Στις 18 Ιουλίου για πρώτη φορά εφέτος, γιορτάζεται η ανακομιδή των τιμίων λειψάνων της αγίας Γαβριηλίας της Παπαγιάννη, που με απόφαση της Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου, κατατάχθηκε μεταξύ των Αγίων της Εκκλησίας στις 3 Οκτωβρίου του 2023.
Η κατά κόσμον Αυρηλία Παπαγιάννη υπήρξε μια χαρισματική προσωπικότητα. Από την Κωνσταντινούπολη όπου γεννήθηκε το 1897, μαζί με την οικογένειά της εγκαταστάθηκε στην Θεσσαλονίκη το 1923. Φοίτησε ως ακροάτρια στην Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, γιατί τότε δεν γίνονταν δεκτές ως φοιτήτριες γυναίκες.
Έχουν γίνει γνωστά πολλά για την βιοτή της Αυρηλίας Παπαγιάννη. Για το έργο της στην Ινδία ανάμεσα σε λεπρούς και στους πλέον φτωχούς των φτωχών. Για την αγάπη και την τυφλή εμπιστοσύνη της στον Ιησού. Για την τρυφερή αγάπη της προς την Παναγία. Στην Ινδία συναναστρεφόταν με ανθρώπους διαφορετικών πίστεων, αλλά ποτέ δεν υπήρξε “επιθετική” ιεραπόστολος. Μιλούσε για τον Χριστό και το Ευαγγέλιο, μονάχα αν της το ζητούσαν.... Η ζωή της ήταν μαρτυρία για τον Χριστό και το Ευαγγέλιο.
Κατά τη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου βρέθηκε στην Μεγάλη Βρετανία. Εκεί σπούδασε Χειροπρακτική και Φυσιοθεραπεία.
Το 1945 επέστρεψε στην Ελλάδα. Συνεργάστηκε με την Αποστολή Προσφύγων των Φίλων (οι Φίλοι, είναι περισσότεροι γνωστοί ως Κουάκεροι) και την Αμερικανική Γεωργική Σχολή Θεσσαλονίκης. Μετά το τέλος του πολέμου και ενώ η Ελλάδα μάτωνε από τον Εμφύλιο Πόλεμο, ο Σκωτσέζος Sydney Loch και η Αυστραλή σύζυγός του Joice Loch, και οι δύο Κουάκεροι, κατάφεραν κάτι σημαντικό. Έπεισαν τους Κουάκερους στο Λονδίνο να ιδρύσουν ένα σχολείο για κορίτσια, παρόμοιο με το σχολείο της Αμερικανικής Γεωργικής Σχολής. Οι Loch εξασφάλισαν την οικονομική ενίσχυση και ο διευθυντής της Αμερικανικής Γεωργικής Σχολής Charlie House παραχώρησε την γη και τα ξύλινα κτίσματα. Το νέο εκπαιδευτήριο μαζί με οικοτροφείο ονομάστηκε Οικοκυρική Σχολή των Κουάκερων, ενώ έμεινε γνωστή και ως Σχολή Θηλέων της ΑΓΣ ή Σχολή των Κουάκερων. Περισσότερα από 40 κορίτσια από περιοχές της Χαλκιδικής, γράφτηκαν στο σχολείο, δίχως να πληρώσουν δίδακτρα, ούτε τροφεία για διατροφή και στέγη.
Η Αυρηλία Παπαγιάννη, διορίστηκε διευθύντρια της Οικοκυρικής Σχολής Θηλέων της Αμερικανικής Γεωργικής Σχολής Θεσσαλονίκης ή της Σχολής των Κουάκερων, για το διάστημα των ετών 1946 έως 1948.
Σε ηλικία 66 χρόνων, το 1963, έλαβε το μικρό μοναχικό σχήμα από τον άγιο Αμφιλόχιο Μακρή στην Πάτμο. Ως Μοναχή Γαβριηλία πλέον, διακόνησε στην Οικουμενική Κοινότητα του Taize, όπου στάλθηκε για λίγο από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Αθηναγόρα. Αργότερα στάλθηκε στην Αμερική, ενώ διακόνησε στην Μητρόπολη Γερμανίας, μετά από πρόσκληση του από Κισάμου και Σελίνου Μητροπολίτη Γερμανίας Ειρηναίου Γαλανάκη.
Για μια δεκαετία (1967-1977) επισκεπτόταν χάριν διακονίας την Ανατολική Αφρική και την Ευρώπη. Στην Ευρώπη συναντιόταν με αγαπημένους φίλους και πνευματικούς Πατέρες, όπως ο Lev Zillet και ο άγιος Σωφρόνιος του Essex.
Για αρκετά χρόνια, από το 1977, έζησε σε ένα ισόγειο μικρό διαμέρισμα στα Πατήσια, στην καρδιά της Αθήνας, που είχε ονομάσει “το Σπίτι των Αγγέλων”, γιατί ήταν ανοιχτό σε καθένα και καθεμιά, που ζητούσε να δει την Γερόντισσα Γαβριηλία....
Το 1989 εγκατέλειψε την Αθήνα και βρήκε καταφύγιο στο Ερημητήριο της Αγίας Σκέπης στην Αίγινα, πολύ κοντά στο προσκύνημα του αγίου Νεκταρίου. Το ερημητήριο ήταν ανοιχτό σε όσες και όσους ήθελαν να την συναντήσουν....
Κατά την αρχή της Μεγάλης Σαρακοστής του 1990, νοσηλεύτηκε για καρκίνο των λεμφαδένων επί σαράντα μέρες στο νοσοκομείο. Έλαβε εξιτήριο την Μεγάλη Εβδομάδα και κοινώνησε τα Άχραντα Μυστήρια το Πάσχα. Προς μεγάλη έκπληξη των γιατρών της, οι εξετάσεις που υποβλήθηκε λίγο καιρό αργότερα αποκάλυψαν, ότι ο καρκίνος είχε εξαφανιστεί με θαυμαστό τρόπο!
Μετά από τα προηγούμενα συμβάντα η Γερόντισσα Γαβριηλία αποσύρθηκε στην “έρημο”. Με σύντροφο μόνο μια μοναχή, μετακόμισε για τελευταία φορά στη ζωή της και εγκαταστάθηκε στο νησί της Λέρου. Εκεί ίδρυσε το Ησυχαστήριο των Αγίων Αρχαγγέλων.
Τον τελευταίο χρόνο της ζωής της, η Γερόντισσα δέχτηκε το Μεγάλο και Αγγελικό Μοναχικό Σχήμα από τον Πνευματικό της πατέρα Διονύσιο, από την Συνοδεία του αγίου Γερασίμου του Υμνογράφου στην Σκήτη της Μικράς Αγίας Άννης του Αγίου Όρους. Ο π. Διονύσιος ήρθε στην Λέρο και έκειρε την αγία Γαβριηλία μεγαλόσχημη Μοναχή στο Παρεκκλήσι της Παναγίας του Κάστρου, στην κορυφή της Λέρου.
Η Γερόντισσα Γαβριηλία έφυγε απ’ αυτόν τον κόσμο στις 28 Μαρτίου 1992. Μόνον οι άγγελοι θα μπορούσαν να μετρήσουν τον αριθμό των ανθρώπων, που άγγιξε ο Θεός και τους άλλαξε μέσω της Γερόντισσας.
Η βιογραφία της και διάφορες επιστολές και διδαχές της Γερόντισσας Γαβριηλίας αποτέλεσαν το υλικό ενός βιβλίου με τίτλο “Η Ασκητική της Αγάπης”, που εκδόθηκε πρώτη φορά το 1996, από την πνευματική θυγατέρα της Μοναχή Γαβριηλία Γεωργίου και έκτοτε επανεκδόθηκε πάρα πολλές φορές.
Όποιος είχε γνωρίσει τη Γερόντισσα Γαβριηλία, έχει συνειδητοποιήσει, ότι ο Θεός ποτέ δεν μας αφήνει χωρίς τους Αγίους Του. Οι λέξεις είναι εργαλεία αυτού του κόσμου. Το θαύμα της βιοτής της Γερόντισσας είναι καλυμμένο από το μυστήριο της σιωπής του κόσμου που έρχεται!
Η αγία Γαβριηλία δεν αναζήτησε ποτέ τη φήμη. Δεν επέτρεψε ποτέ να δημοσιευθεί τίποτα γι’ αυτήν ενόσω ζούσε. Μόνο στα τελευταία χρόνια της, επέτρεπε στα “παιδιά” της να την φωτογραφίζουν....
Όσους άγγιξε ο Θεός μέσω αυτής, την αποκαλούσαν Γερόντισσα. Η ίδια όμως, ποτέ δεν επιδίωξε να φτιάξει κάποια “εικόνα” για τον εαυτό της, ούτε να δημιουργήσει ομάδα ακολούθων “υποτακτικών”. Δεν ήταν τίποτε άλλο, παρά η μοναχή Γαβριηλία. Στο πρόσωπό της, η ταπεινοφροσύνη και η αγάπη εύρισκαν ανάπαυση και ενσαρκώνονταν!
Παρόλα αυτά, “επίσημα”, το Γραφείο επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς, του γνωστού για τις ακραίες απόψεις του Μητροπολίτη Σεραφείμ Μεντζελόπουλου, έχει χαρακτηρίσει την αγία Γαβριηλία, ως φορέα “νόθης πνευματικότητος”. Ο διάκονος της Μητρόπολης Πειραιώς Βασίλειος Σπηλιόπουλος, κατανάλωσε φαιά ουσία για την συγγραφή μελέτης με τίτλο, “Κρίσεις και σχόλια στο περιεχόμενο του βιβλίου ‘Ασκητική της αγάπης’” (έκδοση 2003). Τον πρόλογο στο παραπάνω βιβλίο του Διακόνου είχε γράψει ο αρχιμανδρίτης Σαράντης Σαράντος, που όσο ζούσε, δεν έπαυσε να αμφισβητεί την πίστη και το ήθος της αγίας Γαβριηλίας, με ιδιαίτερο μένος! Οι κατηγορίες κατά της Αγίας του Θεού, από την Μητρόπολη Πειραιώς, μεταξύ των άλλων ήταν, ότι δήθεν στο βιβλίο “η Ασκητική της Αγάπης”, “κυριαρχεί από την αρχή ως το τέλος το στοιχείο του θρησκευτικού συγκρητισμού και του Διαθρησκειακού Οικουμενισμού, ενώ παράλληλα ακυρώνεται η μοναδικότητα του Θεανδρικού προσώπου του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ο Οποίος ισοπεδώνεται και τοποθετείται στο ίδιο επίπεδο με τους άλλους αρχηγούς θρησκειών”.
Το μόνο που αξίζει να ειπωθεί, είναι ότι ο διάκονος Σπηλιόπουλος και ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ, υποκαθιστώντας με προφανή αμετροέπεια τον δικαιοκρίτη Θεό, από ένα βιβλίο, που ενόσω ζούσε η αγία Γαβριηλία η Παπαγιάννη δεν συνέταξε ούτε μισή αράδα, “πέταξαν” στο πυρ το εξώτερο σαν αιρετική και μάλιστα επικίνδυνη για τους Ορθόδοξους Χριστιανούς μια αγία Γυναίκα, που με την ζωή της έδειξε πως αγάπησε πολύ τον Ιησού... Επίσης, κατέδειξαν την βαθειά άγνοιά τους σε εκείνο που ο Ιησούς είπε, ότι “Τό πνεῦμα ὅπου θέλει πνεῖ, καί τήν φωνήν αὐτοῦ ἀκούεις, ἀλλ᾿ οὐκ οἶδας πόθεν ἔρχεται καί ποῦ ὑπάγει” (Ευαγγέλιο του Ιωάννη 3: 8).
Στην Εκκλησία του Χριστού της Ανατολής, οι Άγιοι αναγνωρίζονται από την συνείδηση του Λαού του Θεού, που μαρτυρεί για την αγιότητα ανθρώπων ομοιοπαθών κατά πάντα με όλες και όλους τους θνητούς. Οι Άγιοι του Θεού δεν είναι υπεράνθρωποι, ούτε αλάθητοι, ούτε άμωμοι. Απλά είναι άνθρωποι της μεγάλης αγάπης, που ελκύονται εν Αγίω Πνεύματι από τον Χριστό και δείχνουν ως φωτοδείχτες τον δρόμο προς Εκείνον που είναι Αγάπη. Τα όργανα της διοικούσας και ποιμαίνουσας Εκκλησίας, όπως είναι η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, λαμβάνοντας υπόψη την μαρτυρία της συνείδησης του Λαού του Θεού, διακηρύττει πως ένας άνθρωπος, είναι Άγιος και τον κατατάσσει στις δέλτους των Αγίων της Εκκλησίας ορίζοντας την ημέρα τιμής της μνήμης του. Αυτό συνέβη με την Γερόντισσσα Γαβριηλία την Παπαγιάννη.
Αρκετά πριν τον Οκτώβριο του 2023, που το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως κατέταξε ως αγία της Εκκλησίας την Γερόντισσα, στη συνείδηση των Χριστιανών και όχι αποκλειστικά των ελληνικής καταγωγής, η Μοναχή Γαβριηλία Παπαγιάννη, ήταν ένας Άγιος άνθρωπος του Θεού. Σε τοιχογραφία στην Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία του Αγίου Ιννοκεντίου της Αλάσκας στο Ντιτρόιτ των Η.Π.Α., εικονίζονται οι ευλογημένες (blessed) Μαρία Σκομπτόβα, Ματρώνα της Μόσχας και Γαβριηλία Παπαγιάννη, με φωτοστέφανα της δόξας. Η τοιχογραφία είχε ιστορηθεί πριν ακόμα οι παραπάνω Άγιες Γυναίκες καταταγούν στις δέλτους των Αγίων της Ορθόδοξης Εκκλησίας....
Το Κοντάκιον, που έχει γραφεί εις τιμήν και μνήμην της αγίας Γαβριηλίας την επευφημεί, με τις εξής λέξεις:
“Θερμῆς ἀγάπης συνοδὸν καὶ ταπεινώσεως, τὴν ἐν τῷ κόσμῳ ἔξω κόσμου παραμένουσαν, εὐχομένην καὶ προσφέρουσαν ὡς θυσίαν ἑαυτὴν Χριστῷ ἐκθύμως ἀνυμνήσωμεν θεαυγῆ Γαβριηλίαν, τὴν ἀσκήτριαν, πόθῳ κράζοντες· Χαίροις, μῆτερ θεόληπτε”.
Στην πρώτη φωογραφία είναι η τοιχογραφία των τριών Αγίων Γυναικών στην εκκλησία του αγίου Ιννοκεντίου στο Ντιτρόιτ. Στην δεύτερη είναι η διευθύντρια της Οικοκυρικής Σχολής των Κουάκερων Αυρηλία Παπαγιάννη με τις μικρές μαθήτριές της και στην τρίτη είναι η Αυρηλία Παπαγιάννη και η Joice Loch, μέλη της Αποστολής Προσφύγων των Φίλων (Κουάκερων).
Γιώργος Δ.
18/07/2024
No comments:
Post a Comment