ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΑΝΩΝΥΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΠΑΪΣΙΟ

Εἶχα τήν εὐκαιρία νά ἐπισκεφθῶ τό Ἃγιον Ὂρος γιά πρώτη φορά τήν περίοδο τοῦ Πάσχα τοῦ 1966. Ἢμουν μαθητής τῆς δευτέρας Λυκείου. Οἱ σχέσεις μου μέ τό Ὂρος συνεχίστηκαν καί οἱ ἐπισκέψεις μου, πύκνωναν τό κατά δύναμη. Κάποια στιγμή ἂκουσα γιά ἓνα μοναχό πού ζοῦσε στά Κατουνάκια καί ἀπό τήν πολλή ἀγάπη του προσευχόταν ἀκόμα καί γιά τόν Διάβολο, νά βρεῖ ἒλεος…. Τό ὂνομά του Παΐσιος…. Τή δεκαετία τοῦ ’70 συνδέθηκα κατά κάποιο τρόπο μέ τήν Μονή Σταυρονικήτα καί τόν εὐλογημένο γέροντά της πατέρα Βασίλειο. Σέ ἀκολουθίες τῆς Μονῆς εἶχα τήν εὐκαιρία νά γνωρίσω κατά πρόσωπο τόν χαριτωμένο γέροντα, τόν πατέρα Παΐσιο. Τόλμησα κάποια φορά νά τόν ἐπισκεφθῶ στό Κελλάκι τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ὃπου ἐγκαταβίωνε. Δέν θυμᾶμαι πολλά ἀπό τήν πρώτη συνάντηση. Ἀλλά, τώρα πού ἀναπολῶ τά παρελθόντα, θυμᾶμαι πώς ἡ ἀγάπη τοῦ Γέροντα μέ σκέπασε μέ πολλή τρυφερότητα. Ἐκείνη τήν ἐποχή, ὁ Γέροντας ὃταν ἐρχόταν στή Θεσσαλονίκη, ἂν δέν μέ ἀπατᾶ ἡ μνήμη μου ἒμενε στό σπίτι ἑνός γιατροῦ στήν περιοχή τῆς Ἁγίας Σοφίας. Σέ μιά ἐπίσκεψή του ἢθελε νά μέ συναντήσει. Πρέπει νά ἦταν μᾶλλον τό 1972 ἢ τό 1973, τελείωνα τό Πανεπιστήμιο. Γιά νά γίνει ἡ συνάντησή μας ἒκανε ἀγάπη καί ἦρθε στό σπίτι ἑνός καλοῦ φίλου μου, στήν ὁδό Σπάρτης. Ἦρθε ἐκεῖνος κοντά μου…. Ἀργότερα ἢμουν στρατιώτης καί ὑπηρετοῦσα στό Χαϊδάρι τῆς Ἀττικῆς. Δέν θυμᾶμαι μέ ποιό τρόπο ὁ Γέροντας πληροφορήθηκε τήν ἐκεῖ διαμονή μου. Μοῦ διαμήνυσε λοιπόν πώς θά βρισκόταν στήν Ἀττική, σ’ ἓνα μοναστήρι στό Κορωπί καί νά πήγαινα νά τόν συναντήσω…. Ὃταν ἒμενε πλέον στήν Παναγούδα, στό κουτλουμουσιανό Κελλί, ὃποτε πήγαινα στό Ὂρος ἒπρεπε ὁπωσδήποτε νά τόν ἐπισκεφθῶ. Ὑπῆρξαν φορές πού ἐνῶ περίμενα ἀρκετήν ὣρα στήν ἐξώθυρα τοῦ Κελλιοῦ ὁ Γέροντας δέν ἂνοιξε. Παρόλα αὐτά δεν ἒφευγα μέ παράπονο, ἀλλά μᾶλλον μέ χαρά. Ὁ τόπος ἦταν μιά μυστική εὐλογία…. Εἶχα ἀκούσει ὃτι ὁ Γέροντας φιλοξενοῦσε στό Κελλάκι του κατά καιρούς ἀνθρώπους πού περνοῦσαν δύσκολες καταστάσεις, χωρίς νά ἒχω προσωπική γνώση. Μιά φορά τόν ἐπισκέφθηκα σχετικά ἀργά ἓνα καλοκαιρινό ἀπόγευμα. Ἢμασταν μόνοι καί καθώς ἡ ὣρα περνοῦσε καί ὁ ἣλιος σέ λίγο θά ἒγερνε στή δύση του μέ κατευόδωσε γιά νά μήν κλειστῶ ἒξω ἀπό τή Μονή Κουτλουμουσίου ὃπου θά διανυκτέρευα. Εἶχα διανύσει τό μεγαλύτερο μέρος τῆς ἀπόστασης καί πλησίαζα στό μοναστήρι. Ἀπό τή μεριά τῆς Παναγούδας ἂκουσα μιία φρικώδη κραυγή, πού ἀκόμα καί τώρα, μετά ἀπό τόσα χρόνια, ἀνατριχιάζω ὃποτε θυμᾶμαι το περιστατικό. Ἢμουν βέβαιος πώς ἐρχόταν ἀπό τό Κελλί τοῦ Γέροντα καί μᾶλλον θά προερχόταν ἀπό κάποιον πού βασανιζόταν καί ὁ Γέροντας τόν κάλυπτε μέ τήν ἀγάπη καί τίς προσευχές του…. Ὁ πατέρας Γρηγόριος συνδεόταν ἀπό παλιά μέ τόν Γέροντα. Ἐγκαταβίωνε ἓνα διάστημα στή Μονή Σταυρονικήτα καί ἀργότερα μέ τή μικρή του συνοδεία πῆγαν σ’ ἓνα κουτλουμουσιανό Κελλί πολύ κοντά στήν Παναγούδα. Τό Κελλί χρειαζόταν φροντίδα γιά νά γίνει κατοικήσιμο. Σέ μιά ἐπίσκεψή μου δέν βρῆκα τόν Γέροντα στό Κελλάκι, ἀλλά κάποιος μοῦ εἶπε ποῦ θά τόν βρῶ. Ἒτσι βρέθηκα στό Κελλί τοῦ Γέροντα Γρηγορίου, ὃπου ἐργάζονταν οἱ πατέρες γιά νά ὀμορφύνουν τόν τόπο. Ἐκεῖ λοιπόν ἀντίκρυσα τόν Παππούλη πού ὡς ἒμπειρος ἀπό παλιά μαραγκός ἀσχολούνταν μέ τά κουφώματα τῶν παραθύρων τοῦ Κελλιοῦ. Τελευταία φορά, πρίν ἀπό τήν κοίμησή του, ὁ Γέροντας μοῦ ἒκανε μιά μεγάλη τιμή. Ἢμασταν μόνοι στήν Παναγούδα. Μέ ἒβαλε στο Κελλάκι του καί καθήσαμε στό ἐκκλησάκι. Μάλιστα μ’ ἒβαλε νά καθήσω σ’ ἓνα στασίδι πού ἦταν στή θέση τοῦ δεσποτικοῦ. Τότε μοῦ ἒδωσε ὁ Γέροντας ἓνα μικρό κομποσχοινάκι πού τό ἒπλεξε μέ τά εὐλογημένα χέρια του καί κάποιο ξύλινο εἰκονάκι ἀπ’ αὐτά πού ἒφτιαχνε ὡς ἐργόχειρο καί τά μοίραζε εὐλογία στούς προσκυνητές πού τόν ἐπισκέπτονταν. Προσωπικά ἓνα ἒχω νά πῶ ὡς μαρτυρία γιά τόν Γέροντα Παΐσιο: Ὑπῆρξε ἐνόσω ἦταν σωματικά ἀνάμεσά μας, πράγματι ἓνας ἃγιος ἂνθρωπος τοῦ Θεοῦ. Ὑπῆρξε καί συνεχίζει τώρα πού βρίσκεται πλησίον τοῦ Ἀγαπημένου του, ἂνθρωπος ἀγάπης, ἁπλότητας καί πνευματικῆς ἀχοντιᾶς. Οἱ ἂνθρωποι τοῦ Θεοῦ εἶναι πλημμυρισμένοι ἀπό τό Ἃγιο Πνεῦμα, ζοῦν ἐν χάριτι καί ἑπομένως μπορεῖ ὁ Θεός μέσῳ αὐτῶν νά φανερώνει τό ἒλεος καί τήν χάρη του στούς ἀνθρώπους μέ ποικίλους τρόπους. Ὁ Ἅγιος Γέροντας δίχως τούς περιορισμούς τῆς σάρκας φανερώνει ἀκόμα περισσότερο τήν ἀγάπη μέ τήν ὁποία τόν εἶχε χαριτώσει ὁ Κύριός μας πού εἶναι Ἀγάπη…. 12 Ἰουλίου 2024 Μνήμη ἁγίου Παϊσίου Ἁγιορείτου