Η ΜΝΗΜΗ….

Υπάρχει μια ιδιαίτερη αξία στη μνήμη. Έχει ειπωθεί, πως η μνήμη προβάλλει το παρελθόν στο παρόν. Από την άλλη, η μνήμη μάχεται τη λήθη, την κατάσταση που επιβάλλει την αμνησία, αλλά και την αμνηστία σε περιστατικά που πλήγωσαν κι άφησαν κακοφορμισμένες πληγές επί δεκαετίες. Μιλώ κυρίως για περιστατικά του κοινού βίου που αφορούν όλους …. Τις προάλλες στο facebook δημοσιεύθηκαν αρκετές φωτογραφίες από καταστροφές στη Νάουσα, μετά την τριήμερη κατάληψη της πόλης από δυνάμεις του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Τις αναδημοσίευσα αυτές της εικόνες της φρίκης, προσθέτοντας ένα σχόλιο. Την ανάρτησή μου την είδαν πολλοί συνδαιτυμόνες του κοινωνικού δικτύου. Δύο σχολιασμοί σκάλωσαν την προσοχή μου. Στον ένα, σχολιαζόταν εγκλήματα του εθνικού στρατού του χρόνου και του τόπου. Η φρίκη ενός Εμφυλίου Πολέμου είναι ανυπόφορη και δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι, γιατί πολύ συχνά, οι συγκυρίες τα φέρνουν έτσι, που ο ένας αδελφός κρατά το όπλο, στοχεύοντας άθελά του τον αδελφό του, που βρίσκεται απέναντι! Ο μακαριστός Μουφτής Κομοτηνής Μέτσο Τζεμαλή, μου είχε διηγηθεί το εξής περιστατικό. Τον ειδοποίησαν στη Μουφτεία, ότι ένας άγνωστος κύριος ήθελε να τον δει. Ο Μουφτής συναίνεσε, καθώς πάντοτε ήταν καλοσυνάτος και ευγενής. Ο κύριος που μπήκε στο γραφείο ήταν μεν ηλικιωμένος, αλλά εξαιρετικά ευθυτενής. Συστήθηκε με το όνομά του, προσθέτοντας τον βαθμό του ως ανώτατου απόστρατου αξιωματικού του στρατού. «Μουφτή μου, βασανίζομαι δεκάδες χρόνια και ειρήνη δεν βρίσκει η ψυχή μου. Ήρθα εδώ για να εξομολογηθώ σε σας το αμάρτημά μου. Τον καιρό του εμφυλίου, εσείς ήσασταν έφηβος στο χωριό σας στον Εχίνο. Θυμάστε, που έξω απ’ το χωριό, βρέθηκαν δύο πτώματα νέων συγχωριανών σας, σκοτωμένων φρικτά; Ήμουν νεαρός ανθυπολοχαγός τότε και βρισκόμουν με ουλαμό οπλιτών στον Εχίνο. Όταν βρέθηκαν τα πτώματα και όλο το χωριό βυθίστηκε στο πένθος, εμείς του στρατού και οι χωροφύλακες, είχαμε διαδώσει πως το έγκλημα είχε γίνει από τους αντάρτες. Έτσι έμεινε στην ιστορία του τόπου σας. ‘Οι κομμουνισταί αντάρται είχαν δολοφονήσει δύο νέα παλικάρια, άδικα και χωρίς λόγο…’. Μουφτή μου, αυτό που είχε διαδοθεί τότε ήταν ψέμα. Εμείς, του εθνικού στρατού σκοτώσαμε τους δυο συγχωριανούς σας, για να ενοχοποιήσουμε τους αντάρτες στα μάτια σας, κι έτσι να αποτρέψομε κάθε συνδρομή εκ μέρους των χωρικών του Εχίνου, προς αυτούς». Στο τέλος, ο στρατηγός ξέσπασε μπροστά στον Μουφτή σε κλάματα σαν μικρό παιδί… (Υπήρξα στενός συνεργάτης του Μουφτή Κομοτηνής και την παραπάνω εξιστόρηση, μου την είχε διηγηθεί ο ίδιος). Ο πόλεμος, ακόμα κι αν πρόκειται για άμυνα σε βάναυση επίθεση, αφήνει πολύ πόνο. Ο εμφύλιος πόλεμος όμως, αποτελεί χωρίς την παραμικρή δικαιολογία, την έσχατη κατάρα για το ανθρώπινο γένος. Είναι φρικτή υπόμνηση της κληρονομιάς της δολοφονίας του Άβελ από τον αδελφό του Κάιν (Γένεσις 4: 8-12). Οι φράσεις του βιβλικού μύθου βοούν και μαγαρίζουν τις συνειδήσεις εκείνων, που έχουν προκαλέσει το ξέσπασμα εμφυλίου πολέμου: «Το αίμα του αδερφού σου μου φωνάζει γοερά από τη γη! Από δω και πέρα θα σε καταριέται η ίδια η γη, που άνοιξε για να δεχτεί το αίμα του αδερφού σου, που εσύ τον σκότωσες». Κανένας αγώνας για την πραγμάτωση της όποιας ουτοπίας, καμιά υπεράσπιση της πατρίδας και του έθνους δεν δικαιολογεί έναν Εμφύλιο Πόλεμο. Νομίζω πως στην ταινία «Ψυχή βαθιά» (2009) του Παντελή Βούλγαρη, αποτυπώνεται η τραγωδία του ελληνικού Εμφυλίου, με τη συναισθηματική φόρτιση του κλίματος της εποχής. Κατά τη γνώμη μου, το σημείωμα του ‘Ριζοσπάστη’ στο φύλλο της Τρίτης 13 Οχτώβρη 2009 (διατηρώ τον τρόπο απόδοσης του μήνα), με τίτλο “«Ψυχή βαθιά» και παραποίηση της ιστορίας. Με αφορμή την νέα ταινία του Π. Βούλγαρη” , που επιχειρεί μάλλον να μηδενίσει τις ευθύνες του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας για τον εμφύλιο, μόνον τα μέλη του κόμματος μπορεί να πείσουν…. Προσωπικά πιστεύω την φράση, που σε μια ανέκδοτη νουβέλα λέει ο ήρωας Ντον Ερνέστο ντε λα Μπάρκα: «...στη ζυγαριά της αλήθειας, ο πόνος του ανθρώπου, βαραίνει περισσότερο, από οποιοδήποτε ανατρεπτικό κίνημα, χάριν της ουτοπίας». Με τα σχόλια που πρόσθεσα στην σειρά των φωτογραφιών από την καταστροφή της Νάουσας το 1949, δεν είχα την πρόθεση να παραθέσω έκθεση ιδεών συνηγορίας της «εθνικόφρονος παρατάξεως», όπως σχολίασε αγαπητός φίλος. Αλλά, με την πείρα των χρόνων και τις εμπειρίες που απέκτησα τα χρόνια της στράτευσής μου στο ΚΚΕ εσωτερικού, πρόγονο του ΣΥΡΙΖΑ, κατέληξα να πιστεύω, πως το όραμα του Ενρίκο Μπερλιγκουέρ, του Σαντιάγκο Καρίγιο, του Λεωνίδα Κύρκου, του Μπάμπη Δρακόπουλου και άλλων, που δεν μου έρχονται στο νου, για έναν σοσιαλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο, που ήταν το logo του κινήματος του Ευρω-Κομμουνισμού, έσβησε μπροστά στη βαρβαρότητα της κληρονομιάς του Στάλιν, που τουλάχιστον στην Ελλάδα επιβιώνει. Τα χρόνια που ήμουν δικηγόρος, στο γραφείο μου, τόσο στη Νάουσα, όσο και στη Θεσσαλονίκη, υπήρχε στον τοίχο το σκίτσο του Νίκου Μπελογιάννη με το γαρύφαλλο στο χέρι, που είχε φτιάξει ο Πάμπλο Πικάσο. Όταν πριν λίγο καιρό, έμαθα, πως ο Νίκος Μπελογιάννης ήταν ο πολιτικός επίτροπος της Μεραρχίας του ΔΣΑ που επιτέθηκε τον Ιανουάριο του 1949 στη Νάουσα, την κατέλαβε επί τρεις μέρες και άφησε καταστροφές…, ένιωσα πλήρη κατάρρευση ενός μύθου, στην δομή των αριστερών πολιτικών μου επιλογών. Και κάτι ακόμα. Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη, στις 6 Ιανουαρίου 1949, μετά από επίπονη κύηση της μητέρας μου. Ο πατέρας μου εργαζόταν στου Λαναρά στη Νάουσα. Ειδοποιήθηκε για την επικείμενη γέννησή μου κι έφρασε εγκαίρως στη Θεσσαλονίκη. Μόλις η Νάουσα καταλήφθηκε από τις δυνάμεις του ΔΣΑ, σύμφωνα με αδιάψευστες μαρτυρίες, άρχισαν να αναζητούν τον πατέρα μου. Στη δουλειά, στο σπίτι, ρωτώντας φίλους και γνωστούς. Δεν τον βρήκαν και εν αγνοία μου έγινα ο σωτήρας του πατέρα μου…. 23/11/2025 Γιώργος Δούδος

ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΚΟΥΒΕΝΤΙΑΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ;

ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΘΕΣΕΙΣ DE PROFUNDIS

“...στη ζυγαριά της αλήθειας, ο πόνος των ανθρώπων βαραίνει περισσότερο, από οποιοδήποτε ανατρεπτικό κίνημα, χάριν της Ουτοπίας”. Don Ernesto de la Barca Στη διάρκεια των σπουδών μου στο Πανεπιστήμιο, άρχισε να εδραιώνεται η αμφισβήτηση της χούντας και της Δεξιάς γενικότερα. Η ρήξη μεταξύ των πολιτικών θέσεων του πατέρα μου και των προσωπικών επιλογών μου, επήλθε στη διάρκεια της μου στρατιωτικής θητείας. Μετά την αφυπηρέτησή μου από το στρατό, το 1975 και την έναρξη της δικηγορίας στη Νάουσα, αποφάσισα να ενταχθώ στο ΚΚΕ εσωτερικού. Ο «σοσιαλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο», που πρόβαλλε ως απαίτηση για ριζική αλλαγή στην Ευρώπη και στην Ελλάδα, το παραπάνω κόμμα ήταν που με προσέλκυσε να γίνω μέλος του. Δεν υπήρχαν ταξικές προϋποθέσεις, ούτε οικογενειακά τραύματα από διωγμούς στην Κατοχή ή στο Εμφύλιο από την πλευρά των ηττημένων. Ούτε ο διαλεκτικός υλισμός άγγιζε έστω κατ’ ελάχιστον την κοσμοαντίληψή μου. Εκείνο που στάθηκε ο πιο σημαντικός παράγοντας στην πολιτική επιλογή μου στράτευσης στην Αριστερά, ήταν ο λόγος ενός Προφήτη των αρχαίων χρόνων: “δικαιοσύνην μάθετε, οἱ ἐνοικοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς” (Ησαΐας 26:9). Μάλλον σύντομα, έχοντας ανελιχθεί ως μεσαίο στέλεχος στο ΚΚΕ εσωτερικού, είδα κατάματα το φρικτό και ματωμένο φάντασμα του Στάλιν να βαδίζει βαριά σε κομματικές συνδιασκέψεις και κομματικά γραφεία και να πετάει στα σκουπίδια το όραμα για έναν σοσιαλισμό μες ανθρώπινο πρόσωπο. Το ΚΚΕ εσωτερικού δεν υπήρχε για μένα τουλάχιστον ως χώρος ανάσας ελευθερίας κι έτσι επέλεξα να παραμείνω ασκεπής κομματικά επί δεκαετίες. Η μακρά περίοδος της άρνησης συμμετοχής μου σε κομματικές διαδικασίες θεωρώ πως ήταν γόνιμη. Το Όραμα μιας πιο δίκαιης κοινωνίας, όχι ως Ουτοπίας, μα ως πολιτικής πρότασης, πίστευα και πιστεύω πως παραμένει επίκαιρο. Οι αδικημένοι άνθρωποι, οι μη προνομιούχοι συμπολίτες, θύματα κοινωνικής και οικονομικής εκμετάλλευσης, τραγική παρουσία στην εποχή μας των sans-culottes του Παρισιού, καταδικάζουν συνεχώς το σκάνδαλο στον κόσμο και στη χώρα μας, μια μειοψηφία ισχυρών της οικονομίας να διαφεντεύει τις ζωές μας, χάριν του κέρδους, που γεννά κατόπιν την δύναμη και την επιβολή! Η ανάδειξη ως κυβέρνησης στη χώρα μας της Νέας Δημοκρατίας του Κυριάκου Μητσοτάκη ώθησε στο προσκήνιο του δημόσιου βίου μια εμμονική προσήλωση στη ιδεολογία του Νεοφιλελευθερισμού. Πέραν αυτής της εμμονής, υπήρξαμε, τουλάχιστον οι νοήμονες πολίτες, μάρτυρες σκόπιμης αμφισβήτησης θεσμών που συνιστούν την έννοια του κράτους δικαίου, σύμφωνα με το ελληνικό Σύνταγμα και νομοθετήματα αυξημένης ισχύος, που εκουσίως η χώρα έχει εισαγάγει στην έννομη τάξη. Η εμπιστοσύνη μεγάλης μερίδας πολιτών έχει τρωθεί απέναντι στην τρίτη λειτουργία της πολιτείας, αυτήν της Δικαιοσύνης. Ευθεία παραβίαση του άρθρου 16 του Συντάγματος και θέσπιση λειτουργίας ιδιωτικών πανεπιστημίων. Δεν θεωρώ περιττό να αντιγράψω τη διάταξη του άρθρου 16 παράγραφος 5 του Συντάγματος: «H ανώτατη εκπαίδευση παρέχεται αποκλειστικά από ιδρύματα που αποτελούν νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου με πλήρη αυτοδιοίκηση. Tα ιδρύματα αυτά τελούν υπό την εποπτεία του Kράτους, έχουν δικαίωμα να ενισχύονται οικονομικά από αυτό και λειτουργούν σύμφωνα με τους νόμους που αφορούν τους οργανισμούς τους…». Με ποικίλα μέτρα είμαστε μάρτυρες εμπορευματοποίησης της Υγείας, ως δημόσιου αγαθού και αποδυνάμωσης του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Τα ολιγοπώλια ιδίως στην λιανική πώληση αγαθών καθημερινής ανάγκης, λειτουργούν ανενδοίαστα με συνέπεια την επιβάρυνση της πλειοψηφίας του λαού που δεν ανήκουν στην ελίτ των προνομιούχων εξαιτίας της ακρίβειας. Τα σκάνδαλα των υποκλοπών, της χειραγώγησης μεγάλης μερίδας ιδίως τηλεοπτικών ΜΜΕ, της NOVARTIS, του ΟΠΕΚΕΠΕ έχουν δημιουργήσει ένα ασφυκτικό περιβάλλον στον δημόσιο βίο και από την άλλη μεριά τα στελέχη της κυβέρνησης Μητσοτάκη, είτε επιχειρούν να μειώσουν τις συνέπειες, είτε ακόμα και να επιβάλλουν την κάλυψη, που στην υπόθεση των υποκλοπών και της NOVARTIS μάλλον το έχουν καταφέρει. Σ’ αυτή την κατάσταση της χώρας, αποφάσισα να ενταχθώ στο κόμμα ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και το έπραξα. Στις εσωκομματικές εκλογές για την ανάδειξη προέδρου επέλεξα τον Στέφανο Κασσελάκη. Απεχθάνομαι την προσωπολατρία και την θεωρώ πέρα ως πέρα ασύμβατη με τις αρχές και τις αξίες της Αριστεράς. Έκρινα πως ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ όφειλε να μετεξελιχθεί σε ένα σύγχρονο κόμμα μιας Αριστεράς, χωρίς εξαρτήσεις από βαρίδια του παρελθόντος. Δυστυχώς, λάθη ανωριμότητας του ίδιου του Κασσελάκη, αλλά κυρίως η ακραία αμφισβήτηση του προέδρου του κόμματος από “ιστορικά” στελέχη και ιδρυτικά μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, με αποκορύφωνα τον τραγέλαφο του συνεδρίου, που ακύρωσε συλλήβδην, κατά τα σταλινικά πρότυπα, κάθε έννοια δημοκρατικής διαδικασίας, με έθεσαν εκτός κόμματος. Ο Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς είχε γράψει, “…ἔμφυτος ἅπασιν ἀνθρώποις ὁ τῆς ἐλευθερίας πόθος…” (Ρωμαϊκή Αρχαιολογία, Λόγος δ΄, κεφάλαιον ΠΓ, 2). Η Αριστερά, όπως την κατανοώ, αναγνωρίζει δυο αγκωνάρια που την στηρίζουν: Την Ελευθερία και την Αλληλεγγύη. Αξίες, που θεωρώ απαρέγκλιτες και απόλυτα αδιαπραγμάτευτες. Στόχος δεν είναι η αποκάλυψη επί γης της Ουτοπίας, αλλά η εφικτή φανέρωση, μέρα με τη μέρα της Ανοιχτής Κοινωνίας. Ανοιχτή Κοινωνία, δίχως αποκλεισμούς, δίχως περιθωριοποιήσεις, δίχως φράχτες διακρίσεων για οποιοδήποτε λόγο.... Η Αριστερά, με όλα τα προσωπεία που έχει φορέσει στη διαδρομή του χρόνου, επέμενε να φανερώσει πάνω στη γη μιαν Ουτοπία. Και σε τούτο τον αγώνα, η μέθη για την πραγμάτωση ενός άπιαστου ονείρου σκόρπισε πολύ πόνο, έγιναν φρικτά εγκλήματα. Δολοφονήθηκαν αθώοι άνθρωποι, γιατί οι Αριστεροί νόμιζαν, πως στέκονταν εμπόδιο στην πραγμάτωση της Ουτοπίας. Ξεθεμελιώθηκαν μακραίωνες αρχές και παραδόσεις, που είχαν κριθεί σαν φρένα στην διάδοση της λατρείας του ειδώλου της Προόδου. Η Αριστερά του 21ου αιώνα δεν μπορεί να έχει σχέση, με τον σταλινικό “μαρξισμό-λενινισμό”, ούτε με όσα φοβερά έγιναν στην λεγόμενη πολιτιστική επανάσταση της Κίνας, ούτε βέβαια με τις μαζικές γενοκτονικές δολοφονίες των Ερυθρών Χμερ. Η Αριστερά οφείλει να απεγκλωβιστεί από πολιτικές αναλύσεις εξαρτημένες από παρωχημένες εποχές, με διαφορετικά δεδομένα. Για την Αριστερά, η διασφάλιση της αρχής της ελευθερίας συμπορεύεται με το κράτος δικαίου, την θεσμική διασφάλιση της ελευθερίας της έκφρασης και της επικοινωνίας. Για την Αριστερά, η Αλληλεγγύη, ως δύναμη συνοχής των κοινωνικών ομάδων που συγκροτούν το τμήμα των εργαζόμενων του λαού πρέπει να παραμένει συνεχώς ενεργή πρόταση. Η αλληλεγγύη ως πολυεπίπεδη πολιτική επιλογή, σημαίνει ενίσχυση του κράτους πρόνοιας και των θεσμών του. Αλληλεγγύη όμως σημαίνει πως η Εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες είναι προσιτή για όλους. Ότι η Υγεία δεν αντιμετωπίζεται σαν εμπόρευμα. Αριστερά δεν μπορεί να σημαίνει λατρεία του κράτους. Η επιχειρηματικότητα δεν μπορεί να δαιμονοποιείται, αλλά να ενθαρρύνεται, με ακύρωση κάθε περιττής γραφειοκρατίας. Η ενθάρρυνση της επιχειρηματικής δραστηριότητας σε όλους τους τομείς από την πολιτεία, σημαίνει ταυτόχρονα για την Αριστερά, λειτουργία θεσμών κοινωνικού ελέγχου των επιχειρήσεων στα πλαίσια της κοινωνικής ευθύνης και επιρροής καθεμιάς επιχείρησης. Η Αριστερά και οι πολιτικοί φορείς που την επικαλούνται δεν μπορεί να είναι αγκυλωμένοι από σεκταρισμό και πολιτικό δογματισμό. Κοντολογίς, ο διάλογος με ευρύ φάσμα πολιτικών σχημάτων πρέπει να διακρίνει κόμματα που επικαλούνται αριστερές αρχές και συνακόλουθα, να είναι πρόθυμα για συμβιβασμούς, όχι για την διαχείριση και τη νομή της κρατικής εξουσίας αλλά για την πληρέστερη διακονία του λαού. Πολύ σημαντικό είναι, πως η Αριστερά, έχει χρέος να αμφισβητεί ακατάπαυστα το κύρος της κρατικής εξουσίας. Η εξουσία του κράτους, όταν γίνεται tatoo απυρόβλητο στην κριτική, τρέφει τις ταξικές διακρίσεις και γεννά συνεχώς καινούργια φαρμακερά κεφάλια της λερναίας ύδρας. Η Αριστερά οφείλει, αν πρόκειται να είναι αυθεντική, να ερωτοτροπεί με την Αναρχία! Οι παρακάτω σκέψεις του Errico Malatesta, δεν είναι δυνατό να αφήνουν αδιάφορους τους Αριστερούς και όσα κόμματα, επικαλούνται την Αριστερά: “οι καταπιεσμένες μάζες που ποτέ δεν αποδέχτηκαν πλήρως την καταπίεση και τη φτώχεια και που… δείχνουν να διψούν για δικαιοσύνη, ελευθερία και ευημερία, αρχίζουν να κατανοούν ότι δεν θα μπορέσουν να επιτύχουν τη χειραφέτησή τους παρά μόνο με την ένωση και την αλληλεγγύη με όλους τους καταπιεσμένους, με τους εκμεταλλευόμενους όπου γης”. Η πρόσφατη "δυναμική" αντιπαράθεση μεταξύ της ΑΡΑΣ (Αριστερή Αντικαπιταλιστική Συσπείρωση) και αναρχικών ομάδων στο Πολυτεχνείο, ενόψει της επετείου της Φοιτητικής Εξέγερσης του 1973, καταδεικνύει πως ο χώρος της Αριστεράς έχει καταληφθεί από το θρησκευτικό μένος περιφρούρησης της καθαρότητας του δόγματος! Στην Ελλάδα το ΚΚΕ κατέχει τα ιστορικά πρωτεία ως δείγμα θρησκειοποίησης της πολιτικής. Οι Αρχειομαρξιστές που συμμετείχαν στην Εθνική Αντίσταση ήταν καταζητούμενοι προς εξόντωση, τόσο από την Γκεστάπο, όσο και από την ΟΠΛΑ που στελεχωνόταν από "πούρους" κομμουνιστές. Αργότερα, με την διάσπαση μεταξύ ΚΚΕ (1968) και την εμφάνιση του ΚΚΕ εσωτερικού, αμφότεροι οι κλάδοι μάχονταν για την ιδεολογική καθαρότητα του θρησκευτικού δόγματος! Εξού και η πλευρά Παρτσαλίδη, αποκαλούσαν την πλευρά Κολιγιάννη «ΚΚΕ εξωτερικού», προφανώς μειωτικά και απαξιωτικά! Η Αριστερά οφείλει να κρατά σαν πολύτιμο φυλαχτό τον λόγο του Εβραίου σοφού Χιλέλ του Πρεσβύτερου (περίπου 110 π.Χ.- 10 μ.Χ.): “Όποιος καταστρέφει μια ψυχή, είναι σα να έχει καταστρέψει ολόκληρο τον κόσμο. Και όποιος σώζει μια ζωή, είναι σα να σώζει ολόκληρο τον κόσμο”. Πάντοτε με περισσήν περίσκεψη διαβάζω τη σκέψη του Jacques Julliard, αρθρογράφου στο αριστερό περιοδικό «Marianne», ότι, “...σήμερα η Αριστερά υπάρχει κυρίως μέσα στις καρδιές των ανθρώπων, ως πόθος για ελευθερία και ισότητα, απαύγασμα της δικαιοσύνης, ενώ δύσκολα θα τη βρούμε σε κόμματα που την επικαλούνται.” Μιλώντας για την Αριστερά, θυμίζω στον εαυτό μου και το κοινοποιώ στους συνοδοιπόρους μου: Μη λησμονείτε φίλες και φίλοι, πως τούτον τον κόσμο τον σώζουν μονάχα οι τρελοί και οι προφήτες. Αυτοί τον σπρώχνουν προς τα μπρος, αυτοί γιατρεύουν τις πληγές του, που ματώνουν ή έχουν κακοφορμίσει. Οι "καθώς πρέπει" σέρνονται πέρα δώθε στον κόσμο και τον σκονίζουν μονάχα. Οι παντιέρες της Αριστεράς, θέλω να είναι πολύχρωμες, στολισμένες με τα χρώματα του Ουράνιου Τόξου. Να δείχνουν πως η Ανοιχτή Κοινωνία της Αριστερής Πρότασης είναι απαλλαγμένη από κάθε είδους εθνικισμούς και προκαταλήψεις, λόγω γλώσσας, φυλής, θρησκείας, σεξουαλικού προσανατολισμού ή σεξουαλικής επιλογής. Η Αριστερά μου, οφείλει να τιμά και να αναγνωρίζει τις μειονοτικές κοινότητες στη χώρα μου, αλλά και στην πιο πλατειά πατρίδα την Ευρώπη. Η Αριστερά, αν θέλει να ζήσει στον 21ο αιώνα κι ακόμα πιο μακριά, έχει χρέος να γκρεμίζει με πάθος τους τοίχους που συντηρούν τα ελλείμματα στη Δημοκρατία! Γιώργος Δούδος 18 Νοεμβρίου 2025

Ας μιλήσουμε για το Ισλάμ…

Καλλιεργείται μεταξύ κατοίκων της Δύσης, μια προκατάληψη κατά των Μουσουλμάνων και του Ισλάμ. Τις περισσότερες φορές τούτο οφείλεται σε άγνοια ή εθελούσια ελλιπέστατη ενημέρωση. Αλλά πρέπει να παραδεχτούμε, ότι την βλάσφημη απαξία και υποτίμηση του Ισλάμ, την προκαλούν με όσα διδάσκουν και διαδίδουν «τιτλούχοι» που ονομάζονται Ουλεμάδες, Μουφτήδες, Ιμάμηδες, Αγιατολλάχ, Σεΐχηδες..., προσφέροντας σαν Ισλάμ και Κοράνιο στον κόσμο, αυτό που επικρατεί σε χώρες που αυτοπροσδιορίζονται σαν ισλαμικές: Ένα καθεστώς, που ενισχύει την απόλυτη επικυριαρχία των ανδρών στην κοινωνία, καλλιεργεί ιδέες, που υποβαθμίζουν την γυναίκα ως ανθρώπινη ύπαρξη και απωθούν κάθε συζήτηση για τα γυναικεία ζητήματα στα αζήτητα.... Αυτή η διαδικασία κακοποίησης του Ισλάμ μετρά πολλούς αιώνες και συνδέεται με την εποχή που το Ισλάμ έγινε θεσμική θρησκεία. Ήταν τότε, που η ηγεσία της Ούμμα (της Κοινότητας των Πιστών), μεταλλάχτηκε σε κληρονομική απόλυτη μοναρχία, από το 664 κ.χ. που ο Μουαουίγια (εξελληνισμένα Μωαβίας) επιβλήθηκε ως Χαλίφης με έδρα τη Δαμασκό. Όσο κι αν φανεί παράδοξο η έννοια του Ισλάμ δεν αναφέρεται στην θρησκεία που αποδίδεται ότι ίδρυσε ο Μωάμεθ, ανεξάρτητα αν αυτό έχει επικρατήσει. Η λέξη ‘Ισλάμ’ δεν είναι ακριβώς ένα ουσιαστικό, αλλά μια λέξη της αραβικής γλώσσας με πολυσχιδείς έννοιες, που παραπέμπουν στην «παράδοση», στην «άφεση», στην «υποταγή», στην «ειρήνη». Με την λέξη «Ισλάμ» περιγράφεται ένα σύστημα, που έχει χρησιμοποιήσει ο Θεός, η Πηγή της Ζωής του σύμπαντος Κόσμου και παρέδωσαν στην ανθρωπότητα ανά τους αιώνες, όλοι οι Αγγελιαφόροι και οι Προφήτες Του (5:111, 10:72, 98:5). Η αποκάλυψη του Ισλάμ προς το ανθρώπινο γένος, θεωρείται ότι έλαβε οικουμενικές διαστάσεις μέσω του Προφήτη Αβραάμ (4:125, 22:78). Ως απόρροια των παραπάνω, το Ισλάμ αναφέρεται στο σύνολο των ανθρώπων, που έχουν εναρμονίσει την βούλησή τους ειρηνικά μόνο στον Θεό. Με άλλα λόγια, το Ισλάμ εκφράζει την κατάσταση παράδοσης της ύπαρξης του ανθρώπου προς τον Θεό και της υπακοής στον Θεό, ελεύθερα και αβίαστα. Το Κοράνιο διδάσκει, ότι όλοι οι άνθρωποι που έχουν αναγνωρίσει και αποδεχθεί την Αλήθεια, έχουν ονομαστεί από τον Θεό με την λέξη που στα αραβικά αποδίδεται ως ‘Μουσουλμάνοι’ (Σούρα Αλ Χατζ 22:78). Το Ισλάμ, ως πρόταση του Θεού προς την νοήμονα κτίση, που σαρκώνει το γένος των ανθρώπων, αποκαλύπτεται στις σελίδες του Κορανίου. Έτσι, όλες οι παραπομπές σε τούτο το κείμενο, αναφέρονται σε κεφάλαια (σούρες) και εδάφια του Κορανίου. • Ισλάμ, είναι η ειρηνική παράδοση ή άφεση της ύπαρξής μας, μόνο στον Θεό (2:112,131, 4:125, 6:71, 22:34, 40:66). • Το Ισλάμ εμπεριέχει ένα σύστημα παγκόσμιων αρχών, που είναι πλήρως εναρμονισμένες με τη Φύση (3:83, 33:30, 35:43). • Η αποδοχή του Ισλάμ δεν θεμελιώνεται μόνο στην προσωπική εμπειρία, αλλά έχει την συνηγορία και αντικειμενικών στοιχείων (3:86, 2:111, 21:24, 74:30). • Όταν κατά το σύστημα του Ισλάμ απαιτείται καταδίκη πράξεων, παραλείψεων ή καταστάσεων, αυτή δεν βασίζεται σε ευσεβείς πόθους ή συναισθήματα, αλλά στη λογική και σε στοιχεία (17:36, 4:174, 8:42, 10:100, 11:17, 74:30-31). • Το Ισλάμ εκτιμά και ενθαρρύνει τη γνώση, την εκπαίδευση και τη μάθηση (35:28, 4:162, 9:122, 22:54, 27:40, 29:44,49). • Το Ισλάμ προωθεί την επιστημονική έρευνα σχετικά με την εξέλιξη της ανθρωπότητας στη γη (29:20). • Το Ισλάμ απορρίπτει εντελώς τους κληρικούς και τους μεσάζοντες μεταξύ Θεού και ανθρώπων (2:48, 9:31-34). • Το Ισλάμ καταδικάζει απόλυτα την κερδοσκοπία με χρήση και επίκληση της θρησκείας (9:34, 2:41,79,174, 5:44, 9:9). • Το Ισλάμ συνηγορεί υπέρ της ελευθερίας και της υπευθυνότητας, ενώ περιφρονεί τις «αρχές» που στηρίζονται στο ψέμα (6:164). • Το Ισλάμ υποστηρίζει την ελευθερία της έκφρασης (2:256, 18:29, 10:99, 88:21-22). • Το Ισλάμ, για τις δημόσιες υποθέσεις απαιτεί διαβούλευση και εκπροσώπηση (42:38, 5:12). • Το Ισλάμ προωθεί και καθιερώνει ένα δημοκρατικό σύστημα, όπου η συμμετοχή όλων των πολιτών ενθαρρύνεται και διευκολύνεται (58:11). • Το Ισλάμ απαγορεύει τη δωροδοκία και απαιτεί την εφαρμογή αυστηρών κανόνων κατά της επιρροής ομάδων συμφερόντων και εταιρειών στην κυβέρνηση (2:188). • Το Ισλάμ απαιτεί την εκλογή αξιωματούχων, με βάση τα προσόντα τους και τις αρχές της δικαιοσύνης (4:58). • Το Ισλάμ εισηγείται δικαιοσύνη για όλους και όλες , ανεξάρτητα από το θρήσκευμα ή την εθνικότητα τους (5:8). • Το Ισλάμ αναγνωρίζει τα δικαιώματα των πολιτών να υποβάλλουν δημόσια αιτήματα κατά των αδικιών που διαπράττονται από άτομα ή την κυβέρνηση (4:148). • Το Ισλάμ ενθαρρύνει την κατανομή του πλούτου, την οικονομική ελευθερία και την κοινωνική ευημερία (2:215, 59:7). • Το Ισλάμ προωθεί τον απόλυτο σεβασμό προς τα άτομα (5:32). • Το Ισλάμ συνδέει την ποιότητα μιας κοινωνίας με την ποιότητα των ατόμων που την αποτελούν (13:11). • Το Ισλάμ αναγνωρίζει και προστατεύει τα ατομικά δικαιώματα στην ιδιωτικότητα (49:12). • Το Ισλάμ αναγνωρίζει το δικαίωμα στο τεκμήριο αθωότητας και το δικαίωμα να αντιμετωπίζει κανείς τον κατήγορό του (49:12). • Το Ισλάμ παρέχει προστασία στους μάρτυρες (2:282). • Το Ισλάμ δεν θεωρεί αθώους τους ανθρώπους, που είναι υπεύθυνοι ως ηθικοί αυτουργοί για εγκλήματα άλλων (53:38). • Το Ισλάμ προστατεύει το δικαίωμα στην προσωπική ιδιοκτησία (2:85,188, 4:29, προβλέπεται εξαίρεση 24:29, 59:6-7). • Το Ισλάμ αποθαρρύνει την μη παραγωγική οικονομία (2:275, 5:90, 3:130). • Το Ισλάμ ενθαρρύνει την φιλάνθρωπη αλληλεγγύη και την φροντίδα των μη προνομιούχων συνανθρώπων μας (6:141, 7:156). • Το Ισλάμ διακηρύττει την ενότητα της Ανθρωπότητας προωθώντας την ισότητα των φύλων και των φυλών (49:13). • Το Ισλάμ τιμά τις γυναίκες (3:195, 4:124, 16:97). • Το Ισλάμ εκτιμά τη διάνοια (5:90). • Το Ισλάμ υποστηρίζει την ειρήνη μεταξύ των εθνών (2:62, 2:135-136, 208). • Το Ισλάμ θεωρεί ολόκληρο τον κόσμο ιδιοκτησία όλης της Ανθρωπότητας και υποστηρίζει τη μετανάστευση (4:97-98). • Το Ισλάμ προωθεί την ειρήνη, ενώ αποτρέπει μέτρα που συνιστούν επιθετικές πολεμικές ενέργειες (60:8,9, 8:60). • Το Ισλάμ επιδιώκει, μέσω των νόμων που καταρτίζουν οι πολιτείες των ανθρώπων, να εφαρμόζεται ο κανόνας της ισοδυναμίας μεταξύ πράξης και ζημιογόνου αποτελέσματος ως προς την φύση και το ύψος της επιβαλλόμενης ποινής για αδικήματα, ενώ συγχρόνως, ανάλογα με τις περιστάσεις, ενθαρρύνει το άνοιγμα των θυρών του ελέους και της συγχώρεσης (42:20, 17:33). • Το Ισλάμ υποστηρίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και είναι συνήγορος των καταπιεσμένων (4:75). • Το Ισλάμ ενθαρρύνει τον ανταγωνισμό χάριν της δικαιοσύνης και της ηθικής (16:90). • Το Ισλάμ αντιπροσωπεύει την ειρήνη, την ειλικρίνεια, την καλοσύνη και την αποτροπή της αδικοπραγίας (3:110). • Το Ισλάμ εμπνέει υψηλά ηθικά πρότυπα (25:63-76, 31:12-20, 23:1-11). • Το Ισλάμ καλεί τους ανθρώπους να ζουν σε αρμονία με τη Φύση και το Περιβάλλον (30:41). • Το μήνυμα του Κορανίου είναι, ότι το μόνο σύστημα ή συμπαντικός νόμος που εκδηλώνει το θέλημα του Θεού είναι το Ισλάμ (3:19,85). Σύμφωνα με το Κοράνιο, με εξαίρεση τα μυαλά εκείνων που αρνούνται την ενότητα και την μοναδικότητα του Θεού, ολόκληρο το Σύμπαν, συντίθεται από Μουσουλμάνους! Κάθε σωματίδιο, άτομο, μόριο, πλανήτης, αστερισμός, φως, γαλαξίας στο σύμπαν, εναρμονίζεται απόλυτα με το νόμο του Θεού (Σούρα Αλ Φουσιλάτ 41:11). Τα πάντα στο σύμπαν υπάρχουν εντός του συστήματος του Θεού. Η εναρμόνιση με τον Θεό, αυτό σημαίνει Ισλάμ, είναι θεμελιώδης νόμος του Σύμπαντος (Σούρα Αλ-ι Ιμράν 3:83). Δεν θα προκαλούσε έκπληξη, αν κάποιος άνθρωπος καλής θελήσεως και αναζητητής της αλήθειας, διατύπωνε την εξής σκέψη: Σέβομαι το Ισλάμ. Μελετώντας το Κοράνιο, ανακαλύπτω πολύτιμα διαμάντια στις σελίδες του. Αλλά, δεν μου αρέσει ο τρόπος που συμπεριφέρεται η τεράστια μάζα των Μουσουλμάνων! Κι εδώ, καταλήγουμε στην δυσάρεστη πραγματικότητα, ότι ηγέτες των Μουσουλμάνων, που αντιμετωπίζουν τους πιστούς σαν ένα κοπάδι άλογων προβάτων, κακοποιούν το Ισλάμ και αρνούνται το Μήνυμα των Αποστόλων και Προφητών, παραβιάζοντας κακόβουλα το ιερό Κοράνιο! Ας ξεφυλλίσουμε τις σελίδες της παγκόσμιας Ιστορίας…. Όταν κυρίως η Δυτική Ευρώπη ήταν βυθισμένη στην πιο σκοτεινό περίοδο του Μεσαίωνα, την ίδια εποχή οι Μουσουλμάνοι είχαν αγγίξει την πιο υψηλή κορυφή του Πολιτισμού! H Δυτική Ευρώπη μυήθηκε στην σοφία του Αριστοτέλη από έναν Μουσουλμάνο από την Ανδαλουσία, τον Ibn Rushd (1126 –1198), γνωστό επίσης και με τον εκλατινισμένο του όνομα ‘Αβερρόης’. Χωρίς τον Ibn Rushd η Καθολική Εκκλησία μάλλον δεν θα είχε τον «Παγκόσμιο Διδάσκαλο» ή «Αγγελικό Διδάσκαλο» άγιο Θωμά τον Ακινάτη, ούτε το κορυφαίο από τα έργα του την Summa Theologica. Στο Ισλάμ υπάρχει μια απλότητα, χωρίς τους δογματικούς λαβύρινθους του παραδοσιακού Χριστιανισμού. Όσο και αν ακούγεται παράταιρο, λόγω άγνοιας ή προκαταλήψεων, το Ισλάμ αποτελεί έκφραση τρόπου ζωής και σκέψης, που δεν αντιτίθεται στην ορθολογική σκέψη και στο κριτικό πνεύμα του ανθρώπου. Στο Ισλάμ υπάρχει μια πρωτόγνωρη περιεκτικότητα: η αγάπη για τον Θεό συνυπάρχει με τον σεβασμό για τον Προφήτη Μωάμεθ, τον Προφήτη Ιησού, για τον Προφήτη Ζαρατούστρα και για ένα σωρό Απεσταλμένους και Αγγελιαφόρους, που η Φιλανθρωπία του Θεού έχει στείλει σε λαούς και εθνότητες στη διάρκεια των αιώνων. Η αποδοχή και ο σεβασμός του Κορανίου, ως της τελευταίας αποκάλυψης του Θεού προς το ανθρώπινο Γένος, και η μελέτη του ιερού κειμένου με κριτική προσέγγιση και όχι με ειδωλολατρική δέσμευση στις λέξεις του ιερού Βιβλίου, είναι μια διέξοδος ελευθερίας πνεύματος... Τον 7ο αιώνα που αποκαλύφθηκε το Κοράνιο, σε μια περίοδο είκοσι τριών χρόνων (609-632 κ.χ.), προσέφερε προς τους Ανθρώπους και στον Πολιτισμό της Οικουμένης ορισμένες πρωτόγνωρες αρχές: • Διακηρύττει την ισότητα των ανθρώπων και αμφισβητεί ριζικά τον θεσμό της δουλείας (Σούρες Αρ Ρουμ 30: 30, Αν Νισά 4: 1, Αλ Χουτζουράτ 49: 13, Αλ Άλακ 96: 2). • Συμβουλεύει τους ανθρώπους: Να μην δέχονται διδασκαλίες για την πίστη, αν προηγουμένως δεν τις αξιολογήσουν κριτικά, με τη λογική και τις αισθήσεις (Σούρα Αλ Ίσρα 17:36). • Συμβουλεύει τους ανθρώπους: Ρωτήστε τους ειδικούς εάν δεν γνωρίζετε (Σούρα Αν Ναχλ 6:43). • Ενθαρρύνει τους ανθρώπους: Χρησιμοποιήστε την ευφυΐα, τη λογική και τα ιστορικά προηγούμενα για να κατανοήσετε και να εφαρμόσετε τις οδηγίες του Θεού (Σούρες Αλ Άραφ 7:179, Αλ Άνφαλ 8:22, Γιουνούς 10:100, Γιουσούφ 12:111, Αλ-ι Ιμράν 3:137). • Ρηξικέλευθα προτείνει: Μην ακολουθείτε δογματικά το καθιερωμένο (status-quo) και την παράδοση. Να είστε ανοιχτοί σε νέες ιδέες (Σούρες Αλ Χατζ 22:1, Ας Σουάρα 26:5, Σαντ 38:7). • Συνεχίζει με πρωτόγνωρες προτάσεις: Να είστε ανοιχτόμυαλοι και να προάγετε την ελευθερία της έκφρασης, ακούστε όλες τις απόψεις και ακολουθήστε την καλύτερη (Σούρα Αζ Ζουμάρ 39:18). • Μην ακολουθείτε εικασίες (Σούρες Γιουνούς 10:36,66, Αν Νατζμ 53:28). • Μια πρόταση, που εν πολλοίς οφείλεται σ’ αυτήν η ανάπτυξη σημαντικών επιστημών στον Ισλαμικό Κόσμο: Μελετήστε τη δημιουργία του Θεού στους ουρανούς και τη γη, εξερευνήστε την αρχή της δημιουργίας (Σούρες Αλ Μπάκαρα 2:164, Αλ-ι Ιμράν 3:190, Αλ Άνκαμπουτ 29:20). • Αποκτήστε τη γνώση, αφού είναι το πιο πολύτιμο πράγμα στην εκτίμηση του Θεού (Σούρες Αλ-ι Ιμράν 3:18, Αρ Ράαντ 13:13, Αλ Άνκαμπουτ 29:43,49). • Μια εξαιρετικά σημαντική ενθάρρυνση: Να είστε ελεύθεροι, να μην ακολουθείτε τα πλήθη και να μην φοβάστε τις μάζες (Σούρες Αλ Μπάκαρα 2:112, Αλ Μάιντα 5:54,69, Γιουνούς 10:62, Αζ Ζουμάρ 39:36, Αλ Αχκάφ 46:13). • Μια ενθάρρυνση άκρως επαναστατική: Μην ακολουθείτε τυφλά τη θρησκεία των γονιών σας ή του έθνους σας (Σούρες Αλ Άνααμ 6:116, Γιουσούφ 12:103). • Μην αποκομίζετε κέρδος όταν μοιράζεστε το Μήνυμα του Θεού με άλλους (Σούρες Αλ Άνααμ 6:90, Για Σιν 36:21, Ας Σουάρα 26:109- 180). • Διαβάστε για να μάθετε και διαβάστε κριτικά (Σούρες Αλ Άλακ 96:1-5, Αρ Ραχμάν 55:1-4). • Μην χάσετε το κύριο σημείο, αναλίσκοντας το ενδιαφέρον σας σε μικρές και ασήμαντες λεπτομέρειες (Σούρες Αλ Μπάκαρα 2:67- 71, Αλ Μάιντα 5:101-102, Αλ Χατζ 22:67). • Να μην δειλιάζετε μπροστά στην απόκτηση γνώσης, απεναντίας, ας γίνουν ευχή και ικεσία σας, προς την Πηγή της Σοφίας, τούτα τα λόγια: “Κύριέ μου, αύξησέ μου τη γνώση” (Σούρα Τα Χα 20:114). • Δεν υπάρχει καταναγκασμός στην Οδό της Ζωής (Σούρα Αλ Μπάκαρα 2: 256) [πολλοί αποδίδουν με την λέξη ‘θρησκεία’ τον όρο ‘Οδός της Ζωής’]. • Το Κοράνιο πρόβαλλε προς όλη την Οικουμένη, τον σημαντικό λόγο του Εβραίου Σοφού Χιλλέλ του Πρεσβύτερου (περίπου 110 π.Χ. - 10 μ.Χ.): Όποιος σκοτώσει έναν άνθρωπο, είναι σα να σκοτώνει όλο τον κόσμο. Και αν κάποιος σώσει μια ανθρώπινη ζωή, είναι σα να σώζει όλο τον κόσμο (Σούρα Αλ Μάιντα 5:32). Η κακοποίηση του Ισλάμ και η μετάλλαξή του σε θεσμική θρησκεία, όπως αναφέρθηκε πιο πάνω, άρχισε από το 664 κ. χ. και μετά, οφείλεται στην υποβάθμιση στην πράξη του ιερού Κορανίου και στην αποδοχή της προφορικής παράδοσης (Σούνα, στα αραβικά), ως ισόκυρης με το ιερό Κείμενο. Η κύρια πηγή της ισλαμικής Σούνα βρίσκεται στα χαντίθ. Πρόκειται για μια μορφή ισλαμικής προφορικής παράδοσης, που υποτίθεται ότι περιέχει λόγους ή συμπεριφορές αλλά ακόμα και σιωπηλές εγκρίσεις (!!!), εκ μέρους του ίδιου του προφήτη Μωάμεθ. Κάθε χαντίθ συνδέεται με μια αλυσίδα αφηγητών, πρόκειται για ομάδα ανθρώπων, που φέρονται ότι άκουσαν και στη συνέχεια επανέλαβαν το χαντίθ, και από την οποία μπορεί να εντοπιστεί η πηγή του χαντίθ. Οι συλλογές χαντίθ έχουν καταρτισθεί από Μουσουλμάνους μελετητές, γνωστούς ως Μουχαντίθ, αιώνες μετά το θάνατο του Μωάμεθ. Οι συλλογές των «αυθεντικών» ή «γνήσιων» χαντίθ, διαφέρουν μεταξύ των ρευμάτων που υπάρχουν στον κόσμο του Ισλάμ. Άλλες οι συλλογές που δέχονται οι Σουννίτες, άλλες οι Σιΐτες, άλλες οι συλλογές των Ιμπαντί, και διαφορετικές των Ισμαηλιτών Σιϊτών Μουσουλμάνων! Υπάρχει ένα ρεύμα Μουσουλμάνων στον τεράστιο Κήπο του Ισλάμ, που δεν δέχονται δίπλα στο Κοράνιο, ως ισόκυρη πηγή πίστης και ήθους να τοποθετηθεί η Παράδοση (Σούννα), που συντίθεται κατά κύριο λόγο από τις συλλογές των χαντίθ. Για αυτού τους Μουσουλμάνους το Κοράνιο είναι σαφές, πλήρες και μπορεί να γίνει ικανοποιητικά κατανοητό χωρίς την προσφυγή στα χαντίθ και γενικότερα στη Σούννα. Για την κατανόηση και ερμηνεία του ιερού Κειμένου χρησιμοποιείται η αρχή ‘tafsir al-Qur'an bi al-Qur'an’ (εξήγηση του Κορανίου μέσω του Κορανίου). Σοβαροί Σουννίτες διανοούμενοι, συμφωνούν με την άποψη του Αμερικανού Shaykh Hamza Yusuf Hanson, συνιδρυτή του Κολεγίου Ισλαμικών Σπουδών στην Καλιφόρνια Zaytuna College, που είχε την εντιμότητα και την τόλμη, να υποστηρίξει, ότι μόνον περίπου πεντακόσια (500) από τις αμέτρητες εκατοντάδες χαντίθ των διαφόρων συλλογών είναι αυθεντικά! Ιδού ορισμένες αλήθειες, που φωτίζουν την κοσμολογία και την ανθρωπολογία του Κορανίου: «...όπου και αν στραφείτε υπάρχει η παρουσία του Θεού» (Σούρα Αλ Μπάκαρα 2:115). «Έχουμε δημιουργήσει τον άνθρωπο..., και είμαστε πιο κοντά σ’ αυτόν, από την σφαγίτιδα φλέβα του» (Σούρα αλ Καφ 18:16). Ο Θεός, ως Πηγή της Ζωής ενυπάρχει στα πάντα που κοσμούν το Σύμπαν και όχι μονάχα στους ανθρώπους. Η προσευχή της Ανατολικής Εκκλησίας αποδίδει αυτήν την αλήθεια με έξι λέξεις της ελληνικής γλώσσας: «ὁ πανταχοῦ παρών καί τά πάντα πληρῶν»! Ο Στωικός φιλόσοφος Κλεάνθης (330-232 π.Χ.) είχε διακηρύξει την εξής αλήθεια: «ἐν αὐτῷ ζῶμεν καὶ κινούμεθα καὶ ἐσμέν», φράση που είχε δανειστεί ο Παύλος στην ομιλία του προς τους Αθηναίους (Πράξεις 17:28). Αυτή η αλήθεια αποτελεί τον πυρήνα του tawhid, θεμελιώδους έννοιας του συστήματος ζωής του Ισλάμ, που αναφέρεται στην ενότητα και στην μοναδικότητα του Θεού! Στο Κοράνιο υπάρχει η κεφαλαιώδης διακήρυξη: Δεν υπάρχει καταναγκασμός στον τρόπο ζωής ή στην πίστη [όπως προτιμούν πολλοί να αποδίδουν αυτό το κορανικό εδάφιο] (Σούρα Αλ Μπάκαρα 2:256). Παρόλα αυτά, η ανεκτικότητα και η αποδοχή του Άλλου, είναι σχεδόν ανύπαρκτη μεταξύ των Μουσουλμάνων. Αυτή η θλιβερή κατάσταση αποτέλεσε το υπόβαθρο εμφάνισης των τρομοκρατών του ‘Ισλαμικού Κράτους’ (ISIS ή DAESH) ή των Ταλιμπάν, αλλά και των ολοκληρωτικών θεοκρατικών καθεστώτων του Ιράν και του Αφγανιστάν. Το τακφίρ, που εφαρμόζουν φανατικές σέκτες εντός του μουσουλμανικού κόσμου, συμπεριλαμβανομένων και των τρομοκρατικών οργανώσεων που ιδιοποιούνται το Ισλάμ, είναι εντελώς αντίθετο με το Κοράνιο. Η αραβική λέξη τακφίρ, δηλώνει τον αφορισμό από το Ισλάμ και την Κοινότητα των πιστών ενός μουσουλμάνου από έναν άλλο. κατηγορείται Υπάρχουν ορισμένα περιστατικά από την μουσουλμανική ιστορία, που δείχνουν τον σεβασμό του Άλλου, την ανυπαρξία της μομφής του αποστάτη στην πρακτική του Προφήτη Μωάμεθ και την τήρηση της αρχής του Κορανίου, που αναφέρθηκε πρωτύτερα. Ο Ubayd Allah ibn Jahsh ibn Ri'ab (περίπου 588–627 κ.χ.) ήταν χανεφίτης, άνθρωπος που αρνούνταν την πολυθεΐα και την ειδωλολατρία που επικρατούσε στη Μέκκα. Όταν ο Μωάμεθ άρχισε να κηρύττει τον μονοθεϊσμό του Ισλάμ, ο Ubayd Allah έγινε ένας από τους πρώτους Μουσουλμάνους. Μάλιστα, ήταν πρώτος ξάδερφος του Μωάμεθ και αδελφός της Zaynab bint Jahsh, μιας από τις συζύγους του Προφήτη. Σύμφωνα με τον Ibn Ishaq, πρώιμου ιστορικού της ζωής του Προφήτη, το έτος 615, ο Ubayd Allah, με την σύζυγό του και την κόρη τους, μαζί με μια ομάδα Μουσουλμάνων, μετανάστευσαν ως πρόσφυγες στην χριστιανική Αιθιοπία για να γλυτώσουν από τον διωγμό που είχε αρχίσει στη Μέκκα εναντίον τους. Ενώ βρισκόταν στην Αιθιοπία, ασπάστηκε τον Χριστιανισμό και πέθανε ως Χριστιανός. Δεν υπάρχει μαρτυρία, ότι ο προφήτης Μωάμεθ μετά την αποκήρυξη του Ισλάμ εκ μέρους του Ubayd Allah ibn Jahsh και την προσχώρησή του στον Χριστιανισμό, έλαβε οποιοδήποτε μέτρο, εναντίον του άλλοτε συντρόφου στην πίστη και συγγενή του και πολύ περισσότερο, δεν τον καταδίκασε σε θάνατο για την μεταστροφή του. (Muhammad ibn Ishaq, Sirat Rasul Allah. Translated by Guillaume, A. The Life of Muhammad, σσ. 98-99. Oxford University Press 1968). Ένα εδάφιο στο Κοράνιο, (Σούρα Αλ Χατζ 22: 40), αναφέρει, πως οι Μουσουλμάνοι δέχονται να θέσουν σε κίνδυνο και τη ζωή τους για να διαφυλάξουν, όχι μόνο τα τζαμιά τους, αλλά και τα μοναστήρια, τις εκκλησίες και τις συναγωγές, «γιατί μέσα σ’ αυτά δοξάζεται το όνομα του Θεού»! Αξίζει να αναφερθεί ο περίφημος ‘Αστιναμέ’ του Μωάμεθ, που ο ίδιος ο Προφήτης είχε παραδώσει προς τους Μοναχούς της Μονής της Αγίας Αικατερίνης στο Σινά. Πρόκειται για μια διακήρυξη εκ μέρους του Προφήτη, με την οποία αναγνωρίζονται τα προνόμια των Χριστιανών, «εκείνων που ζουν κοντά αλλά και μακριά». Ως μάρτυρας αυτής της μακραίωνης σχέσης σεβασμού των Μουσουλμάνων προς τους Χριστιανούς Μοναχούς του Σινά, υπάρχει εντός του μοναστηριού και ακριβώς δίπλα στο καθολικό της Μονής, ένα τέμενος με μιναρέ, χάριν των Βεδουίνων της περιοχής. Θα ήταν ανεπίτρεπτη παράλειψη αν δεν αναφερόταν ένα ακόμα περιστατικό, από την ζωή του προφήτη Μωάμεθ, που δεν και τόσο γνωστό. Όταν ο προφήτης Μωάμεθ είχε εγκατασταθεί στην πόλη Γιαθρίμπ, την κατοπινή Μεντίνα και οργάνωσε την Κοινότητα (Ούμμα) των πιστών, μια αντιπροσωπεία Χριστιανών από την πόλη Νατζράν, στην σημερινή Σαουδική Αραβία και πολύ κοντά στα σύνορα με την Υεμένη, επισκέφθηκε τον Προφήτη, με σκοπό να συζητήσουν θεολογικά θέματα και κυρίως την θεότητα του Χριστού. Στη Μεντίνα δεν υπήρχαν Χριστιανοί και εκκλησίες. Οι άνθρωποι από τη Νατζράν θέλησαν να συναχθούν για λατρευτικούς λόγους και κυρίως για να τελέσουν την Θεία Ευχαριστία. Τότε, ο ίδιος ο Προφήτης τους παραχώρησε το μικρό τέμενος των Μουσουλμάνων, παρά τις αντιρρήσεις ορισμένων από τους συντρόφους του, για να τελέσουν την ευχαριστιακή σύναξή τους και άλλες ακολουθίες! (The Life of Muhammad: A Translation of Ibn Ishâq’s Sîra Rasûl Allâh, A. Guillaume translated, Oxford University Press 1968). Όλα όσα αναφέρθηκαν παραπάνω είναι μια υπεράσπιση του ιερού Κορανίου και του Ισλάμ, όχι ως θεσμικής θρησκείας, αλλά ως συστήματος οδοιπορίας, ως τρόπου ζωής σε πλήρη αρμονία με την θέληση του Ελεήμονα και Φιλανθρώπου Θεού. Και τούτο, γιατί, τόσο το Κοράνιο, όσο και το Ισλάμ κακοποιούνται από ανθρώπους που φέρουν τον τίτλο του Μουσουλμάνου και κουβαλούν τίτλους, με τους επιβάλλονται σαν ηγέτες των ανθρώπων. Θα κλείσουμε την συνηγορία υπέρ του Ισλάμ με το εξής περιστατικό, από την ζωή του Προφήτη Μωάμεθ. Όταν ο Μωάμεθ επέστρεψε ως προφήτης και ηγέτης των πιστών στη Μέκκα, μια από τις πρώτες πράξεις του ήταν να αποκαθάρει το κτίσμα της Καάμπα από τα είδωλα που ήταν παρατεταγμένα στους εσωτερικούς τοίχους του. Μάλιστα φρόντισε προσωπικά γι’ αυτό. Πέραν των διαφόρων ειδώλων υπήρχε μια αγιογραφία της Παρθένου Μαρίας με το Βρέφος Ιησού. Λέγεται λοιπόν, πως ο Προφήτης στάθηκε μπροστά στην εικόνα και άπλωσε τα χέρια του, κατά τέτοιο τρόπο που κάλυπτε την εικόνα της Παναγίας και είπε στους ανθρώπους: «Καθαρίστε τα πάντα εκτός απ’ αυτό που καλύπτεται από τα χέρια μου»! (Martin Lings, Muhammad: His Life Based on the Earliest Sources Inner Traditions International, Ltd., One Park Street, Rochester, Vermont, 1983). Η αφορμή για τούτο το κείμενο αποτέλεσε η πρόσφατη νίκη στις δημαρχικές εκλογές της Νέας Υόρκης ενός Μουσουλμάνου, του Ζόραν Μαντάνι. Το γεγονός προκάλεσε ολολυγμούς και οιμωγές ποικίλων προελεύσεων, όχι μόνο στις ΗΠΑ, ότι η ανάδειξη ενός Μουσουλμάνου ως Δημάρχου μιας κατ’ εξοχήν Μητρόπολης του Δυτικού Κόσμου, σηματοδοτεί την κατάλυση των αξιών του Δυτικού Κόσμου από την επεκτατική επέλαση του Ισλάμ και άλλα όμοια. Γιώργος Α. Δούδος 11/11/2025