ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΑΝΟΙΧΤΩΝ ΣΕΛΙΔΩΝ

Συχνά ηλικιωμένοι, άνδρες και γυναίκες, αναπολούν τοπαρελθόν, οικτίροντας τους σύγχρονους καιρούς, κυρίως για την “ηθική τους ευτέλεια”. Υπάρχουν και νεότεροι σε ηλικία, που προβάλλουν το παρελθόν που μας εγκατέλειψε, με την οδύνη ενός απωλεσθέντος παραδείσου. Ιδίως οι δεύτεροι, είναι άνθρωποι στείροι, που αρνούνται να δεχθούν την αλήθεια, ότι “ τὰ πάντα ῥεῖ καί οὐδέν μένει”, που αποδίδεται στον Ηράκλειτο.... Ο συντηρητισμός, ως τις πιο ακραίες μορφές του, θα έλεγα πως είναι μια ανθρώπινη αδυναμία. Αφορμή για τούτο το σημείωμα, είναι ο θόρυβος που έχει προκληθεί, με αφορμή κάποιο νομοσχέδιο, που έχει εξαγγείλει ο πρωθυπουργός της χώρας και θα προβλέπει τον γάμο, ως θεσμό της πολιτείας, που θα αφορά τους πάντες, χωρίς διάκριση φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού. Με άλλα λόγια, όταν ψηφισθεί το μελλούμενο νομοσχέδιο και γίνει νόμος του κράτους, κάθε άνθρωπος, άνδρας, γυναίκα ή όπως αλλιώς αυτοπροσδιορίζεται ως προς το φύλο του, θα έχει το δικαίωμα να συνάπτει πολιτικό γάμο με ομόφυλο πρόσωπο, κάτι που ως τώρα είναι ανεπίτρεπτο, ενώ τα ζευγάρια ομόφυλων προσώπων θα έχουν δικαίωμα υιοθεσίας παιδιών.... Κατ’ αρχήν, πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους και όλες, ότι ο γάμος είναι θεσμός της πολιτείας, που ρυθμίζεται από διατάξεις του Αστικού Κώδικα. Η Ορθόδοξη Εκκλησία, η Καθολική Εκκλησία, όπως και άλλα θρησκεύματα, διαθέτουν τη δική τους θεώρηση για το γάμο. Αυτό όμως αφορά αποκλειστικά και μόνο, τα μέλη κάθε επί μέρους θρησκευτικής κοινότητας. Η σύμφωνα με το Σύνταγμα (άρθρο 3), επικρατούσα θρησκεία της Ελλάδας, που είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία, παρεμβαίνει απαράδεκτα πολύ συχνά στον δημόσιο βίο της χώρας και ήδη ξεκίνησε μια εκστρατεία, προκειμένου να επιβάλλει την δική της άποψη στην πολιτεία, ως προς τις προϋποθέσεις σύναψης γάμου και από πρόσωπα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας! Στην κυριολεξία είμαστε αποδέκτες ενός ορυμαγδού καταγγελιών και δηλώσεων εκ μέρους μητροπολιτών, κατά του ενδεχόμενου καθιέρωσης γάμου μεταξύ ομόφυλων προσώπων. Νομίζω, πως αποτελεί εξαίρεση η θέση του Μητροπολίτη Νέας Ιωνίας Γαβριήλ, που έχει πει δημόσια τα εξής: “Eκ των πραγμάτων ο Θεός έχει δώσει σε μερικούς ανθρώπους να αισθάνονται την έλξη προς το ίδιο φύλο, δεν μπορώ να ξέρω γιατί, δεν θα κατηγορήσω εγώ τον Θεό. Δεν είμαι άξιος καν εγώ να το σκεφτώ αυτό το πράγμα. Ο Θεός για να ξέρει, κάτι ξέρει περισσότερο από όλους εμάς τους ανθρώπους. Δεν μπορώ να δεχθώ ότι είναι οικογένεια η σχέση ενός ομοφυλόφιλου. Είναι μία σχέση. Το σέβομαι. Είναι μία σχέση, η οποία, εάν υπάρχει μέσα ο Χριστός, να λειτουργεί λίγο πιο πνευματικά. Να υπάρχει αξιοπρέπεια. Να υπάρχει η δυνατότητα όχι πολλών συντρόφων, αλλά όσο το δυνατόν να έχει ένα σύντροφο, με τον οποίο να περνάει μαζί του τη ζωή του και να αισθάνεται ότι μαζί του μπορεί να έχει και μία πνευματική πορεία. Δεν μπορώ να πω σε έναν ομοφυλόφιλο ότι δεν έχει θέση και χώρο μέσα στην Εκκλησία. Δεν μπορώ να πω σε έναν ομοφυλόφιλο ότι δεν μπορεί να μπει στην αγκαλιά του Θεού. Και θα το κάνει, γιατί ο Θεός μας δέχεται όλους ό,τι και να έχουμε πράξει, όποια αμαρτία… Ένα παιδί έχει δικαίωμα να έχει πατέρα ή μητέρα και να επιλέξει στη ζωή του, αν θέλει να γίνει ομοφυλόφιλος ή αν θέλει οτιδήποτε άλλο. Και ο γονέας να το αγκαλιάσει το παιδί αυτό και να σεβασθεί την επιλογή του αυτή και να μη το διώξει από το σπίτι. Και η Εκκλησία να πράξει το ίδιο…”. Ξεχωρίζει η δήλωση του Μητροπολίτη Μεσσηνίας Χρυσόστομου- Γεωργίου Σαββάτου, που ταυτόχρονα είναι και Καθηγητής του Τμήματος Θεολογίας του ΕΚΠΑ, και είδε το φως της δημοσιότητας στις 22 Δεκεμβρίου 2023: «Η Εκκλησία δεν έχει ομοφυλόφιλους στην τάξη της. Εάν έχει να τους δείξετε». Προσωπικά θεωρώ την δήλωση του “αγίου” Μεσσηνίας αμετροεπή και διόλου σεμνή... Επιτέλους ας ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα: Πίσω από την εκκωφαντική ομοφοβία, αναμφίβολα κρύβεται ένας συμπλεγματικός και μοχθηρός ομοφυλόφιλος! Το Άγιον Όρος, έχει αποτολμήσει μέσω των μοναστικών οργάνων που ασκούν την διοίκηση στην Χερσόνησο του Άθω, να καταγγείλει και να καταδικάσει την πρόθεση της πολιτείας να διευρύνει το δικαίωμα σύναψης γάμου και ως προς ομόφυλα πρόσωπα! Παραθέτω ένα απόσπασμα έρευνας, που αναφέρεται στην ομοφυλοφιλία μεταξύ των μοναχών του Όρους: “Η ομοφυλοφιλία είναι ταμπού στις χιλιετείς μονές- και συνηθισμένη πρακτική. Ένας μοναχός του Άθω το διατύπωσε τον 19ο αιώνα ως εξής: « Από όλες τις αμαρτίες των μοναχών δεν είναι η χειρότερη. Είναι μια αμαρτία της σάρκας, που πληγώνει τον όρκο της παρθενίας, αλλά μπορεί να γίνει πηγή αγάπης...»” (Rüdiger Schaper, Η Οδύσσεια του πλαστογράφου Κωνσταντίνου Σιμωνίδη, Εκδόσεις Νεφέλη 2012 σ. 56). Στην Αρχαία Ελλάδα η ομοφυλοφιλία μεταξύ ανδρών, ακόμα και στην μορφή της παιδεραστίας ήταν συνηθισμένο φαινόμενο. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η περιγραφή του Πλουτάρχου, ως προς την σύνθεση του περίφημου Ιερού Λόχου των Θηβών, από εραστές και ερωμένους άνδρες (Πλουτάρχου: Βίοι Παράλληλοι· Πελοπίδας 18, 1-4). Ο Αλφειός ο Μυτιληναίος, (Επιγραμματοποιός που έζησε στη Ρώμη την εποχή του Αυγούστου), είχε γράψει: “Τλήμονες, οἷς ἀνέραστος ἔφυ βίος· οὔτε γὰρ ἔρξαι εὐμαρές, οὔτ᾿ εἰπεῖν ἐστί τι νόσφι πόθων. καὶ γὰρ ἐγὼ νῦν εἰμὶ λίην βραδύς· εἰ δ᾿ ἐπίδοιμι Ξεινόφιλον, στεροπῆς πτήσομαι ὀξύτερος. 5τοὔνεκεν οὐ φεύγειν γλυκὺν ἵμερον, ἀλλὰ διώκειν, πᾶσι λέγω. ψυχῆς ἐστὶν Ἔρως ἀκόνη”. (Δυστυχισμένοι αυτοί, που η ζωή τους είναι ανέραστη. Γιατί χωρίς έρωτα δεν είναι εύκολο να κάνεις κάτι ή να πεις κάτι. Εγώ, για παράδειγμα, είμαι τώρα πολύ νωθρός, αν όμως αντίκριζα τον Ξεινόφιλο θα πετούσα, πιο γρήγορα από τον κεραυνό. Γι' αυτό προτρέπω όλους τους ανθρώπους να μην αποφεύγουν αλλά να επιδιώκουν τη γλυκιά επιθυμία. Ο Έρωτας είναι το ακόνι της ψυχής). Ο Φιλόστρατος ο Αθηναίος, όπως προτιμούσε να αποκαλείται, γνωστός και ως Φλάβιος Φιλόστρατος (160/170- 244/249 μ.Χ.) είχε γράψει: “Νικήτῃ. οὐ τὸ ἐρᾶν νόσος, ἀλλὰ τὸ μὴ ἐρᾶν, εἰ γὰρ ἀπὸ τοῦ ὁρᾶν τὸ ἐρᾶν τυφλοὶ οἱ μὴ ἐρῶντες”. “Κλεονίδῃ. ἡ Σαπφὼ τοῦ ῥόδου ἐρᾷ καὶ στεφανοῖ αὐτὸ ἀεί τινι ἐγκωμίῳ τὰς καλὰς τῶν παρθένων ἐκείνῳ ὁμοιοῦσα, ὁμοιοῖ δὲ αὐτὸ καὶ τοῖς τῶν Χαρίτων πήχεσιν, ἐπειδὰν ἀποδύσῃ σφῶν τὰς ὠλένας. ἐκεῖνο μὲν οὖν εἰ καὶ κάλλιστον ἀνθέων, βραχὺ τὴν ὥραν, παρέπεται γὰρ τοῖς αὔοις ἐννεάσαν τῷ ἦρι, τὸ δὲ σὸν εἶδος ἀεὶ τέθηλεν, ὅθεν ὀφθαλμοῖς ἐμμειδιᾷ καὶ παρειαῖς οἷον τι ἔαρ τὸ μετόπωρον τοῦ κάλλους”. Ανιχνεύσιμη η ανδρική ομοφυλοφιλία και στην Βίβλο. Παροιμιώδης ο δεσμός μεταξύ του προφητάνακτος Δαβίδ και του Ιωάναθ. Το απόσπασμα από τον θρήνο του Δαβίδ για τον σύντροφό του Ιωάναθ όταν σκοτώθηκε, μαρτυρεί αρκετά, παρά τις προκρούστειες προσπάθειες θεολογούντων, να προσδώσουν διαφορετικό περιεχόμενο σε ό,τι φανερώνεται με πρώτη ματιά: “ἀλγῶ ἐπὶ σοί, ἀδελφέ μου ᾿Ιωνάθαν· ὡραιώθης μοι σφόδρα, ἐθαυμαστώθη ἡ ἀγάπησίς σου ἐμοὶ ὑπὲρ ἀγάπησιν γυναικῶν”. (Παλαιά Διαθήκη κατά τους Εβδομήκοντα Βασιλείων Β΄ 1:26). Η εποχή μας είναι εποχή των ανοιχτών σελίδων! Οι πληροφορίες τρέχουν και διαδίδονται χωρίς τους περιορισμούς άλλων εποχών. Καθεμιά και καθένας έχει πρόσβαση σε ό,τι αναζητά.... Στην ελληνική κοινωνία ομοφυλοφιλία υπήρχε πάντοτε, τόσο μεταξύ ανδρών, όσο και μεταξύ γυναικών. Οι εύποροι ομοφυλόφιλοι, τελούσαν ένα γάμο, έκαναν και κάνα δυο παιδιά, έτσι ώστε να είναι στο απυρόβλητο των κουτσομπολιών. Πολιτικοί ηγέτες της νεότερης Ελλάδας υπήρξαν ομοφυλόφιλοι και μάλιστα της συντηρητικής-εθνικόφρονος παρατάξεως. Ακόμα και σήμερα, “καθωσπρέπει” ομοφυλόφιλοι με σημαίνουσα θέση στην κοινωνία, νυμφεύονται κυρίες με καλά προικώα, τεκνοποιούν κιόλας και συνεχίζουν υπογείως να απολαμβάνουν τους απαγορευμένους καρπούς της σεξουαλικής επιλογής τους! Παλιότερα, οι μη προνομιούχοι οικονομικά άνδρες ομοφυλόφιλοι, κυρίως εκείνοι που ζούσαν σε κωμοπόλεις και χωριά, ήταν το όνειδος της οικογένειάς τους, που έφτανε στα άκρα ακόμα και της αποκήρυξής τους, ενώ ήταν αντικείμενο απάνθρωπης χλεύης εκ μέρους των συντοπιτών τους.... Η προηγούμενη κατάσταση δεν έχει εξαλειφθεί ακόμα, τουλάχιστον πλήρως. Συλλογιστείτε, πόσα ερείπια ανθρώπινων υπάρξεων υπάρχουν, που δεν τολμούν να φανερώσουν την σεξουαλικότητά τους, γιατί είναι εγκλωβισμένες στον υποκριτικό καθωσπρεπισμό και στερούνται το στοιχειώδες για τον άνθρωπο: την χαρά του έρωτα και την ολοκλήρωση ως ύπαρξης. Τα απολιθώματα στην κοινωνία πάντοτε ήταν ενάντια στις αλλαγές. Όταν καθιερώθηκε ο πολιτικός γάμος την δεκαετία του ’80 φέρτε στο νου σας το τί είχε ακουστεί. Η Εκκλησία και τότε είχε διακηρύξει, κάτι που το επαναλαμβάνει και τώρα, ότι όσοι και όσες τελούν πολιτικό γάμο είναι “πόρνοι ή μοιχοί”! Κανένα τακτ από τους σκοτένδυτους δεσποτάδες και παπάδες, απέναντι στον άνθρωπο, καμιά ευγένεια.... Είναι χειμώνας και σε πολλές περιοχές το χιόνι έχει καλύψει τα πάντα. Μαζί με όσα συζητούνται, με όσα αμφισβητούνται και καταγγέλλονται κατά των συνανθρώπων μας που είναι μέλη της ΛΟΑΤΚΙ Κοινότητας, κατά της αναμενόμενης καθιέρωσης του πολιτικού γάμου για όλους τους ανθρώπους, χωρίς διακρίσεις φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού και της αναγνώρισης συνακόλουθα του δικαιώματος ομόφυλων ζευγαριών να υιοθετούν, κλείνω το σημείωμά με ελάχιστες επίκαιρες αράδες: Το εφήμερο χιόνι καλύπτει τις μαύρες σκιές τρέφοντας την υποκρισία με την ψευδαίσθηση του πάλλευκου.... 18/01/2024

Περί της πολύτιμης ελευθερίας του ανθρώπινου προσώπου

Αφιέρωμα στον καλό φίλο Γαλάκη Νέγρο Πλησιάζει και εφέτος η 25η Ιανουαρίου, που η Εκκλησία τιμά την μνήμη του θεοφόρου πατέρα αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως. Αυτήν την ημέρα γιορτάζει τα ονομαστήριά του ο καλός μου φίλος Γαλάκης ο Νέγρος, που το όνομά του είναι Γρηγόριος, αλλά όσοι και όσες τον αγαπούμε τον φωνάζουμε ‘Γαλάκη’, όπως αποδίδεται το όνομα ‘Γρηγόριος’ στην ντοπιολαλιά της γενέτειρας του Γαλάκη Νάουσας. Μας περιβάλλει σύγχυση πολυεπίπεδη κι εκείνο που διακυβεύεται είναι κατά κύριο λόγο η ελευθερία, με την οποία έχει κοσμηθεί από τον Δημιουργό ο άνθρωπος. Στο κατ’ εικόνα, αλλά και στο καθ’ ομοίωση, κύριο στοιχείο είναι η ελευθερία. Η ελευθερία μας διακρίνει από τα έμβια όντα που μας συντροφεύουν. Με την ελευθερία, μπορούμε να διαχειριζόμαστε τα ένστικτα και να ελέγχουμε τις τάσεις που μας ωθεί το αδηφάγο συχνά εγώ μας. Ανέφερα, πως η σύγχυση που διανύουμε είναι πολυεπίπεδη. Θα περιοριστώ σε όσα συμβαίνουν στον τόπο μας, αν και δεν μονοπωλούμε την κρίση. Η Εκκλησία του Χριστού στην Ελλάδα, διέρχεται κρίση, που σήμερα, καθώς τα στεγανά στην πληροφόρηση έχουν καταρρεύσει είναι αισθητή και από τους μέχρι πρότινος θεωρούμενους αδαείς, περί τα εκκλησιαστικά. Η Ορθόδοξη Εκκλησία, με την πλούσια και εν πολλοίς ζωοφόρα παράδοση που διαφυλάσσει, είναι γνωστό πως οικοδομείται κατά τρόπο επισκοποκεντρικό. Κανονικά, η Εκκλησία θα πρέπει να είναι μόνον και αποκλειστικά χριστοκεντρική, αφού ο Κύριος Ιησούς Χριστός είναι η Κεφαλή της και τίποτε άλλο. Παρόλα αυτά, οι Επίσκοποι στην Ορθόδοξη Εκκλησία, αποκαλούμενοι δεσπότες, έχουν εισαγάγει συχνά έναν άκρατο δεσποτισμό. Αν διαβάσουμε με προσοχή την Καινή Διαθήκη, θα δούμε, πως οι επίσκοποι δεν είναι δεσπότες και αυθέντες των πρεσβυτέρων και των λαϊκών. Οι επίσκοποι είναι συμπρεσβύτεροι των πρεσβυτέρων και όλοι οι κληρικοί, επίσκοποι, πρεσβύτεροι και διάκονοι, οφείλουν να είναι κατά πάντα διάκονοι του Λαού του Θεού, κήρυκες του Ευαγγελίου και οικονόμοι των Μυστηρίων.... Ο δεσποτισμός των λεγομένων Μητροπολιτών, δηλαδή των επαρχιούχων επισκόπων στην Ορθόδοξη Εκκλησία, αλλοιώνει το ήθος που θα πρέπει να καλλιεργείται και να τρέφει τον Λαό του Θεού. Η διέξοδος σε τούτη την κρίση, θαρρώ πως είναι μία: προσευχή και μετάνοια! Ένα άλλο φαινόμενο, που έχει ενσκήψει τις τελευταίες δεκαετίες στην Ορθόδοξη Εκκλησία στην Ελλάδα, είναι ο “γεροντισμός”. Στην “μυστικοπαθή” Ρωσία είχε αναδειχθεί ένας θεσμός μεταξύ των Ορθοδόξων, το “στάρτσεβο”, που στα ελληνικά αποδόθηκε ως γεροντισμός. Κυρίως ιερομόναχοι, αλλά και απλοί μοναχοί, ανελάμβαναν την πνευματική ποδηγεσία λαϊκών, επιβάλλοντας την υπακοή στον “γέροντα”, κατά τα πρότυπα που εφαρμόζονταν σε σκήτες και μοναστήρια. Η εξομολόγηση, ως έκφραση μετάνοιας, δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Άλλωστε η εξομολόγηση συγκαταλέγεται μεταξύ των μυστηρίων της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Η εξαγωγή όμως συνηθειών και μεθόδων καθοδήγησης των μοναχών, ανδρών και γυναικών, από τον περίβολο των μονών, των σκητών και των κελλιών στην κοινωνία των λαϊκών, προκαλεί προβλήματα, που θίγουν και θέτουν εν αμφιβόλω την ελευθερία του ανθρώπου. Βέβαια οι συνήγοροι του γεροντισμού, “γέροντες” κληρικοί βρίσκουν δικαιολογίες για να ανατρέψουν τις εις βάρος τους αμφιβολίες και να δικαιώσουν το “έργο” τους, στον τομέα της ποδηγεσίας και χειραφέτησης ανθρώπων που δεν ζουν σε μοναστήρια. Αξίζει να έχουμε κατά νου τα εξής: “ἐπ’ ἐλευθερίᾳ ἐκλήθητε, ἀδελφοί” (Προς Γαλάτας 5:13), “Τῇ ἐλευθερίᾳ οὖν, ᾗ Χριστὸς ἡμᾶς ἠλευθέρωσε, στήκετε, καὶ μὴ πάλιν ζυγῷ δουλείας ἐνέχεσθε” (Προς Γαλάτας 5:1) και προπάντων τον λόγο του ίδιου του Ιησού: “γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν, καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς” (Ευαγγέλιο του Ιωάννη 8:32). Βρήκα τούτο το σημείωμα και σκέφτηκα να το μοιραστώ: ...όσοι προβάλλουν στα μάτια σου την Ουτοπία, ζητούν την ψυχή σου. Γυρεύουν να αρπάξουν, ό,τι πιο πολύτιμο έχεις, την ελευθερία.... Να θυμάσαι αδιάκοπα τον στίχο του Ψαλμού, ‘μὴ πεποίθατε ἐπ᾿ ἄρχοντας, ἐπὶ υἱοὺς ἀνθρώπων, οἷς οὐκ ἔστι σωτηρία’ και να πορεύεσαι... Και μιας και την αφορμή μου την έδωσε ο Άγιος του φίλου μου, του Γαλάκη, τελειώνω, βάζοντας φραγμό στην αδολεσχία μου, με ένα πολύ ζουμερό απόσπασμα από λόγο του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, που θεωρώ ύμνο και συνήγορο της ελευθερίας των ανθρώπων που είναι μέλη του Σώματος του Χριστού, δηλαδή της Εκκλησίας: “...φιλοσόφει μοι περὶ κόσμου ἢ κόσμων, περὶ ὕλης, περὶ ψυχῆς, περὶ λογικῶν φύσεων βελτιόνων τε καὶ χειρόνων, περὶ ἀναστάσεως, κρίσεως, ἀνταποδόσεως, Χριστοῦ παθημάτων. ἐν τούτοις γὰρ καὶ τὸ ἐπιτυγχάνειν οὐκ ἄχρηστον, καὶ τὸ διαμαρτάνειν ἀκίνδυνον”. Λόγος Θεολογικός Πρῶτος πρός Εὐνομιανούς Προδιάλεξις, (Λόγος 27: 9). 15 Ιανουαρίου 2024 Γιώργος Δούδος

Η ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΗΣ ΣΚΛΗΡΟΚΑΡΔΙΑΣ ΤΗΣ ΔΙΑΡΚΟΥΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Οι επαρχιούχοι επίσκοποι της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Ελλάδα, που φέρουν τον τίτλο του Μητροπολίτη, αρέσκονται όταν τους αποκαλούν δεσποτάδες. Η συντριπτική πλειοψηφία τους, φέρεται πρώτα και κύρια στους κληρικούς της επαρχίας τους αυταρχικά και δεσποτικά. Αυτή η συμπεριφορά επεκτείνεται και στα λαϊκά μέλη του "ποιμνίου" της επαρχίας (Ιεράς Μητροπόλεως). Δεν θα ήταν υπερβολικό ή άδικο να ειπωθεί, ότι η Καθολική Εκκλησία έχει έναν Πάπα, τον Επίσκοπο Ρώμης, που όταν μιλά ex cathedra για ζητήματα πίστεως και εκκλησιαστικής ηθικής, ο παπικός λόγος θεωρείται αλάθητος (Πρώτη Σύνοδος του Βατικανού 1869-1870). Η Εκκλησία της Ελλάδος διαθέτει 82 μικρο-πάπες, διότι ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και οι Μητροπολίτες που διαποιμαίνουν τις λοιπές επαρχίες της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ελλάδος, συχνά συμπεριφέρονται με τέτοιο τρόπο, που θυμίζει παπικές συμπεριφορές άλλων εποχών, και πάντως πριν από την Δεύτερη Βατικανή Σύνοδο της Καθολικής Εκκλησίας (1962-1965). Στις 18 Δεκεμβρίου 2023, η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, έστειλε "εγκύκλιο σημείωμα" προς όλες τις επαρχίες της, στην οποία διατυπώνει την αντίθεσή της στην νομιμοποίηση εκ μέρους της πολιτείας πολιτικού γάμου μεταξύ ομόφυλων προσώπων και κατ' επέκταση στο δικαίωμα ομοφύλων ζευγαριών να υιοθετούν παιδιά. Μάλιστα, σε μια αποστροφή της εγκυκλίου τους, οι συνοδικοί αρχιερείς χρησιμοποίησαν την εξής διατύπωση: "τα παιδιά δεν είναι ούτε κατοικίδια ζώα συντροφιάς για όποιον θέλει να νιώσει κηδεμόνας, ούτε «αξεσουάρ» που θα επισημοποιήσουν ή θα καταστήσουν κοινωνικά αποδεκτή μια ομόφυλη συμβίωση". Το ύφος που χαρακτηρίζει το "εγκύκλιο σημείωμα" της ΔΙΣ, (το συλλογικό όργανο διοίκησης της ΕτΕ), είναι η άσκηση πίεσης στην πολιτεία, προκειμένου να μην προχωρήσει σε εξαγγελίες της κυβέρνησης Μητσοτάκη, προς τμήμα πολιτών της χώρας, στα μέλη της ΛΟΑΤΚΙ+ Κοινότητας, που έχουν σχέση με την ισονομία και ισοπολιτεία αυτών των πολιτών. Είναι γνωστό πως η Ορθόδοξη Εκκλησία στην Ελλάδα είναι κράτος εν κράτει. Υπάρχουν σκανδαλώδη προνόμια υπέρ της επικρατούσας θρησκείας στην χώρα, που είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία. Οι παρεμβάσεις της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην πολιτική ζωή του τόπου, είναι αρκετά συχνές και είναι απαράδεκτες! Ένα άλλο στοιχείο που διακρίνει την εγκύκλιο της ΔΙΣ είναι η σκληροκαρδία των επισκόπων ή εν πάση περιπτώσει των συντακτών της. Το σημείο που προανέφερα, όπου επίσκοποι της Εκκλησίας του Χριστού, θεωρούν τα παιδιά ομόφυλων ζευγαριών σαν "κατοικίδια ζώα συντροφιάς" ή σαν "αξεσουάρ", νομίζω πως είναι εξαιρετικά απαράδεκτη και σκληρή. Δείχνει πως οι μιτροφόροι ταγοί της Εκκλησίας της Ελλάδος μάλλον θέλουν, όχι απλά να αγνοούν την κοινωνική πραγματικότητα της εποχής μας, αλλά επιχαίρουν χλευάζοντας μια κοινότητα συνελλήνων, που ορισμένοι είναι στελέχη αυτής της εκκλησίας, κρύβοντας την "σεξουαλική τους ανωμαλία" κάτω από το μαύρο ράσο, ή και από τα "χρυσοποίκιλτα" λειτουργικά τους άμφια. Το να διατυπώνει η Ορθόδοξη Εκκλησία τις θέσεις της για την φύση του γάμου, που κατατάσσεται μεταξύ των μυστηρίων της, όπως συμβαίνει και στην Καθολική Εκκλησία, είναι απόλυτα θεμιτό. Η σκληρότητα του λόγου, η κριτική ανθρώπων σαν δήθεν αποστατών από τον δρόμο του Θεού, είναι απαράδεκτη και καταδεικνύει, πως οι μικροί πάπες στην Ελλάδα, με ψευδοθεολογικά τερτίπια επιδιώκουν αδιάντροπα να στερήσουν από τον υποτιθέμενο Κύριό τους, το δικαίωμα κρίσης των ανθρώπων! Λησμονούν οι μικροί πάπες, συντάκτες της σχολιαζόμενης εγκυκλίου της ΔΙΣ, ότι ο Ιησούς Χριστός κατά την εν σώματι παρουσία Του ανάμεσά μας είχε πει, ότι δεν ήρθε για να κρίνει, αλλά για να σώσει... (Ευαγγέλιο του Ιωάννη 12:47). Στην Καθολική Εκκλησία, που το Κανονικό της Δίκαιο, λειτουργεί με επιμέλεια και αυστηρότητα και έναντι των λαϊκών μελών της, ο σημερινός Πάπας Φραγκίσκος, ολοφάνερα, ακούγοντας με προσοχή, με περίσκεψη, αλλά πρώτα πρώτα με το πνεύμα του Χριστού, προσέγγισε φιλάνθρωπα και στοργικά τα μέλη της ΛΟΑΤΚΙ Κοινότητας μεταξύ των πιστών της Καθολικής Εκκλησίας. Δεν τα χλεύασε, δεν τα λοιδώρησε, δεν τα αποδοκίμασε ως πρόσωπα δημόσια. Απεναντίας, τα ευλόγησε και δεν αρνήθηκε να βαπτίσει τα παιδιά ομόφυλων προσώπων. Δεν αρνήθηκε ο Επίσκοπος Ρώμης την θεολογία της Εκκλησίας που ποιμαίνει ως Άκρος Αρχιερέας (Pontifex Maximus), ούτε ακύρωσε το Κανονικό Δίκαιό της για να φανεί αρεστός στα μέλη της ΛΟΑΤΚΙ Κοινότητας του κόσμου. Απλά, ως Επίσκοπος Ρώμης της Εκκλησίας του Χριστού, άνοιξε την καρδιά του απέναντι σε ανθρώπους, για τους οποίους ο Χριστός σταυρώθηκε, για να τους σώσει.... Άλλες Εκκλησίες και χριστιανικές Ομολογίες, μέλη του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών, στο οποίο μετέχει και η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος, (Αγγλικανική Κοινότητα, Ευαγγελικές Λουθηρανικές Εκκλησίες, Μεταρρυθμισμένες Εκκλησίες κ.ά.), αντιμετωπίζουν τα μέλη της ΛΟΑΤΚΙ Κοινότητας θετικά, δεν τους αγνοούν σαν παρείσακτους αμαρτωλούς εξαιτίας του σεξουαλικού προσανατολισμού τους.... Είναι φανερό, πως η πλειοψηφία των Ιεραρχών της Εκκλησίας της Ελλάδος, νιώθουν άκρως ικανοποιημένοι από την εξέχουσα κοινωνική θέση που έχουν στο "θρησκεύον" ελληνικό κράτος και από την ευχέρεια να μανιπουλάρουν την "δεδομένη" εκκλησιαστική πελατεία τους, το ποίμνιό τους. Δεν ξέρω και ούτε θέλω να διατυπώσω, έστω κατ' εικασία, πόσοι άραγε από τους επαρχιούχους Μητροπολίτες αναλογίζονται, κατά πόσον ο βίος τους εν γένει φωτίζει τον Δομήτορα της Εκκλησίας, που υπάρχουν ως εικόνες Του, κατά την επισκοποκεντρική ορθόδοξη εκκλησιολογία. Οι δεσπότες καμιά προσοχή δεν δίνανε στα σχόλια των υποτελών. Έτσι, είναι αμφίβολο αν κάποιοι έστω Μητροπολίτες θα ξαναδιάβαζαν με περισυλλογή, το απόσπασμα από το Ευαγγέλιο του Λουκά 7: 36-47, στο οποίο ο Ιησούς, μιλώντας για μια "αμαρτωλή" κοινή γυναίκα, είπε: "αφέωνται αι αμαρτίαι αυτής αι πολλαί, ότι ηγάπησε πολύ...". Κι ένα άλλο απόσπασμα, από το Ευαγγέλιο του Ιωάννη 8: 3-7, που περιγράφει τον τρόπο που έσωσε ο Ιησούς μια μοιχαλίδα από τον θάνατο διά λιθοβολισμού. Είναι θαρρώ πολύ λυπηρό και απογοητευτικό, ότι δεν υπήρξε Μητροπολίτης, που να εξέφρασε έστω επιφυλάξεις, με τακτ, για το περιεχόμενο και την διατύπωση της εγκυκλίου. Απεναντίας, υπήρξαν Μητροπολίτες, που υπεραμύνθηκαν της κακότητας των ομοτράπεζων συναδέλφων τους.... Μου έκανε εντύπωση και μεταφέρω μια δήλωση του Καθολικού Αρχιεπισκόπου Δουβλίνου Diarmuid Martin: "Όποιος δεν δείχνει αγάπη για τους ομοφυλόφιλους, άνδρες και γυναίκες, προσβάλλει τον Θεό. Δεν είναι ακριβώς ομοφοβικοί αυτοί οι άνθρωποι, αλλά στ'αλήθεια Θεο-φοβικοί, γιατί ο Θεός αγαπά τον καθένα και την καθεμιά ξεχωριστά απ' αυτούς τους ανθρώπους". 01/01/2024