Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ Α. ΔΟΥΔΟΣ

Η Επανάσταση στον Μωριά και στην Ρούμελη το 1821 κατά της οθωμανικής αυταρχικής εξουσίας, υπήρξε ένα ξέσπασμα, καρπός του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού και της πανευρωπαϊκής επιρροής της Γαλλικής Επανάστασης.
Η Επανάσταση της Ελληνικής Ελευθερίας ήταν η πρώτη ένοπλη αμφισβήτηση του Οθωμανού Σουλτάνου. Η Ελληνική Επανάσταση υπήρξε ένα πολιτικό γεγονός που συγκλόνισε όλη την Ευρώπη. Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τους Φιλέλληνες, που αρκετοί έσμιξαν με τους επαναστάτες Έλληνες, Αρβανίτες, Βουλγάρους, Μακεδόνες, ακόμα και Μουσουλμάνους....
Επειδή ακριβώς η Ελληνική Ελευθερία ήταν υπόθεση όλης της Ευρώπης, σώθηκε η Επανάσταση, μετά τη Ναυμαχία του Ναυαρίνου (1827) και τη νίκη των τότε Μεγάλων Δυνάμεων (Ηνωμένο Βασίλειο, Βασίλειο της Γαλλίας, Ρωσική Αυτοκρατορία) κατά Οθωμανικού Στόλου, με επικεφαλής τον κατά πάντα άξιο Ιμπραήμ πασά της Αιγύπτου!

Το ότι η Ελληνική Επανάσταση ήταν καρπός του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού, έχει αποδειχθεί και από την εχθρική στάση απέναντι στο γεγονός του Πατριαρχείου της Κωνσταντινουπόλεως και του ανώτερου Κλήρου. Επίσης η στάση της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, που ήταν επίσης ένα αυταρχικό πολυεθνικό κράτος, παρόμοιας σύνθεσης με την Οθωμανική Αυτοκρατορία, δεν ήταν θερμή, απέναντι στην Επανάσταση, σε αντίθεση με την υποστήριξη της Μεγάλης Βρετανίας και της Γαλλίας. Μάλιστα η συμμετοχή της Ρωσίας με πλοία της στη Ναυμαχία του Ναυαρίνου ήταν μια πράξη πολιτικής σκοπιμότητας. Σύρθηκε η Ρωσία να συμμετάσχει στην Ναυμαχία του Ναυαρίνου, για να μην θεωρηθεί αμέτοχη στην διακινδύνευση της Επανάστασης των ομοδόξων Ορθοδόξων της νότιας Βαλκανικής, ενόψει της υποστήριξης που παρείχε η Γαλλία και η Μεγάλη Βρετανία.

Σημαντική υπήρξε η συμβολή στην προετοιμασία της Επανάστασης της Φιλικής Εταιρίας. Επρόκειτο, όπως είναι γνωστό, για μυστική οργάνωση που βγήκε από τα σπλάχνα του Ελευθεροτεκτονισμού, τέκνου του Διαφωτισμού και υποστηρικτή κάθε επαναστατικού και προοδευτικού κινήματος στην Ευρώπη.

Οι τραγικές εμφύλιες συγκρούσεις μεταξύ φατριών επαναστατών, που δρούσαν περισσότερο σαν λήσταρχοι παρά σαν επαναστάτες υπέρ της Ελευθερίας, οι γενοκτονικοί διωγμοί Εβραίων (κυρίως στην Τριπολιτσά και στο Βραχώρι), όπως και Μουσουλμάνων από τους επαναστάτες και στη συνέχεια η αρπαγή περιουσιών, με πρωταγωνιστές ήρωες και ηρωΐδες, που η προπαγανδιστική κρατική ιστοριογραφία είχε κοσμήσει τα κεφάλια τους με "φωτοστέφανο", όπως τέλος η κατασπατάληση για αλλότριους σκοπούς δανείων που είχαν ληφθεί για να καλύψουν ανάγκες του Αγώνα, είναι συμβάντα μελανά, που αμαυρώνουν την ρομαντική θέαση της Επανάστασης του 1821. Αλλά, όλα αυτά τα δυσάρεστα ιστορικά γεγονότα και οι απαίσιες συμπεριφορές κορυφαίων επαναστατών, καταδεικνύουν ένα πράγμα, πως η Επανάσταση της Ελληνικής Ελευθερίας του 1821, ήταν μια ανθρώπινη πρωτοβουλία, με όλες τις αδυναμίες, ακόμα και χαώδεις ή ευτελείς, των ανθρώπων, κάτι που ανιχνεύεται σε όλα τα μεγάλα εγχειρήματα των ανθρώπων, με στόχο την υπέρβαση της μικρότητας....

©ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΟΥΔΟΣ

24/03/2018