Τῆς Βουλίνας μου…

Ὃταν ἒφτασα σπίτι

ὁ νοῦς μου ἂδειασε

καθώς σ’ ἀντίκρυσα

παγωμένη στό φέρετρο.

Δέν πίστευα πώς μ’ εἶχες ἀφήσει.

Πλησίασα τό κέρινο πρόσωπό σου

μέ τήν ἐλπίδα νά δῶ κάποιο ἲχνος ζωῆς

μά τίποτα…

Εἶχες φύγει παράωρα Μαμά

κι ὀρφάνεψα γιά πάντα…

Γιῶργος Δοῦδος

10 τοῦ Μάη 2015