ΟΤΑΝ Η ΕΠΙΚΛΗΣΗ ΤΗΣ ΕΥΣΕΒΕΙΑΣ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙ ΤΗΝ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ

Ο Tariq Ali στο Γράμμα σε έναν νεαρό Μουσουλμάνο, που έχει περιλάβει στο ιδιαίτερα ενδιαφέρον βιβλίο του με τίτλο “The Clash of Fundamentalists” (2003), θέτει στον παραλήπτη της επιστολής το εξής ερώτημα: Θα ανεχόσουν η αδελφή σου, ή η μητέρα σου ή η γυναίκα που αγαπάς να κρύβεται από τη δημόσια θέα και να της επιτρέπεται να εμφανίζεται μόνο σαβανωμένη σαν πτώμα;

            Είμαι πεπεισμένος πως κάθε μορφής επιβολή και ιδίως ο εξαναγκασμός γυναικών κατά κύριο λόγο, στην τήρηση συγκεκριμένων ενδυματολογικών κανόνων, με την επίκληση κάποιας ιερής παράδοσης ή κανόνων ηθικής ή απαιτήσεις ευσέβειας είναι σαθρή και κίβδηλη. Πρόκειται για επιβίωση της ανδρικής βάναυσης εξουσίας επί της γυναίκας, που αντιμετωπίζεται ως ανθρώπινη ύπαρξη υποδεέστερης αξίας, με την επίκληση θρησκευτικών ή και πολιτιστικών παραδόσεων, προκειμένου η ασχήμια να ντυθεί τον μανδύα του ιερού….

            Ανεξάρτητα από τα κίνητρα, αν η επιλογή της μαντίλας, όπως έχει γίνει γνωστή η κάλυψη του κεφαλιού των Μουσουλμάνων γυναικών, αφορά αποκλειστικά την ίδια τη γυναίκα κανένας δεν έχει δικαίωμα να εγείρει και την παραμικρή έστω αντίρρηση. Όταν όμως η συνήθεια αυτή είναι προϊόν επιβολής, από τον οικογενειακό ή τον ευρύτερο κοινωνικό περίγυρο, ή ακόμα και από μια θεοκρατική εξουσία, όπως συμβαίνει συνήθως, τότε στ’ αλήθεια, θεμιτά  ο καθένας μπορεί να αμφισβητήσει τη γνησιότητα της επιλογής. Ακόμα παραπέρα, υποστηρίζω πως τέτοια επιβολή στις γυναίκες υποδαυλίζει και καλλιεργεί ό,τι πιο αναίσχυντο υπάρχει, όπως είναι η υποκρισία….

            Σε περιοχές αφιλόξενες, όπως τα υψίπεδα στο Αφγανιστάν ή στις απέραντες ερήμους της Αραβίας ή της Αφρικής, η κάλυψη του προσώπου και του σώματος των γυναικών παραμένει ως τώρα μια πρόνοια προφύλαξης της επιδερμίδας. Αλλά σε περιβάλλοντα που δεν έχουν καμιά σχέση με την έρημο ή την τούντρα, οι λόγοι κάλυψης της γυναίκας από την κορφή ως τα νύχια του σώματός της επιβάλλεται επειδή έτσι το θέλει η εγωιστική κτητικότητα του άνδρα, που απαιτεί να είναι ο μόνος κύριος κατά πάντα των γυναικών που τον τριγυρνούν….

            Θα μπορούσα τούτο το σημείωμά μου να το αφιερώσω σε νεαρό Μουσουλμάνο, που παρά την ανώτατη εκπαίδευση που είχε την ευκαιρία να λάβει πιστεύει πως οι γυναίκες που κυκλοφορούν ακάλυπτες, μη τηρώντας τα στοιχειώδη που απαιτεί η μουσουλμανική σεμνότητα, είναι τουλάχιστον δυνάμει «πουτάνες»…. Αυτή η πεποίθηση του νεαρού Μουσουλμάνου με απογοήτευσε και με εξόργισε. Όχι γιατί δεν συμπίπτουν οι απόψεις μας, αλλά γιατί παρά τη μόρφωσή του, παρά τα διαβάσματά του, ο νους του έμεινε ακαλλιέργητος και προπάντων η συνείδησή του παραμένει πεισματικά σκοτισμένη ….