ΓΙΩΡΓΟΣ Α. ΔΟΥΔΟΣ
ΝΟΜΙΚΟΣ
Οι Μουσουλμάνοι της περιοχής Ξάνθης, που αγνοούν τον διορισμένο από τοΥπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων Τοποτηρητή Μουφτή Ξάνθης, με έδρα στην οδό Κλεμανσώ 15, εξέλεξαν Μουφτή Ξάνθης, με ψηφοφορία με ανάταση του χεριού στα τεμένη της περιοχής, προχθές 9 Σεπτεμβρίου, τον Σοφολογιότατο Μουσταφά Τράμπα.
Εύχομαι ο νέος εκλεγμένος Μουφτής να εργασθεί πρώτιστα υπέρ της ενότητας των Μουσουλμάνων της περιφέρειάς του, γιατί όπως καλύτερα γνωρίζει, το Ισλάμ κηρύσσει την ενότητα όλων των ανθρώπων, ως αδιαμφισβήτητης αντανάκλασης του tawhid, καταργεί τις κάθε λογής διαφορές, λόγω φυλής ή έθνους, γλώσσας και κουλτούρας.
Υπήρξαν φωνές χλεύης για τον τρόπο εκλογής του Μουφτή, αμφισβητώντας το κύρος μιας ψηφοφορίας δι’ ανατάσεως της χειρός. Επιτρέψτε μου μια σύντομη αναφορά στην ιστορία της ψηφοφορίας: Ο τρόπος της ψηφοφορίας ανέκαθεν ήταν ποικίλος, μεταξύ των διαφόρων λαών και ανάλογα με τις εποχές. Στην αρχαία Ελλάδα, και συγκεκριμένα στην ομηρική εποχή, αναφέρονται ψηφοφορίες που γίνονταν φανερά δια βοής, από συγκεντρωμένους για τον σκοπό αυτό, βασιλείς, απλούς πολίτες, ακόμη και στρατιώτες.
Στην αρχαία Σπάρτη, η ψηφοφορία γινόταν φανερά δια βοής. Αντίθετα στην αρχαία Αθήνα, που εφάρμοζε την δημοκρατία, των Αθηναίων πολιτών, η ψηφοφορία γινόταν άλλοτε φανερή, διά της ανάτασης του χεριού και άλλοτε μυστική. Η φανερή ψηφοφορία ήταν ο πιο συνηθισμένος τρόπος ψηφοφορίας. Στη νεότερη εποχή έχουμε και τα δύο είδη ψηφοφορίας, την φανερή, που γίνεται με ανάταση του χεριού, και την μυστική που γίνεται πλέον με ψηφοδέλτια.
Άραγε οι Ξανθιώτες Μουσουλμάνοι, που δεκαετίες τώρα δεν αναγνωρίζουν τον κρατικό Μουφτή, έχουν ενεργήσει αυθαίρετα, σηκώνοντας “ανταρσία” κατά του ελληνικού κράτους ή τα πράγματα είναι κάπως αλλιώτικα;
Κατ’ αρχάς, επειδή αναφερόμαστε σε ένα ζήτημα που αφορά την Μουσουλμανική Θρησκευτική Κοινότητα, νομίζω πως είναι ενδιαφέρον να αναφέρω ένα χαντίθ (Χαντίθ είναι συλλογές λόγων και συμπεριφοράς του Προφήτη Μωάμεθ, που έχουν διασωθεί): Το Ισλάμ ενθαρρύνει τους Μουσουλμάνους να υποστηρίζουν τη δικαιοσύνη και την ισότητα και να αντιστέκονται στην καταπίεση και την αδικία. Έτσι, το να λες την αλήθεια, μπροστά σε έναν άδικο άρχοντα, είναι μια εξαιρετική πράξη της Τζιχάντ. Το Ισλάμ τιμά ιδιαίτερα ένα άτομο που αντιμετωπίζει την αυθαιρεσία του κράτους, γνωρίζοντας ότι μπορεί ακόμα και να χάσει τη ζωή του. “Ο Αμπού Ζάιντ είπε, ‘Ο Αγγελιαφόρος του Αλλάχ, ειρήνη και ευλογίες του Θεού επάνω του, έχει πει: «Η πιο έξοχη Τζιχάντ είναι η υπεράσπιση της αλήθειας, μπροστά σε έναν άδικο κυβερνήτη»’” Συλλογή Χαντίθ Tirmidhi-Mishkat 17). Το τζιχάντ δεν παραπέμπει, όπως εσφαλμένα το αντιλαμβάνονται πολλοί, στην άσκηση υλικής βίας κατά των αντιπάλων. Κατά κύριο λόγο είναι αγώνας αντιμετώπισης των αρνητικών στοιχείων στον άνθρωπο και επιπλέον αγώνας, κατά της αδικίας και των έκνομων ενεργειών της εξουσίας.
Η αμφισβήτηση εκ μέρους Μουσουλμάνων Ελλήνων πολιτών επιλογών του κράτους, που είτε υποδηλώνουν σκόπιμη, μη εφαρμογή νόμων του κράτους, με αρνητικές και μεροληπτικές συνέπειες σε βάρος της Μουσουλμανικής Κοινότητας, είτε σαφώς υποδηλώνουν υποτίμηση της Μουσουλμανικής Κοινότητας, με την έννοια, ότι κρατικές αρχές λαμβάνουν μέτρα που αντιτίθενται σε αρχές του Ισλάμ, είναι μια θεμιτή πολιτική πρωτοβουλία.
Η πολιτική ανυπακοή είναι ένας νόμιμος ειρηνικός τρόπος αμφισβήτησης των καταχρήσεων της εξουσίας του κράτους. Το άρθρο 25 εδάφιο 3 του Συντάγματος, δεν επιτρέπει την καταχρηστική άσκηση δικαιώματος, κυρίως όσον αφορά τις δράσεις της δημόσιας διοίκησης. Τέλος, είναι ανάγκη, οι δημόσιες αρχές να λαμβάνουν σοβαρά υπόψη το άρθρο 120 παράγραφος 2 του Συντάγματος, που προβλέπει ότι: O σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό και η αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Ελλήνων.
Το ελληνικό κράτος είχε ψηφίσει το νόμο 2345/1920 “περί προσωρινού αρχιμουφτή και μουφτήδων των εν τω Κράτει Μουσουλμάνων κ.λπ.” (ΦΕΚ τεύχος Α΄ 148/3 Ιουλίου 1920). Πρόκειται για ένα νόμο, που ενώ εξ αρχής ανέφερε ότι ρυθμίζει προσωρινά, θέματα που αφορούν τους Μουσουλμάνους της Ελλάδος, αποδείχθηκε ένας από τους μακροβιότερους νόμους του κράτους. Οι ρυθμίσεις του παραπάνω νόμου καταργήθηκαν το 1991! Στο άρθρο 6 του νόμου αυτού προβλέπεται, ότι οι Μουφτήδες εκλέγονται (παράγραφος 1) από τους Μουσουλμάνους πολίτες, που είναι γραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους και ψηφίζουν στις βουλευτικές εκλογές της περιφέρειας, όπου θα γίνει εκλογή Μουφτή (παράγραφος 4).
Είναι αλήθεια, ότι η διάταξη του παραπάνω νόμου ως προς την ανάδειξη του μουφτή με εκλογές, ποτέ δεν εφαρμόστηκε από το κράτος στην διάρκεια των 71 χρόνων που ίσχυε ο νόμος 2345/1920. Δεν πρέπει να προκαλεί κατάπληξη το φαινόμενο. Λόγου χάρη, ο νόμος 3647/2008 του κράτους, δεν εφαρμόζεται από το ίδιο το κράτος, ως προς την διαδικασία ανάδειξης με εκλογές, των μελών των Διαχειριστικών Επιτροπών Μουσουλμανικής Περιουσίας στην Κομοτηνή, Ξάνθη και Διδυμότειχο, παρόλα όσα προβλέπει το άρθρο 11 του νόμου.
Επομένως, οι Μουσουλμάνοι στη Θράκη, που έχουν επιλέξει ως ανώτερο θρησκευτικό λειτουργό της Κοινότητάς τους, έναν άνθρωπο που εκλέγουν οι ίδιοι και όχι έναν άνθρωπο που διορίζει η Αθήνα, εφαρμόζουν διάταξη νόμου του ελληνικού κράτους, δηλαδή εφαρμόζουν κάτι που είχε δηλώσει η βούληση του κράτους, έστω στο παρελθόν.
Μάλιστα, η πρόβλεψη του νόμου 2345/1920 για την εκλογή του μουφτή ήταν εξαιρετικά πρωτοποριακή. Γιατί παντού στα μουσουλμανικά κράτη, χωρίς να εξαιρείται η Οθωμανική Αυτοκρατορία και αργότερα η Τουρκική Δημοκρατία, ο Μουφτής διορίζεται!
Το 1920 το δικαίωμα ψήφου των γυναικών στην Ελλάδα δεν ήταν αναγνωρισμένο, αλλά νομίζω, πως θα ήταν μια θετική πρωτοβουλία των Μουσουλμάνων της περιοχής Ξάνθης και άλλων περιοχών της Θράκης, που οι πιστοί εκλέγουν τον Μουφτή, να συμμετέχουν στην ψηφοφορία και οι γυναίκες Μουσουλμάνες, και όχι να παραμένουν παθητικά αμέτοχες και σιωπηλές στο περιθώριο των εξελίξεων.
Η σκέψη μου μπορεί να ξενίσει, για τούτο θα ήθελα να παραθέσω κάποιες απόψεις: Η αρχή της ισότητας των φύλων στο Ισλάμ, δυστυχώς έχει ξεθωριάσει ή ακόμη και έχει απαλειφθεί με την πάροδο αιώνων ερμηνείας του ιερού Κορανίου, με την ματιά ανδρών ερμηνευτών. Είναι ανάγκη για τις Μουσουλμάνες και τους Μουσουλμάνους, που πιστεύουν πως το Ισλάμ, είναι τρόπος ζωής και σκέψης για τον 21ο αιώνα, να κατανοήσουν το Κοράνιο και την Σούννα, δηλαδή την ισλαμική αποκάλυψη προς τον κόσμο, με ενοποιητικό τρόπο, συνειδητοποιώντας χωρίς φοβίες τις συνθήκες της μεταμοντέρνας εποχής μας. Η καθολικότητα του Κορανίου, επιβάλλει αυτή την προσέγγιση. Το θεμελιώδες δόγμα του Ισλάμ, το tawhid, η πίστη στην ενότητα του Αλλάχ, που αντανακλάται σε κάθε γωνιά του Σύμπαντος, υποδηλώνει ότι οι ανισότητες μεταξύ ανδρών και γυναικών είναι αντίθετες με το μήνυμα του Ισλάμ. Η πατριαρχία και οι εξηγήσεις του ιερού Κορανίου και της Σούννα, που ενθαρρύνονται από την μονοδιάστατη σκοπιά των ανδρών, επί τόσους αιώνες, τελικά είναι πράγματι αντίθετες προς το Ισλάμ!
Το Ισλάμ εξελίσσεται συνεχώς και πρέπει να συμμετέχει στη μετανεωτερικότητα. Κανένας δεν έχει δικαίωμα να το καταδικάσει στο περιθώριο των εξελίξεων. Η ijtihad (μεθοδολογία ερμηνείας του Κορανίου και της Σαρία), που μεταξύ των άλλων η σχολή σκέψης Hanefi αποδέχεται, μπορεί να αποδώσει στη μουσουλμανική θρησκεία τον δυναμισμό, που αρνούνται κατεστημένοι κύκλοι.
Στο Κοράνιο υπάρχουν πολλά εδάφια (ayat) που προβάλλουν αδιαμφισβήτητα την αρχή της ισότητας των φύλων. Αξίζει να αναφερθεί ένα παράδειγμα: Παρόλο που το εδάφιο 3 της Σούρας 4 (An Nisa) παρέχει τη δυνατότητα σε έναν άνδρα να παντρευτεί ως και τέσσερις γυναίκες, διευκρινίζει επίσης, ότι είναι επιθυμητό να λαμβάνεται υπόψη το πλαίσιο της αποκάλυψης, που τονίζει την ανάγκη ίσης μεταχείρισης των συζύγων. Τελικά, καθώς η προηγούμενη προϋπόθεση είναι δύσκολο να εφαρμοστεί, συνιστάται η μονογαμία.
Είναι γνωστό μεταξύ κύκλων φωτισμένων μελετητών του ιερού Κορανίου, ανδρών και γυναικών, ότι αμφισβητείται η ερμηνεία του εδαφίου 34 της Σούρας 4 (Αν Νισά), που επί χρόνια απέδιδαν άνδρες ερμηνευτές, ότι ένας άνδρας έχει το δικαίωμα να χτυπήσει τη γυναίκα του. Η ανάλυση της πολυσημίας της αραβικής λέξης «daraba», που γενικά αποδιδόταν ως «κτύπημα» (συγκεκριμένα ή μεταφορικά), οδηγεί στην απόδοσή της ως «εγκατάλειψη».
Κλείνω το σημείωμά μου λέγοντας, πως ο Αλλάχ πάντοτε γνωρίζει καλύτερα (Allahu a’alam)!
©Γιώργος Δούδος
11/09/2022
No comments:
Post a Comment