Ζῆν κατά Φύσιν Η ΥΒΡΙΣ ΤΩΝ ΝΕΟΕΛΛΗΝΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΦΥΣΗ

Της Ευγενίας Λ., της φίλης μου της Δασολόγου… Όταν επιβλήθηκε στους κατά παιδεία και ήθος Έλληνες, ακόμα και με ανείπωτη βία, ως κρατική θρησκεία ο Χριστιανισμός, όπως διαμορφώθηκε από τον από Φαρισαίων Σαούλ-Παύλο, συστηματικά έγινε εργώδης προσπάθεια να εξοβελιστεί από το φρόνημα των ανθρώπων η ελληνική κοσμοθέαση. Με την κατάλληλη προπαγάνδα, την γνωστή μας ‘κατήχηση’, η ελληνική θέαση των πραγμάτων συκοφαντήθηκε σαν ειδωλολατρία, ενώ η ελληνική φιλοσοφία, κυρίως των Στωικών και των Επικουρείων, απαξιώθηκε και χαρακτηρίστηκε ‘μάταιη γνώση’ (βλ. “Χαῖρε, φιλοσόφους ἀσόφους δεικνύουσα· χαῖρε, τεχνολόγους ἀλόγους ἐλέγχουσα.- Χαῖρε, ὅτι ἐμωράνθησαν οἱ δεινοὶ συζητηταί· χαῖρε, ὅτι ἐμαράνθησαν οἱ τῶν μύθων ποιηταί.- Χαῖρε, τῶν Ἀθηναίων τὰς πλοκὰς διασπῶσα”·ακολουθία των Χαιρετισμών). Είναι γνωστό ότι ο Πλατωνισμός επηρέασε σημαντικά τον Χριστιανισμό της Ανατολής, ενώ ο Αριστοτελισμός, μέσω του Θωμά του Ακινάτη, κυριολεκτικά κατέκτησε την χριστιανική Δύση! Οι Στωικοί και οι Επικούρειοι παρέμειναν «ακλόνητοι» στο ήθος του ζεῖν ἐν θεοῖς και για τούτο πολεμήθηκαν. Ο βασιλέας Ιουλιανός, από τους καλύτερους αυτοκράτορες της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, «πετάχτηκε» στην ανυποληψία της εκχριστιανισμένης Αυτοκρατορίας και ονομάστηκε ‘αποστάτης’ ή ‘παραβάτης’, επειδή επιδίωξε να επαναφέρει την λατρεία των «αρχαίων» θεών στο προσκήνιο της Αυτοκρατορίας. Τα ίδια συνέβησαν και σε άλλους λαούς και πολιτισμούς, που επεκτάθηκε ο παύλειος Χριστιανισμός και διαδόθηκε το Ισλάμ. Ο ανιμισμός κυρίως στην Αφρική και στους ιθαγενείς λαούς της Αμερικής, το Σίντο στην Ιαπωνία, το Σανάτανα Ντάρμα (Ινδουϊσμός) και οι εθνικές κοσμοαντιλήψεις στους λαούς της Ασίας, απαξιώθηκαν σαν ειδωλολατρίες. Ακόμα και η βουδιστική βιοθεωρία, «βαφτίστηκε» θρησκεία και αντιμετωπίστηκε με επιθετική ασέβεια από τους «ιεραποστολικούς» μονοθεϊσμούς. Επικράτησαν και επικρατούν ως τώρα στον ‘πολιτισμένο κόσμο’ του καπιταλισμού και της νεοφιλελεύθερης λεηλασίας των πάντων, χάριν του κέρδους οι εξής αρχές: • Αποψίλωση δασικών εκτάσεων, ακόμη και αν πρόκειται για τον Αμαζόνιο που ζωογονεί τον Πλανήτη • Καταστροφή οικοσυστημάτων • Χρηστική ασέβεια και εκμετάλλευση των ζώων, λες και είναι άψυχα όντα • Μηχανοποίηση της γεωργίας και παραγωγή φρούτων και κηπευτικών με τρόπους που συχνά παραβιάζουν τους νόμους της φύσης, ενώ αλλοιώνουν τα προϊόντα της γης, με ορμόνες και άλλα αυξητικά… Οι παραπάνω πρακτικές είναι απόρροια του dominion mandate (εντολή κυριαρχίας), που πηγάζει από την «θεϊκή» εντολή: “καὶ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον, κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ ἐποίησεν αὐτόν…. καὶ εὐλόγησεν αὐτοὺς ὁ Θεός, λέγων· αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε καὶ πληρώσατε τὴν γῆν καὶ κατακυριεύσατε αὐτῆς καὶ ἄρχετε τῶν ἰχθύων τῆς θαλάσσης καὶ τῶν πετεινῶν τοῦ οὐρανοῦ καὶ πάντων τῶν κτηνῶν καὶ πάσης τῆς γῆς καὶ πάντων τῶν ἑρπετῶν τῶν ἑρπόντων ἐπὶ τῆς γῆς” (Γένεσις 1: 27,28). 1) Για τις λεγόμενες αβρααμιαίες θρησκείες (Ιουδαϊσμός, Χριστιανισμός και Ισλάμ – φορείς του εξ αποκαλύψεως μονοθεϊσμού), η φύση έχει μόνον χρηστική αξία και αποτελεί αντικείμενο, με λόγον ύπαρξης την εξυπηρέτηση του ανθρώπου και σύμφωνα με την μοντέρνα οπτική, την ‘ανάπτυξη’ δίχως περιορισμούς· και όπου στον καπιταλισμό βλέπουμε ως στόχο την ‘ανάπτυξη’, διαβάζουμε, στόχος το κέρδος αδιάφορα προς τις θυσίες έμβιων όντων, συμπεριλαμβανομένων ανθρώπινων φυλών ιθαγενών και οικοσυστημάτων! 2) Η προηγούμενη «θεολογική» καταδυνάστευση του φυσικού περιβάλλοντος έγινε δεκτή από την «ορθολογική» δυτική φιλοσοφική και τεχνοκρατική σκέψη, χωρίς επίκληση του θείου. Χαρακτηριστικό είναι το δόγμα του Καρτέσιου (Ρενέ Ντεκάρτ 17ος αιώνας): “Ο άνθρωπος πρέπει να γίνει κύριος και κάτοχος της φύσης”! 3) Η επιστήμη οργανώνεται με βάση τη μέτρηση, την κυριαρχία και την αξιοποίηση του φυσικού κόσμου! Αγνοεί ηθελημένα και σκόπιμα τον σεβασμό της Φύσης, απαξιώνει την αρμονία μεταξύ ανθρώπου και φυσικού περιβάλλοντος και αδιαφορεί με αμετροέπεια ως προς το βίωμα που μπορεί να αξιωθεί ο άνθρωπος, από την οργανική σύνδεση της ύπαρξής του με τον Κόσμο. Μετά από αιώνες συνεχούς καταλήστευσης της φύσης, με τις ευλογίες της εκκλησίας, η φωνή του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίου, που έχει αποκτήσει το προσωνύμιο «ο Πατριάρχης της Οικολογίας», όπως και άλλων πνευματικών ηγετών εκκλησιών και θρησκευμάτων, ενώ πρόκειται για μια θετική στροφή, όπως φαίνεται, ελάχιστα μπορεί να αντιστρέψει τις συνειδήσεις «Χριστιανών» σε εξαιρετικά ρυπογόνες χώρες, όπως οι ΗΠΑ. 4) Ευαίσθητοι Χριστιανοί προβάλλουν την αλήθεια, ότι ο Κόσμος δεν είναι αντικείμενο προς εκμετάλλευση χάριν του κέρδους, αλλά μια δωρεά, ένα κοινό λειτουργικό γεγονός. Οι άγιοι Μάξιμος ο Ομολογητής και Γρηγόριος ο Νύσσης, με επίταση διακηρύττουν ότι η Φύση είναι πρόσκληση συμμετοχής του ανθρώπου στην θέωση! 5) Από αιώνες η μυστική παράδοση της ιουδαϊκής Καμπαλά διακηρύττει, ότι η δημιουργία είναι ιερή αυτή καθαυτή και πως ο άνθρωπος έχει χρέος να φροντίζει για την θεραπεία των πληγών του κόσμου και την αποκατάσταση της πληγωμένης ισορροπίας (tikkun olam). 6) Η μυστική παράδοση του Ισλάμ, ο Σουφισμός, διδάσκει πως η Φύση είναι ιερή, γιατί όπου και αν στρέψεις το βλέμμα σου αντικρίζεις τον Αλλάχ. 7) Οι προηγούμενες παραδόσεις στην μυστική παράδοση της Εκκλησίας, στην παράδοση της Καμπαλά και στην παράδοση των Σούφι, πηγάζουν από την Αλήθεια, ότι ο σύμπας Κόσμος διαχέεται από την Πηγή της Ζωής. Οι Χριστιανοί, αποκαλούν την Πηγή της Ζωής Άγιο Πνεύμα ή Παράκλητο, «πανταχοῦ παρόντα καί τά πάντα πληροῦντα», οι Ιουδαίοι την αποκαλούν «Ρουάχ ΧαΚοντές», ενώ οι Μουσουλμάνοι Ῥουχ αλ Κουντούς». Δυστυχώς όμως, το πλήθος των πιστών, μένει αμέτοχο αυτών των αληθειών και υπακούει στην «θεϊκή εντολή» της κυριαρχίας και εκμετάλλευσης της Φύσης! Πρέπει να γίνει αποδεκτό, χωρίς επιφυλάξεις, ότι η οικολογική κρίση που πλήττει το κοινό μας σπίτι, την Μητέρα Γη, εν πολλοίς οφείλεται στην εγωπαθή ανθρωποκεντρική θέαση του Κόσμου, που υποστηρίχτηκε, όπως αναφέρθηκε πιο πάνω, από την άκριτη αποδοχή του βιβλικού μύθου, σχετικά με την επικυριαρχία και εκμετάλλευση εκ μέρους του ανθρώπου του κόσμου, χωρίς να ληφθούν άλλες παράμετροι της βιβλικής κοσμολογίας. Ας ξαναγυρίσουμε με περίσκεψη στις εξής αλήθειες, απαλλαγμένοι από δογματικές αγκυλώσεις: Η Φύση είναι ιερή. Κάθε δέντρο, ακόμα και το πιο ταπεινό ανθάκι, οι πέτρες και τα βουνά, οι πηγές και τα ποτάμια, οι θάλασσες και οι λίμνες είναι τόποι ιεροί. Οι Έλληνες, όπως και λαοί άλλων παραδόσεων, μέσα στην έμφυτη ποιητική τους σύλληψη, αντίκρισαν στους τόπους αυτούς, μορφές της παρουσίας του ιερού (νεράιδες και νύμφες, δρυάδες και αμαδρυάδες, θεούς και θεές, ήρωες και ημίθεους…). Η παραπάνω θέαση του Κόσμου, (λέξη που πηγάζει από το ρήμα ‘κοσμώ’, απ’ όπου και το ουσιαστικό ‘κόσμημα’), δεν προϋποθέτει αποδοχή κάποιου δόγματος πίστεως. Είναι φυσική απόρροια εγγενούς σεβασμού εκ μέρους όσων διαθέτουν την σεμνότητα να δεχθούν, πως ο άνθρωπος δεν είναι επικυρίαρχος, αλλά συμμέτοχος στο ανυπέρβλητο Κάλλος του Σύμπαντος! Είναι ανάδειξη του όντως ήθους, που αποτελεί κόσμημα της συνειδήσεώς μας, ως νοημόνων όντων. Στην Πολιτεία του Πλάτωνος, ο σοφιστής και ρήτορας Θρασύμαχος, διατυπώνει με λίγες λέξεις την φύση του δικαίου μέσα στο κράτος: «τὸ δίκαιον οὐκ ἄλλο τι ἢ τὸ τοῦ κρείττονος συμφέρον» (Πλάτων, Πολιτεία 338c). Αιώνες αργότερα ο Φρίντριχ Ένγκελς στο έργο του «Η καταγωγή της οικογένειας, της ατομικής ιδιοκτησίας και του κράτους» (1884), καταλήγει στο συμπέρασμα του Θρασυμάχου, μετά από μια ανάλυση της ταξικής διαστρωμάτωσης της κοινωνίας. Οι οικονομικά και κοινωνικά ισχυροί, χρησιμοποιούν το κράτος ως όργανο περιφρούρησης των συμφερόντων τους. Το εργαλείο για την επίτευξη της δράσης του ταξικού κράτους είναι το δίκαιο και το δικαιοδοτικό σύστημα, που κατά ευσχήμονα διατύπωση λέγεται ‘απονομή δικαιοσύνης’. Η εξέλιξη του ‘αστικού’ κράτους είναι η φιλελεύθερη δημοκρατία, που με θεσμούς δικαίου και αλληλεγγύης πραγματώνει μια συνεχή πορεία προς την «ανοιχτή κοινωνία». Η ‘ανοιχτή κοινωνία’ δεν μπορεί να προσληφθεί αποκλειστικά ως επίτευγμα του εγωπαθή ανθρώπου, που συμπεριφέρεται ναρκισσιστικά απέναντι στην Φύση. Απεναντίας, η κοινωνία, αν πράγματι είναι ανοιχτή, τούτο σημαίνει πως είναι ευαίσθητη οπωσδήποτε και για το φυσικό περιβάλλον. Ας επιστρέψουμε είς τά καθ’ ἡμᾶς: Το ελληνικό Σύνταγμα στο άρθρο 24, αναφέρεται στον προστασία του περιβάλλοντος και προβλέπει τα εξής: «Η προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος αποτελεί υποχρέωση του Κράτους και δικαίωμα του καθενός. Για τη διαφύλαξή του το Κράτος έχει υποχρέωση να παίρνει ιδιαίτερα προληπτικά ή κατασταλτικά μέτρα στο πλαίσιο της αρχής της αειφορίας…. Απαγορεύεται η μεταβολή του προορισμού των δασών και των δασικών εκτάσεων, εκτός αν προέχει για την Εθνική Oικονομία η αγροτική εκμετάλλευση ή άλλη τους χρήση, που την επιβάλλει το δημόσιο συμφέρον» (παράγρ. 1). Επισημαίνω την πρόβλεψη της τελευταίας περιόδου της συνταγματικής διάταξης: Η προστασία των δασικών εκτάσεων κάμπτεται «αν προέχει η εθνική οικονομία»! Λες και τα δάση της χώρας μας, δεν είναι ο κατ’ εξοχήν πλούτος της εθνικής οικονομίας. Η πρόβλεψη της «θυσίας» των δασών χάριν της εθνικής οικονομίας έχει τεθεί στα πλαίσια της ταξικής «εθνικής οικονομίας» και αρνείται να δει ολιστικά αυτό που ονομάζει εθνική οικονομία. Έτσι, είμαστε μάρτυρες τεράστιων καταστροφών σε κατάφυτα δάση, όχι μόνον από πυρκαγιές, με συχνά αμφίβολα αίτια σε σχέση με ό,τι θεωρείται τυχαίο, αλλά και με την εγκατάσταση ανεμογεννητριών, στο όνομα μιας αμφισβητούμενης ανάπτυξης εναλλακτικών πηγών ενέργειας! Ο Δασικός Κώδικας (ν.δ. 86/1969) ρυθμίζει την προστασία των δασών και των δασικών εκτάσεων. Το άρθρο 66 του Δασικού Κώδικα αναφέρεται στην Δασοπροστασία και προβλέπει τα εξής: « Δασικαί αστυνομικαί διατάξεις των δασαρχών… δύνανται διά λόγους δασοπονικούς, προστατευτικούς, τουριστικούς, αισθητικούς και εν γένει κοινής ωφελείας να ρυθμίσουν ή περιορίσουν μέχρι πλήρους απαγορεύσεως … πάσαν άνευ αδείας υλοτομίαν, συλλογήν ή κατασκευήν δασικών προϊόντων κατά τας διατάξεις των άρθρ. 177 και 178 ως και την υλοτομίαν, κλάδευσιν ή εκρίζωσιν παντός δένδρου, θάμνου, φρυγάνου και χόρτου φυομένων εντός γεωργικώς ή δενδροκομικώς καλλιεργουμένων εκτάσεων, χορτολιβαδίων, μερικώς δασοσκεπών εκτάσεων και δασών δημοσίων ή μη…». Το βράδυ της 9ης Ιουλίου 2025 ξέσπασε πυρκαγιά στην παραλία ‘Γλυκάδι’ της Θάσου, λίγο πριν τα μεσάνυχτα. Η Θάσος ονομάζεται «Πράσινο Νησί» γιατί σε πάρα πολλές παραλίες της τα πεύκα φτάνουν ως τις υπέροχες αμμουδιές του Αιγαίου. Το πεύκο κυριαρχεί στο νησί, είτε πρόκειται για το χαλέπι, την εξαιρετικά ανθεκτική αυτοφυή ποικιλία που βλέπουμε να φύεται ακόμα και ανάμεσα σε ‘άφιλους’ βράχους, είτε πρόκειται για την μαύρη πεύκη, με τους ψιλόλιγνους κορμούς. Η δασοπροστασία γενικά πρέπει να αντιμετωπίζεται ως ζήτημα εθνικής προτεραιότητας. Δεν είναι μόνο η συνταγματική υποχρέωση κράτους και πολιτών που προβλέπεται, αλλά επιβάλλεται εξαιτίας των καταστροφικών επιπτώσεων που προκαλούν οι πυρκαγιές τεράστιων σε έκταση δασικών εκτάσεων και η παρεπόμενη καταστροφή εξαιρετικά σημαντικών οικοσυστημάτων. Τέλος, είμαστε μάρτυρες, εξαιτίας της ελλειμματικής δασοπροστασίας μιας απαράδεκτης ελλιπούς διαχείρισης της αποκατάστασης των συνεπειών των πυρκαγιών στα δάση. Σημαντικές είναι οι επιπτώσεις στα δασικά οικοσυστήματα αλλά και στις καμένες εκτάσεις, που επιφέρουν οι εγκαταστάσεις ΑΠΕ μεγάλης κλίμακας, κυρίως εξαιτίας της μεγάλης απαίτησης σε συνοδά έργα, όπως η διάνοιξη οδικών δικτύων, που προκαλούν διατάραξη του δασικού περιβάλλοντος. Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε μια απαξίωση της Δασικής Υπηρεσίας της χώρας. Εκλαμβάνω ως δείγμα της παραπάνω διαπίστωσης, ότι σήμερα, ο γενικός γραμματέας δασών του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας είναι ένας Αθηναίος Δικηγόρος! Η Δασική Υπηρεσία ήταν η δημόσια υπηρεσία, που προτού εμφανιστούν, συχνά ως πομφόλυγες λόγω συρμού, οι κραυγές διαμαρτυρίας για την οικολογική κρίση, με τα στελέχη της, τους Επιστήμονες Δασολόγους, τους τεχνολόγους Δασοπόνους ως και τον τελευταίο Δασοφύλακα, ήταν οι «φύλακες άγγελοι» του φυσικού περιβάλλοντος στην Ελλάδα! Ως αντίλογος στην τωρινή απαξίωση της Δασικής Υπηρεσίας, είναι προτεραιότητα ανάγκης και χρέους, η αναδιοργάνωση και η ουσιαστική ενίσχυσή της! Σήμερα, την κατάρτιση των δασικών χαρτών την έχουν αναλάβει εργολάβοι και οι επιστήμονες Δασολόγοι του Δημοσίου ελέγχουν τα πιθανά λάθη των εργολάβων… Αυτή η πρακτική της αποθέωσης της «ιδιωτικής πρωτοβουλίας» επιτέλους πρέπει να απαλειφθεί. Η επιστήμη της Δασολογίας και η πρακτική εφαρμογή των επιστημονικών δεδομένων, ως Δασοπονία, προσεγγίζει το δασικό οικοσύστημα ως φυσικό πόρο και το διαχειρίζεται αειφορικά και πρέπει να έχει επιτελικό ρόλο σε ό,τι σχετίζεται με την προστασία και την αξιοποίησή του. Επιπλέον, η αποκατάσταση του κύρους της Δασικής Υπηρεσίας θα περιορίσει και τις παραβατικές παρεμβάσεις στο δάσος. Άλλωστε χωρίς ισχυρή δασική διοίκηση καμμία διαχείριση δεν μπορεί να εφαρμοστεί με επιτυχία. Θα παραθέσω μια περίπτωση, που δείχνει πώς λειτουργεί η εξαίρεση προστασίας των δασών, χάριν της «εθνικής οικονομίας» και μη εφαρμογής του άρθρου 66 του Δασικού Κώδικα. Σε απόσταση περίπου τεσσάρων χιλιομέτρων από τον Λιμένα της Θάσου, με κατεύθυνση προς τον Πρίνο, υπάρχει η παραλία «Νυστέρι». Στο ‘Νυστέρι’ υπάρχουν δύο παραθαλάσσια αγροτεμάχια μικρής έκτασης με ελιές, ένα ξενοδοχείο με μπαγκαλόους, που έχει αναπτυχθεί από τον επαρχιακό δρόμο ως την παραλία, ένα συγκρότημα παραθεριστικών κατοικιών, (ίσως το πρώτο πολυώροφο οικοδόμημα αυτού του είδους που είχε ανεγερθεί στη Θάσο την δεκαετία του ΄70). Στη συνέχεια υπάρχει μικρής έκτασης αγροτεμάχιο, ανεκμετάλλευτο, ένα άλλοτε αναψυκτήριο με υποκείμενα μαύρης πεύκης και ελάχιστα άλλα φυτά, στο τέλος της παραλίας υπάρχει ένα μικρό ξενοδοχείο «πάνω» στη θάλασσα. Τα δύο μικρά αγροτεμάχια με ελιές έχουν αποψιλωθεί από πεύκα. Το ξενοδοχείο με τα μπαγκαλόους, πριν λίγα χρόνια που λειτουργούσε ως κάμπιγκ, είχε πολλά υποκείμενα μαύρης πεύκης ανάμεσα σε ελιές. Οι ελιές έμειναν ενώ όλα τα πεύκα αποψιλώθηκαν. Στην αυλή του συγκροτήματος των παραθεριστικών κατοικιών, προς την θάλασσα, υπάρχουν αρκετά υποκείμενα μαύρης πεύκης και λίγα λιόδεντρα, με ανάγλυφο κορμό λόγω ηλικίας. Το ανεκμετάλλευτο αγροτεμάχιο έχει αποψιλωθεί σχεδόν από όλα τα πεύκα, έμειναν μονάχα πέντε πεύκα, απ’ τα οποία το ένα είναι ‘νεκρό’. Στην αυλή του συγκροτήματος παραθεριστικών κατοικιών, πρόσφατα αποψιλώθηκε μια συστάδα πέντε μεγάλης ηλικίας μαύρων πεύκων. Είχαν προσβληθεί από συνηθισμένη ασθένεια του πεύκου και αντί να αντιμετωπισθεί σύμφωνα με τους όρους της δασοπονίας, ένα συνεργείο υλοτόμων, έκοψε τις κορυφές, με συνέπεια να πεύκα να νεκρωθούν και τελικά να κοπούν από τη ρίζα τους. Στο ίδιο οικόπεδο, παλιότερα είχαν κοπεί εντελώς αλλά τέσσερα πεύκα. Η περιοχή της παραλίας «Νυστέρι», εξαιρετικά όμορφη κυρίως λόγω των πεύκων, είναι έκταση μη δασικού χαρακτήρα, κατηγορίας μορφής κάλυψης ΠΑ. Η ένδειξη ΠΑ σημαίνει, κατά την ανάγνωση των δασικών χαρτών, ότι η περιοχή τελεσίδικα έχει χαρακτηριστεί μη δασική. Οι δασικοί χάρτες, που αφορούν και την παραλία ‘Νυστέρι’ κυρώθηκαν με την απόφαση του Συντονιστή της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας Θράκης αριθ. 24179/06-12--2018 και δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ Δ΄ 543/18. Οι κοπές των πεύκων στον αύλειο χώρο του συγκροτήματος παραθεριστικών διαμερισμάτων και στο παρακείμενο ανεκμετάλλευτο αγρόκτημα, αφού πρόκειται για μη δασική έκταση, όπως ανέφερα πιο πάνω, έγιναν με «άδεια» που εκδόθηκε από πολιτικό μηχανικό! Κάποτε, την δεκαετία του ΄80 ακόμα και για την κοπή καλλωπιστικών δένδρων σε αστικά οικόπεδα (λ.χ. φοίνικες), έπρεπε να γνωμοδοτήσει θετικά η Δασική Υπηρεσία και να εκδώσει σχετική άδεια. Σήμερα μπορούμε να πούμε “o tempora o mores”, και να μείνουμε σιωπηλοί λόγω κατάπληξης! Οι προηγούμενες κακοποιήσεις κατά υποκειμένων μαύρης πεύκης που προανάφερα, οφείλονται στην παρωνυχίδα της εξαίρεσης στην προστασία του περιβάλλοντος και των δασικών εκτάσεων του άρθρου 24 του Συντάγματος, χάριν της «εθνικής οικονομίας» και στην μη τήρηση από το τοπικό Δασαρχείο του άρθρου 66 του Δασικού Κώδικα… Η εξαίρεση της προστασίας των δασών χάριν της «εθνικής οικονομίας» που προβλέπει το Σύνταγμα, είναι ενδεικτικό το πώς λειτουργεί στην περίπτωση της παραλίας ‘Νυστέρι’ που εκθέτω. Το μικρό αγρόκτημα που παραμένει ανεκμετάλλευτο και προφανώς αναμένει τον κατάλληλο χρόνο της προσοδοφόρου εκμετάλλευσής του και στο οποίο κόπηκαν δώδεκα (12) υποκείμενα μαύρης πεύκης μεγάλης ηλικίας, ανήκει σε εταιρία, που προβάλλει ως σκοπό της την διαχείριση, εκμετάλλευση και αξιοποίηση ακινήτων! Αλλά στην Ελλάδα της ευτέλειας που ζούμε, ακόμα και «πνευματικοί» ταγοί, όπως είναι οι επαρχιούχοι Μητροπολίτες, συχνά είναι φορείς αυτής της ευτέλειας. Σχετικά πρόσφατα Μητροπολίτης επαρχίας των Νέων Χωρών, που υπάγονται στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, ευλόγησε και ευχαρίστησε δημόσια, με την παρουσία φωτογράφων εκπροσώπους ανώνυμης εταιρίας, που εκπροσωπεί και αμερικανικά συμφέροντα και έχει σκοπό την εγκατάσταση και εκμετάλλευση πολλών ανεμογεννητριών σε κατάφυτο βουνό της Κεντρικής Μακεδονίας, που είναι στα όρια της Μητροπόλεως του «ανωνύμου» Μητροπολίτη. Οι ευλογίες του Μητροπολίτη δόθηκαν, επειδή η εταιρεία, προφανώς για να κλείσει στόματα και διαμαρτυρίες προσέφερε ένα ποσό χρημάτων για την ενίσχυση συσσιτίου ενδεών που λειτουργεί υπό την αιγίδα της Μητροπόλεως. Η αγωνία και ο αγώνας του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, τον οποίο μνημονεύει ο Μητροπολίτης όποτε λειτουργεί, για την τιμή και την προστασία του περιβάλλοντος, είναι φανερό πως αφήνει αδιάφορο τον Επίσκοπο του πατριαρχικού κλίματος στην Βόρεια Ελλάδα. Παραφράζοντας τον αγαπημένο Μαθητή του Ιησού, στο τελευταίο προφητικό βιβλίο της Καινής Διαθήκης, την Αποκάλυψη, ἒγραφον γενόμενος ἐν τῇ νήσῳ τῇ καλουμένῃ Θάσῳ. ©ΓΙΩΡΓΟΣ Α. ΔΟΥΔΟΣ 21 Ιουλίου 2025 Οι φωτογραφίες δεἰχνουν την αποψίλωση από πεύκα αγροτεμαχίου χάριν της εθνικής οικονομίας....