Αιωνία η μνήμη του Μητροπολίτη Θεοδωρουπόλεως κυρού Γερμανού

Οι άνθρωποι του Θεού, αυτούς που νιώθουμε ως Αγίους, ενόσω ζουν ανάμεσά μας, σμίγουν για χάρη μας την Γη με τον Ουρανό. Συνήθως η επίγεια διαδρομή τους είναι απλή, ίσως εντελώς αθόρυβη, οι αρετές τους κρυμμένες από τα αδηφάγα μάτια των περίεργων. Υπάρχουν άνθρωποι που τους λοιδορούν χυδαία, μιας και οι ίδιοι είναι χυδαίοι και άμουσοι.

Ένας τέτοιος Άγιος ήταν όσο ζούσε ανάμεσά μας ο Μητροπολίτης Θεοδωρουπόλεως Γερμανός, του Οικουμενικού Θρόνου, που εγκατέλειψε την ματαιότητα των παρόντων χάριν του κάλλους της παρουσίας του Χριστού, το βράδυ της περασμένης Παρασκευής. 

Μεγαλόσχημος Ρωμιός δικηγόρος της Πόλης, που η Ελλάδα του απαγόρευσε πριν από λίγα χρόνια την είσοδο στην χώρα μας (!!!), μου διηγούνταν στο γραφείο του με χάχανα, επεισόδια του τότε Επισκόπου Αριανζού Γερμανού, που έδειχναν, κατά την άποψή του πόσο αφελής ήταν ο Άγιος. Και τόλμησα οργισμένος να του πω, ότι ο ίδιος, όπως και ένα σωρό πατριαρχικοί δεσποτάδες, υπάρχουν, χάριν στις βουβές ικεσίες ανθρώπων, όπως ο από Αριανζού Μητροπολίτης Θεοδωρουπόλεως Γερμανός.

Άγιε Γέροντα, πρέσβευε για όλους μας και ξεχωριστά για το Φανάρι και την βασιλίδα των Πόλεων....