Η ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

Η Ορθόδοξη Εκκλησία, στο σύνολο σχεδόν των κατά τόπους Εκκλησιών, συμμετέχει στο Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών. Συμμετέχει το Οικουμενικό Πατριαρχείο και τα πρεσβυγενή Πατριαρχεία Αλεξανδρείας, Αντιοχείας και Ιεροσολύμων. Μεταξύ των τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών που μετέχουν στην Οικουμενική Κίνηση είναι και η Εκκλησία της Ελλάδος.

Η Οικουμενική Κίνηση στον Χριστιανισμό εκφράζεται κατά κύριο λόγο από το Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών. Η Εκκλησία της Ρώμης δεν συμμετέχει στο Π.Σ.Ε., αν και μετέχει στις συναντήσεις που διοργανώνει με επίσημα διαπιστευμένους παρατηρητές.

Η αγωνία για την τήρηση της ενότητας των πιστών διακατείχε έντονα τον ίδιο τον Ιησού Χριστού, ιδίως τη νύχτα της προσευχής του στον Κήπο της Γεθσημανής, προτού παραδοθεί για να καταλήξει στην θυσία επί του σταυρού. Τότε τον είχε κυριέψει μεγάλη αγωνία ενόσω προσευχόταν και ο ιδρώτας του είχε γίνει, ωσάν σταγόνες αίματος κι έπεφτε στη γη (Λουκάς 22: 44). Είναι χαρακτηριστικά τα λόγια της προσευχής του Ιησού:

Πάτερ ἅγιε, τήρησον αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματί σου οὓς δέδωκάς μοι, ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς. Οὐ περὶ τούτων δὲ ἐρωτῶ μόνον, ἀλλὰ καὶ περὶ τῶν πιστευόντων διὰ τοῦ λόγου αὐτῶν εἰς ἐμέ, ἵνα πάντες ἓν ὦσιν, καθὼς σύ, πάτερ, ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν σοί, ἵνα καὶ αὐτοὶ ἐν ἡμῖν ὦσιν, ἵνα ὁ κόσμος πιστεύσῃ ὅτι σύ με ἀπέστειλας. κἀγὼ τὴν δόξαν ἣν δέδωκάς μοι δέδωκα αὐτοῖς, ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς ἕν ἐσμὲν, ἐγὼ ἐν αὐτοῖς καὶ σὺ ἐν ἐμοί, ἵνα ὦσιν τετελειωμένοι εἰς ἕν, καὶ ἵνα γινώσκῃ ὁ κόσμος ὅτι σύ με ἀπέστειλας καὶ ἠγάπησας αὐτοὺς καθὼς ἐμὲ ἠγάπησας. (Ιωάννης 17:11, 20-23).

(Άγιε Πατέρα, διατήρησέ τους στην πίστη με τη δύναμη του ονόματός σου που μου χάρισες, για να μείνουν ενωμένοι όπως εμείς. Δεν προσεύχομαι μόνο γι’ αυτούς αλλά και για κείνους που με το κήρυγμα αυτών θα πιστεύουν σ’ εμένα. Ώστε να είναι όλοι ένα, όπως εσύ, Πατέρα, είσαι ενωμένος μ’ εμένα κι εγώ μ’ εσένα. Να είναι κι αυτοί ενωμένοι μ’ εμάς, κι έτσι ο κόσμος να πιστέψει ότι μ’ έστειλες εσύ. Εγώ τη δόξα που έδωσες την έδωσα σ’ αυτούς, για να είναι ένα μεταξύ τους, όπως εμείς είμαστε ένα: Εγώ ενωμένος μαζί τους κι εσύ ενωμένος μαζί μου, ώστε ν’ αποτελούν μια τέλεια ενότητα, κι έτσι ο κόσμος να καταλαβαίνει ότι μ’ έστειλες εσύ κι ότι αγάπησες κι αυτούς όπως αγάπησες εμένα).

Όπως φαίνεται από όσα έγραψε ο απόστολος Παύλος προς τους Εφεσίους, το ζήτημα της ενότητας των Χριστιανών, της ενότητας της Εκκλησίας του Χριστού, ήταν πρωτεύον και ζωτικό. Να τί γράφει ο Παύλος: ...σπουδάζοντες τηρεῖν τὴν ἑνότητα τοῦ Πνεύματος ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης. ἓν σῶμα καὶ ἓν Πνεῦμα, καθὼς καὶ ἐκλήθητε ἐν μιᾷ ἐλπίδι τῆς κλήσεως ὑμῶν· εἷς Κύριος, μία πίστις, ἓν βάπτισμα·εἷς Θεὸς καὶ πατὴρ πάντων, ὁ ἐπὶ πάντων καὶ διὰ πάντων, καὶ ἐν πᾶσιν ὑμῖν.(Εφεσίους 4:3-6). (...και να προσπαθείτε να διατηρείτε, με την ειρήνη που σας συνδέει μεταξύ σας, την ενότητα που δίνει το Πνεύμα του Θεού. Ένα σώμα αποτελείτε όλοι κι ένα πνεύμα σας ενώνει, όπως και μία είναι η ελπίδα σας για την οποία σας κάλεσε ο Θεός. Ένας Κύριος υπάρχει, μία πίστη, ένα βάπτισμα. Ένας Θεός και Πατέρας όλων, που κυριαρχεί σ’ όλους, ενεργεί μέσα απ’ όλους και κατοικεί σε όλους σας).

Ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστί, καὶ ὁ μένων ἐν τῇ ἀγάπῃ ἐν τῷ Θεῷ μένει καὶ ὁ Θεὸς ἐν αὐτῷ. (Πρώτη Επιστολή Ιωάννη 4:16) (Ο Θεός είναι αγάπη· κι όποιος ζει μέσα στην αγάπη, ζει μέσα στο Θεό, κι ο Θεός μέσα σ’ αυτόν). Η αγάπη, στο παραπάνω εδάφιο του Ιωάννη αποτελεί κατηγόρημα που αναφέρεται στην υπόσταση του Θεού. Η αγάπη είναι κριτήριο ύπαρξης των Χριστιανών. Και αναμφίβολα η ενότητα της Εκκλησίας, δηλαδή των Χριστιανών, πηγάζει από την ένθεη αγάπη. Η παρουσία της αγάπης μεταξύ των Χριστιανών είναι απόδειξη ότι υπάρχουν εντός του Θεού και ο Θεός υπάρχει εντός τους....

Επομένως, η διαίρεση των Χριστιανών συνιστά όνειδος απιστίας στους λόγους του Ιησού Χριστού, άρνηση του Ευαγγελίου, αναίρεση του θεμελίου της Εκκλησίας του Χριστού. Η υπεράσπιση των “ορθοδοξιών” μας, δεν μπορεί να αποτελέσει άλλοθι για την επιμονή στην διαίρεση. Η αληθινή μετάνοια για τα σχίσματα εντός της Εκκλησίας είναι ανύπαρκτη. Χωρίς ορατά σημεία καταλλαγής μεταξύ των διαιρεμένων Χριστιανών, που να τους ωθούν προς την ενότητα, το αμάρτημα της απιστίας συνεχίζεται.

Η Οικουμενική Κίνηση υπήρξε και παραμένει ένας ευλογημένος καρπός του Παρακλήτου. Αλλά, δεν πρόκειται για ευκαιρία διεθνών διεκκλησιαστικών σχέσεων, μεταξύ των διαφόρων μελών του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών. Το θέμα της ενότητας των Χριστιανών, της ενότητας των επί μέρους Εκκλησιών, ώστε να πραγματωθεί επί τέλους η εναγώνια προσευχή του Ιησού Χριστού ἵνα πάντες ἓν ὦσιν, αφορά και τους απλούς Χριστιανούς, και τους απλούς κληρικούς. Δεν είναι ζήτημα εμπειρογνωμόνων θεολόγων περί του Οικουμενισμού, πανεπιστημιακών και μη, ούτε βέβαια ορισμένων Μητροπολιτών, η εκπροσώπηση κατά τόπους εκκλησιών στις εκδηλώσεις και λοιπές διοργανώσεις του ΠΣΕ.

Η άγνοια του Λαού του Θεού για το όνειδος της διαίρεσης των Χριστιανών, η μη πρόσκληση από τους ποιμένες για μετάνοια για το αμάρτημα της απουσίας της αγάπης, από τις επί μέρους Εκκλησίες μεταξύ τους, είναι θέμα που αφορά την αυτοσυνειδησία του Χριστιανού, που ανανεώνει κάθε στιγμή την χάρη του Βαπτίσματος που έχει λάβει και έχει αποκτήσει συνείδηση, πως οι ομολογιακές παραδόσεις που χαρακτηρίζουν την εκκλησία “του”, δεν μπορεί να προβάλλονται κατά προτεραιότητα εις βάρος της ενότητας....

Η προσευχή του Αδελφού Αλόις του Ταιζέ είναι πάντοτε επίκαιρη, αλλά ιδιαιτέρως αυτές τις μέρες της Εβδομάδας Προσευχής για την Ενότητα των Χριστιανών.

Πέμψε το Πανάγιο σου Πνεύμα και σε εμάς, ώστε και εμείς να μπορέσουμε να γίνουμε μάρτυρες της συμφιλίωσης στην καθημερινή μας ζωή. Κάνε μας δημιουργούς ενότητας μεταξύ των Χριστιανών, όταν διασπώνται και κομιστές της ειρήνης μεταξύ των ανθρώπων όταν συγκρούονται. Ικάνωσέ μας να ζούμε αλληλέγγυα με τους πιο αδύναμους ανθρώπους, τους εγγύς και τους μακράν.

22 Ιανουαρίου 2018