Αϊτή, μια πληγωμένη πειρατική καραβέλα στην Καραϊβική....

Με φρίκη έχουμε γίνει μάρτυρες των συνεπειών του τεράστιου σεισμού που έπληξε την Αϊτή στις 12 Ιανουαρίου 2010. Μια χώρα κατεστραμμένη μ’ ένα λαό που προσπαθεί να κρατηθεί στη ζωή, παρά τη σκληρή μοίρα που του επιφύλαξε η ιστορία και τα απρόσμενα των φυσικών δυνάμεων….
Σήμερα βλέπουμε χαλάσματα και σκελετωμένους ανθρώπους στην Αϊτή. Η αλήθεια όμως βρίσκεται πίσω απ’ αυτή την εικόνα.
Η Αϊτή έχει μια ενδιαφέρουσα και πλούσια ιστορία αγώνων κατά του ιμπεριαλισμού και της δουλείας.
Άλλοτε γαλλική αποικία διακήρυξε την ανεξαρτησία της με το όνομα που χρησιμοποιούσαν οι ιθαγενείς του νησιού, Αϊτή, προτού φτάσουν οι άποικοι από την Ευρώπη και οι Αφρικανοί σκλάβοι την 1η Ιανουαρίου του 1804. Την ίδια χρονιά ο επαναστάτης ηγέτης στρατηγός Dessalines είχε την πρωτοβουλία μα συνταχθεί Σύνταγμα για το νεοσύστατο κράτος.
Η Γαλλία αναγκάσθηκε να αναγνωρίσει την κυριαρχία του νέου κράτους το 1825 ζητώντας όμως από την Αϊτή το υπέρογκο ποσό των 150 εκατομμυρίων χρυσών φράγκων ως αποζημίωση για τις περιουσίες που έχασαν οι άποικοι (δούλοι, σπίτια, γαιοκτήματα κ.λπ.) για να συμβιβασθεί τελικά στο ποσό των 90 εκατομμυρίων.
Η Αϊτή υπήρξε το πρώτο ανεξάρτητο κράτος στον κόσμο που δημιούργησαν Αφρικανοί.
Η Αϊτή υπήρξε το πρώτο κράτος στον κόσμο που αναγνώρισε την ελληνική επανάσταση του 1821 και το νέο ελληνικό κράτος που βγήκε από τον απελευθερωτικό αγώνα. Μάλιστα δημιουργήθηκε ένα σώμα εκατό (100) εθελοντών από την Αϊτή που ξεκίνησαν για να ενισχύσουν τους Έλληνες επαναστάτες, αλλά δυστυχώς ποτέ δεν έφτασαν στην Ελλάδα….
Παρόλα αυτά η Αϊτή υπήρξε επί δεκαετίες ατελείωτες το θύμα του ιμπεριαλισμού. Πρώτα η Γαλλία, έπειτα οι ΗΠΑ, ενώ συχνά συνεργάζονταν οι δυο αυτές χώρες για να εξοντώσουν τη μικρή χώρα της Καραϊβικής. Τοπικοί δικτάτορες όπως η φρικτή οικογένεια Duvalier, “Papa Doc” και “Baby Doc”, με τις ευλογίες (!) της Καθολικής Εκκλησίας, συνέχιζαν το τρομερό βιασμό του αϊτινού λαού και την αρπαγή του τόπου, φτάνοντάς τον στην ακραία φτώχεια ….
Ήρθε τελικά και ο τελευταίος σεισμός και πρόσθεσε συντρίμμια πάνω στα χαλάσματα των ψυχών των κατοίκων του νησιωτικού κράτους.

Η ποιήτρια Sherazada “Chiqui” Vicioso από τη Δομινικανή Δημοκρατία, έγραψε τούτο το ποίημα για την Αϊτή, με τίτλο ‘Ταξίδι μέσα από το νερό’.

Ταξιδιώτη που πρόθυμα με χαιρετάς
Σπάζοντας τη σιωπή των μονοπατιών
Κάνοντας τις πέτρες πιο μαλακές, τινάζοντας τη σκόνη
Με το ιδρωμένο γυμνό σου πόδι

Αϊτή που μπορείς στην τέχνη να δώσεις χίλιες μορφές
Και ζωγραφίζεις τα άστρα με τα δικά σου χέρια
Βρήκα ότι αγάπη και μίσος
Το δικό σου όνομα έχουν

ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΜΙΑΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΔΙΑΛΕΞΟΥΝ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥΣ!

Πριν λίγες μέρες στη Βουλή των Ελλήνων ο Συνήγορος του Πολίτη καθηγητής κ. Γ. Καμίνης απαντώντας σε ερώτηση που του είχε τεθεί, υποστήριξε την άποψη ότι η απόκτηση ιθαγένειας δεν αποτελεί ανθρώπινο δικαίωμα αλλά ότι η απόδοσή της σε ένα φυσικό πρόσωπο συνιστά διοικητική πράξη του κράτους.

Όσοι πολιτικοί στην Ελλάδα εκφράζουν ρατσιστικές και ξενοφοβικές θέσεις (ΛΑΟΣ, ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ κ.ά.) με μεγάλη σπουδή φρόντισαν να κάνουν «σημαία» τους την άποψη του Συνηγόρου του Πολίτη, προκειμένου να καλύψουν τον επαίσχυντο φασισμό που αποτελεί στοιχείο της πολιτικής ιδεολογίας τους.
Είναι αλήθεια ότι η πράξη πολιτογράφησης αλλοδαπού ως Έλληνα πολίτη, πράγματι αποτελεί διοικητική πράξη. Το ζήτημα είναι κατά πόσο η χορήγηση ελληνικής ιθαγένειας σ’ ένα αλλοδαπό ή ανιθαγενές φυσικό πρόσωπο αποτελεί διοικητική πράξη του κράτους, σε πλαίσια απόλυτης διακριτικής ευχέρειας ως τα ακραία όρια της καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος ή τίθενται ή πρέπει να τεθούν περιορισμοί στη διακριτική ευχέρεια του κράτους ως προς την απόδοση ή την άρνηση απόδοσης ιθαγένειας έτσι ώστε να αποφευχθεί η κατάχρηση δικαιώματος.
Κατά τη γνώμη μας η ιθαγένεια (έννοια συνώνυμη προς την υπηκοότητα και προς τον αγγλικό όρο citizenship ή nationality), μολονότι υποδηλώνει το νομικό δεσμό ενός προσώπου με συγκεκριμένο κράτος κατά τρόπο που να αποτελεί το πλέον σημαντικό στοιχείο της νομικής του προσωπικότητας, εντούτοις στα πλαίσια του δικαίου των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αναγνωρίζεται ως θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα.
Η Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου στο άρθρο 6 διακηρύσσει τα εξής: «Καθένας, όπου και αν βρίσκεται, έχει δικαίωμα στην αναγνώριση της νομικής του προσωπικότητας». Η Διακήρυξη αναφέρεται στα φυσικά πρόσωπα και η προηγούμενη διάταξη αναγνωρίζει ότι στα πλαίσια της οργανωμένης με κανόνες δικαίου διεθνούς κοινότητας, που συντίθεται από επί μέρους ανεξάρτητα κράτη, ο άνθρωπος πέραν της φυσικής υπόστασής του που αποτελεί ένα βιολογικό φαινόμενο, έχει δικαίωμα να είναι φορέας δικαιωμάτων και υποχρεώσεων στα όρια ύπαρξης και λειτουργίας ενός ή περισσότερων κρατών. Υπ’ αυτή την έννοια το φυσικό πρόσωπο έχει νομική υπόσταση, ως υποκείμενο δικαιωμάτων αλλά και υποχρεώσεων στα πλαίσια της έννομης τάξης.
Στη συνέχεια, το άρθρο 15 αναφέρει στην παράγραφο 1 ότι «Καθένας έχει το δικαίωμα μιας ιθαγένειας».
Ο τύπος των εθνικών κρατών είναι ακόμα η κυρίαρχη μορφή οργάνωσης των λαών, μολονότι η «εθνική» ομοιογένεια των λαών σε πάρα πολλές περιπτώσεις έχει αλλοιωθεί καταλυτικά. Παρόλα αυτά, μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, στη διάρκεια του οποίου έγινε τραγικά ολοφάνερο πως όλοι οι λαοί συνδέονται μεταξύ τους με πολύ περισσότερα κοινά στοιχεία από εκείνα που θα μπορούσαν να θεωρηθούν πως τους κρατούν απομονωμένους και απομακρυσμένους μεταξύ τους. Συγχρόνως μορφοποιήθηκε στο επίπεδο του διεθνούς δημοσίου δικαίου η απαίτηση για μια διακήρυξη, που θα αποτελούσε πλέον και εφεξής τον σκληρό πυρήνα του δικαιϊκού συστήματος που εισήγαγε ο Οργανισμός των Ηνωμένων Εθνών, ως επίσημη οργάνωση της Διεθνούς Κοινότητας, για την προστασία των δικαιωμάτων του ανθρώπου σε οικουμενικό επίπεδο.
Η διεύρυνση του δικαίου προστασίας του ανθρώπου καταδεικνύει κατά τη γνώμη μου την πολιτισμική πρόοδο του ανθρώπου σε συλλογικό επίπεδο. Με την Γαλλική Επανάσταση είχε διακηρυχθεί η προστασία των δικαιωμάτων του πολίτη, που αποτελούσε μια ανατροπή του καθεστώτος υποτέλειας των ανθρώπων στην αυθαίρετη εξουσία του μονάρχη. Χωρίς αμφιβολία το δίκαιο προστασίας των δικαιωμάτων του πολίτη ήταν σημαντική πρόοδος. Έπρεπε όμως να φτάσει ο κόσμος στα όρια της ακραίας καταστροφής με τα γεγονότα κυρίως του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και όσα συνέβησαν από τις δυνάμεις του Άξονα, για να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν είναι αρκετή η κατοχύρωση των πολιτικών δικαιωμάτων, τα οποία άλλωστε συνάπτονται με την έννοια του κράτους. Ήταν απόλυτη ανάγκη, μετά τη διακύβευση αυτής της ίδιας της ανθρώπινης υπόστασης από τις ναζιστικές και τις φασιστικές δυνάμεις, η Διεθνής Κοινότητα να προχωρήσει στην κατοχύρωση του δικαιωμάτων του ανθρώπου, χωρίς άλλους προσδιορισμούς.
Η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών κατάρτισε τη Διεθνή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού, την οποία η Ελλάδα έχει κυρώσει με το νόμο 2101/1992 (ΦΕΚ Α΄ 192). Μάλιστα οι διατάξεις της παραπάνω κυρωθείσας Διεθνούς Σύμβασης έχουν αυξημένη ισχύ σύμφωνα με την πρόβλεψη του άρθρου 28 του Συντάγματος.
Παραθέτω το κείμενο του άρθρου 7 της Σύμβασης:
«1. Το παιδί εγγράφεται στο ληξιαρχείο αμέσως μετά τη γέννησή του και έχει από εκείνη τη στιγμή το δικαίωμα ονόματος, το δικαίωμα να αποκτήσει ιθαγένεια και, στο μέτρο του δυνατού, το δικαίωμα να γνωρίζει τους γονείς του και να ανατραφεί από αυτούς.
2. Τα Συμβαλλόμενα Κράτη μεριμνούν για τη θέση σε εφαρμογή αυτών των δικαιωμάτων, σύμφωνα με την εθνική νομοθεσία τους και με τις υποχρεώσεις που τους επιβάλλουν οι ισχύουσες σ' αυτό το πεδίο διεθνείς συνθήκες, ιδιαίτερα στις περιπτώσεις κατά τις οποίες ελλείψει αυτών, το παιδί θα ήταν άπατρις».
Έχω τη γνώμη πως δε χρειάζεται ιδιαίτερη σοφία και εξειδικευμένες γνώσεις κάποιος για να κατανοήσει από τις προηγούμενες διατάξεις της Διεθνούς Σύμβασης που κυρώθηκε ως νόμος του κράτους με αυξημένη μάλιστα ισχύ, σύμφωνα με πρόβλεψη του άρθρου 28 του Συντάγματος, ότι η απόκτηση ιθαγένειας, δηλαδή η νομική σύνδεση ενός ανθρώπου μ’ ένα κράτος, αποτελεί δικαίωμα και ότι η Διεθνής Κοινότητα δεν ανέχεται την ύπαρξη ανθρώπων απάτριδων, δηλαδή ανθρώπων χωρίς ταυτότητα νομικής σύνδεσής τους με ένα κράτος.
Στ’ αλήθεια, οι νομικοί επιστήμονες, έχουμε ένα χρέος απέναντι στην κοινωνία. Να μη λησμονούμε πως οι νόμοι, που με την ερμηνεία και την εφαρμογή τους ασχολούμαστε, όπως και γενικότερα τα ποικίλα συστήματα δικαίου είναι θεσπίσματα, στις καλύτερες περιπτώσεις, της ανθρώπινης σοφίας και επομένως είναι κοσμήματα πολιτισμού, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που είναι κατασκευάσματα της δυναστικής αυθαιρεσίας βάρβαρων εξουσιαστών, ακόμα και αν φορούν τον μανδύα της αντιπροσωπευτικής δυτικής δημοκρατίας. Επομένως οι νομικοί θεσμοί που υιοθετούνται από τα διάφορα κράτη, ως δημιουργήματα της ανθρώπινης διάνοιας, δεν μπορεί να είναι τέλειοι, μολονότι η αποδοχή τους από τον λαό είναι υποχρεωτική λόγω του εξαναγκασμού που επιφυλάσσει σε όποιον διαφωνεί ή αμφισβητεί το κύρος των νόμων η κρατική βία. Έτσι μολονότι κατά τη γνώμη μου, ορθά η κυβέρνηση της χώρας αποφάσισε να τακτοποιήσει ανάλογα με τις περιπτώσεις την ιθαγένεια ή τη νόμιμη διαμονή μεταναστών που γεννήθηκαν ή ζουν για πολλά χρόνια στην Ελλάδα, καθότι ιδίως η απόκτηση ιθαγένειας από ένα φυσικό πρόσωπο δεν μπορεί να αποτελεί μονομερές δικαίωμα του κράτους, που μπορεί ακόμα να το ασκεί και καταχρηστικά στα πλαίσια της απόλυτης εξουσίας του, αλλά δικαίωμα του ανθρώπου, που εφόσον συντρέχουν ορισμένες προϋποθέσεις πρέπει να μπορεί να αξιώσει την ικανοποίησή του. Πέρα από τις παραπάνω νομικές υφής σκέψεις, θα πρέπει πολύ ρεαλιστικά να παραδεχθούμε, ότι στα πλαίσια οργάνωσης της οικουμένης σε επί μέρους «ανεξάρτητα» κράτη, η ιθαγένεια ως ιδιότητα του ανθρώπου, ως υποκείμενο δικαιωμάτων και υποχρεώσεων δημοσίου δικαίου αποτελεί μια ανθρώπινη ανάγκη, που πρέπει να ικανοποιείται και να μην παραμένει σε εκκρεμότητα, γιατί ο ανιθαγενής άνθρωπος στερείται σημαντικών δικαιωμάτων που συμβάλλουν αποφασιστικά στην ολοκλήρωση της προσωπικότητάς του, σε ηθικό, σε πολιτικό και κοινωνικοοικονομικό επίπεδο.

ΜΟΙΡΟΛΟΓΙ ΟΡΓΗΣ ΣΕ ΩΡΕΣ ΔΙΣΕΚΤΕΣ

Ο ελληνικός λαό πληροφορήθηκε επίσημα από τον πρωθυπουργό της χώρας, που στα πλαίσια της εναλλαγής των ρόλων στο παιχνίδι εξουσίας που κυριαρχεί είναι ο «σοσιαλιστής» κ. Γ. Παπανδρέου, ότι η οικονομική κατάσταση του τόπου βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεωκοπίας. Τεράστιο δημοσιονομικό έλλειμμα, υπέρογκο δημόσιο χρέος. Και η κατακλείδα του διαγγέλματος ήταν πως όλοι οι πολίτες της χώρας οφείλουμε να δεχθούμε αγόγγυστα τα μέτρα που θα ληφθούν και θα επιβληθούν εκ μέρους της «σοσιαλιστικής» κυβέρνησής μας, ενώ θα είναι μέτρα που θα επιβάλλουν οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών σε βάρος των Ελλήνων και των Ελληνίδων εργαζομένων.

Φαίνεται πως η δυσάρεστη συγκυρία δεν είναι μπλόφα.... Αλλά τόσο ο πρωθυπουργός, όσο και άλλοι "ηγέτες" κομμάτων της χώρας αποσιωπούν τα ονόματα εκείνων που έφεραν την κατάσταση στα ακραία όρια της πτώχευσης. Οι εργαζόμενοι γενικά, οι εργάτες, οι υπάλληλοι, οι αγρότες, οι μικροί και μεσαίου μεγέθους επιχειρηματίες, οι συνταξιούχοι, οι σημερινοί φοιτητές και αυριανοί άνεργοι επιστήμονες ή εργαζόμενοι με 700,00 ευρώ το μήνα,όλες και όλοι εκείνοι που προσφέρουν ανασφάλιστη εργασία, ή αλλιώς «μαύρη» εργασία όπως λέγεται, ενώ είναι πέρα ως πέρα αμέτοχοι στη δημιουργία της κρίσης, εντούτοις καλούνται να δεχθούν τα μέτρα και να τα επωμισθούν! Αυτοί, οι ελάχιστα ευνοημένοι από το σύστημα του νεοφιλελευθερισμού και την ελεύθερη αγορά καλούνται να δείξουν τον πατριωτισμό τους και να καθαρίσουν τα σκατά που άφησαν στη μέση του σαλονιού οι άνθρωποι του μεγάλου κεφαλαίου και οι πολιτικοί που τους υποστηρίζουν με το αζημίωτο.

Καμιά απολύτως αναφορά δεν έγινε στους πραγματικούς υπεύθυνους για την κατάντια της Ελλάδας. Στους κερδοσκόπους του καπιταλιστικού συστήματος, που και στην παρούσα συγκυρία θα γίνουν ακόμα πλουσιότεροι, όπως γίνεται σχεδόν πάντοτε στις κρίσεις που αναπαράγει το σύστημα της «ελεύθερης» αγοράς, όπως λέγεται χαριτωμένα η ζούγκλα του ανταγωνισμού που επικρατεί δυστυχώς παντού πλέον, με ελάχιστες νησίδες που παραμένουν τόποι για να τους κατοικούν άνθρωποι….
Καμιά απολύτως αναφορά δεν έγινε στους πολιτικούς κυρίως των δύο μεγάλων κομμάτων που εναλλάσσονται στην εξουσία της χώρας από το 1974 και μετά κι έχουν συμβάλλει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στο να πλουτίσουν τόσον οι ίδιοι άμεσα σε βάρος των συμφερόντων του λαού, είτε οι συναγελαζόμενοι μαζί τους επιχειρηματίες, των τραπεζών, της βιομηχανίας, όσο υπάρχει ακόμα τέτοια στην Ελλάδα, ή του μεγάλου εμπορίου των πολυκαταστημάτων….

Ενώ η κρίση δεν αγγίζει τους πολιτικούς μας, τα στελέχη των μεγάλων οικονομικών μονάδων, τους εκπροσώπους της καπιταλιστικής ύβρεως που θα συνεχίσουν να ζουν χωρίς να νιώσουν κάτι το δυσάρεστο στα σπίτια τους, χωρίς στερήσεις για τα παιδιά τους, ενώ είναι απόλυτα βεβαιωμένη η δική τους ευθύνη για την κλοπή του χρήματος των επιδοτήσεων και των επιχορηγήσεων για επενδύσεις που ποτέ δεν έγιναν, καλείται ο εργαζόμενος λαός, να δείξει τον πατριωτισμό του για να αντιμετωπισθεί η κρίση! Ο λαός δεν υπήρξε ο εγκληματίας σε βάρος αυτής της πατρίδας, απεναντίας πάντοτε ήταν το θύμα της εκμετάλλευσης των ισχυρών, πολιτικά και οικονομικά. Μολονότι υποβαθμίζονται από την κρίση οι συνθήκες ζωής του λαού, εντείνεται η ανασφάλεια ως προς την εργασία και τις παροχές κοινωνικής πρόνοιας, για τις οποίες έχει πληρώσει κι έχει στηρίξει με το υστέρημά του το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης του τόπου, καλείται και πάλι, ξεδιάντροπα αυτή τη φορά από τον «σοσιαλιστή» πρωθυπουργό της χώρας, να δείξει τον πατριωτισμό του!

Τα τελευταία χρόνια, όταν σύρθηκαν με ευθύνη «σοσιαλιστικής» κυβέρνησης αυτής της πατρίδας, αμέτρητοι ταλαίπωροι μικροί τυχοδιώκτες να γίνουν τζογαδόροι του ελληνικού χρηματιστηρίου, όπως λένε η μεγαλύτερη φούσκα δημιουργήθηκε με τα τεχνάσματα κάποιου Θωμά Λαναρά. Αυτός ο κύριος, απόγονος βιομηχάνων στον κλάδο της κλωστοϋφαντουργίας με επίκεντρο δραστηριότητας τη Νάουσα κυρίως, προφανώς έγινε τόσον ο ίδιος δισεκατομμυριούχος σε μερικές νύχτες μόνο, όσο και άλλοι που είχαν μυριστεί τα παιχνίδια του. Του επιβλήθηκε όπως ακούστηκε το πιο μεγάλο πρόστιμο για παράβαση των κανόνων του χρηματιστηριακού τζόγου…. Αυτός ο άνθρωπος ουσιαστικά προκάλεσε την πλήρη αποβιομηχάνιση της Νάουσας και της περιοχής της, κλείνοντας όλες τις μονάδες παραγωγής που είχε εκεί, μαζί με όμοιες μονάδες στην Αλεξανδρούπολη και στην Κομοτηνή. Όλα έγιναν για το μεγαλύτερο κέρδος του! Κάποιες δραστηριότητες μεταφέρθηκαν στη Βουλγαρία, ενώ άλλες διακόπηκαν. Το κράτος ποτέ δεν του ζήτησες ουσιαστικές ευθύνες, παρά μόνο πίεζε τους τραπεζίτες να του δίνουν λεφτά για να περισωθούν θέσεις εργασίας, χωρίς να συμβαίνει όμως κάτι τέτοιο. Κανένας δεν αποκάλυψε πως ο Θωμάς Λαναράς έχει θείο του τον άλλοτε υπουργό και ευρωβουλευτή Ιωάννη Βαρβιτσιώτη και πρώτο ξάδελφο τον Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη, οι οποίοι μάλλον είναι και μέτοχοι στις ανώνυμες εταιρίες του…. Οικονομική εξουσία και πολιτική ισχύς πορεύονται αρμονικά στον ίδιο δρόμο. Το δρόμο της απομύζησης της Ελλάδας και της εκμετάλλευσης των πόρων του λαού. Κατά τα άλλα, η οικογένεια Λαναρά ασκεί πράξεις γενναιόδωρης φιλανθρωπίας από παλιά, προασπίζεται το έθνος και τα ιδεώδη του, θρησκεύει κατά το δόγμα της επικρατούσας θρησκείας της Ορθόδοξης Εκκλησίας!

Ο κ. Γιώργος Μυλωνάς της ΑΛΟΥΜΥΛ, είναι στην επικαιρότητα αυτές τις μέρες. Γίνεται η δίκη των απαγωγέων του για να εισπράξουν λύτρα, που τελικά συνελήφθησαν. Κατά την απελευθέρωσή του ο Μυλωνάς είχε δηλώσει μπροστά στις κάμερες πως άλλαξε μέσα του και άλλα όμοια δακρύβρεχτα. Πρόκειται για τον Μυλωνά που ως πρόεδρος των βιομηχάνων της βόρειας Ελλάδας είχε προτείνει να έρχονται εργάτες από γειτονικές χώρες στις βιομηχανίες, να δουλεύουν στην Ελλάδα και να πληρώνονται τα εργατικά μεροκάματα της Βουλγαρίας ή της Μακεδονίας (οι επαγγελματίες εθνοκάπηλοι τη λένε ακόμα FYROM, όπως και όσοι με πείσμα αρνούνται να βάλουν την κοινή λογική τους να δουλέψει και να πετάξουν στα σκουπίδια τα υποπροϊόντα της ελληνικής μεγαλοϊδεατικής προπαγάνδας). Κι αναρωτιέται ο καθένας και η καθεμιά που διαθέτει κοινό μυαλό και το χρησιμοποιεί όχι μόνο για να κατουράει και για να αφοδεύει, αλλά και για να σκέφτεται, σ’ ένα παιχνίδι παιδικό όπως «κλέφτες και αστυνόμοι», ο Λαναράς και ο Μυλωνάς και ένα σωρό όμοιοί τους, με ποια μεριά είναι άραγε;

Ουσιαστικά δεν μας κυβερνούν οι πολιτικάντηδες που ηγούνται των κομμάτων που καταλαμβάνουν θέσεις στη Βουλή. Μας κυβερνούν οι ανάλγητοι γραφειοκράτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Άνθρωποι που ζουν στον δικό τους μικρόκοσμο, ανάμεσα σε αριθμούς και στατιστικούς πίνακες. Όπως οι συνάδελφοί τους του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, αυτού του μπαμπούλα κάθε μικρής χώρας σε κρίση και της Διεθνούς Τράπεζας, του επόπτη της υποταγής των χωρών του κόσμου στην Ουάσιγκτον (σήμερα λέγεται πλέον Washington Consensus-Συναίνεση έναντι της Ουάσιγκτον), είναι προπάντων τεχνοκράτες στην υπηρεσία του μεγάλου κεφαλαίου του διεθνούς καπιταλισμού, στην παρούσα άγρια και επιθετική φάση του! Εισπράττοντας οι ίδιοι παχυλούς μισθούς και δουλεύοντας σε κλιματιζόμενα γραφεία, με ένα σωρό προνόμια οικονομικής φύσης δεν έχουν καμιά διάθεση ούτε καν να σκεφθούν τους εργάτες, τους υπαλλήλους, τους συνταξιούχους, τους αγρότες, τους άνεργους νέους και τους μακροχρόνια άνεργους που απολύθηκαν από βιομηχανίες προκειμένου να συμπιέσουν προς τα κάτω το κόστος παραγωγής των προϊόντων τους! Μονάχα ξέρουν να βγάζουν ντιρεκτίβες που οδηγούν τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους σε όλο και πιο τραγική εξαθλίωση! Βγάζουν ντιρεκτίβες που επιτείνουν στα πιο ακραία όρια την αλλοτρίωση των εργαζομένων! Κι επειδή τελικά η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει καταστεί όργανο του διεθνούς καπιταλισμού στις συνθήκες της παγκοσμιοποίησης είναι και όργανο της υπερατλαντικής Αυτοκρατορίας που απαιτεί επικράτηση του Washington Consensus, αλλιώς επεμβαίνει προβάλλοντας ένα σωρό λόγους τυλιγμένους σε αστραφτερές δικαιολογίες (ανθρωπιστική επέμβαση, προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αποκατάσταση της δημοκρατίας κ.α.ό.).

Ο «σοσιαλιστής» πρωθυπουργός της Ελλάδας δεν κατονόμασε τους υπεύθυνους για την σημερινή εξαθλίωση του ελληνικού λαού. Μόνον ζήτησε από τον λαό να αντέξει τα νέα βάρη που θα του επιβληθούν.
Το ΠΑΣΟΚ είναι συνυπεύθυνο, ως διαχειριστής της πολιτικής εξουσίας στον τόπο επί χρόνια, όπως και σήμερα, για την κατάντια που έφτασε η πατρίδα και ο λαός!
Η Νέα Δημοκρατία, ως το κατ’ εξοχήν κόμμα των μεγάλων συμφερόντων και της διαφθοράς, δεν διαθέτει ούτε τη στοιχειώδη εντιμότητα, ο νέος της πρόεδρος Σαμαράς να σιωπήσει τουλάχιστον, αλλά «γαυγίζει» ή «βελάζει» ανάλογα με την περίπτωση, δήθεν για να ασκήσει κριτική στην κυβέρνηση, ενώ οι κυβερνήσεις της Δεξιάς ανέκαθεν ήταν βουτηγμένες στο βάλτο των σκανδάλων και της άνομης αποψίλωσης του τόπου από τον πλούτο του….
Το ΚΚΕ αγκυλωμένο στη σταλινική ιδεοληψία του είναι ανίκανο να αποτελέσει την καθοδηγητική δύναμη που έχει ανάγκη η εργατική τάξη. Άλλωστε είναι πια γνωστό πως το ΚΚΕ ελέγχει επιχειρήσεις που λειτουργούν με τους κανόνες της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης με στόχο το κέρδος και μόνο το κέρδος….
Ο Συνασπισμός και κατ’ επέκταση ο ΣΥΡΙΖΑ μολονότι διαθέτει ανθρώπους με γόνιμες αγωνιστικές ιδέες έχει καταντήσει αναξιόπιστος, χωρίς να ευθύνεται κάποιος αδιόρατος «ξένος δάκτυλος» γι’ αυτό και επομένως αναποτελεσματικός.
Για το ΛΑΟΣ τί μπορεί να πει κάποιος; Πρόκειται για ένα λαϊκίστικο δεξιό μόρφωμα, ρατσιστικό, ξενοφοβικό και πατριδοκάπηλο, που εκμεταλλεύεται τους λούμπεν «εθνικόφρονες» και «καθαρούς αιματικά» Έλληνες, χρησιμοποιώντας ακόμα παλιές συνταγές του αντικομμουνισμού για να στηρίξει το καπιταλιστικό σύστημα.

Η Ελλάδα έχει οδηγηθεί, ως έρμαιο του καπιταλιστικού συστήματος της «ελεύθερης αγοράς» και της νεοφιλελεύθερης αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, στο άκρο του γκρεμού!
Στα χαλάσματα της πατρίδας που απομένουν πλέον, για να τα λυμαίνονται με ακόμα μεγαλύτερη βουλιμία οι κερδοσκόποι της κρίσης, δεν ξέρω αν μπορεί να χτιστεί μια νέα Ελλάδα για το λαό που μοχθεί και ονειρεύεται. Σίγουρα, εκείνο που χρειάζεται ο τόπος είναι ανατροπή, επανάσταση, αμφισβήτηση και ρήξη με το σύστημα της βάρβαρου καπιταλισμού και της νεοφιλελεύθερης δημοκρατίας!
Το πολιτικό σύστημα και τα κόμματα που το εκφράζουν έχει καταντήσει πέρα ως αναξιόπιστο! Δεν υπάρχει πολιτικό κόμμα που να καθοδηγήσει την ανατροπή και την αναγέννηση!

Οι πολιτικές, οι οικονομικές και οι κοινωνικές ιεραρχίες στον τόπο μας αποδείχθηκαν περίτρανα ιδίως με αφορμή την παρούσα κρίση, που αυτές έχουν προκαλέσει, καταστροφικές για την κοινωνία των πολιτών!
Το συγκεντρωτικό κράτος είναι υποχείριο της γραφειοκρατίας του που αυνανίζεται χωρίς στάλα αιδούς, έτσι όπως διαχειρίζεται την εξουσία σε βάρος του λαού!
Ο συνδικαλισμός είναι ευνουχισμένος αφού καθοδηγείται από πολιτικά κόμματα και είναι πεδίο λαμπρής καριέρας για τους συνδικαλιστές, που μετά τα συνδικάτα συνήθως αναρριχούνται σε θέσεις νομής της κρατικής εξουσίας!
Τα δικαστήρια εξυπηρετούν την εφαρμογή μιας ταξικά σχεδιασμένης νομοθεσίας και για τούτο τις πιο πολλές φορές οι αποφάσεις τους προσβάλλουν το λαϊκό αίσθημα για το δίκαιο!
Για την επικρατούσα θρησκεία κατά το Σύνταγμα αλλά και πληθυσμιακά Ορθόδοξη Εκκλησία το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι πως στέκεται αντίκρυ στο λαό σαν αρπακτικό, χωρίς να δείχνει στοιχειώδη ευαισθησία στα προβλήματα των εργαζομένων. Πάντοτε βρίσκεται σταθερά με το μέρος των ισχυρών, κράτους και πλούτου, εκτός από κάποιες ρομαντικές εξαιρέσεις κληρικών, που τολμούν να αρθρώσουν προφητικό λόγο στη μεγάλη έρημο της πνευματικής και ηθικής αναλγησίας των κρατούντων….
Η αυτοδιοίκηση στις δύο βαθμίδες της συχνά λειτουργεί αποξενωμένα από το λαό και υπό την κηδεμονία των πολιτικών κομμάτων. Δεν είναι σε θέση να πρωταγωνιστήσει σε αλλαγές και ρήξεις ενώ μπορεί να αναδειχθεί σε ριζοσπαστικό λαϊκό θεσμό άμεσης συμμετοχικής δημοκρατίας.
Στις συνθήκες της παγκοσμιοποίησης της ελεύθερης αγοράς, με στόχο τον εκμαυλισμό όλων των λαών μπροστά στο ναό της υπερκατανάλωσης, έχουν καταρρεύσει τα πάντα κι έχει απομείνει ορθός ο βωμός λατρείας του χρήματος. Μετά την εισβολή του καπιταλισμού στην Λαϊκή Κίνα αποδείχθηκε πλέον ότι στη Νέα Τάξη πραγμάτων η ελεύθερη αγορά δεν αποτελεί μονοπώλιο της νεοφιλελεύθερης δυτικού τύπου αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, αλλά μπορεί να συμπλεύσει εξίσου αποτελεσματικά με τον σταλινικό ολοκληρωτισμό. Η παγκόσμια χυδαιότητα που επικρατεί έχει επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό το ήθος του λαού μας. Ο καταναλωτισμός έχει αλώσει τις πολιτικές άμυνες και έχει αμβλύνει την ταξική συνείδηση στους εργαζόμενους, έτσι ώστε κυρίαρχα να επικρατεί στους περισσότερους μια αήθης αφασία εμπρός στις εξελίξεις και μία μόνη τάση∙ πώς θα τη βγάλουμε καθαρή, αδιαφορώντας για τους γύρω μας…. Το μέγιστο αρνητικό επίτευγμα που τουλάχιστον για την ώρα έχει καταφέρει ο καπιταλισμός στην ελληνική κοινωνία είναι η βαθειά αλλοτρίωση μεγάλου μέρους των εργαζομένων και η αποξένωσή του από τις ταξικές ρίζες του!
Δεν υπάρχουν περιθώρια για βελτιώσεις και επιφανειακές μεταρρυθμίσεις, όπως επαγγέλλονται οι αναξιόπιστοι πολιτικοί που διαχειρίζονται το σύστημα σαν εντολοδόχοι των μεγάλων αφεντικών. Ανατροπή χρειάζεται για να χτιστούν ξανά τα πάντα από την αρχή.
Συνηγορούμε για μια νέας μορφής πολιτεία, αυθεντικά δημοκρατική, γνήσια και αγωνιστικά αντίθετη στον ιμπεριαλισμό και στην παγκοσμιοποίηση που προσπαθεί να επιβάλλει η αμερικανική αυτοκρατορία και η θεραπαινίδα της καπιταλιστική ευρωπαϊκή Ένωση.
Έχουν γίνει βήματα προς τα πίσω σε βάρος των συμφερόντων του λαού και των εργαζομένων. H κατοχύρωση και η προάσπιση των δικαιωμάτων του ανθρώπου χωρίς αμφιβολία είναι μια πρόοδος στο νομικό πολιτισμό μας, δυστυχώς όμως λησμονούμε, τόσο συχνά και με πολλήν υποκρισία κάτι πιο ουσιαστικό۬• την ικανοποίηση των ανθρώπινων αναγκών των πολλών… Έχουμε ανάγκη να βρεθούν ανάμεσά μας Προφήτες και Οραματιστές που θα ξαναφέρουν στη ζωή μας την Ελευθερία, τη Δημοκρατία και τη Δικαιοσύνη!

ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΚΑΤΑΜΑΤΑ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ!

Μετά την κατάρρευση των χωρών του υπαρκτού σοσιαλισμού, κατά κύριο λόγο εξαιτίας των αδιεξόδων που προκάλεσε η σταλινική αγκύλωση, την εισβολή της καπιταλιστικής ελεύθερης αγοράς στη Λαϊκή Κίνα και στο Βιετνάμ χωρίς να θιγεί ο σταλινικός ολοκληρωτισμός των καθεστώτων τους, ο διεθνής καπιταλισμός με προεξάρχουσες δυνάμεις την Αυτοκρατορία των ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, που διευθύνουν την ολοκλήρωση της παγκοσμιοποίησης, άρχισε τις θριαμβολογίες.
Οι εργαζόμενοι στις χώρες της Δύσης και στις καπιταλιστικές χώρες της Ασίας βιώνουν στο έπακρο την αλλοτρίωσή τους εξαιτίας των συνθηκών που επικρατούν. Επί πλέον όμως ο καταναλωτικός καπιταλισμός έχει βαθύνει την κρίση στις ανθρώπινες συνειδήσεις και έχει επιφέρει στους πολλούς την αποξένωση από την ταξική τους ταυτότητα.Αυτή η κατάσταση σήψης κατέλαβε και τους λαούς των πρώην σοσιαλιστικών χωρών, όπου συνέβη η καπιταλιστική παλινόρθωση στην πιο άγρια μορφή της και τους λαούς της Κίνας και του Βιετνάμ, όπου η ελεύθερη αγορά αποκάλυψε την πιο βάρβαρη και χυδαία όψη της.
Η παγκόσμια οικονομική κρίση που έπληξε τις ΗΠΑ, τις αναπτυγμένες βιομηχανικά χώρες της Ευρώπης και εδώ και λίγους μήνες έπληξε και την Ελλάδα, οφείλεται αποκλειστικά στις εγγενείς ιώσεις που φέρει μέσα στον πυρήνα του ο καπιταλισμός και η ακραία νεοφιλελεύθερη εκδοχή του που κυριαρχεί. Την κρίση την προκάλεσαν οι τραπεζίτες και οι κερδοσκόποι!
Τα μέτρα των αλλαγών που θέλουν να εφαρμόσουν οι κυβερνήσεις συμπεριλαμβανομένης και της "σοσιαλιστικής" της Ελλάδας, είναι συνταγές από τις Βρυξέλλες, σύμφωνες με τα κελεύσματα των πρωθιερέων της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Τα μέτρα εναντιώνονται σε όλους τους εργαζόμενους και ευνοούν και πάλι τους οικονομικά ισχυρούς! Εκείνο που έχει ανάγκη ο κόσμος είναι η ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος, η καταστροφή των βωμών του θεού χρήματος. Χρειάζεται να ξαναγραφεί η Ιστορία!

Παραφράζω μια σκέψη του Robin Blackburn από άρθρο του στη New Left Review (τ. 21/1963)· «οι μεγάλες επαναστάσεις είναι μια διακήρυξη ότι ο άνθρωπος μπορεί να φτιάξει ο ίδιος την ιστορία του. Αλλά η ιστορία αυτή μπορεί να γίνει μόνο μέσα σε ορισμένες υλικές και κοινωνικές συνθήκες».
Οι εργαζόμενοι στον τόπο μας, στη μεγάλη πλειοψηφία τους, έχουν υποστεί ένα πλήγμα στην ταξική τους υπόσταση από τον χυδαίο καταναλωτισμό, ως παράγωγο του σύγχρονου παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού καθώς αφέθηκαν να εκμαυλιστούν από τις θωπείες του. Έτσι, ενώ είναι στο χέρι των εργαζομένων να σχεδιάσουν και στη συνέχεια να δώσουν νέα μορφή στην ιστορία της Ελλάδας και όχι μόνο, κατά τα φαινόμενα, λόγω της εκτεταμένης αλλοτρίωσής τους και της τραγικής παραίτησης που τους διακατέχει από καθετί που απαιτεί αγώνα, πιθανώς οι συνθήκες να μην είναι ώριμες για ένα καινούργιο πλάσιμο της ιστορίας ακόμα….
Η πιο άγρια εκδοχή του σύγχρονου καπιταλισμού, αυτή που επαγγέλλεται ο νεοφιλελευθερισμός της «ελεύθερης αγοράς» έχει φτάσει να ιδιωτικοποιεί, ακόμα και σε πάμφτωχες χώρες (λ.χ. Αϊτή, Βολιβία παλιότερα κ.ά.), το νερό! Πόσοι έχουμε συνειδητοποιήσει το «ήπιο» έγκλημα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής στην Ελλάδα, όταν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ (πρωθυπουργός Σημίτης) προχώρησε στη ‘μεταμόρφωση’ των δύο οργανισμών διαχείρισης πόσιμου νερού στην Αθήνα, της ΕΥΔΑΠ και στη Θεσσαλονίκη, της ΕΥΑΘ, σε ανώνυμες εταιρίες, με μετοχές που «παίζονται» πλέον στο Χρηματιστήριο της Αθήνας από το 2000 και το 2001 αντίστοιχα! Οι ανάλγητοι πολιτικοί που νέμονται εναλλάξ την κρατική εξουσία κατά κύριο λόγο για να υπηρετούν το μεγάλο κεφάλαιο, ιδιωτικοποίησαν ακόμα και το νερό του τόπου και το έχουν κάνει αντικείμενο διαπραγμάτευσης στο Χρηματιστήριο, επομένως το έχουν αφήσει εκτεθειμένο σε κάθε είδους πιθανή κερδοσκοπική ίντριγκα!
Στην κατάσταση της μεγάλης παραίτησης που έχει καταλάβει την πλειοψηφία των Ελλήνων, ανδρών και γυναικών, ακόμα κι εκείνων που επιβιώνουν με περισσήν αγωνία λόγω της ανασφάλειας που ζουν, εντούτοις οι Έλληνες συνεχίζουν να «μοιράζουν» τις ψήφους τους, όποτε γίνονται κοινοβουλευτικές εκλογές, στους πρωταγωνιστές της ηθικής και οικονομικής εξαθλίωσης του λαού και της οικολογικής καταστροφής του τόπου, στη ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και στο ΠΑΣΟΚ!

Παρόλα αυτά υπάρχουν άνθρωποι που επιμένουν να στοχάζονται με ελπίδες στο παρόν, να έχουν όραμα προσανατολισμένο προς την Ελευθερία, τη Δημοκρατία και τη Δικαιοσύνη και με απόλυτα ρεαλιστική τόλμη να αρνούνται να συμβιβαστούν με το κράτος που δυναστεύει, ευνουχίζει και αποξενώνει τους πολίτες από τις ρίζες της ανθρωπιάς τους!

Μόνον Επανάσταση μπορεί να μας αποδεσμεύσει από τη μέγγενη της νεοφιλελεύθερης δημοκρατίας και της ελεύθερης αγοράς, όπου μας έχουν βαλτώσει και με δική μας ευθύνη. Μόνον Επανάσταση μπορεί να αντιστρέψει την πρόοδο της φτώχειας, της ανεργίας και της διαφθοράς όπου πνιγόμαστε εξαιτίας των εξουσιαστών του πλούτου και της πολιτικής δύναμης.

Μια Επανάσταση τρέφεται και τρέφει ταυτόχρονα ένα αυθεντικό λαϊκό κίνημα, χωρίς ανάγκη προσφυγής στη βία. Μια Επανάσταση αν δε σέβεται τη ζωή, ως καθολικό φαινόμενο που αφορά ανθρώπους και περιβάλλον, καταντά ένας αιματηρός εφιάλτης. Γι’ αυτό όσοι συνηγορούν υπέρ μιας επαναστατικής αλλαγής στις πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες έχουν χρέος να εναντιώνονται σε κάθε μορφής βία που καταστρέφει τη ζωή ή έστω τη θέτει σε κίνδυνο!
Μια Επανάσταση μπορεί να ανθίσει ακόμα και στις συνθήκες της κολοβωμένης νεοφιλελεύθερης δημοκρατίας, μολονότι την αμφισβητεί έντονα. Δεν μπορεί κανένας να αμφιβάλλει πια, ότι το κοινοβουλευτικό νεοφιλελεύθερο πολιτικό σύστημα κατά κύριο λόγο διευκολύνει την αναπαραγωγή κεφαλαίου και αποτελεί μια πολιτική ίντριγκα αποπροσανατολισμού του λαού! Ο λαός στις συνθήκες της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας εμπαίζεται άγρια και αδιάντροπα. Οι κρατούντες του συστήματος, με κατάλληλα σχεδιασμένους νόμους και θεσμούς του πετούν σκουπίδια στο πιάτο, για να νιώθει πως γεμίζει το στομάχι του. Μιλώ για τις εκλογικές διαδικασίες, που δημιουργούν στους πολλούς και μη συνειδητοποιημένους την ψευδαίσθηση συμμετοχής στο δημοκρατικό παιχνίδι κι έτσι χαυνωμένοι αφήνονται παθητικά έρμαια, στην κάθε λογής εκμετάλλευση που σχεδιάζει σε βάρος μας το πολύμορφο σύστημα (πολιτικό και κοινωνικοοικονομικό) και οι πολιτικοί της καριέρας που είναι τα εκτελεστικά όργανα του σε βάρος μας διαρκούς εγκλήματος….

Δεν υπάρχουν περιθώρια για βελτιώσεις και επιφανειακές μεταρρυθμίσεις, όπως επαγγέλλονται οι αναξιόπιστοι πολιτικοί που διαχειρίζονται το σύστημα σαν εντολοδόχοι των μεγάλων αφεντικών. Ανατροπή χρειάζεται για να χτιστούν ξανά τα πάντα από την αρχή.
Η κατάργηση των αυταρχικών θεσμών που στηρίζουν την ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής αγαθών και στις φυσικές πηγές είναι η μόνη λύση. Τα μέσα παραγωγής και όσα μας προσφέρει η φύση ανήκουν στο σύνολο της κοινωνίας.
Η αμφισβήτηση της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και της αντικατάστασής της με θεσμούς άμεσης δημοκρατίας είναι η μόνη λύση πλέον για να παύσει η δήθεν δημοκρατική συμπαιγνία σε βάρος του λαού των εργαζομένων. Το συγκεντρωτικό κράτος έχει καταντήσει δυνάστης και είναι ανάγκη να συρρικνωθεί στο έπακρο.
Ακηδεμόνευτα από τα κόμματα συνδικάτα εργατών και αγροτών. Ανεξάρτητοι παραγωγικοί και εμπορικοί αγροτικοί συνεταιρισμοί. Συμβούλια των εργατών στις βιομηχανικές και στις βιοτεχνικές μονάδες. Δήμοι και κοινότητες θεμελιωμένοι στις λαϊκές συνελεύσεις και με αρμοδιότητες ουσιαστικές. Αυτοδιοίκηση σε επίπεδο νομού και περιφέρειας με λαϊκές συνελεύσεις και αρμοδιότητες ουσίας. Κατάργηση της γραφειοκρατίας και των γραφειοκρατών υπαλλήλων που καταπνίγουν κάθε δυναμισμό στη διαχείριση των κοινών υποθέσεων. Κατάργηση της τάξης των επαγγελματικών πολιτικών.
Μια νέας ταυτότητας πολιτεία, δεν μπορεί να είναι υποτελής στις αρχές της νεοφιλελεύθερης δημοκρατίας, αλλά να έχει ως υπόβαθρο θεσμούς σοσιαλιστικής συμμετοχικής δημοκρατίας, που συνεχώς τίθενται υπό αμφισβήτηση και επομένως αναθεωρούνται άοκνα ώστε η κοινωνία των πολιτών να έχει τον πρώτο λόγο. Μια πολιτεία που εκφράζει την κοινωνία με επάρκεια δεν αφήνει περιθώρια στο ρατσισμό, στον καπιταλισμό, είτε αφορά άτομα ή το κράτος. Διακρίσεις κάθε είδους σε βάρος των γυναικών και των ομοφυλόφιλων δεν μπορεί να είναι ανεκτές. Οι ιεραρχίες που έχουν προέλευση στις κοινωνικές τάξεις έχουν καταντήσει ανυπόφορες, όπως και κάθε άλλος θεσμός καταπίεσης του λαού και η μόνη λύση είναι η κατάλυσή τους. Υπηρεσίες υγείας για όλους και εκπαίδευση όλων των βαθμίδων ως στοιχειώδης υποχρέωση της κοινωνίας προς τους πολίτες δίχως προϋποθέσεις. Αρμονική συμπόρευση με το φυσικό περιβάλλον. Οι άνθρωποι δεν είμαστε οι δυνάστες της φύσης, αλλά μέρη της φύσης και χρειαζόμαστε την καλλιέργεια μιας νέας κουλτούρας για να γίνει κτήμα όλων αυτή η καινούργια συνειδητότητα, ώστε να πάψουμε την άγρια εκμετάλλευση χάριν του κέρδους των αγαθών που βρίσκουμε στο φυσικό περιβάλλον και απ’ όπου κοντολογίς εξαρτάται η ζωής μας!
Συνηγορούμε για μια νέας μορφής πολιτεία, αυθεντικά δημοκρατική, γνήσια και αγωνιστικά αντίθετη στον ιμπεριαλισμό και στην παγκοσμιοποίηση που προσπαθεί να επιβάλλει η αμερικανική αυτοκρατορία και η θεραπαινίδα της καπιταλιστική ευρωπαϊκή Ένωση.
Έχουν γίνει βήματα προς τα πίσω σε βάρος των συμφερόντων του λαού και των εργαζομένων. H κατοχύρωση και η προάσπιση των δικαιωμάτων του ανθρώπου χωρίς αμφιβολία είναι μια πρόοδος στο νομικό πολιτισμό μας, δυστυχώς όμως λησμονούμε, τόσο συχνά και με πολλήν υποκρισία κάτι πιο ουσιαστικό۬• την ικανοποίηση των ανθρώπινων αναγκών των πολλών… Έχουμε ανάγκη να βρεθούν ανάμεσά μας Προφήτες και Οραματιστές που θα ξαναφέρουν στη ζωή μας την Ελευθερία, τη Δημοκρατία και τη Δικαιοσύνη!