“Ο Τύπος είναι η τετάρτη εξουσία του βασιλείου”.

ΓΙΩΡΓΟΣ Α. ΔΟΥΔΟΣ

g_doudos@yahoo.com

Ο Thomas Carlyle (1795-1881), Σκωτσέζος φιλόσοφος, ιστορικός και σατιρικός συγγραφέας της βικτωριανής εποχής στο Ηνωμένο Βασίλειο, είχε αποκαλέσει τον Τύπο «τέταρτη εξουσία», ακριβώς όπως είναι ο τίτλος αυτού του σημειώματος.

Η έννοια του τύπου έχει διευρυνθεί στην εποχή μας, με την καταλυτική εισβολή στο χώρο της ενημέρωσης και της διακίνησης των πληροφοριών από τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης (τηλεόραση, διαδίκτυο). Προς στιγμή θεωρείται πως η τηλεόραση και τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης βρίσκονται σε πλεονεκτική θέση σε σύγκριση με τον έντυπο τύπο (εφημερίδες και περιοδικά) λόγω της τεράστιας επιρροής της εικόνας. Θα συμφωνούσα ότι η τηλεόραση και το διαδίκτυο προσφέρονται περισσότερο για την διάδοση της προπαγάνδας και της παραπληροφόρησης, αφού χωρίς αμφιβολία η εικόνα και μάλιστα συχνά η παραποιημένη κατάλληλα εικόνα μπορεί να διεγείρει το θυμικό θεατών, που μάλλον είναι παθητικοί δέκτες όσων τους βομβαρδίζουν οι ηλεκτρονικές οθόνες που χρησιμοποιούν. Ο Umberto Eco, ευφυέστατος φιλόσοφος και στοχαστικός συγγραφέας των καιρών μας, μάλλον είχε δίκαιο όταν είπε ότι «σήμερα μόνον οι ηλίθιοι κάνουν δικτατορίες με τανκς, από τη στιγμή που υπάρχει η τηλεόραση»!

Παρόλα αυτά ο έντυπος τύπος μπορεί να ασκεί μεγαλύτερη επιρροή στην κοινή γνώμη. Τα άρθρα του, ιδίως εκείνα που εκφράζουν γνώμες και απόψεις, είτε άμεσα ως επιφυλλίδες λόγου χάρη, είτε έμμεσα, όπου πίσω από ένα ρεπορτάζ υποβάλλονται αριστοτεχνικά στους αναγνώστες αυτά που ο συντάκτης επιδιώκει να διαδώσει. Τα έντυπα κείμενα στον τύπο δεν είναι φευγαλέες εικόνες λίγων λεπτών, παραμένουν στη διάθεση του αναγνώστη όσο χρόνο επιθυμεί ο ίδιος. Οι δημοσιεύσεις στον έντυπο τύπο είναι εκτεθειμένες στην κριτική, αλλ’  επίσης έχουν τον τρόπο τους να επηρεάζουν πιο αποφασιστικά εκείνους προς τους οποίους απευθύνονται. Για τον δεύτερο λόγο τα έντυπα που «κιτρινίζουν» με σκανδαλοθηρικά ή ‘γαργαλιστικά’ δημοσιεύματα, βάσιμα ή ανακριβή, κατά κανόνα έχουν εξασφαλισμένο ένα πιστό αναγνωστικό κοινό.

Πράγματι ζούμε στην εποχή της ελεύθερης και ανεξέλεγκτης πληροφόρησης. Και δίχως αντίρρηση τούτο είναι κατ’ αρχήν απόλυτα θετικό. Ζούμε όμως και στην εποχή της ανεξέλεγκτης παραπληροφόρησης, σε τέτοιο βαθμό που η κλασική προπαγάνδα να κοκκινίζει από ντροπή και μειονεξία.     

Έτσι λοιπόν, ο τύπος εκτός από εξωσυνταγματική τέταρτη εξουσία, συχνά αναδεικνύεται ένας χυδαίος δικτάτορας που μάλιστα με τη συγκατάθεσή μας ‘στρογγυλοκάθεται’ στο σαλόνι ή στο καθιστικό μας, εκεί όπου δεσπόζει ο τηλεοπτικός δέκτης μας ή μας συντροφεύει στη μπερζέρα ή και στο κρεβάτι μας, καθώς ξεφυλλίζουμε την εφημερίδα ή το περιοδικό μας. Τότε λοιπόν, που η συνείδησή μας βρίσκεται σε λανθάνουσα κατάσταση εγρήγορσης, είναι που οι αράδες των δημοσιευμάτων της εφημερίδας μας μπορούν να κάνουν αποτελεσματικά τη δουλειά τους· να στρεβλώσουν την κρίση μας, να σμιλέψουν απόψεις για σημαντικά ζητήματα, που είναι ξένες με όσα οι ίδιοι θα θέλαμε να πιστεύουμε ή να φρονούμε…. Αυτοί οι χυδαίοι δικτάτορες διακρίνονται σε μεγάλους και μικρούς, τους δικτατορίσκους. Οι πρώτοι έχουν πανελλήνια εμβέλεια ή διανομή προκειμένου για έντυπα, εφημερίδες ή περιοδικά. Οι δεύτεροι, οι δικτατορίσκοι των συνειδήσεων και της κρίσης μας είναι συνήθως επαρχιακές εφημερίδες, που ασκούν έντονη επιρροή κατά τη βούληση των εκδοτών τους σε μια πόλη, σε μια ολόκληρη περιοχή και δυναστεύουν συχνά άκομψα τους συμπολίτες και αναγνώστες τους….

Πριν μέρες, η καθημερινή εφημερίδα της Κομοτηνής ‘Ο ΧΡΟΝΟΣ’, με αφορμή μια ποινική δίκη σε δικαστήριο της πόλης με κατηγορούμενο τον Μουφτή Κομοτηνής κ. Μέτσο Τζαμαλή, δημοσίευσε ένα ρεπορτάζ, που κατά τη γνώμη μου δεν ήταν τέτοιο, αλλά μια μεροληπτική αμφισβήτηση του Μουφτή εκ μέρους της μηνύτριάς του, με τον ‘γαργαλιστικό’ τίτλο «Η γλυκιά πρώην σύμβουλος του Μουφτή τον καθίζει στο σκαμνί». Ο τίτλος αυτός μόνον σαν κράχτης αναγνωστών ταιριάζει και όχι σαν αντικειμενική προβολή ενός συμβάντος της επικαιρότητας που απόλυτα δικαιολογημένα ενδιαφέρει την τοπική κοινωνία της Κομοτηνής και ευρύτερα.

Στο παρελθόν και για περισσότερα από δέκα χρόνια υπήρξα Νομικός Σύμβουλος του Μουφτή Κομοτηνής που δεν το κρύβω, ότι πέραν των κατά το παρελθόν επαγγελματικών σχέσεών μου, με συνδέει ο πολύτιμος δεσμός της φιλίας, που είναι ριζωμένη σε πνευματικές ευαισθησίες. Όταν ξεκίνησε η αντιδικία που προκάλεσε η μηνύτρια εις βάρος του Μουφτή ήμουν Δικηγόρος του και σε ορισμένες υποθέσεις που έφτασαν στο ακροατήριο των δικαστηρίων εκπροσώπησα τον Μουφτή ως νομικός παραστάτης του. Σκέφτηκα λοιπόν, πως αν έστελνα μια επιστολή στον ‘ΧΡΟΝΟ’ με τις απόψεις του της άλλης πλευράς μάλλον θα συνέβαλα στην σφαιρικότερη και πιο αντικειμενική ενημέρωση του κοινού της εφημερίδας.

Πιο κάτω παραθέτω την επιστολή μου:

«Προς

Την Καθημερινή Εφημερίδα «O ΧΡΟΝΟΣ»

Κομοτηνή.

                                                                                    Θεσσαλονίκη, 28.09.2013

Κύριε Διευθυντά.

           

Η εφημερίδα σας, πριν από μια εβδομάδα περίπου, με αφορμή ποινική δίκη στην Κομοτηνή, με πολιτικώς ενάγουσα την κυρία Μαίρη Καραδημήτρη-Στεφανίδου και κατηγορούμενο τον Σοφολογιότατο Μουφτή Κομοτηνής κ. Μέτσο Τζεμαλή, δημοσίευσε πρωτοσέλιδα ρεπορτάζ, που τουλάχιστον εκ πρώτης όψεως αφορούσε την δίκη αυτή. Στην ουσία, κατά τη γνώμη μου, επρόκειτο για μια «πολυτελή» παρουσίαση των απόψεων της μηνύτριας κυρίας Στεφανίδου, με την μορφή συνέντευξης προς σας. Από το όλο ύφος του «ρεπορτάζ» διαφαίνεται πως η εφημερίδα σας μάλλον αποδέχεται τις απόψεις της κυρίας  Στεφανίδου και τουλάχιστον από τον υπότιτλο του δημοσιεύματος, «Η γλυκιά πρώην σύμβουλος του Μουφτή τον καθίζει στο σκαμνί», είχα την αίσθηση ως αναγνώστης, ότι η εφημερίδα σας, μολονότι δεν χαρακτηρίζεται για ελαφρότητα, στην προκειμένη περίπτωση επιχείρησε να προσφέρει κατιτίς το «γαργαλιστικό» στους αναγνώστες της, διασύροντας, ελπίζω χωρίς πρόθεση, το κύρος ενός λειτουργού της ελληνικής πολιτείας.

            Για περισσότερα από δέκα χρόνια υπήρξα νομικός παραστάτης του  Σοφολογιότατου Μουφτή Κομοτηνής και γνωρίζω αρκετά καλά την αντιδικία που προκάλεσε η κυρία Μαίρη Καραδημήτρη-Στεφανίδου.

            Κατ’ αρχάς, θα  μου επιτρέψετε να επισημάνω, ότι η δημοσιογραφική δεοντολογία επιβάλλει στο δικαστικό ρεπορτάζ επί εκκρεμών δικαστικών υποθέσεων, να περιορίζεται ο τύπος στην αναγραφή αυστηρά περιορισμένων ειδήσεων προς ενημέρωση των αναγνωστών χωρίς να υπεισέρχονται οι συντάκτες σε μεροληπτικά σχόλια υπέρ της μιας ή της άλλης πλευράς των εμπλεκομένων μερών. Διότι αν υπερσκελισθούν τα όρια της απλής ειδησεογραφίας και υπάρξει άμεση ή έμμεση τοποθέτηση, μπορεί τούτο να εκληφθεί σαν προσπάθεια επηρεασμού της κοινής

γνώμης, μέρος της οποίας είναι και οι δικαστές.

Από την άλλη μεριά η κυρία Στεφανίδου, που προβάλλει ως επαγγελματική ιδιότητά της αυτήν της δημοσιογράφου, όφειλε να γνωρίζει, ότι εφόσον η αντιδικία της με τον Σοφολογιότατο κ. Μέτσο Τζεμαλή δεν έχει περατωθεί αλλά βρίσκεται σε εξέλιξη, προσβάλλει και έμμεσα αμφισβητεί την Δικαιοσύνη «εξάγοντας» τους ισχυρισμούς της από τις αίθουσες των δικαστηρίων και «περιφέροντας» τους σε

πρόθυμα να τους φιλοξενήσουν στις σελίδες τους φύλλα εφημερίδων.

Ως εφημερίδα της Δυτικής Θράκης πιστεύω ότι γνωρίζετε πολύ καλά ζητήματα της Μουσουλμανικής Μειονότητας και ιδιαίτερα θέματα που άπτονται της θέσης του νόμιμου Μουφτή της πόλης σας. Ο Μουφτής είναι θεσμός στο σουννιτικό Ισλάμ με τεράστιο κύρος και το ελληνικό κράτος είχε προσδώσει σημασία στη θέση αυτή πολύ πριν από την ενσωμάτωση της Δυτ. Θράκης στην ελληνική επικράτεια. Κατά την Κατοχή, ένα από τα μέτρα των βουλγαρικών αρχών ήταν η αντικατάσταση των Μουφτήδων.

Στην Ελλάδα η πλήρωση της θέσης του Μουφτή οπουδήποτε είναι ζήτημα κυβερνητικής επιλογής. Αυτά νομίζω πως πρέπει να σας είναι γνωστά. Πώς λοιπόν δημοσιεύετε αβασάνιστα τη δήλωση της κυρίας Καραδημήτρη-Στεφανίδου, που ισχυρίζεται ότι το 2000 ανανεώθηκε η θητεία του Σοφολογιότατου κ. Μέτσο Τζεμαλή με δική της παρέμβαση; Από το αρχείο της εφημερίδας σας είμαι βέβαιος ότι είναι γνωστά τα εξής, που καθιστούν μάλλον ανακριβή τον παραπάνω ισχυρισμό της κυρίας Στεφανίδου. Ο κ. Μέτσο Τζεμαλή ανέλαβε ως τοποτηρητής της Μουφτείας Κομοτηνής το 1985, το 1990 διορίσθηκε Μουφτής με απόφαση του Υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, η θητεία του ανανεώθηκε με Προεδρικό Διάταγμα του 2000 κατόπιν προτάσεως του Υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, και ανανεώθηκε εκ νέου με σχετικό Προεδρικό Διάταγμα που δημοσιεύθηκε σύμφωνα με τον ισχύοντα νόμο το 2011.  Δεν είναι εύκολο να δεχθεί κάποιος ότι η επιρροή της κυρίας Στεφανίδου ήταν καταλυτική σε μια ολόκληρη κυβέρνηση, όταν μάλιστα δεν ήταν γνωστή κάποια ιδιαίτερη πολιτική δραστηριότητά της, τουλάχιστον πριν από την άνοιξη του 2012, όταν εκτέθηκε ως υποψήφια βουλευτής του ΛΑΟΣ στην Α΄ εκλογική περιφέρεια Θεσσαλονίκης….

            Ισχυρίσθηκε η κυρία Στεφανίδου με δηλώσεις της, που αναδημοσιεύσατε επίσης αβασάνιστα, ότι με τη μεσολάβησή της ο Μουφτής Κομοτηνής δημιούργησε σχέσεις με Πατριαρχεία και με τον αραβικό κόσμο. Προσωπικά στο διάστημα των δέκα και παραπάνω χρόνων που υπήρξα συνεργάτης του Σοφολογιότατου, ποτέ δεν έπεσε στην αντίληψή μου κάτι που να έδειχνε την ύπαρξη ή την καλλιέργεια στενών ή ιδιαίτερων εν πάση περιπτώσει σχέσεων του Μουφτή με οποιονδήποτε Ελληνορθόδοξο Πατριάρχη. Βέβαια στο πνεύμα των διαθρησκειακών επαφών που όλες οι θρησκευτικές κοινότητες καλλιεργούν μεταξύ τους, εύλογο είναι ο Μουφτής Κομοτηνής να έχει κάποια επαφή ιδίως με την κεφαλή της Ορθοδοξίας, τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως.  Όταν μάλιστα ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος είχε επισκεφθεί την Κομοτηνή, οι δύο άνδρες συναντήθηκαν και μάλιστα ο Παναγιότατος είχε δωρίσει προς τον Μουφτή μια έκδοση του Κορανίου με μετάφραση στην ελληνική γλώσσα του Κ. Πεντάκη, που κοσμεί τη βιβλιοθήκη του γραφείου του στη Μουφτεία. Τώρα ως προς τις σχέσεις του Μουφτή Μέτσο Τζεμαλή με αραβικές χώρες, αυτές προϋπήρχαν προτού εμφανισθεί στην Κομοτηνή η κυρία Στεφανίδου για τη συλλογή φωτογραφικού υλικού για το λεύκωμα «Τα Τεμένη της Θράκης». Ο Σοφολογιότατος Μέτσο Τζεμαλή κατανάλωσε περίπου δύο δεκαετίες στη Μεντίνα, όπου σπούδασε ισλαμική Θεολογία, ισλαμικό Δίκαιο  και ερμηνεία του Ιερού Νόμου  στο Ισλαμικό Πανεπιστήμιο της ιερής πόλης της Σαουδικής Αραβίας (Islamic University of al-Madinah al-Munawarah). Οπότε δεν χρειαζόταν κάποια Χριστιανή ανταποκρίτρια αραβικών μέσων, όπως ισχυρίζεται ότι υπήρξε η κυρία Στεφανίδου για να δημιουργήσει σχέσεις και επαφές ο Σοφολογιότατος Μουφτής Κομοτηνής με τον αραβικό κόσμο. Εδώ όμως θα ήθελα να επισημάνω το εξής. Στο διαδίκτυο υπάρχει αναρτημένο βιογραφικό σημείωμα της κυρίας Στεφανίδου, προσιτό στον καθένα. Εκεί λοιπόν η ίδια αναφέρει ότι γνωρίζει Γαλλικά, Αγγλικά, Γερμανικά, Ιταλικά και Ισπανικά, αλλά όχι Αραβικά. Προκαλεί εύλογα ερωτηματικά νομίζω ο ισχυρισμός της, ότι υπήρξε ανταποκρίτρια αραβικών μέσων ενημέρωσης χωρίς να γνωρίζει την αραβική γλώσσα.

            Σε άλλο σημείο της συνέντευξης η κυρία Στεφανίδου διατυπώνει τις πικρίες της επειδή, όπως ισχυρίζεται παραγκωνίσθηκε κατά την έκδοση λευκώματος με τίτλο «Τα Τεμένη της Θράκης» και υπότιτλο «Εισαγωγή στην Αισθητική του Ισλάμ», που κυκλοφόρησε στην ελληνική αγορά το 2000 από τις εκδόσεις «Μίλητος». Αυτό όμως το σημείο αναμφίβολα δεν μπορεί να έχει οποιαδήποτε σχέση με την αντιδικία της έναντι του Σοφολογιότατου.

            Η κυρία Στεφανίδου στη συνέντευξη που σας παραχώρησε ισχυρίζεται επίσης, ότι με δική της μεσολάβηση έφερε σε επαφή τον Σοφολογιότατο κ. Μέτσο Τζεμαλή με τον Μεγάλο Μουφτή της Συρίας Άχμεντ Κουφτάρο και ότι μεσολάβησε επίσης στο να σταλούν εκ μέρους του Μουφτή Κομοτηνής φοιτητές από την Ελλάδα για να σπουδάσουν σε ιδρύματα του Κουφτάρο στη Συρία. Ο Μεγάλος Μουφτής της Συρίας Άχμαντ Μουχάμμεντ Αμίν Κουφτάρο, ως τον αιφνίδιο θάνατό του το 2004, υπήρξε σημαντική προσωπικότητα του σουννιτικού μουσουλμανικού κόσμου. Δυστυχώς ο Σοφολογιότατος Μουφτής Κομοτηνής δεν γνώριζε τον Μεγάλο Μουφτή της Συρίας. Επίσης δεν υπήρξε Μουσουλμάνος φοιτητής που έχει σπουδάσει με τη μεσολάβηση του Μουφτή Κομοτηνής σε εκπαιδευτικό ίδρυμα που λειτουργούσε στη Συρία υπό την αιγίδα του Άχμαντ Κουφτάρο. Υπήρξαν ελάχιστοι Μουσουλμάνοι, που δεν ξεπερνούν τους δέκα, από την Ελλάδα, που πήγαν στη Συρία για σπουδές δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και όχι πανεπιστημιακού επιπέδου και ο τελευταίος απ’ αυτούς τελείωσε τις σπουδές του το 1990, έτος που διορίστηκε Μουφτής ο κ. Μέτσο Τζεμαλή.

            Με την επιστολή μου αυτή έχω επίγνωση ότι διακινδυνεύω μία ακόμα καταμήνυση εις βάρος μου εκ μέρους της κυρίας Στεφανίδου. Με έχει καταμηνύσει ήδη τρεις φορές επειδή έκανα, μάλλον ικανοποιητικά το καθήκον μου ως Δικηγόρος του Μουφτή, όπως έχει καταμηνύσει την Δικηγόρο Κομοτηνής κυρία Παναγιώτα Ροκοπάνου, η οποία απλά με είχε νομιμοποιήσει σε πολιτική δίκη στο Πρωτοδικείο Ροδόπης. Παρόλα αυτά νομίζω ότι όφειλα χάριν της αντικειμενικής ενημέρωσης του κοινού σας να παραθέσω μια σφαιρικότερη αναφορά στο θέμα της αντιδικίας της κυρίας Στεφανίδου με τον Σοφολογιότατο Μουφτή Κομοτηνής. Όπως ομολογεί η ίδια στην συνέντευξή της, έχει καταμηνύσει τον Κομοτηναίο Ψυχίατρο κ. Ιμπράμ Ονσούνογλου, γνωστό στην κοινωνία της πόλης σας για το αδιαμφισβήτητο ήθος του, γιατί «τόλμησε» να καταθέσει εις βάρος των συμφερόντων της σε πολιτική δίκη με οικονομικές αξιώσεις κατά της Μουφτείας και του Μουφτή. Τέλος κρίνω σκόπιμο να σας ενημερώσω, ότι στις δίκες που ξεκίνησε η κυρία Στεφανίδου κατά του  Σοφολογιότατου, αστικές και ποινικές έχει παρέμβει το Ελληνικό Δημόσιο υπέρ του Μουφτή.

Είμαι βέβαιος ότι στα πλαίσια τήρησης των κανόνων δημοσιογραφικής δεοντολογίας θα δημοσιεύσετε την επιστολή μου σε ευανάγνωστη θέση της εφημερίδας σας.

            Ευχαριστώ για τη φιλοξενία».

            Η εφημερίδα της Κομοτηνής αρνήθηκε να δημοσιεύσει την επιστολή μου. Ως ένα σημείο δικαίωμα του ιδιοκτήτη της, που νομίζει ότι μπορεί να διαθέτει τον χώρο των σελίδων του εντύπου του καταπώς ‘βούλεται’, άσχετα αν δεν είναι έτσι τα πράγματα. Και να τί δημοσίευσε στις 03.10.13, σαν απάντηση ουσιαστικά στην επιστολή μου, που αρνήθηκε να φιλοξενήσει: «Mαθήματα δεοντολογία και δημοσιογραφίας δεν δεχόμαστε από τους νυν και πρώην συνηγόρους του σοφολογιότατου κ. Τζεμαλή… Η μακροσκελέστατη επιστολή του γνωστού δικηγόρου και ισλαμολόγου κ. Γ. Δούδου έρχεται μάλλον να ρίξει λάδι στην φωτιά παρά να διασαφηνίσει ζητήματα, αφού εμπλέκεται χωρίς να ανήκει στα στρατόπεδα των διαδίκων επικαλούμενος την επί σειρά ετών στο παρελθόν νομική κάλυψη των υποθέσεων της Μουφτείας…». Περιορίστηκα να αναφερθώ μόνο στα σημεία που με αφορούν, αφού αναφέρεται στον ‘πρώην συνήγορο του Σοφολογιότατου’ που είμαι ο συντάκτης αυτού του σημειώματος.

            Πριν κλείσω, νομίζω πως αξίζει να θυμηθούμε όλοι τί αναφέρει το άρθρο 14 παράγραφος 5 του Συντάγματος:  «Καθένας ο οποίος θίγεται από ανακριβές δημοσίευμα ή εκπομπή έχει δικαίωμα απάντησης, το δε μέσο ενημέρωσης έχει αντιστοίχως υποχρέωση πλήρους και άμεσης επανόρθωσης. Καθένας ο οποίος θίγεται από υβριστικό ή δυσφημιστικό δημοσίευμα ή εκπομπή έχει, επίσης, δικαίωμα απάντησης, το δε μέσο ενημέρωσης έχει αντιστοίχως υποχρέωση άμεσης δημοσίευσης ή μετάδοσης της απάντησης. Νόμος ορίζει τον τρόπο με τον οποίο ασκείται το δικαίωμα απάντησης και διασφαλίζεται η πλήρης και άμεση επανόρθωση ή η δημοσίευση και μετάδοση της απάντησης». Σύμφωνα με το γράμμα της συνταγματικής διατάξεως, στην περίπτωση της αντιδικίας του Μουφτή δεν θίχτηκα προσωπικά από την δημοσίευση της συνέντευξης της μηνύτριάς του στον ‘ΧΡΟΝΟ’ και πράγματι στη δίκη που πρόσφερε την αφορμή της συνέντευξης δεν ήμουν παράγοντας της δίκης. Αλλά, υπάρχει το αλλά, που επιβάλλει στις εφημερίδες, όπως και σε όλα τα μέσα ενημέρωσης να αναδεικνύουν στο προσκήνιο της δημοσιότητας τις πληροφορίες εκείνες, που συμβάλλουν στην πλέον αντικειμενική, δηλαδή στην αμερόληπτη ενημέρωση του κοινού τους….  

            Άλλωστε η πολύτιμη ελευθερία του τύπου θα συμφωνήσετε πως λειτουργεί αμφίσημα. Αρνείται κάθε επιβολή λογοκρισίας εκ μέρους της πολύμορφης εξουσίας, αμύνεται  κατά του περιορισμού της ελευθερίας της έκφρασης και της διακίνησης των ειδήσεων, αλλά, η ελευθερία του τύπου απαιτεί από τους εκδότες να μην παραπληροφορούν, να μην στρεβλώνουν τις ειδήσεις, ‘ντύνοντάς’ τις τα ρούχα που οι ίδιοι διαλέγουν και να μην καταχρώνται της ευχέρειας που έχουν με την επιλεκτική δημοσίευση πληροφοριών και την αποσιώπηση άλλων….