Οι νέες πομφόλυγες του κ. Ανθίμου Ρούσσα κατά του Τμήματος Ισλαμικών Σπουδών

Ο υπερήλικας Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμος Ρούσσας, μολονότι όπως φάνηκε κατά την εκλογή του νέου Μητροπολίτη Κίτρους και Κατερίνης, ασκεί μάλλον ισχνή επιρροή στα μέλη της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, αφού ο εκλεκτός του υποψήφιος  ατύχησε, εντούτοις συνεχίζει να συγκεντρώνει τα φώτα της δημοσιότητας. Συνήθως οι δηλώσεις του, είτε από άμβωνος, είτε όχι κατά των Σκοπίων και των Σκοπιανών, που φαίνεται ότι μάλλον μονοπωλούν τα ενδιαφέροντά του δεν μένουν απαρατήρητες και ασχολίαστες. Άλλου είδους δηλώσεις και παραινέσεις προς το ποίμνιό του, λόγου χάρη όταν με αφορμή την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος, είχε προπαγανδίσει να συμμετάσχουν οι αμνοί του ποιμνιοστασίου του, διαθέτοντας από τις οικονομίες τους υπέρ ευοδώσεως του στόχου της Τράπεζας. Τώρα, η επικαιρότητα ασχολείται με τις οργίλες αντιδράσεις του «αγίου» Θεσσαλονίκης κατά του ενδεχομένου ίδρυσης στην Θεολογική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, τμήματος Ισλαμικών Σπουδών  και τα νέα θύματα των μύδρων του ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης κ. Μπουτάρης και ο υπουργός Παιδείας κ. Λοβέρδος για τον απλό λόγο ότι υποστηρίζουν επί του θέματος διαφορετικές απόψεις από αυτές του «παναγιοτάτου», όπως προσφωνείται και ο κ. Άνθιμος εντός των ορίων της εκκλησιαστικής επαρχίας που αποτελεί το ποιμνιοστάσιό του.

Στην Ελλάδα, που ευτυχώς στο χάρτη ανήκει στην Ευρώπη και όχι στη Μέση Ανατολή, γιατί αλλιώς, πέραν της επικλήσεως της «Αγίας και Ομοουσίου Τριάδος» στο Σύνταγμά μας, πιστεύω πως μπορεί να ήταν μια «χριστιανική δημοκρατία» όπου θα έλυναν και θα έδεναν, όχι μόνο τα αμαρτήματα των πιστών, αλλά και το σύνολο του βίου μας, δεσποτάδες κάθε διαβάθμισης, αρχιμανδριτάδες που ουδέποτε πέρασαν το κατώφλι θύρας μοναστηριού, και παπάδες έγγαμοι, απ’ αυτούς που ονομάζονται από πλήθος οπαδών «γέροντες» και έχουν γνώμη επί παντός επιστητού αλλά και ανεπαισθήτου, κατά τα πρότυπα του καθεστώτος που εγκαθίδρυσε το Ιράν ο μακαρίτης Αγιατολλάχ Χομεϊνί.

Ας προσπαθούν συνταγματολόγοι και μη να μας πείσουν ότι η αναφορά της διάταξης του Συντάγματος σε επικρατούσα θρησκεία και αναφέρεται στην Ορθόδοξη Εκκλησία δεν σημαίνει σπουδαία πράγματα, ούτε πως η Ορθόδοξη Εκκλησία ασκεί καταλυτική επιρροή στο δημόσιο βίο του κράτους, η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική και το πλήθος των υπέρ της Ορθόδοξης Εκκλησίας, σκανδαλωδών και αντισυνταγματικών εν πολλοίς νομοθετημάτων που είναι σε ισχύ, διαψεύδει και ανατρέπει τους λόγους παραμυθίας που διατυπώνουν οι συνταγματολόγοι.

Η παρέμβαση του Θεσσαλονίκης Ανθίμου κατά του ενδεχομένου ίδρυσης τμήματος Ισλαμικών Σπουδών, εκτός του ότι γίνεται με χυδαίο και άκρως αήθη τρόπο, που δεν συνάδει με Χριστιανό Επίσκοπο, εφόσον σέβεται το διακόνημά του και τον εαυτό του, συνιστά μια παρέμβαση που δείχνει ασέβεια προς τα μέλη του διδακτικού επιστημονικού προσωπικού του τμήματος Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ., που με ισχυρότατη πλειοψηφία ψήφισαν υπέρ της ίδρυσης στα πλαίσια του τμήματός τους και τμήματος Ισλαμικών Σπουδών. Το μόνο ελαφρυντικό υπέρ του κ. Ανθίμου Ρούσσα, κατόχου δύο πανεπιστημιακών πτυχίων (Φιλολογίας και Θεολογίας), θα μπορούσε να είναι το προβεβηκώς της ηλικίας του, γιατί αν μη τι άλλο οι απόψεις του δεν είναι δυνατό να κατοικοεδρεύουν στην κεφαλή επιστήμονα με δύο πτυχία! Όμως στην Ελλάδα, οι ιεράρχες αγνοούν την παραίτηση, εκτός και αν είναι επί μακρόν κλινήρεις, ουδεμίαν επαφή με το περιβάλλον διατηρούντες, οπότε τους παραιτούν. Επομένως, δυστυχώς  εξαιτίας της θέσης του ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης ασκεί επιρροή, ελπίζω μικρή, στους ευσεβείς του χριστεπωνύμου ποιμνίου, που ευχαρίστως υπακούουν «τοις ηγουμένοις» χωρίς δεύτερη γνώμη και προπάντων περιπλέκουν τον Χριστό σε θέση εθνάρχη του περιουσίου λαού των Ορθοδόξων Ελλήνων (όπως υπονοείται, εξαιρούνται οι εντελώς τυχαία συγκαταλέγομενοι σαν Έλληνες, άθεοι, καθολικοί, εβραίοι, ευαγγελικοί κάθε είδους, μουσουλμάνοι, μάρτυρες του Ιεχωβά και λοιποί, οι οποίοι και βέβαια δεν είναι Έλληνες εφόσον μία Ελλάς υπάρχει, των Ελλήνων Χριστιανών!) Μαζί με τους ευσεβείς, συμφύρονται στον εσμό των υποστηρικτών των απόψεων του κ. Ανθίμου Ρούσσα και κάποιοι «ελληναράδες», που έχουν κάνει επάγγελμά τους την εθνικοφροσύνη και βλέπουν παντού σκιές ύπουλων πρακτόρων που επιδιώκουν τον αφανισμό του Ελληνισμού «τους».

Μαζί με τον «άγιο» Θεσσαλονίκης και τους «ελληναράδες», άνθρωποι της Μουσουλμανικής Μειονότητας της Θράκης τάσσονται επίσης κατά της ίδρυσης τμήματος Ισλαμικών Σπουδών στο Α.Π.Θ.. Τί να υποθέσει κανείς σε μια τέτοια εξέλιξη; Μήπως, κάποιος Τούρκος της Μ.Ι.Τ., επισκέφθηκε πριν από καιρό τη Θεσσαλονίκη σαν τουρίστας, εμφανίστηκε στον «παναγιότατο» σαν κρυφοχριστιανός να πάρει την ευχή του και του πήρε το μυαλό από την κεφαλή, ώστε να προβάλλει σθεναρή αντίδραση στο ύπουλο ελληνικό κράτος, που θέλει να αλλοιώσει τον τουρκισμό της Μειονότητας, με δέλεαρ την επιστήμη;

Κοντά στα ευτράπελα ας ειπωθούν και δυο τρεις πιο σοβαρές κουβέντες. Κατ’ αρχάς ένα πανεπιστημιακό τμήμα Ισλαμικών Σπουδών σε ελληνικό πανεπιστήμιο δεν αφορά αποκλειστικά τους ελληνικής ιθαγένειας Μουσουλμάνους, που θέλουν να σπουδάσουν σε επιστημονικό επίπεδο το Ισλάμ. Σε Κολλέγιο της Νέας Υόρκης καθηγητής σε τμήμα Ισλαμικών Σπουδών είναι ένας γνωστός μου Χριστιανός, με βαθύτατη πίστη και γόνιμη πνευματικότητα. Ο James S. Cutsinger, καθηγητής Θεολογίας και Θρησκευτικής Σκέψης στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καρολίνας, θέτει στον εαυτό του το εξής ερώτημα: «Είναι δυνατόν ένας Χριστιανός Ορθόδοξος, όπως εγώ, να σέβεται το Ισλάμ ως μια θρησκεία που αποκαλύφθηκε από τον ίδιο Θεό που λατρεύω, χωρίς να απαρνιέται όσα η δική μου παράδοση διδάσκει ως προς την θεότητα του Ιησού Χριστού, ακόμα και όταν αυτά που πιστεύουν οι Μουσουλμάνοι για τον Ιησού τον γιο της Μαριάμ είναι τόσο σημαντικά διαφορετικά»; Η απάντηση που δίνει είναι: «Πιστεύω απόλυτα πως ναι»! (Paths to the Heart, World Wisdom 2002, σ. 227). Το Ισλάμ και η μελέτη του δεν είναι κάτι που ανήκει σαν είδος μονοπωλίου στους Μουσουλμάνους, πολύ περισσότερο δεν ανήκει μόνο σε κάποιους Μουσουλμάνους, λόγου χάρη στους Τούρκους ή στους Πακιστανούς. Η πνευματικότητα που έχει ανθίσει στους κόλπους του Ισλάμ σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να είναι αντικείμενο ιδιοκτησίας των Μουσουλμάνων. Το ίδιο άλλωστε αφορά και την Μυστική Παράδοση του Ανατολικού Χριστιανισμού.

Ο κ. Άνθιμος Ρούσσας, είναι προκλητικός διότι κραυγάζει χωρίς επιχειρήματα για ένα θέμα που στ’αλήθεια δεν τον αφορά, δεν έχει καμιά αρμοδιότητα και δικαιοδοσία να έχει λόγο για ζητήματα που αφορούν την ανάπτυξη της Επιστήμης, ακόμα και αν έμμεσα πρόκειται για θέμα που «επικοινωνεί» με την χριστιανική Θεολογία.