Κοφτερή είν' η Αλήθεια Σου
με ματώνει
Τεντωμένο σκοινί
κι ενώ ισορροπώ
πάνω απ' την άβυσσο
θαρρώ θα πέσω
θα χαθώ
Η καρδιά μου μικρή
ανήμπορη να Σε χωρέσει
τόση Ομορφιά
πύρινη Δύναμη
με πυρπολεί.
Σε νιώθω βαθειά
στο είναι μου
στη στιγμή Σε χάνω
Χίλια Ονόματα και κανένα....
Αφήνομαι
σφάγιο στο βωμό Σου
να με καταφάγεις.
Σιωπή και μόνο σιωπή
στην παρουσία Σου
τόπος για λόγια δεν υπάρχει
Φως
χωρίς σημάδι σκιάς.
Σύμπαν το Εν
μια πνοή
η Ζωή
μια σιγή
ο θάνατος
μια γραμμή
χωρίς αρχή, δίχως τέλος.
No comments:
Post a Comment