Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΦΥΛΕΤΙΚΟ ΜΙΣΟΣ

          Η κρίση που διέρχεται η Ελλάδα, είναι βαθύτερη και όχι όπως εμφανίζεται ή αντιμετωπίζεται από τους πολλούς σαν οικονομική κρίση. Ένα φαινόμενο που θα έπρεπε να μας ανησυχεί είναι η έξαρση της ξενοφοβίας, του ρατσισμού, του αντισημιτισμού, που συνιστούν ένα ιδεολογικό συνονθύλευμα  ακραίου εθνικισμού, που έχει καταλάβει αρκετά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας. Μάλιστα αυτός ο προκλητικός εθνικισμός έχει βρει την πολιτική έκφρασή του στο κοινοβουλευτικό κόμμα της ‘Χρυσής Αυγής’.

          Η οικονομική κρίση πάντοτε υποκρύπτει μια κρίση αξιών και πολιτισμού. Η ιστορία ευρωπαϊκών λαών μας προσφέρει την επιβεβαίωση  πως οι δίσεκτοι καιροί είχαν γίνει οι μαμές που ξεγέννησαν τον Φασισμό, το Ναζισμό μαζί με όλες τις κακόγουστες απομιμήσεις τους, αλλά και κάθε μορφής Ολοκληρωτισμό ….

          Συνήθως η «θεσμική εκκλησία» παραμένει σιωπηλή μπροστά σε μεγάλες κρίσεις που πλήττουν τον Λαό του Θεού. Στις καλύτερες περιπτώσεις περιορίζονται οι εκκλησιαστικοί ταγοί σε ευχολόγια κενών λόγων χωρίς ο ελεγκτικός λόγος τους να έχει την προφητική ισχύ που πηγάζει από το Άγιο Πνεύμα. Οπότε η   «θεσμική εκκλησία» γίνεται συνένοχος των σκοτεινών κύκλων, που απεργάζονται την πνευματική αλλοτρίωση του λαού και την υποταγή του σε καταστάσεις έκνομες και ανελεύθερες. Η Ελλαδική Εκκλησία έχει πολλές μελανές σελίδες στο χρονικό της δράσης της κατά τη διάρκεια της Κατοχής ή της επτάχρονης δικτατορίας των στρατιωτικών. Και σήμερα υπάρχουν δυστυχώς Μητροπολίτες που εκφέρουν εθνικιστικό, ξενοφοβικό και ρατσιστικό λόγο αρνούμενοι ουσιαστικά τον λόγο του Σταυρού και στρέφοντας τα νώτα τους στον Ιησού! Η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει καταδικάσει τον εθνοφυλετισμό, ή σε πιο σύγχρονη διατύπωση τον εθνικισμό και τον ρατσισμό, ως αίρεση με απόφαση της Συνόδου Κωνσταντινουπόλεως του 1872. Παρόλα αυτά η Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος παραμένει μέχρι τώρα απαθής στις βάρβαρες «κραυγές» ιεραρχών μελών της, που με το λόγο και τις πρωτοβουλίες τους εκτρέφουν και καλλιεργούν την ξενοφοβία, τον αντισημιτισμό, τον χυδαίο εθνικισμό, προσφέροντας άλλοθι σε ακραίους πατριδοκάπηλους κύκλους δήθεν «καθαρών Ελλήνων», μεταξύ των οποίων συγκαταλέγεται και η ‘Χρυσή Αυγή’. Θα περιορισθώ να αναφερθώ σε τρεις περιπτώσεις Μητροπολιτών της Ελλαδικής Εκκλησίας, που κατ’ επανάληψη με περισσήν αμετροέπεια κηρύσσουν την αίρεση του εθνοφυλετισμού. Πρόκειται για τον Πειραιώς Σεραφείμ Μεντζελόπουλο, τον Θεσσαλονίκης Άνθιμο Ρούσσα, τον Μαρωνείας και Κομοτηνής Δαμασκηνό Ρουμελιώτη.

          Σε πείσμα των πρόθυμων Χριστιανών ποιμένων να προσφέρονται για συμβιβασμό με το πνεύμα των καιρών, το Πνεύμα το Άγιο όπου θέλει πνέει! Τούτος ο λόγος που επώθηκε από τον Ιησού Χριστό (Ιω. 3:8) αληθεύει πάντοτε, ανατρέποντας τις συνέπειες από τις ιστορικές αδυναμίες και τις αστοχίες ανθρώπων που στελεχώνουν κατά καιρούς την «θεσμική εκκλησία». Παρά τις συχνές πτωτικές εκφράσεις εκκοσμίσκευσης της Εκκλησίας του Χριστού, ως προς την ανθρώπινη πλευρά της και της σκανδαλώδους υποχώρησής της στον τρίτο πειρασμό που δέχθηκε ο Δομήτοράς της στην έρημο (Ματθ. 4:8-10), πάντοτε η παραμυθία είναι ενεργός και ανύστακτη!

          Στους δικούς μας καιρούς η Χάρη του Θεού πρόσφερε στην Εκκλησία  Του τέσσερις υπέροχους ανθούς για να είναι δείχτες πορείας των σύγχρονων ανθρώπων και ιδίως των Ελληνίδων και των Ελλήνων, που διέρχονται βασανιστικά μέσω συμπληγάδων ακραίων δοκιμασιών και πειρασμών. Αναφέρομαι στους Αγίους Μάρτυρες τους «εν Γαλλία τελειωθέντες», που το Οικουμενικό Πατριαρχείο αποφάσισε να τιμάται η σύναξή τους την 20^η Ιουλίου κάθε έτους. Πρόκειται για την αγία μάρτυρα Μοναχή Μητέρα Μαρία Σκομπτσόβα, που θανατώθηκε σε ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης επειδή διέσωζε καταδιωκόμενους Εβραίους, για τον άγιο μάρτυρα Πρεσβύτερο Πατέρα Δημήτριο Κλεπινίν, που εξοντώθηκε από τους Ναζί γιατί έσωζε Εβραίους στο Παρίσι, για τον νεαρό Γιούρι Σκομπτσόβ, γιο της Μητέρας Μαρίας που εξοντώθηκε μαζί με τον Πατέρα Δημήτριο και για τον άγιο μάρτυρα Ηλία Φονταμίνσκυ, Ρώσο Εβραίο εμιγκρέ στη Γαλλία, που βαπτίσθηκε Χριστιανός Ορθόδοξος λίγο πριν συλληφθεί από τους Γερμανούς Ναζί, οι οποίοι τον εξόντωσαν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης.  Εκτός από την τραγική μοίρα του μαρτυρίου, που μοιράστηκαν οι παραπάνω Άγιοι Νεομάρτυρες, έδωσαν μαρτυρία Χριστού, αγάπης και ανθρωπιάς, αμφισβητώντας έμπρακτα με θάρρος ένα ολοκληρωτικό καθεστώς, το ναζιστικό, που είχε δομηθεί επάνω στην αρρωστημένη φαντασίωση της αιματικής καθαρότητας της Άρειας Φυλής και στη δήθεν ρυπαρότητα των Εβραίων, των Ρομά, των Σλάβων κ.λπ..

          Το Πνεύμα λοιπόν, μερίμνησε για μας τους Έλληνες ιδίως, που μολονότι ανέκαθεν είχαμε ρατσιστικές και κυρίως αντισημιτικές προκαταλήψεις, κι ας ψευδόμαστε αδιάντροπα για το αντίθετο, σήμερα το όνειδος της προκατάληψης κατά του Άλλου, του διαφορετικού, του αλλόθρησκου, του αλλόφυλου και αλλοεθνούς, γιγαντώνεται και μεταμορφώνεται σε τυφλή βία και διασπορά του τρόμου….

          Η Εκκλησία του Χριστού προβάλλει μπροστά στις συνειδήσεις μας την αγία βιοτή της Μητέρας Μαρίας Σκομπτσόβα, του Πρεσβυτέρου Πατέρα Δημητρίου Κλεπινίν, του νεαρού Γιούρι Σκομπτσόβ και του Ηλία Φονταμίνσκυ, που αναίρεσαν με τη μαρτυρία τους, με την πράξη τους, με το μαρτύριό τους την φυλετική προκατάληψη, την βία κατά του Άλλου, του διαφορετικού και βεβαίωσαν πως «ουκ ένι Ιουδαίος, ουδέ Έλλην» (Γαλ. 3:28) και ότι «ο Θεός… εποίησεν … εξ ενός παν έθνος ανθρώπων» (Πρ. Αποστ. 17:24-26).