Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ 1821

Η ανάγνωση της ιστορίας της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 απαιτεί πλέον σεβασμό στα γεγονότα, όσα τουλάχιστον είναι προσιτά. Δεν μπορεί να αναπαυόμαστε σε μυθεύματα, που κατασκευάστηκαν εν γνώσει της αναλήθειάς τους, προκειμένου να οικοδομηθεί ο εθνικός μύθος του νεοελληνικού κράτους. 1. Την περίοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, το Οικουμενικό Πατριαρχείο, στα πλαίσια του διοικητικού συστήματος των millet, με τα γνωστά προνόμια που είχε, ήταν ο άμεσος κυρίαρχος των Ρωμιών Οθωμανών υπηκόων, όλων των Ορθόδοξων Χριστιανών, ανεξάρτητα από την εθνοφυλετική καταγωγή τους. Τα λεγόμενα πρεσβυγενή Πατριαρχεία (Αλεξανδρείας, Αντιοχείας και Ιεροσολύμων) ήταν υπό ελληνικό έλεγχο και υποχείρια του Θρόνου της Κωνσταντινουπόλεως. 2. Η Εκκλησία, δηλαδή το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, εναντιώθηκε στις αμφισβητήσεις της εξουσίας της Υψηλής Πύλης από το ποίμνιό της, με ακραία σκληρότητα: Χρησιμοποίησε το μέτρο του αφορισμού κατά των αμφισβητιών και των επαναστατών, που σε άλλες εποχές επέφερε σοβαρές αρνητικές επιπτώσεις σε όσους αφορίζονταν. 3. Το παραμύθι του "κρυφού σχολειού" υπήρξε ένα εφεύρημα, για να καλυφθεί ο ρόλος της Ορθόδοξης Εκκλησίας στα χρόνια της οθωμανικής περιόδου. Η Μεγάλη του Γένους Σχολή, που δεσπόζει ως τις μέρες μας στο Φανάρι και το μεγαλοπρεπές διδακτήριο της Δημητσάνας στην Πελοπόννησο, είναι δύο χαρακτηριστικά δείγματα ρωμαίϊκων σχολείων καλλιέργειας της ελληνικής παιδείας κατά την οθωμανική περίοδο. 4. Εκείνο που πρέπει να γίνει δεκτό, όσον αφορά τους ελληνόφωνους Ρωμιούς, είναι, ότι η διατήρηση και η καλλιέργεια της ελληνικής γλώσσας στα 500 χρόνια της υποτέλειας του κυρίως ελληνικού χώρου στην οθωμανική εξουσία οφείλεται στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως... 5. Η Επανάσταση του 1821 κατά της οθωμανικής κυριαρχίας υπήρξε καρπός των φιλελεύθερων αρχών του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού. Όπως ειπώθηκε πιο πάνω, η Εκκλησία αντέδρασε έντονα, τόσο στην Χάρτα του Ρήγα Βελεστινλή, όσο και σε κάθε επαναστατική κίνηση. Η Κωνσταντινούπολη είχε εκδώσει την κατάπτυστη "Πατρική Διδασκαλία", που ενώ αποδίδεται στον υπέργηρο και παρεπιδημούντα στην Πόλη Πατριάρχη Ιεροσολύμων Άνθιμο, μάλλον είναι κατασκεύασμα, με τις ευλογίες του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Γρηγορίου του Ε', του αγίου της Εκκλησίας Αθανασίου του Πάριου, γνωστού για τις ακραίες γενικά, αντιδραστικές απόψεις του. Ο Αδαμάντιος Κοραής έγραψε την "Αδελφική Διδασκαλία", για την αποδόμηση των υπέρ της δουλείας ιδεών της Εκκλησίας. 6. Η κήρυξη της Επανάστασης του 1821 την ημέρα του Ευαγγελισμού από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό, είναι μια σκόπιμη ανακρίβεια προς τα γεγονότα. Μπορεί να συγχωρηθεί, από την ανάγκη των νεότευκτων κρατών, όπως είναι το ελληνικό κράτος, να συνδέσουν την ανάδειξή τους στη σύγχρονη ιστορία, με συμβολικά γεγονότα, ακόμα και αν δεν είναι ακριβή. 7. Η Επανάσταση του 1821 υπήρξε ένα "πείραμα" όλων των δυνάμεων του Διαφωτισμού στην Ευρώπη, αμφισβήτησης και ανατροπής των πολυεθνικών και αυταρχικών αυτοκρατοριών, που μοιράζονταν μεταξύ τους την γηραιά Ήπειρο, δυναστεύοντας τους λαούς. 8. Η Επανάσταση του 1821 υπήρξε το σοβαρό εγχείρημα των Ελλήνων και των Αλβανών (Αρβανιτών), από κοινού, του Μωριά, της Ρούμελης και των νησιών του Αργοσαρωνικού κυρίως. Αργότερα βέβαια, το 1822, υπήρξαν επαναστατικές εκδηλώσεις και στην Μακεδονία1. Τέλος, πρέπει να επισημανθεί, ότι συστρατεύθηκαν με τους Επαναστάτες, πέραν των φιλελλήνων από την Δύση, φιλελεύθεροι αγωνιστές από άλλες βαλκανικές χώρες, ενώ υπήρξαν και Μουσουλμάνοι Οθωμανοί, που στρατεύθηκαν μαζί με τους Ρωμιούς κατά του Σουλτάνου... 1.- Στην Μακεδονία υπήρξαν εξεγέρσεις κατά της οθωμανικής εξουσίας, που δεν θα μπορούσαν να συνδεθούν με τα γεγονότα του Μωριά. Αναφέρω ορισμένα απ’ αυτά: Το 1705 κλιμάκιο αξιωματικών στρατολογίας επισκέφθηκαν την προικισμένη με προνόμια Νιάουστα (Ağustos),με σκοπό να στρατολογήσουν νέους για το τάγμα των Γενιτσάρων (devşirme). Κάτοικοι της πόλης αντέδρασαν βίαια σκοτώνοντας τους Οθωμανούς στρατολόγους και στην συνέχεια κατέφυγαν στο βουνό με τον τοπικό κλέφτη Καραδήμο. Τελικά ο Καραδήμος και οι άντρες του κατατροπώθηκαν σύντομα. Λέγεται, ότι μετά από την αντίδραση αυτή σταμάτησε το devşirme. Στις 17/05/1821 ξεσηκώθηκαν οι κάτοικοι του Πολυγύρου. Η ημερομηνία θεωρείται ως έναρξη της Επανάστασης της Χαλκιδικής υπό τον Εμμανουήλ Παπά. Τελικά στις 30/10/1821 με την μάχη της Κασσάνδρας έληξε αιματηρά η εξέγερση στην Χαλκιδική. Το 1822 ακολουθεί η εξέγερση του Βερμίου με επίκεντρο τη Νάουσα. Την Κυριακή της Ορθοδοξίας κηρύχθηκε επανάσταση κατά της οθωμανικής κυριαρχίας. Τελικά, την Κυριακή του Θωμά πνίχτηκε στο αίμα η εξέγερση, με καταστροφή της Νάουσας και πολλών χωριών, που συμμετείχαν στην επανάσταση...

ΜΙΑ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΠΟΥ ΔΙΑΣΩΖΕΙ ΤΟ ΚΥΡΟΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΣΤΗ ΧΩΡΑ!

Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΑΡ. 41/2023 ΤΟΥ ΜΟΝ. ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟΥ ΦΛΩΡΙΝΑΣ (ΕΚΟΥΣΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ) Ο εθνικισμός είναι μια τοξική πολιτική ιδεολογία. Δεν υπάρχει καλός και κακός εθνικισμός! Έτσι, αν αμφισβητώ κύκλους της ελληνικής δημόσιας διοίκησης ή πολιτικούς της χώρας μου, που προβάλλουν απόψεις απαράδεκτες, με εθνικιστικό υπόβαθρο, είτε σε θέματα της Μειονότητας της Θράκης, είτε σε θέματα που αφορούν Έλληνες και Ελληνίδες πολίτες, που αυτοπροσδιοζίνται ως εθνικά Μακεδόνες, το ίδιο θεωρώ τοξικές, απόψεις μειονοτικών συμπολιτών, που είτε αποδεικνύονται υποχείρια του τουρκικού εθνικισμού, είτε ενός “μεγαλομακεδονικού” εθνικισμού κ.τ.ο.. Πιστεύω, ότι η ποιότητα μιας δημοκρατικής πολιτείας, γενικά, κρίνεται μεταξύ των άλλων και από την θέση που έχουν οι κάθε λογής μειονότητες στη χώρα. Η Ελλάδα, ως μέλος του Συμβουλίου της Ευρώπης, στις 22 Σεπτεμβρίου 1997 υπέγραψε την Σύμβαση Πλαίσιο για την Προστασία των Εθνικών Μειονοτήτων (01/02/1995), αλλά μέχρι σήμερα δεν την έχει κυρώσει, ώστε να καταστεί νόμος του κράτους. Αυτή η κατάσταση είναι άκρως προβληματική, για ένα κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Συμβουλίου της Ευρώπης. Τα μειονοτικά δικαιώματα είναι ανθρώπινα δικαιώματα. Η Ευρωπαϊκή Σύμβαση Πλαίσιο, αποτέλεσε ένα πρώτο επίσημο νομικό κείμενο για την προστασία των εθνικών μειονοτήτων, που δυστυχώς η χώρα μου αρνείται να υιοθετήσει ως νόμο του κράτους, επί τόσα χρόνια. Ελληνικά δικαστήρια, αρνήθηκαν επανειλημμένα να αναγνωρίσουν σωματεία μειονοτικών πολιτών, με την καταχρηστική επίκληση λόγων “δημόσιας τάξης” και ενώ η Ελλάδα έχει καταδικαστεί επανειλημμένα από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, για την προηγούμενη αντιμετώπιση σωματείων, είτε πρόκειται για την “Στέγη Μακεδονικού Πολιτισμού”, είτε για την “Τουρκική Ένωση Ξάνθης”! Έλληνες και Ελληνίδες Δικαστές, συχνά απαξιώνουν έμπρακτα τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, αρνούμενοι να τις σεβαστούν! Αυτοί οι άνθρωποι, “πεισματώνουν” που ένα Δικαστήριο, το οποίο θεωρούν “ξένο”, αφού βρίσκεται εκτός ελληνικής επικράτειας, έρχεται να τους μάθει νομικά γράμματα! Το ότι η Ελλάδα καταδικάζεται επανειλημμένα σε πρόστιμα εξαιτίας αποφάσεων των εθνικών δικαστών, ελάχιστα συγκινεί αυτούς τους δικαστές, μηδέ των Αρεοπαγιτών εξαιρουμένων.... Όλες οι μειονότητες, εθνοτικές, θρησκευτικές, πολιτιστικές, γλωσσικές, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλες χώρες και πέραν των Βαλκανίων, είναι θύματα σοβαρών παραβιάσεων των δικαιωμάτων του ανθρώπου, εξαιτίας κυρίως της αντίληψης, ότι μπορεί να αποτελέσουν απειλή για την εθνική άμυνα και την εσωτερική ασφάλεια! Το Ειρηνοδικείο της Φλώρινας είχε εκδώσει τη Διάταξη αριθμός 27/2022, με την οποία αναγνωρίστηκε σωματείο με την επωνυμία “Κέντρο Μακεδονικής Γλώσσας στην Ελλάδα” και έδρα την Φλώρινα. Στο άρθρο 2 του καταστατικού, αναφέρεται ως σκοπός, “η διατήρηση και καλλιέργεια της μακεδονικής γλώσσας στην Ελλάδα”. Εξ αρχής, είχαν αντιδράσει πολλοί για την έκδοση της παραπάνω διάταξης του Ειρηνοδικείου. Έγιναν ποικίλα σχόλια, με κατηγορίες κατά της κυβέρνησης Μητσοτάκη, από γνωστούς και άγνωστους “μακεδονομάχους”. Είναι γεγονός, των εθνικοφρόνων Ελλήνων, πέραν του μανιώδους αντικομμουνισμού τους, κατ’ ουσίαν, δεν σέβονται, ούτε τη Δημοκρατία, ούτε το Σύνταγμα της χώρας! Τελικά, όπως έχει ακουσθεί και με εντολή του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ισίδωρου Ντογιάκου, η Εισαγγελέας Πρωτοδικών Φλώρινας Αναστασία Καλαϊτζή, άσκησε ανακοπή κατά της απόφασης του Ειρηνοδικείου Φλώρινας, με την οποία αναγνωρίστηκε ως νόμιμο το σωματείο με την επωνυμία «Κέντρο Μακεδονικής Γλώσσας στην Ελλάδα». Στην ανακοπή της Εισαγγελέως, αναφέρονταν μεταξύ των άλλων και τα εξής: “το καταστατικό του σωματείου θεωρεί δεδομένη την αυθαίρετη θέση «ότι υφίσταται στα όρια της ελληνικής επικράτειας ως ομιλούμενη μια ξένη γλώσσα, η “μακεδονική”, οποία “ομιλείται ιδίως στις Περιφέρειες της Δυτικής Μακεδονίας, της Κεντρικής Μακεδονίας και της Ανατολικής Μακεδονίας”». Oπως διευκρινίζει η δικαστικός, ως «μακεδονική» αναγνωρίζεται η γλώσσα μόνο των πολιτών του κράτους της Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας. «Ο προσδιορισμός της γλώσσας “μακεδονική”, που αναφέρεται στη συμφωνία των Πρεσπών, μόνο περιγραφική ομοιότητα ενέχει με τη γεωγραφική περιφέρεια της Μακεδονίας, που αποτελεί ενιαίο και αναπόσπαστο τμήμα της Ελληνικής Δημοκρατίας και δεν συνδέεται με κανέναν τρόπο με αυτήν, ως σλαβικό γλωσσικό ιδίωμα, το οποίο, κατά κάποιους, ομιλούνταν στα γεωγραφικά όρια της Μακεδονικής Περιφέρειας της Ελληνικής Δημοκρατίας (…) Αφού στην Ελλάδα δεν υπάρχουν “Μακεδόνες” πολίτες, που ομιλούν αυτή τη γλώσσα, αλλά Eλληνες πολίτες, που ομιλούν την ελληνική γλώσσα, είναι πρόδηλο ότι οι ως άνω σκοποί του αναγνωρισθέντος σωματείου δεν είναι διόλου σαφείς, καθώς το καταστατικό του είναι αντικειμενικά πρόσφορο να δημιουργήσει παραπλανητική εικόνα και την εντύπωση ότι το αναγνωρισθέν σωματείο ενδεχομένως να επιδιώκει την προώθηση άλλου γλωσσικού ιδιώματος υπό τον τίτλο μακεδονική γλώσσα, μη υπαρκτού στην Ελλάδα…»”. Η ανακοπή της Εισαγγελέως Πρωτοδικών Φλώρινας κατά της Διαταγής αριθ. 27/2022 συζητήθηκε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Φλώρινας και σχετικά πρόσφατα εκδόθηκε η απόφαση αριθ. 41/2023 (εκούσια δικαιδοσία), η οποία απέρριψε την ανακοπή της Εισαγγελέως, τις τριτατανακοπές νομικών και φυσικών προσώπων και τις πρόσθετες παρεμβάσεις, που είχαν ασκηθεί χάριν της “ενδυνάμωσης” της εισαγγελικής ανακοπής, κατά της Διαταγής του Ειρηνοδικείου Φλώρινας όσον αφορά την έγκριση σωματείου. Ως Νομικός, που έχω ασκήσει το επάγγελμα του Δικηγόρου επί τριάντα οκτώ περίπου χρόνου, θεωρώ την απόφαση του Πρωτοδικείου Φλώρινας, επιστημονικά απόλυτα άρτια και πλήρως αιτιολογημένη. Συχνά, αποφάσεις δικαστηρίων, όπως και δικαστικών αρχών, όπως είναι οι Εισαγγελείς, θεωρείται ότι προσκρούουν το “κοινό περί δικαίου” αίσθημα, το οποίο σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να συγχέεται με την βεβήλωση κάθε έννοιας δικαίου από αντιδράσεις του όχλου! Η απόφαση αριθ. 41/2023 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Φλώρινας (εκούσια δικαιοδοσία) καταδεικνύει ότι υπάρχουν Δικαστές, που ασκούν τα καθήκοντά τους, όπως ορίζει το Σύνταγμα και οι λοιποί νόμοι, που αφορούν του δικαστικούς λειτουργούς. Ότι υπάρχουν δικαστές, που δεν υποχωρούν χάριν πολιτικών σκοπιμοτήτων, παραβιάζοντας το Νόμο, με νομικές κατασκευές φτηνών φληναφημάτων. Και θα καταλήξω τούτο το κείμενό μου, λέγοντας, πως πράγματι η μακεδονική γλώσσα, της ομάδας των νοτιοσλαβικών γλωσσών κατά τους Γλωσσολόγους, πλην μάλλον Μπαμπινιώτη (!!!), δεν είναι ξένη σε σχέση με την Ελλάδα, αλλά παρά τους ποικίλους διωγμούς, που έχουν υποστεί οι χρήστες της, η γλώσσα επιμένει να υπάρχει, γιατί είναι γλώσσα ανθρώπων, Ελλήνων και Ελληνίδων πολιτών, που αυτήν έμαθαν από την μάνα τους, όταν τους τάιζε το γάλα της... Αυτή η γλώσσα, η μακεδονική, ανεξάρτητα αν το ελληνικό κράτος αρνείται την ύπαρξή της εντός της επικράτειας της χώρας, ομιλείται σε περιοχές της Δυτικής, Κεντρικής και Ανατολικής Μακεδονίας.

Ο ΑΔΥΝΑΜΟΣ ΘΕΟΣ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ.... ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ

Ο Dietrich Bonhoeffer (1906-1945) θεωρείται, μάλλον ο πιο διάσημος Χριστιανός μάρτυρας του 20ου αιώνα. Υπήρξε Λουθηρανός πάστορας και ένας από τους πιο σημαντικούς θεολόγους του αιώνα του. Βοήθησε αποφασιστικά και στήριξε την Ομολογούσα Εκκλησία στη Γερμανία, μια Εκκλησία που ένωσε όλες τις επιμέρους εκκλησίες της Μεταρρύθμισης, που εναντιώνονταν στο Ναζισμό. Υπήρξε ο ιδρυτής ενός “παράνομου και κρυφού” σεμιναρίου εκπαίδευσης υποψήφιων ποιμένων για τις εκκλησίες της Μεταρρύθμισης στη ναζιστική Γερμανία. Συνωμότησε μαζί με άλλους, σχεδιάζοντας μια δολοφονία του Χίτλερ.... Τελικά, λίγο πριν τη λήξη του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, στις 9 Απριλίου του 1945, ο Bonhoeffer εκτελέστηκε από τους Ναζί με απαγχονισμό στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Φλόσενμπεργκ. Όσο διάστημα κρατούνταν στη φυλακή, πριν τον απαγχονισμό του, είχε γράψει διάφορα γραπτά, που μετά το θάνατό του εκδόθηκαν με τίτλο Γράμματα και Κείμενα από την Φυλακή. Ακολουθώντας την παράδοση του Λουθήρου, που χαρακτηρίζει την Ευαγγελική Λουθηρανική Εκκλησία, ο Dietrich Bonhoeffer διατύπωσε σκέψεις πάνω στην Θεολογία του Σταυρού. Η περίοδος των δύο μεγάλων πολέμων, που πλήγωσαν βαθιά τις συνειδήσεις των ανθρώπων και κλόνισαν την πίστη σε ένα θεό, αμέτοχο στην επίθεση του κακού, οδηγούν τον Bonhoeffer σε μια ριζοσπαστική πρόταση: Ένας Χριστιανισμός, απαλλαγμένος από την θρησκεία και όσα σημαίνει αυτό, μια ανάγνωση του Ευαγγελίου του Χριστού για να γίνει κατανοητός ο Θεός, που φανερώνεται στον Κόσμο όχι με δόξα, αλλά με την αδυναμία του κάθε ανθρώπου, που ζει πληγωμένος από τις αμαρτίες και τα λάθη του. Ο Bonhoeffer, βιώνοντας ο ίδιος στη φυλακή το κακό και περιμένοντας τον θάνατο, καταλήγει, ότι “μόνον ένας Θεός που υποφέρει μπορεί να βοηθήσει” έναν κόσμο τόσο πολύ βουτηγμένο στο κακό και στο θάνατο, όσο ο δικός μας κόσμος. Δυστυχώς, η μαρτυρία του Dietrich Bonhoeffer είναι επίκαιρη με τραγικό τρόπο και στις μέρες μας. Κανένας θεός της ευρωπαϊκής διανόησης, θεός των τύπων και των εθίμων της θρησκείας, δεν είναι αναγκαίος και απαραίτητος, γιατί απλούστατα δεν μπορεί να δώσει απαντήσεις στα ερωτήματα, ώστε να φωτιστούν οι σκιές στη ζωή μας. Όλα τα πράγματα, ακόμα και τα βάσανα και ο θάνατος, τυλίγονται από τον θάνατο του Χριστού στον σταυρό και από την Ανάστασή Του. Αυτό είναι το μήνυμα, που μας έχει αφήσει ένας από τους σημαντικούς Χριστιανούς μάρτυρες του 20ου αιώνα. Οι Εκκλησίες της Ανατολής, Ελληνορθόδοξες και Ελληνοκαθολικές, στο μέσον της πορείας προς το Πάσχα, στο μέσον της Μεγάλης Σαρακοστής, την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως, εκθέτουν προς τους ανθρώπους τον Σταυρό του Χριστού. Είναι μια σημαντική λειτουργική τοποθέτηση αυτή, γιατί προβάλλεται ο Σταυρός, ως απάντηση, η μοναδική απάντηση, στο μεγάλο “γιατί”, μπροστά στην παρουσία του κακού και μπροστά στον θάνατο, κυρίως στον παράωρο και παράλογο θάνατο, σαν αυτόν που συγκλόνισε, με αφορμή το τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα πολύ πρόσφατα. Ο Σταυρός και η Ανάσταση του Χριστού, ο αδύναμος Θεός εν σαρκί στο Πρόσωπο του Ιησού, που νίκησε εν τέλει τον θάνατο, είναι η απάντηση στο Ολοκαύτωμα των Εβραίων και όλων των άλλων αθώων θυμάτων του Ναζισμού. Είναι η απάντηση για τα θύματα των αθώων στην Ουκρανία μετά την ρωσική εισβολή. Είναι η απάντηση στα βάσανα, στην πείνα, στους διωγμούς, στην απαξίωση της γυναίκας, όπου συμβαίνει δυστυχώς ακόμα.... Στην εικόνα ο Εασταυρωμένος του Salvador Dali Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως 19 Μαρτίου 2023