ΤΟΥΡΚΙΑ, ΕΝΑΣ ΔΥΣΚΟΛΟΣ ΓΕΙΤΟΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Οι σχέσεις Ελλάδος και Τουρκίας ξανά σε ένταση!

Η εισβολή του τουρκικού στρατού στην συριακή επαρχία του Αφρίν, αποδείχθηκε στρατιωτική αποτυχία. Παρά τον χαρακτηρισμό της εισβολής, εκ μέρους του Διευθυντή του Diyanet, του ανώτατου Σουννίτη θρησκευτικού λειτουργού της χώρας, ως τζιχάντ, ως ιερού πολέμου δηλαδή, παρά τις εμετικές ευχές του Αρμένιου Πατριάρχη της Κωνσταντινούπολης και του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, υπέρ της νικηφόρας έκβασης της επιχείρησης του τουρκικού στρατού σε ξένη χώρα για την εδραίωση της ειρήνης (!!!), τελικά, φαίνεται πως ούτε ο Αλλάχ, ούτε η χριστιανική Τριάδα δεν ευνόησε την ευόδωση της εισβολής των Τούρκων, έστω και αν είχαν χρησιμοποιήσει το παραπειστικό όνομα ‘Ελιά”, για την επέμβασή τους στην κουρδική επαρχία Αφρίν.

Ο αποπροσανατολισμός του τουρκικού λαού από τα σοβαρά προβλήματα στο εσωτερικό της χώρας επιχειρείται πλέον, είτε με τις παρενοχλήσεις στην θαλάσσια περιοχή της ΑΟΖ Κύπρου, είτε με τις διακηρύξεις τουρκικής “ιδιοκτησίας” σε ελληνικές βραχονησίδες, είτε με εξαγγελίες επίθεσης κατά της Ελλάδος.

Από τη στιγμή που μας είναι αδύνατο να μετακομίσουμε σε άλλη γειτονιά του πλανήτη, χωρίς να έχουμε γείτονες τους Τούρκους, πρέπει να βρούμε τρόπους συνύπαρξης μαζί τους. Αυτή η πραγματικότητα δεν μπορεί να αλλάξει.

Δυστυχώς οι Τούρκοι που διαθέτουν πολιτισμική καλλιέργεια και πολιτική ευρύτητα σκέψης, με πρόσημα την Δημοκρατία και τις Ελευθερίες είναι μια μειονότητα, που το δικτατορικό καθεστώς Ερντογάν, τους έχει συνεχώς υπό επιτήρηση. Ζουν εκτεθειμένοι σε πλήρη ανασφάλεια και πιθανούς διωγμούς σε βάρος τους ανά πάσα στιγμή. Απόδειξη αυτού που λέω, υπήρξε η πριν λίγες μέρες εξοντωτική καταδίκη σε ισόβια, έξι λαμπρών Τούρκων δημοσιογράφων, που δεν ανήκουν ούτε στα φερέφωνα του Κεμαλισμού, ούτε στο εθνικοθρησκευτικό κράμα του τουρκικού Ισλάμ, αλά Ερντογάν και Diyanet, που έχουν κατασκευάσει μια καρικατούρα του Ισλάμ.

Το καθεστώς Ερντογάν, παίζει ένα θέατρο με τίτλο ‘δημοκρατία’. Ηθοποιοί της παράστασης είναι μαριονέτες που τα νήματά τους κινούνται από το Λευκό Παλάτι της Άγκυρας, επίσημα Cumhurbaşkanlığı Külliyesi. Έτσι υποτελείς δικαστές στον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, επιδιώκουν να εξοντώσουν το μόνο, αυτή τη στιγμή, γνήσια δημοκρατικό κόμμα της Τουρκίας, το Δημοκρατικό Κόμμα των Λαών (HDP). Η μέχρι πριν λίγο ηγεσία του κόμματος αυτού είναι έγκλειστη στις φυλακές και δικάζονται στην Άγκυρα, με σοβαρές, αν και ολωσδιόλου αβάσιμες κατηγορίες σε βάρος τους, ενώ η πρόσφατα εκλεγμένη νέα ηγεσία βρίσκεται σε αναμονή των αντιδράσεων του Προέδρου της χώρας, που ανανεώνει συνεχώς το καθεστώς έκτακτης ανάγκης, δηλαδή το καθεστώς που “νομιμοποιεί” την ανασφάλεια κατά των πολιτών, που δεν επιθυμούν να είναι υπήκοοι.

Στην πλειοψηφία τους οι τουρκικοί λαοί δεν διαθέτουν πολιτική δημοκρατική παιδεία και αυτό είναι μείζον πρόβλημα, όχι μόνο για την ίδια την Τουρκία, αλλά και για όλη την Ανατολική Μεσόγειο. Οι υπήκοοι του τουρκικού κράτους, είναι δουλικά πρόθυμοι να υπακούν τις εντολές των αρχηγών τους, χωρίς κριτική σκέψη, ακόμα και αν πρόκειται για παράλογες ή επικίνδυνες προσταγές!

Η απουσία δημοκρατικού φρονήματος από την μεγάλη πλειοψηφία των Τούρκων υπήρχε από την εποχή της κυριαρχίας των Κεμαλιστών και συνεχίζεται τώρα που επικράτησε το καθεστώς Ερντογάν. Δεν θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε, ότι από τη στιγμή που η πλειοψηφία των Τούρκων είναι Σουννίτες Μουσουλμάνοι, με περισσότερη ευκολία υπακούνε έναν αρχηγό, που εμφανίζεται στα μάτια τους σαν Χαλίφης του Ισλάμ! Άλλωστε ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ποτέ δεν έχει κρύψει τον διακαή πόθο του, να αναδειχθεί ο νέος ηγέτης για όλους τους Σουννίτες Μουσουλμάνους του κόσμου, που θα τους ενώσει εναντίον των εχθρών του Ισλάμ, με πρώτο εχθρό το Ισραήλ και κατόπιν την “άπιστη” Δύση....

Η εγκαθίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας από τον Κεμάλ Ατατούρκ, δεν πρόσφερε στους λαούς της Τουρκίας την ευκαιρία να ζήσει σε πολιτικό περιβάλλον δημοκρατίας και σεβασμού των ελευθεριών, που στις δυτικές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδος, είναι αυτονόητες. Επιβλήθηκε μια “δημοκρατία” με αυταρχικό τρόπο και μεθόδους εξαναγκασμού, με πλήρη αγνόηση της δημοκρατικούς συναίνεσης. Κάποια σύντομα διαστήματα που άνθισε η δημοκρατία στην Τουρκία, μαράθηκε σύντομα και τώρα το καθεστώς Ερντογάν, προσπαθεί να αναβιώσει το οθωμανικό παρελθόν σε μοντέρνους καιρούς!

Οι τουρκικοί λαοί που κατοικούν στα εδάφη της Τουρκικής Δημοκρατίας, από τη στιγμή που έφθασαν στην Μέση Ανατολή και η μεγάλη τους πλειοψηφία είχε ασπαστεί το Ισλάμ, υιοθέτησαν μια αφομοιωτική επιθετικότητα έναντι των λαών που συνάντησαν. Ήδη το Ισλάμ χαρακτηριζόταν από έναν επιθετικό επεκτατισμό, για τούτο πολύ σύντομα αυξήθηκε ο αριθμός των Μουσουλμάνων και ταυτόχρονα επεκτάθηκε η ισλαμική αυτοκρατορία των Χαλιφών, πέραν της Αραβικής Χερσονήσου. Για λόγους δικαιοσύνης, τα παραπάνω δεν μπορεί να ισχύουν, όσον αφορά τους Αλεβίτες, που ακολουθούν μια θρησκεία, που είναι συγκρητική σύνθεση μεταξύ ενός αιρετικού Ισλάμ, στοιχείων ασιατικού σαμανισμού και άλλων πολλών προϊσλαμικών παραδόσεων.

Οι Μουσουλμάνοι Τούρκοι επικράτησαν πληθυσμιακά στην Ανατολία (Μικρά Ασία) και στη Ρούμελη (Βαλκάνια), λόγω των διωγμών και των διακρίσεων που εφάρμοσαν κατά των Χριστιανών, κατά των Γιαζίντι και κατά των Εβραίων, που κατοικούσαν ήδη στην περιοχή, όπως εύστοχα έχει επισημάνει σε πρόσφατο άρθρο της η Uzay Bulut, προσθέτοντας, πως ο χαρακτηρισμός της επέμβασης του τουρκικού στρατού στην Αφρίν σαν τζιχάντ, από τον Πρόεδρο του Diyanet, δεν είναι τυχαίος ή επιπόλαιος.

Η Ελλάδα και οι Έλληνες οφείλουμε να βρούμε τρόπους ειρηνικής συνύπαρξης και οικοδόμησης φιλικών σχέσεων με τον δύσκολο γείτονά μας. Θα έλεγα πως αυτή είναι η μοίρα της χώρας μας, λόγω της γεωγραφικής θέσης της. Είναι ένα δύσκολο εγχείρημα, γιατί ο γείτονας είναι απρόβλεπτος στις εκρήξεις του και στις αντιδράσεις του, ακόμα και για απλά ζητήματα.

Ενόσω η Τουρκία θα συνεχίσει να αντιμετωπίζει προβλήματα με την χειραγώγηση του πολυπληθούς λαού της, που οι ηγέτες της θέλουν, να μην εστιάζει την προσοχή του στα καθημερινά προβλήματα, αλλά να αποπροσανατολίζεται με προβολή ενός φαντασιακού μεγαλείου εις βάρος αρχέτυπων εχθρών του Τουρκισμού, οι σχέσεις καλής γειτονίας θα είναι δύσκολες. Από την άλλη μεριά, η Ελλάδα έχει υποχρέωση, να μην είναι ενδοτική απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα, γιατί η ενδοτικότητα προσφέρει όλο και περισσότερα περιθώρια σε ένα κακομαθημένο και πολιτικά ανώριμο, με τα σύγχρονα δυτικά κριτήρια, παιδί, να συνεχίζει τα πείσματά του και τα επικίνδυνα παιχνίδια του.

©ΓΙΩΡΓΟΣ Α. ΔΟΥΔΟΣ

20/02/2018