ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΕΝΟΣ ΤΟΝ ΛΑΟ ΙΣΡΑΗΛ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΓΗ ΤΟΥ

“Ποιος είναι λοιπόν ο Εβραίος; Όποιος παλεύει με το ερώτημα «ποιος είναι ο Εβραίος», σας απαντούμε. Ορίστε ο προσωπικός μας ορισμός: Οποιοδήποτε ανθρώπινο ον, αρκετά τρελό, ώστε να αποκαλεί τον εαυτό του Εβραίο, είναι Εβραίος”. Άμος Οζ και Φάνια Οζ-Ζαλτσμπέργκερ ‘Οι Εβραίοι και οι Λέξεις’ 1. Υπερασπίζομαι, το δικαίωμα του Λαού Ισραήλ στην Γη του, εκεί που εκτείνεται το σύγχρονο Κράτος του Ισραήλ. 2. Υπερασπίζομαι την ύπαρξη του Κράτους του Ισραήλ και τις συνταγματικές αξίες, όπως διατυπώνονται στην Διακήρυξη Ίδρυσης του Κράτους της 14ης Μαΐου 1948. 3. Η Διακήρυξη Ίδρυσης του Κράτους του Ισραήλ, περιέχει δυο σημαντικές αναφορές στους Άραβες, που παραθέτω: “Κάνουμε έκκληση ...στους Άραβες κατοίκους της Γης του Ισραήλ να προστατεύσουν την ειρήνη και να συμμετάσχουν στην ανοικοδόμηση του Κράτους, στη βάση της πλήρους και ισότιμης ιθαγένειας και στα πλαίσια της λειτουργίας μόνιμων θεσμών”. “Προτείνουμε το χέρι μας σε όλα τα γειτονικά κράτη και στους λαούς τους, σε μια πρόταση ειρήνης και καλής γειτονίας. Ζητούμε από αυτούς να δημιουργήσουν δεσμούς συνεργασίας και κοινής βοήθειας με τον εξαιρετικό εβραϊκό λαό. Το Κράτος του Ισραήλ προετοιμάζεται να το κάνει, με μερίδιο κοινής προσπάθειας για την πρόοδο ολόκληρης της Μ. Ανατολής”. 4. Στην διάρκεια της Βρετανικής Εντολής της Παλαιστίνης (1920-1948), κατατέθηκαν προς τους Άραβες κατοίκους της, πέντε προτάσεις ίδρυσης ανεξάρτητου Αραβικού Κράτους στην Παλαιστίνη, μαζί με ένα Εβραϊκό Κράτος, που ήδη είχε προβλεφθεί η ίδρυσή του με την ‘Διακήρυξη Μπάλφουρ (2017)’. Οι ηγέτες των Αράβων της Παλαιστίνης αρνήθηκαν τις προτάσεις ίδρυσης ανεξάρτητου αραβικού κράτους. 5. Το 1947, μετά την λήξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και την πλήρη αποκάλυψη της τραγωδίας του Ολοκαυτώματος, ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών πρότεινε τη δημιουργία δύο κρατών στην Παλαιστίνη. Ενός αραβικού και ενός εβραϊκού. Οι Εβραίοι είχαν συμφωνήσει, ενώ οι Άραβες απέρριψαν το σχέδιο των Ηνωμένων Εθνών. Στις 14 Μαΐου 1948 έγινε η Διακήρυξη Ίδρυσης του Κράτους του Ισραήλ και ιδρύθηκε το κράτος των Εβραίων στην Παλαιστίνη, όπως είχε αποφασισθεί από τα Ηνωμένα Έθνη. Οι Άραβες, μια εβδομάδα από την ίδρυση του Κράτους του Ισραήλ, με συνασπισμένες στρατιωτικές δυνάμεις του Ιράκ, της Ιορδανίας και της Αιγύπτου, εξαπέλυσαν επίθεση, με σκοπό να “σβήσουν” από τον χάρτη το Κράτος του Ισραήλ. Το “αδύναμο” Ισραήλ νίκησε τους Άραβες που του επιτέθηκαν. Το 1967, η Αίγυπτος του Νάσερ τέθηκε επικεφαλής στρατιωτικών δυνάμεων της Συρίας και της Ιορδανίας και εξαπέλυσε νέα επίθεση κατά του Κράτους του Ισραήλ. Πρόκειται για τον περίφημο Πόλεμο των Έξι Ημερών. Το Ισραήλ νίκησε τις συνασπισμένες αραβικές δυνάμεις εναντίον του. Η λήξη αυτού του ολιγοήμερου πολέμου, βρίσκει το Ισραήλ να έχει καταλάβει από την Ιορδανία την Δυτική Όχθη του Ιορδάνη και την Ανατολική Ιερουσαλήμ, από την Αίγυπτο την Λωρίδα της Γάζας και από την Συρία τα Υψώματα του Γκολάν. Το 2000 ο Ισραηλινός Πρωθυπουργός Εχούντ Μπάρακ, σε διάσκεψη με τον Γιασέρ Αραφάτ και μεσολαβητή τον Μπιλ Κλίντον, πρότεινε στον Αραφάτ την ίδρυση Παλαιστινιακού Κράτους, με επικράτεια την Λωρίδα της Γάζας και ποσοστό 94% της Δυτικής Όχθης, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ. Τότε ο Αραφάτ, ως ηγέτης της PLO αρνήθηκε να δεχθεί την πρόταση του Μπάρακ. Το 2005 επί πρωθυπουργού του Ισραήλ Αριέλ Σαρόν, το Ισραήλ διέλυσε βίαια οικισμούς Εβραίων εποίκων από την Λωρίδα της Γάζας και την “εκχώρησε” στην Παλαιστινιακή Αρχή.

Το 2008 ο Ισραηλινός Πρωθυπουργός Εχούντ Όλμερτ, πρότεινε να εκχωρηθούν σε ένα Παλαιστινιακό Κράτος, όλα τα εδάφη που είχε προτείνει ο προκάτοχος του, Εχούντ Μπάρακ, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ, προσθέτοντας και επιπλέον εδάφη. Ο Παλαιστίνιος Μαχμούντ Αμπάς δεν αποδέχθηκε την πρόταση. 6. Το Κράτος του Ισραήλ είναι η μόνη δημοκρατική χώρα στη Μέση Ανατολή. Κατηγορείται το Ισραήλ σαν “κράτος απαρτχάιντ” και αυτό είναι προπαγανδιστικό ψέμα. Οι πολίτες του Ισραήλ, ανεξαρτήτως θρησκείας ή εθνοφυλετικής καταγωγής, απολαμβάνουν ισότητα ενώπιον του νόμου, πρόσβαση στην εκπαίδευση και στις υπηρεσίες υγείας. Μέλη της Κνεσσέτ είναι Άραβες Παλαιστίνιοι πολίτες του Ισραήλ οργανωμένοι σε δικές τους κοινοβουλευτικές ομάδες, ενώ υπάρχουν Άραβες πολίτες του Ισραήλ που είναι μέλη της Κνεσσέτ και μέλη κομμάτων, μαζί με Εβραίους. Τέλος Άραβες πολίτες του Ισραήλ έχουν αναδειχθεί στελέχη των Ισραηλινών Αμυντικών Δυνάμεων, της Αστυνομίας και της Συνοριοφυλακής. Ενώ Άραβες πολίτες του Ισραήλ υπηρετούν στο διπλωματικό σώμα και διορίζονται σε θέσεις πρέσβεων σε ξένα κράτη και διεθνείς οργανισμούς. 7. Οι παλαιστινιακές οργανώσεις “Χαμάς” και “Παλαιστινιακή Ισλαμική Τζιχάντ”, είναι τρομοκρατικές οργανώσεις. Αρνούνται να αναγνωρίσουν την ύπαρξη του Κράτους του Ισραήλ και επιδιώκουν με την χρήση τυφλής βίας να “καταργήσουν” το Ισραήλ και να “πετάξουν” τους Εβραίους στη θάλασσα!. 8. Οι τρομοκρατικές οργανώσεις των Παλαιστινίων δεν επιθυμούν να βρεθεί λύση στα πλαίσια εφαρμογής των Συμφωνιών του Όσλο. Άλλωστε και οι δυο, ιδρύθηκαν μετά την συνομολόγηση των Συμφωνιών του Όσλο και την δρομολόγηση ίδρυσης ανεξάρτητου Κράτους της Παλαιστίνης δίπλα στο Κράτος του Ισραήλ. 9. Η ανοχή, ακόμα και η ενθάρρυνση, Ισραηλινών κυβερνήσεων ίδρυσης Εβραϊκών Οικισμών, που ανέρχονται σε περισσότερους από εκατόν εξήντα, στα παλαιστινιακά εδάφη της Δυτικής Όχθης, είναι αντίθετη, τόσο με τις αρχές της Διακήρυξης Ίδρυσης του Κράτους του Ισραήλ, όσο και με τις Συμφωνίες του Όσλο, που την υπεράσπισή τους, πλήρωσε με τη ζωή του ο γενναίος Ισραηλινός Πρωθυπουργός Γιτζάκ Ράμπιν. 10. Ο Λαός του Κράτους του Ισραήλ, όλοι ανεξαίρετα οι Ισραηλινοί πολίτες, Εβραίοι, Μουσουλμάνοι και Χριστιανοί, αξίζει να ζουν σε κλίμα ασφάλειας και ειρήνης. Όσο δεν υλοποιούνται οι Συμφωνίες του Όσλο, με την ίδρυση ανεξάρτητου Κράτους της Παλαιστίνης, οι Ισραηλινοί πολίτες δεν θα είναι ασφαλείς και δεν θα απολαμβάνουν την ευλογία της ειρήνης. 11. Η Παλαιστινιακή Αρχή, ως προάγγελος της κυβέρνησης Κράτους της Παλαιστίνης, έχει χρέος, όχι μόνον απέναντι στο Ισραήλ, αλλά και απέναντι κυρίως στις χώρες της Δύσης, να κηρύξει παράνομες την “Χαμάς” και την “Παλαιστινιακή Ισλαμική Τζιχάντ”. Έχει υποχρέωση να προβεί στον πλήρη αφοπλισμό των στελεχών και των μελών αυτών των οργανώσεων. Αν δεν τεθούν εκτός νόμου και αν δεν αφοπλιστούν οι παραπάνω τρομοκρατικές οργανώσεις, ανεξάρτητο Παλαιστινιακό Κράτος δεν πρόκειται να ιδρυθεί και να γίνει δεκτό από την Διεθνή Κοινότητα. 12. Συγχρόνως, το Κράτος του Ισραήλ, έχει υποχρέωση να αντιμετωπίσει με αποφασιστικότητα τους Οικισμούς Εβραίων εποίκων στην Δυτική Όχθη, που πολλοί ονομάζουν δικαιολογημένα ως “αποικιοκρατικούς θύλακες”. Οι Οικισμοί αυτοί πρέπει να διαλυθούν, όπως συνέβη στη Λωρίδα της Γάζας επί κυβέρνησης Αριέλ Σαρόν, ή αν συνεχίσουν να υπάρχουν, επειδή έτσι θα αποφασίσουν οι Εβραίοι κάτοικοί τους, θα πρέπει να αποδεχθούν την υπαγωγή τους στην δικαιοδοσία του ανεξάρτητου Κράτους της Παλαιστίνης, να λάβουν την παλαιστινιακή ιθαγένεια και να αφοπλιστούν. 13. Είναι απαράδεκτο από κάθε άποψη, πολιτικοί ηγέτες του Κράτους του Ισραήλ να κατοικούν σε παράνομους, κατά το Διεθνές Δίκαιο, εβραϊκούς οικισμούς που έχουν καταλάβει παλαιστινιακά εδάφη. Περιορίζομαι να αναφέρω τους Avigdor Lieberman, ηγέτη του κόμματος “Yisrael Beiteinu”, που κατοικεί στον εβραϊκό οικισμό Nokdim στην Δυτική Όχθη, κοντά στην Βηθλεέμ, Itamar Ben Gvir, υπουργό Εθνικής Ασφάλειας στην τωρινή κυβέρνηση Νετανιάχου, και ηγέτη του κόμματος “Otzma Yehudit”, που κατοικεί στον εβραϊκό οικισμό Kiryat Arba στην Χεβρώνα στην Δυτική Όχθη και Bezalel Smotrich, ηγέτη του κόμματος “Θρησκευτικό Σιωνιστικό Κόμμα”, που κατοικεί στον εβραϊκό οικισμό Kedumim, στην Δυτική Όχθη. 14. Η Ιερουσαλήμ είναι αναμφίβολα η αιώνια πρωτεύουσα του Λαού Ισραήλ. Το Κράτος του Ισραήλ έχει κάθε δικαίωμα να έχει πρωτεύουσά του την Ιερουσαλήμ. Αλλά, δεν μπορεί να παραβλεφθούν, από τη μια μεριά ότι η Ιερουσαλήμ, είναι ιερή Πόλη, επίσης για τους Χριστιανούς και για τους Μουσουλμάνους και ότι η απαίτηση των Αράβων σε ένα Παλαιστινιακό Κράτος να έχουν πρωτεύουσα τμήμα της Ανατολικής Ιερουσαλήμ. 15. Είναι αλήθεια ότι η τριακοστή έβδομη κυβέρνηση του Ισραήλ, με πρόεδρο τον Μπενιαμίν Νετανιάχου και κυβερνητικούς συμμάχους, ακραία εθνικιστικά και θρησκευτικά πολιτικά κόμματα (Shas, Religious Zionism, United Torah Judaism, Otzma Yehudit, Noam), με κυβερνητικές πρωτοβουλίες και διατάγματα, έχει προκαλέσει τεράστιο διχασμό μεταξύ των Ισραηλινών πολιτών. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που μιλούν, ότι η Δημοκρατία στο Ισραήλ βρίσκεται σε κίνδυνο, ενώ οι ακραίες θέσεις εναντίον των Αράβων στελεχών της κυβέρνησης, προκαλούν έντονες ανησυχίες. Η επιχειρούμενη συρρίκνωση της δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου του Κράτους του Ισραήλ, έχει χαρακτηριστεί ως πραξικόπημα και έχει προκαλέσει τριγμούς στην ισραηλινή κοινωνία, αλλά και στους κόλπους των Ισραηλινών Αμυντικών Δυνάμεων. Παρόλα αυτά, το Κράτος του Ισραήλ παραμένει η μόνη δημοκρατική χώρα της Μέσης Ανατολής και η κυβέρνηση Νετανιάχου δέχεται ανελέητη αρνητική κριτική, όχι μόνον από τους πολιτικούς αντιπάλους της, αλλά και από μέσα ενημέρωσης, που δεν φιμώνονται. 16. Η επίθεση που εξαπέλυσε η ‘Χαμάς’ στις 7 Οκτωβρίου με την εισβολή τρομοκρατών της οργάνωσης μέσα στο Ισραήλ, είναι πρωτοφανής για την σκληρότητά της. Οι τρομοκράτες δολοφόνησαν αμάχους σε χωριά του Ισραήλ, έχουν απαγάγει αμάχους, ακόμα και παιδιά και ηλικιωμένους, που τους έσυραν και τους κρατούν ως ομήρους στα κρησφύγετα της οργάνωσης στην Γάζα. Η θηριωδία που έχει επιδείξει η ‘Χαμάς’ και η σύμμαχός της ‘Παλαιστινιακή Ισλαμική Τζιχάντ’ είναι πρωτοφανής. Η συμπαράταξη με το Ισραήλ και τους πολίτες του αυτή τη στιγμή, της απέραντης οδύνης, δεν πρέπει να εκληφθεί ως “συγχωροχάρτι” για τα σοβαρά ατοπήματα της κυβέρνησης Νετανιάχου, δεν σημαίνει αποδοχή του Smotrich και του Ben Gvir. Η συμπαράταξη με το Ισραήλ είναι πράξη αντίστασης κατά της τρομοκρατίας του επικίνδυνου Ισλαμισμού, είναι πράξη υπεράσπισης των αρχών της Δημοκρατίας και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, όχι μόνο των πολιτών του Ισραήλ, αλλά και των Παλαιστινίων Αράβων της Γάζας, που ζουν σε κατάσταση συνεχούς ομηρίας από την τρομοκρατική οργάνωση της ‘Χαμάς’! 17. Υπερασπιζόμενος το Ισραήλ δεν σημαίνει ότι παραβλέπω τα τεράστια εγκληματικά λάθη της κυβέρνησης Νετανιάχου, ή πολιτικών κομμάτων της χώρας, που με την ιδεολογία και τη δράση τους ακυρώνουν τις αξίες της Διακήρυξης Ίδρυσης του Κράτους του Ισραήλ, ενώ δυναμιτίζουν τις αρχές των Συμφωνιών του Όσλο, προσβάλλοντας βάναυσα την μνήμη και την θυσία του Γιτζάκ Ράμπιν. Bernal Olivares and George Doudos 30/10/2023 Portal Hispano de Opinión y Noticias 'Teotihuacán'

ΓΗ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ Ή ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ ΤΩΝ ΑΡΑΒΩΝ;

“Όποιος καταστρέφει μια ψυχή, είναι σα να έχει καταστρέψει ολόκληρο τον κόσμο. Και όποιος σώζει μια ζωή, είναι σα να σώζει ολόκληρο τον κόσμο”. Χιλέλ ο Πρεσβύτερος (περίπου 110 π.Χ. - 10 μ.Χ.) “Όποιος σκοτώσει έναν άνθρωπο, είναι σα να σκοτώνει όλο τον κόσμο. Και αν κάποιος σώσει μια ανθρώπινη ζωή, είναι σα να σώζει όλο τον κόσμο”. ( Κοράνιο Σούρα Αλ Μάιντα 5:32, 609-632 μ.Χ.). Στις 14 Μαΐου 1948 υπογράφηκε η Διακήρυξη της ίδρυσης του Κράτους του Ισραήλ. Σε δυο παραγράφους αυτού του ιστορικού κειμένου, που οι αρχές του υποκαθιστούν την έλλειψη γραπτού συντάγματος στο Ισραήλ, υπάρχουν οι εξής διακηρύξεις, που αποτελούν αναγνώριση μιας πραγματικότητας: “Κάνουμε έκκληση ...στους Άραβες κατοίκους της Γης του Ισραήλ να προστατεύσουν την ειρήνη και να συμμετάσχουν στην ανοικοδόμηση του Κράτους, στη βάση της πλήρους και ισότιμης ιθαγένειας και στα πλαίσια της λειτουργίας μόνιμων θεσμών”. Προτείνουμε το χέρι μας σε όλα τα γειτονικά κράτη και στους λαούς τους, σε μια πρόταση ειρήνης και καλής γειτονίας. Ζητούμε από αυτούς να δημιουργήσουν δεσμούς συνεργασίας και κοινής βοήθειας με τον εξαιρετικό εβραϊκό λαό. Το Κράτος του Ισραήλ προετοιμάζεται να το κάνει, με μερίδιο κοινής προσπάθειας για την πρόοδο ολόκληρης της Μ. Ανατολής”. Η γεωγραφική περιοχή της Μέσης Ανατολής, γνωστή ως Παλαιστίνη, από το 135 μ.Χ. ως σήμερα, πράγματι υπήρξε η κοιτίδα των Εβραίων, ως έθνους, με βάθος χρόνου περίπου 3.500 χρόνια. Ο Μπεν Γκουριόν και οι άλλοι “γεννήτορες” του Κράτους του Ισραήλ αναγνώριζαν, ότι στο σύγχρονο Κράτος, εκτός από τους Εβραίους, υπήρχαν και Άραβες, Μουσουλμάνοι, Χριστιανοί και Δρούζοι ως πολίτες του, όπως και Αρμένιοι, Κιρκάσιοι κ.ά., που το Κράτος του Ισραήλ δεν είχε σε καμιά περίπτωση την πρόθεση να τους αγνοήσει ή να τους καταστήσει πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Συγχρόνως, με την Διακήρυξη ίδρυσης του Κράτους του Ισραήλ, αναγνωριζόταν η ύπαρξη των γειτονικών αραβικών κρατών, που το Ισραήλ πρότεινε χείρα φιλίας, ειρήνης και συνεργασίας.... Για πολλές δεκαετίες, Παλαιστίνιοι ηγέτες, υποστηρίζουν και διαδίδουν την ιδέα, ότι οι Άραβες είναι “ο αυτόχθονας λαός” της περιοχής, που έχει ονομασθεί Παλαιστίνη. Αυτή η διακήρυξη είναι προπαγανδιστική μυθοπλασία. Η Παλαιστίνη κατακτήθηκε από τους Μουσουλμάνους Άραβες, που υπερέβησαν τα όρια της Αραβικής Χερσονήσου μετά το 625 μ.Χ.. Η εδραίωση της αραβικής παρουσίας στην Παλαιστίνη μπορεί να σημστοδοτηθεί το έτος 1291, όταν μετά από περίπου διακόσια χρόνια οι Δυτικοί Σταυροφόροι ηττήθηκαν από τους Μουσουλμάνους και δεν επιχείρησαν εκ νέου τον έλεγχο των Αγίων Τόπων. Μέχρι το 1964 η ιδέα της ίδρυσης ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους δεν είχε διακηρυχθεί, ούτε η ύπαρξη παλαιστινιακού λαού. Ήταν ένα ευφυές εφεύρημα του Γιάσερ Αραφάτ, όταν εντάχθηκε στην Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO). Οι Άραβες, σε μεγάλο βαθμό επηρεάστηκαν από τις ιδέες του Χασάν Αλ Μπάνα, ιδρυτή των “Αδελφών Μουσουλμάνων” στην Αίγυπτο και του Μεγάλου Μουφτή της Ιερουσαλήμ Χατζ Μοχάμεντ Αμίν Αλ Χουσεϊνί, ένθερμου υποστηρικτή του Χίτλερ, που από το 1941 ως το 1945 του πρόσφερε φιλοξενία στο Βερολίνο, ήταν ενάντιοι στην εγκατάσταση Εβραίων στην Παλαιστίνη, που τους θεωρούσαν όργανο του δυτικού ιμπεριαλισμού σε βάρος των Αράβων και των Μουσουλμάνων. Στις σκέψεις τους δεν υπήρχε εναντίωση σε ένα εβραϊκό κράτος. Το 1958 ιδρύθηκε από τον Μοχάμεντ Γιάσερ Αμπντέλ Ραχμάν Αμπντέλ Ραούφ Αραφάτ αλ-Κούντουα, περισσότερο γνωστού ως Γιάσερ Αραφάτ, η πολιτικοστρατιωτική οργάνωση Φατάχ. Το 1964 ιδρύθηκε η PLO στην οποία εντάχθηκε ο Αραφάτ και αναδείχθηκε ηγέτης της. Σκοπός και των δύο παραπάνω οργανώσεων ήταν η κατάργηση του Κράτους του Ισραήλ και στη θέση του, να ιδρυθεί ανεξάρτητο κράτος της Παλαιστίνης. Το 1988 ο Γιάσερ Αραφάτ, ως ηγέτης της PLO, αναγνώρισε το δικαίωμα του Ισραήλ να υπάρχει και αναζήτησε ως λύση στη σύγκρουση Ισραήλ και Παλαιστινίων, την ίδρυση δύο κρατών. Ο Γιάσερ Αραφάτ υπήρξε πρωταγωνιστής των Συμφωνιών του Όσλο, μαζί τον Ισραηλινό Πρωθυπουργό Γιτζάκ Ράμπιν. Πρόκειται για ένα σύνολο συνθηκών ανάμεσα στο κράτος του Ισραήλ και την Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO), κατά τη δεκαετία του ’90. Οι συμφωνίες οδήγησαν στην αναγνώριση της Παλαιστινιακής Αρχής, ως φορέα αυτόνομης, αλλά περιορισμένης εξουσίας των Παλαιστινίων στη Δυτική Όχθη του Ιορδάνη ποταμού και στη Λωρίδα της Γάζας. Τα σύνορα των δύο πλευρών, το καθεστώς της Ιερουσαλήμ, η στρατιωτική παρουσία του Ισραήλ και η τύχη των περιοχών που θα εκκενώνονταν από τις δυνάμεις του Ισραήλ, ήταν τα πλέον καίρια ζητήματα που αναφαίρονταν στις συμφωνίες. Το 1981 ιδρύεται στους κόλπους της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, η πολιτικοστρατιωτική οργάνωση “Παλαιστινιακή Ισλαμική Τζιχάντ”, που αρνούνταν να αναγνωρίσει τις Συμφωνίες του Όσλο και επομένως την ύπαρξη του Κράτους του Ισραήλ. Το 1987 ιδρύεται η “Χαμάς” (Ισλαμικό Κίνημα Αντίστασης), που επίσης αρνείται να αναγνωρίσει τις Συμφωνίες του Όσλο και την ύπαρξη του Κράτους του Ισραήλ. Και οι δυο παραπάνω οργανώσεις εμπνέονται από τις αρχές της “Μουσουλμανικής Αδελφότητας” και έχουν εκτραπεί σε τρομοκρατικές οργανώσεις κατά των Εβραίων, κατά του Ισραήλ, αλλά και εναντίον στόχων εκτός Ισραήλ, που τους συνδέουν με τον “διεθνή Σιωνισμό”. Στις 29 Δεκεμβρίου 2022 σχηματίστηκε η τριακοστή έβδομη κυβέρνηση στο Κράτος του Ισραήλ. Πρωθυπουργός ο Βενιαμίν Νετανιάχου, αρχηγός του κόμματος Λικούντ και σύμμαχοί του στην Κνεσσέτ, ακροδεξιά, έντονα φανατικά θρησκευτικά κόμματα, με εξαίρεση ίσως το κόμμα “Εθνική Ενότητα” και ως κάποιο βαθμό το “Λικούντ”. Οι κυβερνητικοί σύμμαχοι του Νετανιάχου είναι: “Γκιμέλ” (Ενωμένος Ιουδαϊσμός της Τορά), Σσας, Θρησκευτικό Σιωνιστικό Κόμμα, “Οτζμά Γιεχουντίτ” (Ιουδαϊκή Δύναμη), “Noam” γνωστού και ως “Lazuz” και την “Εθνική Ένωση” ή “Κρατικό Στρατόπεδο”. Το κόμμα “Οτζμά Γιεχουντίτ”, θεωρείται ακροδεξιό, διακηρυγμένα κατά των Αράβων και οργανισμός που εμπνέεται από τις ιδέες του Ραβίνου Μεΐρ Καχάνε. Ηγέτης του κόμματος “Οτζμά Γιεχουντίτ” είναι ο Ιτάμαρ Μπεν Γκβιρ, υπουργός Εθνικής Ασφάλειας. Ο Μπεν Γκβιρ ζει στον Οικισμό Κιρυάτ Άρμπα, κοντά στη Χεβρώνα, στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη. Ο οικισμός Κιρυάτ Άρμπα, σύμφωνα με τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου έχει κριθεί παράνομος. Όταν ο Μπεν Γκβιρ παρουσιάστηκε στον ισραηλινό στρατό, στα 18 του χρόνια, απαλλάχτηκε εξαιτίας των επικίνδυνων ακροδεξιών ιδεών του! Ο Μπεζαζέλ Γιοέλ Σμότριτς, ηγέτης του “Θρησκευτικού Σιωνιστικού Κόμματος”, χαρακτηρίζεται για τις ακραίες ιδέες, είναι ρατσιστής και έντονα ομοφοβικός. Ο Σμότριτς κατοικεί στον Οικισμό Κεντουμίμ, στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη και ο οικισμός έχει κριθεί παράνομος κατά τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου. Ο Μπενιαμίν Νετανιάχου είναι υπόδικος για διαφθορά. Παρόλα αυτά η έντονη φιλοδοξία του να παραμείνει στην εξουσία, μαζί με τους συμμάχους του, τον οδηγεί βήμα βήμα στην μετατροπή του Κράτους του Ισραήλ σε μια θεοκρατική δικτατορία, που πολλοί συγκρίνουν με το Ιράν και τη Χαμάς στη Λωρίδα της Γάζας. Ο Μπεζαζέλ Γιοέλ Σμότριτς έχει εισηγηθεί την αλλαγή του νομικού συστήματος στο Ισραήλ, από μια έννομη τάξη βασισμένη στην Τορά και στους κανόνες της Χαλακχά (κανόνες ηθικής και νόμου, κάτι αντίστοιχο με την μουσουλμανική Σαρί’α). Μέχρι τώρα το Ανώτατο Δικαστήριο του Ισραήλ είχε αρμοδιότητα, που υπάρχει στα συνταγματικά δικαστήρια, να ακυρώνει νόμους που ψήφισε το κοινοβούλιο (Κνεσσέτ) ή διατάγματα που έχει εκδώσει η κυβέρνηση. Η κυβέρνηση Νετανιάχου προχώρησε με νόμο, να στερήσει αυτήν την δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, με συνέπεια η κοινωνία στο Ισραήλ να έχει διχασθεί, με τις επανειλημμένες διαδηλώσεις Εβραίων και Αράβων Ισραηλινών πολιτών, που φοβούνται ότι η δημοκρατία στο Ισραήλ κινδυνεύει. Πολιτικά κόμματα που συμμετέχουν στην κυβέρνηση Νετανιάχου, υποστηρίζουν την κατάργηση της αυτονομίας περιοχών στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη και την ενσωμάτωσή τους στο Κράτος του Ισραήλ! Η πρόσφατη μεγάλη επίθεση της Χαμάς κατά του Ισραήλ και αμάχων σε εβραϊκές πόλεις και χωριά, θεωρείται ότι οφείλεται, και στην σκόπιμη εγκατάλειψη εκ μέρους της κυβέρνησης Νετανιάχου της άμυνας και της ασφάλειας της χώρας και του λαού. Άλλωστε το δικαστικό πραξικόπημα του Νετανιάχου στο Ισραήλ έχει επιφέρει τεράστια ρωγμή στις ένοπλες δυνάμεις του Κράτους, διότι αποστερείται η Στρατιωτική Δικαιοσύνη της ανεξαρτησίας της, όπως έχει καταγγείλει πρόσφατα η Γενική Εισαγγελέας των Ισραηλινών Αμυντικών Δυνάμεων! Ο Μπενιαμίν Νετανιάχου και οι ακραίοι σύμμαχοί του στην κυβέρνηση, δεν θέλουν λύση στο παλαιστινιακό πρόβλημα. Ακυρώνουν επιμέρους διακηρύξεις της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας του Κράτους του Ισραήλ, που αναφέρονται τόσο στους μη Εβραίους Ισραηλινούς πολίτες και κυρίως στους Άραβες Μουσουλμάνους, όσο και στις γειτονικές αραβικές χώρες. Η κυβέρνηση Νετανιάχου και στελέχη της όπως ο Μπεν Γκβιρ και ο Σμότριτς, με τις πολιτικές τους ενεργούν συνεχώς με απαξία απέναντι στους Παλαιστίνιους Άραβες και έτσι εξωθούν τις τρομοκρατικές οργανώσεις, την Ισλαμική Τζιχάντ, πριν λίγο καιρό στην Τζενίν και τώρα τη Χαμάς από την Γάζα να διαπράξουν ωμότητες, σπέρνοντας τρόμο και θάνατο εναντίον κατοίκων του Ισραήλ. Έτσι με την διέγερση του ακραίου φόβου, ο Νετανιάχου και οι επικίνδυνοι σύμμαχοί του θεωρούν, πως μπορούν να κρατούν υποχείριά τους τούς πολίτες του Ισραήλ! Το μίσος κατά των Εβραίων μετράει αιώνες. Ο μονοθεϊσμός των Εβραίων και η απόλυτη άρνησή τους να αποδώσουν θεϊκές τιμές σε ηγεμόνες, που κατά καιρούς είχαν κατακτήσει την γη τους, υπήρξε αιτία ποικίλων διωγμών σε βάρος τους. Κατά βάθος ο ιουδαϊκός μονοθεϊσμός ήταν ελευθεριακός και βαθειά ανθρώπινος, σε σύγκριση με άλλες θρησκευτικές κοσμοαντιλήψεις. Στη διάρκεια των αιώνων πρώτα εμφανίστηκε ο αντιϊουδαϊσμός, όταν από τον 4ο αιώνα και μετά κυρίαρχη δύναμη στις παπικές κτήσεις στη Δύση και στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία στην Ανατολή έγινε ο Χριστιανισμός. Είναι ντυμένος “θεολογικό” περιεχόμενο και εστιάζεται ότι οι Εβραίοι “δολοφόνησαν” με σταυρικό θάνατο τον Μεσσία Ιησού Χριστό. Οι Εβραίοι ήτα υπήκοοι στο περιθώριο, ενώ στη Δύση εμφανίστηκαν τα γκέτο, ώστε ο έλεγχός τους να είναι πληρέστερος και ευχερής. Αργότερα το μίσος κατά των Εβραίων εμφανίζεται ως αντισημιτισμός. Είναι η αιτία που στοίχισε τη ζωή, με φρικτό θάνατο στα στρατόπεδα εξόντωσης των Ναζί 6.000.000 Εβραίων. Αλλά, εκτός από τον θάνατο στα στρατόπεδα, είναι και και το Μπάμπι Γιαρ στην Ουκρανία.... Και τέλος, μετά το Ολοκαύτωμα, που ακόμα και οι αρνητές του, θέλουν να είναι προσεχτικοί, εμφανίζεται με άλλο ένδυμα το μίσος κατά των Εβραίων. Είναι ο αντισιωνισμός, που αμφισβητεί το δικαίωμα των Ισραηλιτών να χτίσουν από τα ερείπια την πατρίδα ξανά, εκεί που ήταν από αιώνες, στην Παλαιστίνη, όπως την ονόμασε ο Αδριανός. Αυτόν τον αντισιωνισμό έχουν υιοθετήσει Αριστεροί κάθε απόχρωσης, με την ψευδαίσθηση, ότι έτσι μάχονται τον ιμπεριαλισμό και την αποικιοκρατία! Ισραηλινοί Εβραίοι, σαν τον Μπεν Γκβιρ, τον Σμότριτς και άλλους, που χάριν της νομής της εξουσίας του έκανε συμμάχους του ο Νετανιάχου, είναι αρνητές των αξιών του Ιουδαϊσμού, όσο και αν εμφανίζονται σαν θρήσκοι και μάλιστα “υπερορθόδοξοι Εβραίοι. Αυτοί προσφέρουν δικαιολογίες, όχι μόνο στους αντισιωνιστές, που είναι στην πραγματικότητα άθλιοι αντισημίτες, αλλά και άλλοθι στην Χαμάς και στην Ισλαμική Παλαιστινιακή Τζιχάντ για τα εγκλήματά τους κατά Εβραίων.... 16/10/2023

Εις τιμήν και μνήμην της Αγίας Μητέρας μας Γαβριηλίας της Παπαγιάννη Άλλως· λόγος περί των Αγίων και της Αγιότητας

Η κατατάταξη της Γερόντισσας Γαβριηλίας μεταξύ των Αγίων της Εκκλησίας από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, χθες, αποτέλεσε ευφρόσυνο γεγονός για πολλές και πολλούς, που είχαν γνωρίσει την Αγία. Ίσως σε κύκλους φανατικών, που χρίονται αυτόκλητοι αμύντορες της Ορθοδοξίας, και έχουν ξοδέψει ικανή φαιά ουσία για να καταδείξουν, πως η Γερόντισσα Γαβριηλία ήταν μια "πλανεμένη αιρετική", η αγιοκατάταξη θα προσφέρει κατά πάσα πιθανότητα, νέα όπλα κατά του Οικουμενικού Πατριαρχείου, σαν έρμαιου της παναιρέσεως του Οικουμενισμού και άλλα όμοια. Οι Άγιοι είναι άνθρωποι και όχι μόνο δεν υπήρξαν τέλειοι, αλλά ούτε αλάνθαστοι, όσον αφορά ιδέες τους, απόψεις, ακόμα και πρακτικές που είχαν διατυπώσει ή είχαν εφαρμόσει κατά την επίγεια διαδρομή τους. Η Εκκλησία του Χριστού αποτελεί Κοινωνία Αγίων, που συναποτελούν όλες και όλοι που βαπτίσθηκαν στο όνομα της Αγίας Τριάδος. Κατά μια άλλη έκφραση, η Εκκλησία είναι Κοινωνία προσώπων, που συνεχώς πορεύονται μέσα στην ιστορία μετανοούντες και μετανοούσες. Η αγιότητα στην Εκκλησία δεν είναι ατομικό βραβείο και απόκτημα κανενός και καμιάς, όσο “άγια” κι αν είναι η ζωή οποιουδήποτε Χριστιανού ή Χριστιανής. Η αγιότητα είναι χάρισμα του Θεού στον άνθρωπο, με μόνη και αναγκαία προϋπόθεση εκ μέρους του ανθρώπου, το δίχως κρατούμενα “ναι” στον Θεό. Για να οικειωθεί ο άνθρωπος, ο κάθε άνθρωπος, χωρίς αποκλεισμούς, το χάρισμα του Θεού, που ονομάζουμε αγιότητα, είναι ανάγκη να ψελλίσει, με οποιονδήποτε τρόπο, ακόμα και με την σιωπή του ή με τα δάκρυα, ή με το τραγούδι του ή με τον χορό του κάτω από τα άστρα εκείνο που είπε η φοβισμένη Μαριάμ στη Ναζαρέτ στον Άγγελο του Ευαγγελισμού: “Ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατὰ τὸ ῥῆμά σου” (Ευαγγέλιο του Λουκά 1:38). Αλλά, το Πνεύμα το Άγιο, που πνέει όπου θέλει και αγνοεί τους περιορισμούς και τα σύνορα που σκαρφίζονται οι άνθρωποι, ακόμα και από πίστη στην Εκκλησία, επιμένει να προκαλεί εκπλήξεις και να ανατρέπει τα δεδομένα του τί είναι “ορθόδοξο” και τί “αιρετικό” ή τέλος πάντων “κοσμικό”. Ο Γέροντας Βασίλειος ο Γοντικάκης, προηγούμενος των Μονών Σταυρονικήτα και Ιβήρων στο Άγιον Όρος, είχε πει σε συνέντευξη στον “Εθνικό Κήρυκα” της Νέας Υόρκης το 2015: “Πολλές φορές αυτοί που παρουσιάζονται ως βαπτισμένοι και δεχόμενοι τον Χριστό, είναι πολύ πιο μακριά από τους άλλους, οι οποίοι φαίνονται αδιάφοροι. Τη στιγμή που είναι άνθρωποι κι έχουν την πνοή του Θεού μέσα τους, βρίσκονται εν πορεία και ζητούν το ένα ή και όλοι βρίσκονται μέσα καλύπτονται κάτω από την ευρύχωρη αγάπη του Θεού». Ο Φώτης ο Κόντογλους στο βιβλίο του, “Το Αϊβαλί, η πατρίδα μου” γράφει: “Μα άραγες ο Χριστός ήρθε σε τούτον τον κόσμο μόνο για μας τους βαφτισμένους, και δεν ήρθε για ούλον τον κόσμο, για κάθε άνθρωπο που έχει καλή ψυχή, τι Τούρκος, τι Ρωμιός”; Η αγία Γερόντισσα Γαβριηλία είχε πει: “...κάθε άνθρωπος είναι και ένα ξεχωριστό ον για τον Θεό. Έχουμε έναν Σπινθήρα Χριστού στην ψυχή. Όπως λέμε σ’ εκείνο το περίφημο, Χριστέ, τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν, τὸ φωτίζον καὶ ἁγιάζον πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον.... Μην το ξεχνάτε αυτό. Πάντα άνθρωπον!” Και άλλη φορά η ίδια Αγία είχε πει: “Η ζωή της Εκκλησίας βρίσκεται πέρα από κάθε ηθική πειθαρχία ή θρησκευτικά καθήκοντα. Είναι υπέρβαση της Ηθικότητας στην Πνευματικότητα”. Αν διαβάσουμε ιστορικές βιογραφίες Αγίων, όχι από Συναξάρια, που έχουν κυρίως διδακτικό σκοπό και χρησιμοποιούν σε μεγάλο βαθμό το μυθικό στοιχείο, θα καταπλαγούμε. Ιδίως Πατέρες της Εκκλησίας συχνά αντιμάχονται μεταξύ τους με σφοδρότητα. Άλλοι άγιοι εξομολογούνται σε γραπτά τους, ότι χρησιμοποιούσαν πρακτικές στον προσωπικό αγώνα τους, που ενείχαν στοιχεία “μίσους κατά του σώματος”, αρνούμενοι στην πράξη να ακολουθήσουν την διδαχή του Αββά Ποιμένος στο Γεροντικό: “Ημείς ουκ εδιδάχθημεν σωματοκτόνοι, αλλά παθοκτόνοι”. Χαιρόμαστε για τους Αγίους και τιμούμε την μνήμη τους, γιατί αγάπησαν πολύ τον Χριστό (Ευαγγέλιο του Λουκά 7:47) και μπορούμε να οικειωθούμε ως προς την αγάπη τους όψεις από την ζωή τους, έχοντας όμως κατά νου, ότι μόνον Ένας είναι ο Άγιος, ο Θεός, όπως φανερώθηκε, από την πολλή αγάπη του στο Πρόσωπο του Ιησού! Η Εκκλησία του Χριστού ως Κοινωνία Αγίων, δεν διαχωρίζει τα πρόσωπα σε εκείνα που ζουν επί γης και σε εκείνα που έχουν μεταστεί στην παρουσία του Θεού. Επομένως η τιμή των επιγείως ζώντων για τους ζώντες στην κατάσταση της αιωνιότητας, είτε έχουν καταταγεί μεταξύ των Αγίων της Εκκλησίας, είτε παραμένουν “άγνωστοι” μεταξύ των ανθρώπων είναι απόρροια αυτού που σημαίνει κατ’ ουσίαν η έκφραση “Κοινωνία Αγίων”. Αλλά προς Θεού, να μην πέσουμε στην πλάνη της “Αγιολατρείας”, κάτι που δυστυχώς βλέπουμε και ζούμε να καλλιεργείται από Επισκόπους και άλλους κληρικούς στον τόπο μας. Γιατί η “αγιολατρεία” μας απομακρύνει από την δοξολογική ομολογία, “Ὅτι σὺ εἶ μόνος Ἅγιος, σὺ εἶ μόνος Κύριος, Ἰησοῦς Χριστός, εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός”. 4 Οκτωβρίου 2023