Ο ΝΕΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ

          Όσο ακόμα χήρευε η Μητρόπολη Μαρωνείας και Κομοτηνής, είχα υποβάλλει μια έκκληση προς τον Μακαριότατο Πρόεδρο και προς τα Μέλη της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος με αναφορά, στο, κατά τη γνώμη μου, χρέος του νέου Επισκόπου αυτής της Επαρχίας.

          Το κείμενό μου κατέληγε ως εξής: «Ελπίζουμε οι προσδοκίες για έναν Επίσκοπο που θα είναι διάκονος όλων των κατοίκων της Επαρχίας του και όχι μόνο του υπό την στενή έννοια ποιμνίου του να ευοδωθούν. Ο νέος Μητροπολίτης Μαρωνείας και Κομοτηνής ευχόμαστε, πολιτευόμενος με νου Χριστού, να αποτελεί υπόδειγμα μεταξύ των Ιεραρχών της Εκκλησίας της Ελλάδος ενός γνήσιου και ουσιαστικού διαθρησκειακού διαλόγου της καθημερινής πράξης θεμελιωμένου στην αδιάπτωτη αγάπη…».

          Μετά την εκλογή του Αρχιμανδρίτη Παντελεήμονος Μουτάφη, πρωτοσύγκελου της Μητροπόλεως Ξάνθης και Περιθωρίου, ως Μητροπολίτη Μαρωνείας και Κομοτηνής, τολμώ να πω, ότι έχω στη συνείδησή μου την πληροφορία ότι το Άγιο Πνεύμα έθεσε ολοφάνερα τη σφραγίδα του στην εκλογή του συγκεκριμένου κληρικού! Κι ακόμα, έχω την πεποίθηση, πως ο νέος Επίσκοπος έχει συναίσθηση του χρέους του να διακονήσει όχι μόνο τους Ορθοδόξους Χριστιανούς της Επαρχίας που του έλαχε, αλλά και τους Μουσουλμάνους αδελφούς του.

Σε όσους τα παραπάνω ακούγονται ίσως περίεργα, θα ήθελα να επισημάνω ορισμένες αλήθειες, που συχνά διαφεύγουν της προσοχής μας. Το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο μαρτυρεί, ότι ο Ιησούς Χριστός είναι το φως «τὸ ἀληθινόν, ὃ φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον» (Ιω. 1:9) . Φωτίζει τον κάθε άνθρωπο, αδιάφορο αν είναι πιστός ή όχι και ανεξάρτητα σε ποια θρησκευτική κοινότητα ανήκει ο ίδιος ή οι γονείς του. Επομένως φωτίζει και τους Μουσουλμάνους, οι οποίοι μάλιστα βρίσκονται πάρα πολύ κοντά προς τους Χριστιανούς, ακόμα και αν τόσο  Μουσουλμάνοι όσο και  Χριστιανοί αγνοούν αυτήν την αλήθεια!

          Ο Προφήτης Μωάμεθ διακήρυττε μια μοναδική εγγύτητα που πίστευε ότι τον συνέδεε προς τον Ιησού Χριστό. Η πλειοψηφία των Μουσουλμάνων αναμένουν την δεύτερη έλευση του Χριστού, όπως ακριβώς και οι Χριστιανοί, κατά την Τελευταία Κρίση. Ο Ιησούς είναι ο Μεσσίας κατά το Κοράνιο, δηλαδή ο ‘Χριστός’. Και τί να πούμε για την Παναγία, την Μαριάμ, που ως Παρθένος κατά το Κοράνιο, συνέλαβε κατά τρόπο υπέρλογο από το Άγιο Πνεύμα και γέννησε τον Κύριο Ιησού. Κατά την παράδοση του Ισλάμ η Παναγία, που οι Τούρκοι με πολλή τρυφερότητα αποκαλούν ‘Meryem Ana’, δηλαδή Μάνα Μαριάμ, είναι η Βασίλισσα του Γένους των Ανθρώπων. Η Σούρα 19 του Κορανίου επιγράφεται «Μαριάμ», προς τιμή της Μητέρας του Ιησού Χριστού. Ενώ η Σούρα 3 του ιερού Βιβλίου επιγράφεται «Ιμράν», προς τιμή του πατέρα της Παναγίας του αγίου Ιωακείμ (στα αραβικά ‘Ιμράν’). Μέσα σε εδάφια του Κορανίου οι Χριστιανοί μπορούν να βρουν αναφορές περιστατικών της ζωής της Παναγίας, όπως λόγου χάρη σχετικά με τα εισόδια και την παραμονή της στα άγια του Ναού, ενώ τα Ευαγγέλια σιωπούν ολωσδιόλου…. 

          Θα ήθελα να θυμίσω στους φίλους μου Μουσουλμάνους και Χριστιανούς της Κομοτηνής την ‘Παναγία του Αγά’. Σύμφωνα με προφορικές μαρτυρίες που σώζονται από γενιά σε γενιά, πριν από πεντακόσια χρόνια περίπου, με θαυμαστό τρόπο βρέθηκε εικόνα της Παναγίας θαμμένη σε χωράφι του τσιφλικιού Φατήρ Γιακά. Επί τρεις νύχτες λέει η παράδοση, ο Μουσουλμάνος Αγάς έβλεπε όραμα πάνω στον ουρανό, ένα σημείο του σταυρού που σημάδευε την κορυφή από ένα καραγάτσι. Προσπάθησε να μην δώσει σημασία στο όραμα. Ώσπου ήρθε η ώρα και είδε σε όνειρο την Παναγία, που τον διέτασσε κατά κάποιο τρόπο να σκάψει στη ρίζα του δέντρου που σημάδευε το φωτεινό όραμά του, για να βρει κάτω απ’ το έδαφος την εικόνα της. Αυτή τη φορά ο Αγάς δεν ήταν σε θέση να αδιαφορήσει. Η παράδοση λέει, πως αφού ειδοποίησε τον Μητροπολίτη Μαρωνείας, ο Αγάς έσκαψε με τα χέρια του το μέρος που του είχε δείξει η υπεραγία Μαριάμ και βρήκε μικρή φορητή εικόνα της Παναγίας βρεφοκρατούσας. Παρόντες λέγεται πως ήταν ο ίδιος ο Μητροπολίτης, προύχοντες της Γκιουμουλτζίνας, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι. Η Παναγία δεν φανερώθηκε σε κάποιον Χριστιανό, κληρικό, λαϊκό ή καλόγερο, αλλά σε έναν Μουσουλμάνο…. Ούτε διάλεξε να κρύψει την σεπτή εικόνα της στο χωράφι κάποιου Χριστιανού, αλλά στο τσιφλίκι ενός Μουσουλμάνου.

          Αξίζει να λάβουμε υπόψη μας, ότι ενώ το ιστορικό, το ερμηνευτικό Ισλάμ, εμφανίζεται αρκετά απόμακρο προς την παράδοση της Εκκλησίας, λόγω αδυναμίας κατανόησης του σκανδάλου του Σταυρού, από την άλλη μεριά ο Ιησούς Χριστός διεισδύει αγαπητικά στο μυστικό ρεύμα  του, γνωστού ως Σουφισμός, όχι απλά ως ένας τιμημένος προφήτης, αλλά ως η σφραγίδα της Συμπαντικής Αγιότητας, όπως τον είχε αποκαλέσει ο θεσπέσιος Ιμπν Άραμπι.

 Στο Κοράνιο ο Ιησούς, ο γιος της Μαριάμ, είναι ο Λόγος του Αλλάχ, το Πνεύμα του Αλλάχ [Ρουχουλλάχ] (Κοράνιο 3:45, 14:171). Το Κοράνιο δεν αμφισβητεί το πάθος του Ιησού μετά σύλληψή του από τους ισχυρούς της Ιερουσαλήμ (Σαδδουκαίους αρχιερείς και Ρωμαίους), αλλά στην πλειοψηφία των Μουσουλμάνων επικρατεί η πεποίθηση ότι ο Ιησούς δεν πέθανε στο σταυρό. Σύμφωνα όμως με την  ερμηνεία κορανικών αναφορών στο θέμα τούτο (Κοράνιο 4:157), που αναζητά το εσωτερικό, το βαθύτερο μήνυμα του ιερού κειμένου, ο θάνατος δεν άγγιξε τον Ιησού, όπως επιδίωκαν οι θρησκευτικές αρχές των Ιουδαίων της εποχής του. Ο σταυρικός θάνατος προκάλεσε πόνο μόνο στο τίμιο σώμα Του, ενώ η πνευματική Του υπόσταση παρέμεινε εντελώς ανέγγιχτη (Encyclopedia of Islam, άρθρο Jesus. L. Massignon Les Christ dans les Evangiles selon Ghazali όπου παρατίθεται απόσπασμα  του Abu Hatim al Razi [περίπου 934]).

Η Εκκλησία του Χριστού, ως πρώτιστα χαρισματική πραγματικότητα εντός του κόσμου, συχνά κατά την ανθρώπινη διάστασή της αγνοεί τα όριά της. Αγνοεί ως πού στ’ αλήθεια φτάνουν τα άκρα της…. Και τούτο κρίνεται ως φυσικό επακόλουθο, αφού η Εκκλησία, το μυστικό σώμα του Χριστού, ωσάν  καράβι, ταξιδεύει ακατάπαυστα σε πόντους γαλήνιους αλλά και οργισμένους, με ιστία νοητά τις πνοές του Αγίου Πνεύματος, που συντρίβει κάθε είδους στεγανά και υπερβαίνει κάθε μορφής περιορισμούς. 

Ένας Ορθόδοξος Επίσκοπος, που στα όρια της Επισκοπής του ζουν και Μουσουλμάνοι, οφείλει να υπάρχει και υπέρ αυτών, με συνείδηση, ότι πράγματι η κληρονομία του Πατέρα των πιστών που φτάνει ως τον Άραβα Προφήτη, μπορεί να θεωρηθεί, κατά την άποψη του σοφού Μητροπολίτη του Πατριαρχείου Αντιοχείας Γεωργίου Khodr, ως μια μυστική οδός που φανερώνει την πρόνοια του Θεού, ενώ το ιερό Κοράνιο, κατά τη μαρτυρία του ίδιου Επισκόπου, φέρει διάσπαρτα τα ίχνη του Ιησού Χριστού στις σελίδες του….

Ένας Ορθόδοξος Επίσκοπος, που στα όρια της Επαρχίας του ζουν και Μουσουλμάνοι, διακονεί τους πάντες, μεταξύ αυτών και τους μη Χριστιανούς, ως πρεσβύτερος αδελφός, χωρίς διόλου προσηλυτιστική ιδιοτέλεια, αλλά μόνον ως οφειλέτης αγάπης, σύμφωνα με τις εσχατολογικές απαιτήσεις που αποκάλυψε ο ίδιος ο Χριστός στο Ευαγγέλιό Του (Ματθ. 25:31-46).

Κλείνοντας τούτο το σημείωμά μου, ως ένα είδος καλωσορίσματος του σεβασμιότατου Μητροπολίτη κ. Παντελεήμονος του Μουτάφη στην θεόσωστη Επαρχία Μαρωνείας και Κομοτηνής, εύχομαι εγκάρδια, μαζί με τους Χριστιανούς, αλλά και τους Μουσουλμάνους της περιοχής, κατά την πολύχρονη διακονία του να τον σκεπάζουν με τις πρεσβείες τους οι άγιοι Επτά Παίδες οι ἐν Ἐφέσῳ, που η μνήμη τους τιμάται τόσο από την Ορθόδοξη Εκκλησία (4 Αυγούστου), όσο και από το Ισλάμ, που το ιερό Κοράνιο αναφέρει το περιστατικό της θαυμαστής σωτηρίας τους από τους διωγμούς του Δεκίου στη Σούρα Αλ Καχφ (18: 9-26).

ΓΙΩΡΓΟΣ Α. ΔΟΥΔΟΣ

g_doudos@yahoo.com