονοτικά σχολεία, για τους ανύπαρκτους Τούρκους Μουσουλμάνους! Αργότερα, επί Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, τη δεκαετία του ’90, εξαγγέλλεται καθεστώς ισονομίας και ισοπολιτείας μεταξύ Μουσουλμάνων και Χριστιανών, μετά την λαίλαπα των διοικητικών μέτρων που εφάρμοσε πρώτη φορά ο Υπουργός Εξωτερικών των κυβερνήσεων Κωνσταντίνου Καραμανλή Ευάγγελος Αβέρωφ. Συγχρόνως, “τριχοτομείται” η Μουσουλμανική Μειονότητα σε “τουρκογενείς”, σε Πομάκους και Αθιγγάνους. Την ίδια περίπου περίοδο εμφανίστηκε το μύθευμα πως οι Πομάκοι ήταν “καθαροί Έλληνες”, απόγονοι στρατιωτών του Μεγάλου Αλεξάνδρου! Με κεφάλαια και ενθάρρυνση του Προδρόμου Εμφιετζόγλου, επιχειρείται αυτονόμηση Πομάκων από την υπόλοιπη Μειονότητα. Εμφανίζεται η έκδοση της “Ζαγάλισα”, που εκδίδεται στην πομακική γλώσσα, χρησιμοποιώντας το ελληνικό αλφάβητο, κάτι που αποτελεί γλωσσοτεχνικό λάθος. Γιατί η πομακική, αδελφή της σλαβικής μακεδονικής γλώσσας, έχει φθόγγους, που δεν υποστηρίζονται από το ελληνικό αλφάβητο, κάτι που μπορεί να γίνει είτε με την χρήση του κυριλλικού, είτε του κροατικού, βοσνιακού αλφαβήτου με λατινικούς χαρακτήρες. Τέλος με την υποστήριξη και του Δ΄ Σώματος Στρατού επιχειρείται η έκδοση πομακικού-ελληνικού λεξικού! Η Ελλάδα, ως μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεσμεύεται από τον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ένωσης (Επίσημη Εφημερίδα των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων 2000/C 364/01). Στο άρθρο 10 προβλέπονται τα εξής: Κατοχύρωση του δικαιώματος ελευθερίας σκέψης, συνείδησης και θρησκείας. Το δικαίωμα τούτο, συνεπάγεται την ελευθερία εκδήλωσης του θρησκεύματος ατομικά ή συλλογικά, δημοσία ή κατ’ ιδίαν, με τη λατρεία, την εκπαίδευση, την άσκηση των θρησκευτικών καθηκόντων και τις τελετές. Στο άρθρο 21, γίνεται αναφορά στην απαγόρευση διακρίσεων, ιδίως λόγω φυλής, εθνοτικής καταγωγής, γλώσσας, θρησκείας, ιδιότητας μέλους εθνικής μειονότητας... Τέλος στο άρθρο 22, απαιτείται από τα κράτη μέλη της Ένωσης σεβασμός στην πολιτιστική, θρησκευτική και γλωσσική πολυμορφία. Αυτοί που στοχοποίησαν τους δύο Μουσουλμάνους Βουλευτές Ξάνθης γιατί αναφέρθηκαν σε τουρκική μειονότητα, θα ήταν εξαιρετικά χρήσιμο, για να παύσουν επί τέλους να είναι γελοίοι, να δώσουν πειστικές εξηγήσεις ως προς το εξής ερώτημα: Αν δεν υπάρχει τουρκική μειονότητα στη Θράκη και τα μέλη της Μουσουλμανικής Μειονότητας είναι “απροσδιόριστης” ή “άγνωστης” εθνοτικής συνείδησης, γιατί το ελληνικό κράτος έχει συνάψει με την Τουρκία τις εξής συμφωνίες, που μεταξύ των άλλων, ρυθμίζουν ζητήματα διδασκαλίας της τουρκικής γλώσσας σε μέλη της Μειονότητας; 1) Μορφωτική Συμφωνία μεταξύ του Βασιλείου της Ελλάδος και της Τουρκικής Δημοκρατίας της 20/04/1951 (κυρώθηκε με το νόμο 2073/1952 ΦΕΚ Α΄ 103). 2) Ελληνοτουρκικό Μορφωτικό Πρωτόκολλο της 20/12/1968. 3) Μορφωτική Συμφωνία του 2000 (κυρώθηκε με το νόμο 2929/2001 ΦΕΚ Α΄ 142). Μάλιστα από την έναρξη ισχύος της Συμφωνίας του 2000, καταργήθηκε η Μορφωτική Συμφωνία του 1951. Ο Μουφτής, για το σουννιτικό Ισλάμ, στο οποίο ανήκει η συντριπτική πλειοψηφία της Μειονότητας της Θράκης είναι πρώτιστα, κύρια και αποκλειστικά θρησκευτικός λειτουργός των Μουσουλμάνων. Στο σουννιτικό Ισλάμ δεν υπάρχει κλήρος, με την έννοια του κλήρου στην Ορθόδοξη Εκκλησία και ο Μουφτής, δεν πρέπει να συγχέεται ως προς την ακρίβεια των πραγμάτων, με τον Μητροπολίτη της Εκκλησίας της Ελλάδος. Επομένως, ο Μουφτής, πρέπει να έχει τα προσόντα του “Ουλεμά”, δηλαδή του Μουσουλμάνου που γνωρίζει το Κοράνιο, τον ιερό μουσουλμανικό νόμο, που πηγάζει από την Shari’a και έχει σπουδάσει την επιστήμη ερμηνείας του ιερού Νόμου (Fiqh). Δεν πρόκειται να αναφερθώ στους λόγους, που εδώ και χρόνια στην Θράκη και κυρίως στις περιοχές Ξάνθης και Κομοτηνής επικράτησε “διαρχία” μεταξύ των Μουφτήδων. Εκείνο που μάλλον αγνοούν οι άνθρωποι της Γενικής Γραμματείας Θρησκευμάτων είναι, πως ένας Ιμάμης που αναφερόταν λ.χ. στον Ιμπραήμ Σερίφ και όχι στον Χαφούζ Μέτσο Τζεμαλή, δεν είναι “αιρετικός” ή “σχισματικός”, όπως συμβαίνει στην Ορθόδοξη Εκκλησία, μεταξύ των Χριστιανών που είναι μέλη της Μητρόπολης Μαρωνείας και Κομοτηνής, με Μητροπολίτη τον κ. Παντελεήμονα και εκείνων που ως Παλαιοημερολογίτες, είναι μέλη της Μητρόπολης Φιλίππων και Μαρωνείας, με Μητροπολίτη τον κ. Αμβρόσιο. Ο μακαριστός Μέτσο Τζεμαλή δεν αρνιόταν π.χ. σε Ιμάμηδες “του Ιμπραήμ Σερίφ”, να χορηγήσει άδειες τέλεσης μουσουλμανικού γάμου. Επειδή το Ισλάμ είναι η θρησκεία του Θεού που αντιμάχεται τις διακρίσεις και τον διχασμό των ανθρώπων, ο Μέτσο Τζεμαλή ως Μουφτής, με πράξεις, που συχνά δεν γίνονταν γνωστές, ενεργούσε υπέρ της ενότητας όλων των Μουσουλμάνων στην περιφέρεια της Μουφτείας Κομοτηνής. Είναι γνωστό δυστυχώς, ότι το ελληνικό κράτος επί χρόνια, αρνούνταν να χορηγεί οικοδομικές άδειες, ακόμα και για την ανάπλαση τζαμιών, που κόντευαν να γκρεμιστούν ή για την ανέγερση μιναρέδων. Συχνά, η άρνηση του κράτους για να συντηρηθούν παλιά τζαμιά σε χωριά ή να χτιστούν μιναρέδες, οφείλονταν σε παρεμβάσεις φανατικών Μητροπολιτών! Είναι γνωστά σε όλη τη Θράκη τα μεβλούτ που τελούνται στα χωριά Φιλύρρα (Μπουγιούκ Σικερλή) και Δοκός (Τομπρούκ κιοΐ). Ο Χαφούζ Μέτσο Τζεμαλή είχε καταφέρει, σχεδόν στα πρώτα χρόνια της θητείας του ως Μουφτή;, παρακάμπτοντας τις απαγορεύσεις να γίνουν εργασίες ανάπλασης του τεμένους της Φιλύρρας. Η επιτροπή που ήταν υπεύθυνη για την τέλεση του μεβλούτ, αποφάσισε για να τον ευχαριστήσουν, να είναι επίσημος προσκεκλημένος. Ήταν γνωστό, ότι στην Φιλύρρα υπήρχαν ακόλουθοι του Ιμπραήμ Σερήφ. Έτσι ο Χαφούζ Τζεμαλή, για να μην δημιουργηθούν προβλήματα διχασμού μεταξύ των Μουσουλμάνων, ευχαρίστησε την επιτροπή για την τιμητική πρόσκληση που του έκαναν, αλλά αρνήθηκε να είναι παρών στην τελετή. Μάλιστα, είχε πει τα εξής, στα μέλη της επιτροπής: Από εδώ που βρίσκομαι, με τις προσευχές μου, θα είμαι κοντά σας κατά το μεβλούτ, αλλά δεν θα έρθω, για να μην υπάρξει διχασμός. Εκείνο που χρειαζόμαστε οι Μουσουλμάνοι είναι ενότητα.... Μια άλλη φορά, κάποιοι εγκέφαλοι από την Αθήνα, είχαν προτείνει στον Χαφούζ Τζεμαλή να απαγορεύσει στους Ιμάμηδες του Ιμπραήμ Σερίφ να υπηρετούν στα τζαμιά τους. Η απάντησή του ήταν η εξής: Κατ’ αρχάς δεν υπάρχει κανένας νόμος που να με υποχρεώνει να πράξω κάτι τέτοιο. Από την άλλη μεριά, για μένα όλοι οι Μουσουλμάνοι είναι άξιοι σεβασμού και οφείλω ως Μουφτής να τους υπηρετώ, με όποιον τρόπο μπορώ.... ©Γιώργος Δούδος 07/07/2022